Onze eens zo'n lieve kleuter is veranderd in een terrorkleuter ik denk dat de verandering rustig aan erin is geslopen sinds het incident wat ze op school heeft gehad (zie een van mijn vorige topics, ik weet niet hoe ik deze hier bij kan voegen ) Feit is dat mijn knuffelmeisje, wel druk meisje maar o zo lief volledig is omgeslagen. Ze luistert helemaal niet meer, als ik nee zeg dat krijg ik een grote mond, ze schreeuwd, gromt, tiert en gooit met deuren om vervolgens te gaan stampen (als ze gangstraf krijgt dan in de gang, als ze naar d'r kamer moet in d'r kamer) verder schreeuwd ze alles bij elkaar als ze naar school moet zegt dat ze het daar niet leuk vind en dat ze gewoon dingen wil leren, vraagt de kapster of zo of ze het leuk vind op school zegt ze altijd ja, vraag ik het is het altijd nee. Ik kan er geen wijs meer uit. Ik begrijp dat ze op school hetzelfde gedrag vertoont, niet zo extreem maar daar komt vaker het huilen naar voren. Ik ben er van overtuigd dat er een enorme boosheid in haar zit maar ik krijg er met geen mogelijkheid uit waardoor. Als ik tegen haar zeg ...... waarom doe je nou zo brutaal tegen mama wat is er aan de hand krijg ik als antwoord ja maar als ik dat niet van jullie mag word ik verdrietig en boos. Als ik vervolgens vraag waarom ze dan boos word omdat ze niet altijd in alles haar zin kan krijgen komt er geen antwoord uit. Ik heb voor school binnenkort een gesprek met de ib'er. Zou dit echt nog een uitwerking zijn van hetgeen wat haar is overkomen op school, kan ze daar zo heftig op reageren? Wat zouden jullie doen hiermee? Wat is de juiste aanpak? Ik ben net namelijk echt flink boos op haar geworden, heb haar verteld dat ik nu klaar ben met het gedrag wat ze laat zien, dat mama alles voor haar doet maar niet als ze zo tegen mama doet, vervolgens is ze een half uur eerder naar bed gekunnen en ja deze mama heeft daar nu heel veel verdriet van
Ik kan niet terugvinden wat er is gebeurd, kan je dat nog vertellen? Dan is reageren misschien iets makkelijker.
Ik heb even gezocht en dit gedeelte gekopieerd. Misschien wel handige om te weten, ze heeft een paar weken terug een klein 'incidentje' gehad met een jongen, deze heeft haar gedwongen om haar plassertje te laten zien. Ze was heel stoer door dit ondanks dat ze het niet mocht toch direct aan mama te vertellen (zo blij dat ik haar altijd heb verteld dat ze dit soort dingen altijd tegen mama moest zeggen en mama hier zeker niet boos om zou worden al zou diegene dat misschien wel tegen haar zeggen) ze zegt dat hij haar lipjes uit elkaar heeft gedaan en zo gekeken heeft maar verder niks. Zal er misschien toch meer gebeurd zijn en zal ze een infectie hebben? Sindsdien is wel ontzettend geïnteresseerd in d'r eigen plasser. Als ze in bad zit is ze constant aan het kijken ernaar. Ze blijft ook vaak nog zeggen dat ... aan haar plasser heeft gezeten. Ik heb dit teruggekoppeld aan de begeleiding die erbij was het is ook terug gekoppeld naar het kind en de ouders ervan maar volgens hun hoef ik er nu verder niks meer mee te doen aangezien het kleutergedrag is en ik het niet groter moet maken dan het is....
Heftige situatie... heeft ze aangegeven dat zij dit niet wilde? Ook hoe hij haar heeft gedwongen? Is haar gedrag sindsdien zo veranderd?
Ze snapte er niks van waarom hij dat deed en het ging ook zo snel zover ik weet heeft ze dat wel aangegeven toen (ze zat toen nog maar net op school) ik denk dat toen haar gedrag inderdaad aan het veranderen is gegaan. Zo heftig als ze nu doet, doet ze nog maar enkele maanden.
als sindsdien haar gedrag is veranderd, zou ik er wel hulp voor zoeken. Misschien in de vorm van speltherapie oid? Sowieso lijkt haar iets enorm dwars te zitten. Kinderen zijn niet boos/verdrietig oid omdat ze dat leuk vinden. Wie weet spelen er nog andere dingen mee. Dingen die in onze ogen niet zo belangrijk zijn, kunnen voor die kleintjes iets heel anders betekenen. Hoe gaat ze naar school? Wil ze gaan of is het een strijd? Merk je iets van spanning/stress voordat ze moet gaan?
Elk moment van de dag is tegenwoordig een strijd, school vind ze niet leuk zegt ze want ten eerste doet ze er niks (volgens haar) ten tweede vind niemand haar leuk (zegt ze) komen we op school of zijn we in de winkel word ze minstens door vier verschillende kindjes aangesproken. Niet alleen uit haar eigen klas maar ook oudere kindjes. Daar zit voor ons ook de moeilijkheid want we denken dat inderdaad school een van de grootste frustratie voor haar is maar de tekens die wij zien zijn zo dwars op wat zij verteld. Als ze de klas inkomt is ze echt wel vrolijk, ze huilt niet als we gaan, zeker op dat moment lijkt er niks aan de hand te zijn. Zodra we haar ophalen begint de ellende. Gillen als er geen kindje kan afspreken, kom ik haar op de fiets halen gillen want ze wil lopen, gaan we dan lopend gillen omdat ze niet wil lopen enz enz
En daar zit ook meteen onze angst want hoe je het ook bekijkt ze heeft nog eventjes te gaan op die school. Als dat nu al zo moet vraag ik me af hoe het gaat als ze in een hogere klas terecht komt.
Ik heb niet echt het gevoel dat ze moe is. Ze gaat standaard om half acht naar bed en word meestal zo tussen half zeven en zeven uur wakker. Soms heeft ze een uitschieter dat ze wat langer slaapt maar dat is niet heel vaak. Een enkele keer geeft ze aan dat ze eerder naar bed wil maar dat gebeurd zo eens in de drie maanden denk ik.
Als oververmoeidheid/overprikkeld niet speelt, wat eigenlijk de meest 'makkelijke' oorzaak is en je maakt je echt zorgen om haar gedrag, zou ik wel verder kijken. Nu heb ik zelf (nog) geen kleuter en misschien past het wel in het beeld van een beginnende kleuter. Ik ben echter van mening dat als je het gevoel hebt dat het niet klopt, je dit gevoel moet volgen. Jij kent je kind, jij voelt je kind aan.
Voor een kindje dat pas naar school gaat vind ik om half acht naar bed best laat eigenlijk. Maar je bent duidelijk bezorgd, en dan lijkt het me best om professionele hulp in te schakelen.
Echt waar is dat laat? Moet zeggen dat ze altijd een hele slechte slaper is geweest en ze vanaf toen ze een beetje ritme kreeg om half acht naar bed gaat. Dit was met haar een jaar de enigste manier dat ze doorsliep tot een uur of half zeven. Ze doet dit dus echt al jaren zo. Ik had gehoopt dat ik hier als reactie zou krijgen dat ik beren op de weg zie en dit normaal gedrag is voor een kleuterpuber maar ben bang dat dit dus niet zo is, ik zal morgen een mail wegsturen naar een kindermaatschappelijk werkster, misschien dat alle veranderingen de afgelopen jaar in combinatie met het incidentje haar toch meer heeft aangegrepen dan wij dachten.
Ik denk niet dat je verhaal zó abnormaal is. Maar jíj bent duidelijk bezorgd en vreest dat het met dat voorval te maken heeft, dus dan kan het volgens mij nooit kwaad om een professional om advies te vragen. Dat lijkt me veiliger dan wij die advies geven vanachter een scherm.
Eens met Shakes. Jij denkt dat er meer aan de hand is vanwege dat voorval. Dochter hier is vier. Kan snauwen, schreeuwen, grommen, dingen gooien en deuren slaan. Iedereen in de klas vindt haar stom. Die of die doet raar. Ik probeer nu meer haar gevoelens te erkennen. Hoe reageer jij wanneer ze huilend uit school komt of wanneer ze boos is?
Kijk ik herken het volgende. Allebei mijn kinderen deden de eerste maanden naar school ronduit vervelend. Ze krijgen zoveel indrukken te verwerken dat ze daar echt moe van worden. Los van hoeveel ze slapen. Maaar, met het incident (en ik zeg geen incidentje want dit heeft duidelijk indruk gemaakt op je dochter dus voor haar is het niet een klein jets) zou ik toch stappen odnernemen aangezien je dochter het er nog steeds over heeft. Dit geeft aan dat ze er nig steeds aan denkt en dat het haar bezig houdt. Dus al doe je het om haar te helpen dit te verwerken.. Dan kun je daarna altijd kijken of haar gedrag al dan niet verandert en van daaruit weer verder kijken.
Als ze huilend uit school komt dan ga ik er met haar over in gesprek, waarom ze huilt, of ze naar de juf is gegaan enz enz. Als ze boos is ligt het eraan hoe ze doet en waarom. Als ze heel boos is mag ze eerst even zorgen dat ze rustig word (zij het op de bank of op haar eigen kamer dat maakt me niet zoveel uit) dan ligt het eraan waardoor ze boos word, kan ik dit samen met haar oplossen dan zal ik dat doen maar ik kan natuurlijk niet alles oplossen wat haar dwars zit. Kijk als er een kindje niet kan afspreken dan zal ik met haar kijken of er misschien een ander kindje kan afspreken maar kan dit niet dan zal ik tegen haar zeggen dat ze misschien een andere keer meer geluk heeft, dat soort dingen kan ik niet oplossen maar vind ik niet dat ik haar op dat moment moet omkopen met iets wat ze wel leuk vind want ze zal ook moeten leren dat dit hoort bij het leven... Ze zit ook niet nog maar enkele maanden op school, inmiddels zit ze al bijna een jaar op school. Welke tijden gaan jullie kinderen dan naar bed?
Op zich praat ze nog weinig over het incident. Het enigste wat nu nog naar voren komt is dat ze het praten over pipies (zo noemt ze het ze praten dan over p.iemels) echt niet leuk vind. Ze ervaart dit op school echt als vervelend. Zegt dit ook tegen de juf. De ene juf gaat dan met haar in gesprek erover, echter heeft ze een keer per week een andere juf en deze reageert niet zo subtiel...maar ook dat is iets wat niet op te lossen valt, wij zeggen dan dat ze beter niet meer met deze jongetjes kan gaan spelen, dat jongetjes het nu eenmaal stoer vinden om te praten over pipies.
Als een kind huilt of boos is, zijn wij geneigd te sussen en oplossingen te zoeken. Ik deed dat zelf ook. Tot ik dit artikel tegen kwam: 'Niet huilen, het is niet erg': Over huilen en zelfvertrouwen - Kiind Magazine Sindsdien erken ik zijn gevoelens en hij voelt zich veel meer begrepen, is sneller weer rustig. Wie weet heb je er wat aan.
Het grommen, gillen, huilen KAN heel normaal kleutergedrag zijn. Maar net als bij jou zou toch in mijn hoofd meespelen of het niet te maken heeft met dat incident. En er is maar 1 manier om daar achter te komen....hulp zoeken en advies vragen. Ruim een half jaar geleden begonnen wij ons ook steeds meer zorgen te maken om onze oudste (heel andere situatie hoor) en ik heb toen contact opgenomen met het cjg, dat is het jeugdteam wat bij jouw plaatselijke cb hoort. Ik ben daar echt enorm goed geholpen en begeleidt. Zij hebben ons nu doorverwezen. Dus wie weet kunnen zij een keer op school en thuis meekijken? Wat betreft bedtijd...hier is half 8 opblijven maar ik heb dan ook luie varkens. Voor sommige kinderen is dit wel normale bedtijd.