Dit bedoelde ik dus, jij bent gewoon al oplossingen aan het zoeken zodat je '' vriendin '' daar niet naar om hoeft te kijken. Ik vind dat echt heel netjes van je, je bent alles behalven een trut ( zoals je je eerder afvroeg of dat zo zou zijn ) ik vind je juist een top vriendin! Je wilt er EN zijn voor je vriendin EN je bent er voor je kindje. Perfecte oplossing toch? Maar hoe hecht was jullie band voor dit allemaal gebeurde? Als ik namelijk dit allemaal zo lees vraag ik mij af of deze vriendin wel echt een beste vriendin was? Ik zou zo iemand in ieder geval niet als beste vriendin kunnen beschouwen.
Mijn schoonzus trouwde 5 weken na mijn bevalling. We zijn hier vooraf absoluut niet bezig geweest met of de kleine wel of niet zou meegaan. Uiteindelijk heb ik er zelf voor gekozen om de kleine juist niet mee te nemen. Gaf geen borstvoeding ben er mee moeten stoppen met 4 weken. Mijn zusje had haar kleine wel mee tijdens de " dienst" en deze heeft erg veel gehuild. En dat gaf nogal wat afleiding moet ik toegeven. Mijn keuze zou dan dus zijn om tijdens het trouwen zelf ervoor te zorgen dat de kleine onder de pannen is en er wel bij is tijdens het feest zelf.
Ja ergens heb je gelijk... Maar je kunt niet een kind van 8 weken de hele dag wegbrengen. Een kindje van die leeftijd moet bij de moeder kunnen zijn. Dus moet die vriendin dan niet verwachten dat ze de hele dag komt. En ergens verwacht ze dat dus wel. Dat is een hele egoïstische reactie ook van de vriendin haar kant.
Ik vind ts ook helemaal niet de boeman, er valt haar niets te verwijten. Maar ik kijk gewoon niet zo kwalijk naar de bruid. Als zij aangeeft geen kinderen te willen op haar bruiloft dan is haar dat goed recht. Zij zal hierin geen uitzondering willen maken. En dat moet geaccepteerd worden. Als dat de regels zijn dan zijn dat de regels, haar dag, haar wensen. Ja ik moet toegeven dat het nogal drastisch is om gelijk de uitnodiging om te zetten, en het siert haar ook niet echt door te zeggen: je doet me hier verdriet mee. Maar ze zal waarschijnlijk teleurgesteld zijn als ts er dan voor kiest om niet te komen. Maar dat is ts goed recht, als je om wat voor reden er voor kiest om niet in te gaan op deze wensen dan moet daar ook de ruimte voor zijn. Ik persoonlijk zou er ook niet zo moeilijk over doen, nu ik zelf kinderen heb zijn andere kinderen helemaal welkom. Toen ik nog geen kinderen had, vond ik het hebben van kinderen om mij heen tijdens een bruiloft bijvoorbeeld, niet zo heel prettig. Niet iedereen is er van gediend, en dat mag ook gewoon gezegd worden.
Ja natuurlijk moet je dat accepteren...maar dan moet de vriendin accepteren dat ze niet de hele dag kan komen. En dat doet ze dus niet.
Natuurlijk moet dat worden geaccepteerd en daarom zorgt TS toch ook voor oplossingen? Maar als die vriendin zelfs dat weg wuift dan is de bruid toch gewoon moeilijk aan het doen om niets? TS zorgt er voor dat haar kindje niet aanwezig zal zijn maar wel bij haar in de buurt, zo kan ze EN er voor haar kindje zijn EN ze kan er zijn voor haar vriendin en zich houden aan de wensen van haar vriendin. Maar die zogenaamde vriendin wilt niet eens gehoor geven aan de oplossingen die TS geeft. Dat is toch vreemd, dat gaat toch nergens over?
Eerlijk gezegd heb ik dat nog niet gelezen, want ts heeft nog niet gezegd dat ze dan niet komt. Ze heeft oplossingen aangedragen waarbij ze haar kind toch mee kan nemen. En daar heeft bruid een tegenreactie op gegeven en de uitnodiging om gezet naar de avond.
Maar als zij geen kinderen op haar bruiloft wilt, dan wilt ze dat niet. Dan kun je met allerlei oplossingen komen, maar daar zit die bruid zo te lezen gewoon niet op te wachten.
Ik vind dit een hele mooie oplossing. Als zelfs dat niet ok is, lekkere vriendin dan. Ze wordt niet geconfronteerd met de baby en jij bent er vrijwel de gehele dag bij (op voedingsmomenten na), als ze zelfs daar een probleem van maakt, wow.
Heb je uberhaubt al gelezen wat TS dan voor oplossing heeft? Er is in de kerk een aparte ruimte waar ze de baby dan wilt laten en dan afwisselt met haar man zodat '' vriendin '' geen last heeft van haar baby en dat toch bij de bruiloft kan zijn. Zo heeft ze toch geen last van de baby? Dan doe je gewoon moeilijk om het moeilijk doen.
De bruid zei toch dat ze haar verdriet aandeed? Dat vind ik emotionele chantage...beetje zwaar uitgedrukt misschien...maar dat is wel druk zetten. Eigenlijk accepteert ze het toch niet helemaal. Nogmaals...wat een gedoe om niks...zonde van een vriendschap en dat alleen voor een bruiloft. Waarschijnlijk scheidden ze weer over 10 jaar....Lol Zou geen vriendin van mij zijn...heb een hekel aan mensen die niet onvoorwaardelijk bevriend kunnen zijn. Niet mijn type mens.
Die zijn er dan toch ook niet. Die is toch helemaal niet in de ruimte waar de plechtigheid plaats vind. Ze heeft er totaal geen last van
Ik heb niet alle pagina's gelezen. Ik vind het niet vreemd dat je vriendin geen uitzondering wil maken, wel dat je doordat je het gevraagd hebt helemaal niet meer welkom zou zijn als daggast. Ik zou het even goed uitpraten met je beste vriendin, het klinkt alsof jij last hebt van hormonen en je vriendin van bruiloftstress en het is zonde daar een vriendschap op stuk te laten lopen. Jullie kunnen vast elkaar wel een beetje begrijpen als je je in de ander probeert in te leven. Ik zou zelf voorstellen naar de ceremonie te gaan, dat is toch het belangrijkste onderdeel van de bruiloft, en in die tijd je baby bij je ouders te laten. Dan ben je hooguit twee uur weg. En verder zou ik even kijken hoe het loopt als het kindje er eenmaal is. Wie weet lukt de borstvoeding helemaal niet en ben je sowieso aan het kolven of lukt het je kindje inderdaad niet om uit de fles te drinken en moet ze nog heel vaak aangelegd worden. Maak je er nog niet druk om zolang het nog niet zover is!
Wel als ts naar de baby toe zou moeten tijdens de ceremonie. Misschien hoor je ook alsnog gehuil als de baby in een aangrenzende ruimte is. Weet jij veel. Ik weet ook niet waarom ze deze keuze maakt. Maar ze maakt hem wel en ze wil geen concessies doen. Zij is de bruid, zij bepaald. En je kunt daar van vinden wat je wilt. Ik ben gewoon meer van het accepteren, want het is haar dag. En als ik mezelf niet prettig zou voelen bij de situatie dan zou ik gewoon vriendelijk bedanken en thuis bij mijn baby blijven. Maar dit gedoe vind ik persoonlijk onzinnig, en ook niet iets waar ik gelijk mijn vriendschap voor op zou zeggen.
Dit. Dit gevoel had ik ook. En dan met name doordat ze per se nu moet weten of TS daggast is of niet. Ja... of gewoon nu op een laag pitje zetten. Even tijdelijk degraderen van 'beste vriendin' naar 'vriendin' (of als het je heel hoog zit even naar 'kennis' of 'someone that I used to know'). Laat het zijn beloop. Misschien blijft het zo, maar misschien verandert er iets in haar leven (een kind, of acceptatie) wat voor meer begrip zorgt, en komen jullie weer tot elkaar. Ik was ceremoniemeester van heel goede vrienden, toen ik nog bv gaf. Nu ben ik nogal van het regelen en plannen, dus ik had alles er mooi tussen gepland. In het ouderlijk huis kolven. Mijn man kwam de melk halen. Daarna 's middags nog, na de huwelijksvoltrekking. Ben ik snel op en neer naar huis gereden om te voeden. Maar hij was niet meer zo heel klein en het was dus dichtbij huis. Maar het bruidspaar heeft er geen last van gehad. Er is altijd wel een oplossing te vinden, zolang beide partijen elkaar maar proberen te begrijpen en tot elkaar willen komen... Sja... Ik heb op onze trouwfoto's ook mensen staan, die ik niet meer zie. De vriendschap met een oude vriendin is helemaal over, omdat er iets is voorgevallen. Daarnaast heb ik toentertijd ook getwijfeld of we de bitchy vriendin (vaste relatie) van een héél goede vriend óók moesten uitnodigen. We hebben dit toen wél gedaan, voor hem. Maar nu staat zij helaas óók op sommige foto's. Maar dan nog heb ik er geen spijt van, want liever dit, dan dat we onze vriend gekwetst zouden hebben. Dit zou inderdaad een oplossing zijn, maar volgens mij is dat geen optie voor die vriendin. Sommige mensen hebben nu eenmaal niks met andermans kinderen. Dat kan, maar ik vind dan nog dat men zich wel moet kunnen inleven in mensen mét kinderen. Uit het verhaal van TS maak ik op, dat ze daar niet eens open voor staat. TS geeft aan, dat ze een oplossing wil zoeken, waar beide partijen het mee eens zijn, maar het hele punt is voor die vriendin niet bespreekbaar. Dat heeft niks meer te maken met wel of niet van kinderen houden of die wel of niet op je bruiloft hebben. Dit is haast de deur al dichtdoen voor die goed en wel open is en dat past niet in een vriendschap. Laat staan tussen 'beste vriendinnen'. Nee hoor, dat is niet lastig. Maar dan moeten beide partijen die kloof wel WILLEN dichten. En dat is niet het geval. Dit.
Zoals je zelf ook al zegt, het is onzinnig en het gaat werkelijk nergens over. Ik zou als ik TS was lekker een dikke middelvinger opsteken en lekker thuis blijven bij mijn kindje en gewoon helemaal niet meer komen. TS komt met een super oplossing waardoor ze toch aan de wensen kan voldoen van haar vriendin, als jij als bridezilla zelfs daar geen concessies in wilt doen dan verdien je wat mij betreft niet de naam vriendin.
Maar het feit blijft dat het om de baby blijft draaien. Ook al kan ts er bijna de hele dag zijn, als haar baby haar nodig heeft, dus niet. En als haar vriendin haar op dat moment nodig heeft, is ze er dus niet voor haar vriendin. Dan gaat de baby (begrijpelijk) voor. Maar dat wil de vriendin van TS niet, niet op die ene dag, die voor haar belangrijk is. Ik denk echt dat zij het ziet van: 364 dagen van dit jaar accepteer ik dat zoon en baby van mijn beste vriendin voorgaan, en deze ene dag wil ik haar graag voor mij, 100%. Iemand zei nog, ik snap niet dat ze het vlak na de geboorte heeft gepland. Het is heel normaal dat een huwelijk een jaar van te voren gepland wordt toch? Dus, afgezien van mijn mening dat ze daar geen rekening mee had hoeven houden, wist ze toen de datum bepaald werd waarschijnlijk niet eens dat TS weer zwanger was.
Als je de pasgeboren baby van je beste vriendin niet eens op je bruiloft kan/wil hebben, waar ben je dan mee bezig? Dit heeft totaal niks te maken met weer gaan werken, dat zijn twee verschillende dingen. Daarbij gaat ook niet iedereen meteen weer werken. Ik zou never nooit niet mijn kind achterlaten voor een bruiloft, van zo'n totaal overtrokken hysterisch puberaal type dan nog. Zoals gezegd, mijn vriendin zou dit nooit zijn, en als ze het nog zou zijn, mocht ze de boom in met haar sluier en taartenjurk.