Het gaat die vriendin niet eens om die ene dag...alle andere dagen van het jaar moet ze ook niks hebben van het kind van ts
Claimgedrag, heel erg ongezond. Waarom leg je 'jouw speciale dag' helemaal in de handen van iemand die net bevallen is? Ik vind het verschrikkelijk als 'vriendinnen' denken zo'n aanspraak op elkaar te maken. Daarbij zie ik nergens dat ze accepteert dat de andere dagen van de week man en kind van vriendin voorgaan. Ik weet niet hoe de vriendschap is, maar hoe het er nu uitziet zie ik het vooral van een kant komen. Echt, dat er nog begrip is voor deze bridezilla kan ik moeilijk begrijpen
Maar in een eerder bericht geschreven door TS gaf ze ook al aan dat die vriendin al eens aan had gegeven zich te irriteren aan het andere kind van TS dus ik denk niet dat ze uberhaubt accepteerd dat TS haar kinderen voorop stelt. Qua plannen van de datum daar hoeft die vriendin inderdaad geen rekening mee te houden vind ik, dat kan ook niet.
Mijn kinderen zijn geen aanhangsels van mij. Ik vind niet dat een bruidspaar automatisch moet accepteren dat mijn kinderen bij mij horen op hun dag. Zij mogen dit zelf bepalen. En dat is mijn instelling, klaarblijkelijk heb jij een hele andere. Je kunt het ook anders bekijken, wel je kind achter laten voor je werk, maar niet voor de bruiloft van een goede vriendin. Ik vind dat wel een goede vergelijking.
Kinderen oke, maar zo'n klein baby'tje? Als je als moeder nog zelf vol gierende hormonen en lekkende borsten zit? Dan wil zo'n bruidje (dat ook nog mijn 'beste vriendin' moet zijn) mijn baby'tje niet op haar bruiloft? En dus ook eigenlijk niet in haar leven? Als mijn beste vriendin net bevallen zou zijn zou ik het alleen al geweldig vinden DAT ze komt (uiteraard met baby) en me niet druk maken of dat baby'tje eens een keer kan huilen. Ik vind die vriendin van ts echt een egoïst. Werken is toch totaal anders dan een bruiloft. Dat is een verplichting, een contract. Rare vergelijking.
Het is zeker ook zo'n type dat keihard gaat staan bleren als ze een beetje wijn op haar jurk morst bij het eten. Of als haar kapsel een beetje uitzakt
Ik hecht minder waarde aan mijn werk dan aan de bruiloft, welke 1 dag in het leven, van mijn beste vriendin. Ik zou denk ik ook wel teleurgesteld zijn, maar ik zou haar keuze wel accepteren en daarvoor niet mijn vriendschap opzeggen. Wel als het een druppel zou zijn, als deze vriendin mijn kinderen nooit zou accepteren en ze er niets mee te maken wil hebben. Maar voor deze speciale dag die in het teken staat van haar, strijk ik graag over mijn hart en accepteer ik haar keuze.
zo zie ik het ook... Als het nu zou gaan over volgende week, dan weet je hoe het loopt. Maar we praten over een half jaar verder. Ik kan gewoon niet geloven dat je nú al een definitief aantal moet doorgeven: een schatting wel, maar een 10% marge mag daar toch wel in zitten lijkt mij?? Meestal geef je dat uiterlijk een week van te voren door. TS geeft aan dat ze best wilt komen, mits er tegen die tijd een mogelijkheid is om naar een oplossing te kijken voor de baby. Misschien gaat het supergoed en besluit TS wel een hele dag oppas te vragen. Misschien kan TS nauwelijks op haar benen staan na een zware bevalling en kan ze er zelf niet eens zijn. Dan zijn ook de rapen gaar, vrees ik... "Want je had gezegd dat je zou komen en nu heb ik voor niets voor jouw betaald"... Wellicht had TS het iets minder op de baby moeten gooien en gewoon moeten zeggen "ik wil er graag bij zijn, maar ik heb geen idee hoe ik me voel dan", nu denkt de vriendin misschien dat TS echt alleen maar met baby wilt komen en dat wilt zij per se niet.... Maar het feit dat de "vriendin" liever gister dan vandaag een definitief antwoord wilt hebben en geen enkele ruimte over wilt laten om tegen die tijd in geval van nood een oplossing te kunnen zoeken, zodat TS er bij kan zijn, vind ik op zijn zachtst gezegd raar.
En nadat ze uitgeblert is rent ze naar de taart en vreet ze die uit frustratie helemaal op Ik zie het al helemaal voor mij
Ik zeg ook niet dat ze het leuk moet vinden, ik zeg dat ze het accepteert dat ze de aandacht moet delen, ze heft niet gezegd volgens mij als ze daar op bezoek komt: oh je hebt je zoon mee, nou laat dan maar.
Als de vriendschap van twee kanten komt is het anders, maar daar heb ik bij TS al sterke twijfels over. Ze moet nooit iets van de kinderen hebben. Ik zou de vriendschap per direct opzeggen als een vriendin eist dat ik zo'n klein baby'tje zou achterlaten omdat het 'om haar moet draaien die ene speciale dag'. Ik vind dat een heel ongezonde en egoïstische instelling en ik kan daar sowieso niks mee. Het is maar een bruiloft, geen life changing event.
jullie hebben het trouwens over beste vriendin tussen aanhalingstekens, zo van dat kan nooit een beste vriendin zijn. Maar het IS ts haar beste vriendin en ik vind het haar sieren dat zij wel haar beste vriendin probeert te begrijpen. Want veel van de mensen hier gooien heel makkelijk een vriendschap overboord zeg, zonder zich proberen te verplaatsen in haar, ik denk dat de vriendin van TS in ieder geval niet de enige is die in emotie handelt
Dat vind ik ook niet eerlijk van jou. Mee eens dat als deze vriendin nooit in jouw leven en daarbij je kinderen investeert deze vriendschap twijfelachtig is, ik zou het dan niet eens twijfelachtig noemen maar gewoon eenrichtingsverkeer. Dan zou ik er ook klaar mee zijn. Maar jouw laatste alinea vind ik niet terecht. Dat jij nu kinderen hebt en deze verheven zijn boven alles wil natuurlijk niet zeggen dat dat voor iedereen zo moet zijn. Een bruiloft is niet voor iedereen zo maar een dingetje. Mensen sparen er vaak hard voor, en voor hun is het erg belangrijk en dus wel life changing.
Ik heb de OP gelezen en moest hier een tijdje over nadenken. Ik begrijp gewoon één ding niet, dat ontgaat mij nl. echt. 😳 Het gaat hier om de BESTE VRIENDIN van TS. Even voor mijzelf sprekend, ik houd zielsveel van mijn beste vriendin. Ik wil haar op alle belangrijke momenten in mijn/ons leven erbij hebben. Dus ook mijn huwelijk. Hoe kan je dan zó moeilijk doen, zó dwarsliggen dat je niet samen tot een oplossing kan komen dat TS erbij kan zijn zonder dat het kleintje eventueel de ceremonie kan verstoren maar ze wel gewoon kan voeden?! Ik zou gewoon mijn vriendin erbij willen hebben, hoe dan ook! Het is waar dat we alleen de kant van TS horen dus ik weet niet precies wat jouw rol hierin is. Maar toegegeven, je vriendin komt mij zeer nukkig en egocentrisch over. Kwetsend ook dat je nu ook zomaar van de 'daggasten' (gruwelijk hekel aan die verdeling trouwens) lijst geschrapt bent. Ik zou nog één keer met haar om de tafel gaan zitten, wellicht van tevoren een email schrijven waarin je je gevoelens uitlegt als dat irl moeilijk voor je is. Misschien kan er een ander neutraal persoon bij zitten als mediator. Mocht dat gesprek nou óók niks opleveren en er geen enkele tegemoetkoming is van je vriendin dan zou het voor mij einde vriendschap zijn. ☹️
Je bent een kreng als je een half jaar van tevoren van een zwangere vrouw al definitief wil weten of zij als daggast op je bruiloft komt... en als ze aangeeft dit nu nog niet te weten, zeggen dat ze dan géén daggast is. En ook daar zitten grenzen aan, want ook het bruidspaar mag zich niet respectloos opstellen bij het plannen van hun bruiloft, vind ik. Er zijn bruidsparen, die de meest bizarre eisen stellen aan hun gasten. En dan vervolgens de mensen, die aangeven iets niet te kunnen of écht niet te willen (en dit kunnen onderbouwen met een redelijk argument) te zeggen dat ze dan niet meer mogen komen. Sorry, maar dat vind ik echt respectloos. Dus er zitten wel degelijk grenzen aan de 'wensen' van het bruidspaar. Kinderen niet gewenst, prima. Is een niet zo heel vreemde wens. Maar je moet je wel in kunnen leven in de problemen, die dit voor sommige gasten met zich mee brengt. En als jij het per se zo wil, moet je ook niet op je teentjes getrapt zijn als iemand aangeeft, dat het niet kan. Dat vind ik ook respectloos. Gelukkig deden ze dit bij ons niet. Ik zou ze in dat geval per direct de deur wijzen. Ja, en daarom is het juist goed om van tevoren de dingen goed te overdenken en de (on)mogelijkheden te bespreken. Maar daar is geen sprake van, want TS mág al niet meer komen als daggast. Ze heeft niks meer te besluiten. Ja, of ze dan wel 's avonds gaat of niet... Enneuh, het gaat (ging) om haar BESTE vriendin, hè? Het is absoluut niet naïef. TS heeft voorgelegd, wat de bijkomende belemmeringen zijn. Misschien had haar vriendin hier nog niet aan gedacht en herziet ze haar beslissing door gewijzigd inzicht. Daarnaast is het helemaal niet vreemd, dat voor héél jonge kinderen een uitzondering wordt gemaakt. Een grens is best te bedenken, in overleg met de betrokkenen. Maar ja, overleggen past niet echt in het vocabulaire van een bridezilla. Ja, had ik ook al aan zitten denken. Maar TS vind eerlijkheid belangrijker. Daarnaast zou die vriendin 'vanwege de kosten' ook wel pissed zijn als een gereserveerde daggast het alsnog laat afweten. Ze wil het per se 6 maanden van tevoren weten. Dan denk ik dat 6 weken van tevoren afzeggen niet in goede aarde valt. Er is niet vriendelijk geweigerd. TS moest het NU aangeven. Kon ze niet (het is pas over een half jaar). Nu MAG ze niet meer komen (als daggast).
Een beste vriendin met zulke nare trekjes kan je toch moeilijk een beste vriendin noemen? Ik vind TS veel te begripvol. Vooral die 'eis' dat ze een half jaar op voorhand al moet zeggen over hoe of wat. Dan is ze net bevallen! Voor zo'n bruiloft is een week op voorhand aangeven hoe of wat prima. Waarom dan zo'n eis stellen? Als mijn 'vriendin' een probleem heeft met mijn kinderen is ze heel snel geen vriendin meer. En dramaqueens rond bruiloften kan ik ook niet hebben. Gelukkig heb ik die types dan ook niet in mijn vriendenkring.