Handige tips! Dank je.. Ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben die door deze moeilijke periode moet. Voelen/voelde jullie je nooit schuldig tegenover de andere kinderen of kindje? Heb dat namelijk nu wel..
Ja dat is ook zo! Ze is ook echt een lieverd en wil ook graag met d'r broertje kroelen..zo schattig! Ik ga me er gewoon bij neerleggen dat ik idd de aankomende weken gewoon niks moet verwachten..geen druk leggen. Soms wil ik gewoon teveel. Zelf er leuk uitzien en me huis op orde..maar dat gaat nu dus niet.. Ook pittig als ze allebei tegelijk ziek zijn he..dan ben je er ook wel ff klaar mee denk ik..maar dat doe je voor je kids. Knap hoe wij vrouwen daar mee omgaan..we doen t toch maar allemaal ook al kan ik soms niet snappen hoe!! Werken jullie ook nog?.want ik ben nu tijdelijk gestopt..ga weer werken als de kinderen naar school gaan..dat scheelt ook een hoop..die werkdruk heb ik niet..heb wel gewerkt net na me 1e kindje maar dat kon ik makkelijk combineren.
Je jongste is nog zo jong, geef het even de tijd. Het overvalt je nu gewoon heel erg, maar dat wordt beter als je de jongste ook wat beter leert kennen. Dat is mijn ervaring. De oudste was 21 maanden toen de tweeling werd geboren. Ik voelde me de eerste heftige maanden ook heel erg schuldig, maar nu het allemaal geland is en we een nieuw ritme hebben gevonden, heb ik daar geen last meer van.
Ik heb geen twee kindjes, maar dat alles op jou neer komt herken ik wel. Mijn man heeft ook een eigen bedrijf en werkt heel erg veel. Ik heb hulp ingeschakeld. Iemand helpt mij met de grote dingen in het huishouden en mijn ouders helpen waar ze kunnen. Ik heb meer hulp nodig op dit moment om andere redenen, maar zo red ik het. Is het bij jou mogelijk om hulp in te schakelen? Is echt niet raar hoor.
Ik heb ook 1x in de 2 weken een schoonmaakster sinds kort dan..en mijn ouders helpen me ook heel veel..wat ik super fijn vind..me moeder komt gelukkig dinsdag weer en kijk er nu al naar uit..ik heb me nog nooit zo onzeker gevoeld..niet met de kleine zelf maar meer alles er om heen. Een man maakt het toch anders mee vind ik. Hij klaagt al als z'n neus dicht zit!.! Je man werkt zeker ook de weekenden? Mijn man wel en ook vaak laat thuis in de avond of dat hij terug moet..vind t niks maja tis niet anders.
Heel erg schuldig heb ik me met vlagen gevoeld! Raffelde ik het avondritueel van de oudste af, omdat de jongste zichzelf overstuur aan het huilen was Vreselijk! Of zat ik net met haar aan tafel te knutselen en werd de jongste alweer wakker... Maar ja, met verloop van tijd wordt het beter en leer/kun je die aandacht echt beter te verdelen! Mijn huishouden (en mijn uiterlijk ) stelde in die beginperiode niet veel voor, maar ook dat komt weer goed! Ik ging heerlijk iedere middag even op de bank liggen om beetje bij te tanken.
Haha! Ja, papa's zijn altijd veeeeel zieker dan mama's Een man maakt het indd anders mee, is mijn beleving. Voelen de verantwoordelijk op een andere manier ofzo. En hebben natuurlijk veel afleiding door hun (fulltime) baan! Daarom is het juist zo lekker om met mede-mama's te kunnen kletsen! En fijn dat je ouders veel helpen!
Zeker. Ik vond het een rollercoaster en heb regelmatig gedacht; neeee, waarom wilde ik nog meer kinderen? We hadden het zo makkelijk. Maar na verloop van tijd leerde ik de kinderen kennen en werd het een stuk makkelijker. Ik geef de fles, nooit bv geprobeerd. Ik voel er niets voor.
Jaa precies! Ik heb dat dus ook..als ik haar dan aankleed en ik heb die kleine in z'n bedje gelegd en begint even later weer te huilen word ik zelf dus ook onrustig van en probeer me dochtertje dan snel aan te kleden..niet leuk natuurlijk maar voel me dan zo opgejaagd! Voordat ik kinderen kreeg zei ik altijd: ik snap niet dat sommige vrouwen niks meer aan hun uiterlijk doen nadat ze kinderen hebben gekregen..! Maar dat snap ik nu dus wel..haha.zie er zelf ook niet uit nu!!
Het is zeker goed om met andere mama's te kletsen hierover..lucht gewoon op en het begrip is er! Super fijn.. Xxx
Ik vind het echt kna..petje af! 2 tegelijk is gewoon heel druk.. Ja dat kan, bv moet je echt zelf willen..en fles is niks mis mee hoor..! Mensen doen er soms zo moeilijk over!
Wat leuk om te lezen dat er nog zoveel mama'a zijn met twee of meer kindjes onder de twee jaar! Wij verwachten begin mei onze tweede en onze dochter zal dan 18 maanden zijn, ben heel benieuwd hoe zij op alles erom heen gaat reageren want ze snapt er nu nog helemaal niks van. Ik denk dat er zometeen gewoon ineens een baby bij is voor haar gevoel en dat het allemaal wel loopt, het zal pittig zijn in het begin maar go with the flow denk ik dan maar! Wij hebben een duo wagen aangeschaft want ik verwacht niet dat onze dochter voorbeeldig mee gaat lopen of gaat zitten/staan op zo'n plankje, verder slaapt de baby de eerste tijd in een wieg bij ons en ze zullen daarna samen een kamer gaan delen ivm ruimte gebrek. De box hebben we weer opnieuw neer gezet laatst maar gewoon op de hoge stand want onze dochter gaat er al een hele tijd niet meer in. Verder ga ik flesvoeding geven net als bij onze eerste en dit beviel prima. Ik moet zeggen dat mijn man echt heel veel doet met onze dochter en in huis dus dat zal niet veranderen gok ik, dat is wel echt heel fijn. Spannend meiden! Ben benieuwd hoe het jullie allemaal gaat bevallen!
Ik heb ook twee kindjes dicht op elkaar, 20 maanden verschil. Het begin was loeizwaar: ik heb een ks gehad en was dus enigszins beperkt in mijn kunnen (het verzorgen van mijn zoon was toen soms wat lastig), we hadden een motorisch onrustige baby (zo bleek na een week ziekenhuisopname toen ze 4 weken oud was), onze dreumes kreeg vier kiezen tegelijk en was- logisch - niet te genieten, maar ik zou het zo weer doen! Het wordt echt makkelijker, en leuker!! Ze zijn nu 2,5 en 10 maanden en ze kunnen zó leuk spelen! Ze zijn gek op elkaar. Natuurlijk spelen we ook wel eens agentje (ivm afpakken, 'Is van mij!!' etc ), maar dat gebeurt niet heel vaak. Mijn dochter gaat nu ook richting 1 slaapje, dus dan wordt het allemaal nog makkelijker. Ik had wel een meerijdplankje, mijn zoon is hier altijd prima op blijven staan (en doet dat nog steeds). Draagdoek is ook een aanrader. Tijd voor jezelf met twee kleine kinderen is echt een uitdaging in het begin. Misschien kun je 's avonds of in het weekend een uurtje gaan lopen als je man thuis is. Even in de frisse lucht, dat doet een mens ook goed! Ik ben op een gegeven moment op een vaste dag een uurtje gaan zwemmen.
En mbt je dochter: het uitdagende gedrag hoort er wel een beetje bij. Het is ook niet niks, ineens grote zus zijn en je aandacht moeten verdelen! Blijf vooral consequent en leg uit waarom je dingen doet. En 'als mama klaar is met ... , kom ik bij jou'. Iets wat wij trouwens elke dag deden was een 1 op 1 moment met mijn oudste. Even samen naar de winkel, een stukje wandelen, ongestoord samen spelen...
Oh wat een herkenning lees ik hier! Wat fijn om te lezen. Hier is de oudste dan wel iets ouder, want mijn dochter is net begin van de maand 2 geworden. Maar ik vind het toch best heftig af en toe, dat had toch niet bedacht van te voren. Oudste begint nu ook echt wel met uitdagen. Dingen doen die niet mogen als ik net even met haar broertje zit. Jongste is nu ook verschrikkelijk verkouden en dus onrustig. Afgelopen zaterdag kon ik echt alleen maar huilen. Dan sliep hij net en kon ik hem eindelijk even wegleggen en dan begon hij weer te huilen. En dochter wou ook al niet slapen. Op dat soort dagen voel ik me zo te kort schieten naar allebei toe. Gelukkig zie ik hier al een heleboel fijne tips voorbij komen. Zelf probeer ik mijn dochter er zoveel mogelijk bij te betrekken en haar ook af en toe wat één-op-één aandacht te geven. En soms ligt de jongste even 10 minuten te krijsen. Maar ik moet toch ook brood smeren voor de oudste en haar naar bed brengen. Maar prettig voelt het zeker niet. Ik zet op het moment ook gewoon maar wat vaker even de televisie aan.
Heel fijn inderdaad om herkenbare dingen terug te lezen! En vooral om tips te delen.. Het is ook niet niks voor me dochtertje om ineens grote zus te zijn..heb haar wel een leuke pop gegeven toen ik nog zwanger was en vaak uitgelegd van baby gaan we samen verschonen en pak maar 't flesje enz. Sindsdien doet ze dat ook nu nog..en jaloers is ze niet..kan dat nog komen denk je? Alleen nu zit ik met een ander probleem..mijn zoontje van 3 weken wil alleen maar vast gehouden worden. En heel veel drinken..ik geef borstvoeding dus kan niet zeggen wat hij binnen krijgt maar hij drinkt goed en hoor m goed slikken. Alleen vrijwel direct na het drinken krijgt hij ook van die oprispingen en is tie echt niet vrolijk. Zat vanacht van 02:30 tot 04:30 op..telkens uit z'n wiegje gehaald omdat ik 'm dan hoor rommelen en zie aan z'n gezicht dat het niet lekker zit. Veel boeren ook en hij maakt van die piep geluiden alsof hij heel veel lucht op zuigt. Ik zat al een beetje te Googlen en zag verborgen reflux voor bij komen..vind t zo sneu voor hem..en die nachten breken mij nu ook wel op.. Loop trouwens heel de dag te voeden..om het uur..hij zuigt op z'n handjes en lijkt te zoeken naar de borst. Pff loop echt de hele dag met me tiet eruit..is dit nou clusteren??
Ik herken wel een beetje wat je zegt. Hier ook een zoontje dat tekens wakker werd een dan dacht ik daar hij honger had, maar hij gaf ook vaak daarna weer wat terug. Toen ben ik toch minder vaak gaan aanleggen. Vond het in het begin wel vervelend want wat als hij toch honger heeft. Maar hij spuugt nu wel een stuk minder. En ik probeer ook vaker of er een boertje dwars zit. Volgens heb ik gewoon een kind wat vaak 'hapt'. Ook als hij geen honger heeft.
Ja dat heeft mijn zoontje dus ook..hij geeft dan toch wat terug..maar las ook ergens dat clusteren al begint vanaf 3 weken. Dus wil ook niet dat me bv terug loopt. Zo moeilijk dit!
Natuurlijk kan het ook clusteren zijn, maar dat is meestal niet de hele dag door. Je moet doen waar je je prettig bij voelt, maar ik merk hier dat als hij echt honger heeft hij echt blijft huilen. Meestal probeer ik eerst 5/10 minuten hem gewoon tot rust te brengen en als hij dan nog niet slaapt leg ik hem aan.