Wij gaan waarschijnlijk deze zomer voor een hond. Nou zijn we er al wel uit dat we gaan voor een Boomertje. We hebben wel wat ervaring met honden maar nog niet zelf (alleen vanuit ouderlijk huis) en willen beginnen met een wat "makkelijker" ras en klein. Hier was mijn man het eerst niet mee eens die wil eigenlijk niet met zo'n hond over straat, maar een grote rottweiler is wel het andere uiterste . Nou hebben we nog een reden waarom we voor een klein hondje willen gaan. Onze dochter (5) is als de dood voor honden. Heeft een enorm trauma opgelopen met een grote Duitse Herder toen ze nog erg klein was. Ze is niet gebeten maar als de eigenaar niet had ingegrepen en ik haar niet had beschermd was ze zeker gebeten. Maar goed ik dwaal af.. Ze is dus bang voor honden, loopt er met een grote boog omheen. Nou heeft haar vriendinnetje een Boomer thuis. En dit gaat best goed! Ze durft inmiddels langs het hondje te lopen en haar te aaien. Ook durft ze nu gewoon op de grond (ipv de bank) te spelen als ze daar is. Oppakken of aan het lijntje lopen is nog wel te spannend. En als het hondje enthousiast is dan wordt ze wat angstig. Nu mijn vraag.. wat is wijsheid. Honden voelen meestal angst aan.. Nou willen we een pup (expres zodat ze er vanaf het beginnen aan kan wennen?). Ze wil heel erg graag een huisdier en begint zelf de hele tijd over een klein hondje. En dan specifiek over een Boomer net als haar vriendinnetje. Ik ben me daar dus zodanig in gaan verdiepen en kwam tot de conclusie dat dat wel een goede optie kan zijn. Zou dit haar kunnen helpen over haar hondenangst te komen? Ik zou het namelijk heel vervelend vinden als ze angstig blijft voor ons kleine hondje. Ik ben van plan om haar mee te nemen naar de puppycursus zodat ik haar er vanaf het begin in betrek. Maar is het wel verstandig?
Die aanpak klinkt goed. Ik heb ook een 'boomertje', maar wil je op het hart drukken om heel erg op te passen met broodfok. Een hele zieke pup of met erfelijke problemen wil je echt niet.
Boomers kun je eigenlijk bijna alleen in de broodfok kopen, omdat het geen ras is en er dus geen rasvereniging is die de fok in de gaten houdt. Het zou kunnen dat mensen thuis gewoon een maltezer hebben gekruist met een yorkshire, bijvoorbeeld, en dat het allemaal prima is. Maar zorg ervoor dat het je het héél goed controleert dan. Goede fokkers vinden het príma als jij vaker langskomt, als je de ouderhonden wilt leren kennen, als je wilt zien hoe de pups opgroeien, et cetera. Die vinden het namelijk belangrijk dat hun hond goed terecht komt. Mijn ouders hebben dus een boomer gehad waarvan ze dachten dat die 'van de boerderij' kwam. Bleek achteraf dus echte broodfok te zijn, waarschijnlijk uit Oost-Europa geïmporteerd. Hondje had erfelijke ziekte en is, na twee jaar ziek zijn, op zijn zesde al overleden Maar werd wel gewoon ergens op een boerderij in Twente verkocht en er werd gedaan of ze ook daar gefokt waren. Je zou ook een asielhondje kunnen overwegen. Sowieso weet je bij een volwassen hond al of het een rustige hond is of juist een opgefokte, of hij goed is met kinderen of juist niet. Een pup groeit in je gezin op en dat heeft zeker voordelen qua wennen aan elkaar en opvoeding, maar qua karakter kun je niets beïnvloeden, dat zit er vanaf de geboorte al in (en kun je hooguit sturen). Daarnaast zijn de meeste pups heel speels en bijtgraag. Op zich kan dat prima samengaan met speelse kinderen, maar als je kind nog bang is voor honden, dan vindt ze het happerige van pups misschien ook eng? Sowieso als je voor een pup óf asielhond gaat, je dochter meenemen naar alle bezoeken! Dan kun je zien welke honden ze goed op reageert en welke ze eng vindt, en ook welke honden zenuwachtig worden van haar angstige gedrag en welke honden zich er niks van aantrekken.
Boomers zijn leuk klein maar verreweg de meesten komen uit de broodfok. Onderbeen komt veel voor.. Hier in de buurt ken ik een aantal boomers en die zijn stuk voor stuk takkebeesten. Willen altijd onze hond aanvallen. Wij hebben een kooiker dus doe zou ze prima aankunnen, maar dat staan we uiteraard niet toe. Gelukkig lopen ze hier allemaal aan de lijn. Dus geen conflicten. Ik zou dus niet voor een boomers gaan maar voor een rashond. De fokker kan je ook meer vertellen over het ras en zal rekening houden met de angst van je dochter. Als je ergens gelijk een hond kan meenemen kan je er wel vergif op innemen dat het broodfok is. Liever een pup nemen bij een erkend fokker met wachtlijst. En hou er rekening mee dat elke pup een opvoeding nodig heeft. Dus cursus, trainen thuis en goed socialiseren.
Ik zou juist niet voor een pup gaan! Pups ontdekken alles met hun tanden, dus ook de handen van je dochter. Ze bijten niet hard, maar als ze het al spannend vind, is dit wel heel erg eng. Ik zou in het asiel gaan kijken. Eerst alleen en goed uitvragen hoe het hondje is. Daarna diverse keren met je dochter, zodat ze rustig kennis kunnen maken.
Dank voor je duidelijke uitleg en goede tips! We gaan hier eens de tijd voor nemen. Gelukkig ligt het ook pas rond de zomer in de planning. Een asielhondje heb ik zeker overwogen. Echter denk ik dat voor onze dochter een pup en daarna een klein blijvend hondje de beste optie is. Ook omdat dat eigenlijk hetgeen is waar ze voor openstaat. Het speelse en bijten heb ik ook over nagedacht en ben daar nog steeds niet over uit hoe dat aan te pakken met haar. Desalniettemin kan ik haar binnenkort wel een keer meenemen naar het asiel. Ben alleen bang dat deze moeder al die hondjes daar zielig vindt en mee wil nemen . Misschien als ik haar de komende tijd wat meer voorbereid dat we van de zomer een goede keuze kunnen maken. Overigens krijgt de Boomer van haar vriendinnetje ook een keer pups. Ze is al een keer gedekt maar dat ging toen mis. Misschien is dat afwachten een goede optie. Ik weet dan wel dat het beestje bij een ontzettend goed huis weg komt. Zal hen eens vragen waar ze hun hondje vandaan hebben.
Ga ik doen.. Alleen ik moet echt mijn best gaan doen onze dochter mee te krijgen. Die krijg ik niet zo 1,2,3 mee naar een volwassen hond. Maar misschien is er een klik, en met geduld bereik je natuurlijk vaak ook een hoop.
Ben het eens met bovenstaande berichten over broodfok. Het is soms zo ontzettend moeilijk te herkennen. Daarbij is een boomer geen ras maar een algemene benaming voor een mengelmoesje. Het kan dus een kruising zijn van allerlei kleine honden en zal dus hoogstwaarschijnlijk qua karakter en uiterlijk helemaal niet lijken op het hondje van je dochter haar vriendinnetje. Patella luxatie (verschuiven van de knieschijf), oogaandoeningen en allergieën komen heel veel voor bij boomers. Daarnaast is het ook mode geworden om ze zo klein mogelijk te fokken waardoor te kleine schedels ook steeds vaker voorkomen. Dit zorgt voor helse pijn voor het hondje en inslapen is de enigste optie. En dan nog niet te vergeten parvo! Zou het eerlijk gezegd ook onverantwoord vinden als je een pup neemt van het hondje van je vriendin. Je weet ook heel niet welke erfelijke ziektes dit hondje mee draagt of de hond die gedekt heeft. Ziektes kunnen een generatie overslaan of als de moeder hond alleen drager is geactiveerd worden door de vader. Ik zou eens rustig gaan inlezen wat je wilt van een hond en wat je te bieden hebt en daar een ras bij uitzoeken en er een aanschaffen via de goede weg.
Als je een boomertje wil zou ik kiezen voor een Shi tau of lhasa apso van een erkende fokker. Deze hondjes kunnen precies geknipt worden als een boomer want de meeste zijn er mee gekruist. Zelf heb ik een hondentrimsalon en de boomers zijn bijna allemaal broodfok of niet getest op erfelijke afwijkingen. Bezoek eens een fokker van Shi tsu's. Adressen zijn te vinden op de website van de rasvereniging. Succes!
Wij hebben een Friese Stabij van nu 3 maanden. En een dochter die doodsbang is, of het nou een grote of kleine hond is, maakt(e) niks uit. Ze was ook doodsbang voor de pup. Zeker de eerste weken hapte hij, hing aan haar rok, sprong tegen haar op. Maar een pup leert ook wel snel, happen doet hij bijna niet meer, alleen als hij erg enthousiast is en je hem knuffelt. Hij springt ook niet meer tegen je op als je hem geen aandacht geeft. Eerst keek ze om het hoekje van de woonkamerdeur (hij zit alleen in de woonkamer en bijkeuken, komt niet in de keuken en eetkamer) en zodra ze hem al zag ging ze al gillen. Ze weigerde in dezelfde ruimte te zijn als hij, als hij los liep. Maar ik merk dat het beter gaat. Ze geeft hem geen aandacht, maar loopt toch zonder gegil de bijkeuken in, zegt wel: Niet doen! als hij aan rok gaat trekken, en ik zorg wel dat ik bij haar ben, zodat ik hem af kan leiden. Ik denk dat het hier wel goed gaat komen eigenlijk, ze vindt het nu nog een beetje vervelend, dat enthousiaste, maar echt heel bang is ze gelukkig niet meer.
Ben je er 100% zeker van dat ze over haar angst heen komt als je een hond in huis haalt? Indien niet, zou ik er (nog) niet aan beginnen. Want waar moet het hondje naartoe als jouw dochter toch bang blijft? Ik zou er zelf voor kiezen om eerst met haar de angst te overwinnen en dan pas zelf een hond in huis te halen.
Klopt, maar ga je dit wel bereiken met een pup die in alles bijt? Wat mij het voordeel lijkt is dat je het rustig aan kan doen. Leg het ook gewoon uit aan het asiel. Heb dit ook eens meegemaakt in het asiel waar ik toen vrijwilliger was. En we hebben alle tijd genomen om beide meiden rustig kennis te laten maken met het hondje. Uiteindelijk na een aantal keer is het beestje mee naar huis gegaan, maar de ene dame vond dat veel te eng en hondje is weer terug gekomen. Bij een asiel kan dat, bij een pup doe je dat niet zo snel even...
Mijn buurjongetje was ook erg angstig voor honden. Ze hebben nu zelf een pup en het gaat hartstikke goed! Verder raad ik je aan om je aan te melden bij het hondenforum. Daar lopen een aantal hele bevlogen hondeneigenaren rond die je ook op weg kunnen helpen met een leuk hondje. Ze hebben vaak weet van leuke nestjes. Succes!
Met onderbeen bedoel ik onderbeet. Stomme auto correct op de telefoon... Ik gaf an dat ik een kooiker heb, dit is zeker geen geschikte hond voor jullie, hoe lief die van ons ook is. Eigenlijk is eht een heel moeilijk ras. Veel s6 met uitzoeken van een goede, gezonde pup.
Wij hebben een witte herder van inmiddels 7 maanden oud. Mijn oudste was heel bang voor honden voordat onze pup bij ons kwam. Nou, dat is nu wel over Hij is dikke maatjes met onze hond. Spelen, rennen, knuffelen. Hij doet er alles mee. Onze jongste is niet zo dol op hem, maar meer omdat ze zijn 'kusjes' in haar gezicht niet zo fijn vindt Andere hondjes durven ze (na toestemming van het baasje) nu ook te aaien. We passen zo nu en dan ook op het zusje en halfzus van onze hond, en dat gaat ook heel goed. Dus hier heeft het hem wel goed gedaan
De Havanezer is ook een heel erg leuk ras! En wachten op een pup van bekenden kan ook. Via google en advertenties kom je vrijwel zeker bij broodfok uit.
Ja wij hebben een Havanezer! Ze zijn erg lief, knuffelig, speels en sociaal. En inderdaad altijd vrolijk. Klinkt wel als een soort hond wat bij je omschrijving past TS. En omdat het ras niet zo bekend en populair is nog niet zo doorgefokt, dus ook niet de bijkomende gezondheidsproblemen. Plus, ze verharen niet.