Hier ook een man die niks heeft met baby's Man weet niet wat hij aan moet met een huilende baby, hij vindt dat echt heel lastig. Hij houdt echt wel van zijn kinderen, maar is gewoon niet echt geschikt voor baby's. Met dochter van 2,5 gaat het inmiddels echt heel goed, hij vindt het ook geen probleem om alleen met haar op stap te gaan. Maar alleen weg of alleen thuis met baby van 6 maanden heeft hij nog niet gedaan en wil hij ook liever niet. Hij wil ook geen papadag overigens, misschien als ze beide groter zijn, maar voor nu moet hij er niet aan denken. Geef het dus even tijd, grote kans dat het echt stukken beter wordt naarmate de kleine ouder wordt. En blijf erover praten met elkaar. Edit: dit betekent overigens niet dat man zijn verwantwoordelijkheid niet neemt. Als het moet zorgt hij voor de kinderen, ook voor de jongste. Hij zegt alleen eerlijk dat hij niet zoveel plezier beleeft aan het omgaan met de baby als ik heb. Daarom pak ik automatisch het meeste op (en vind dat ook niet erg).
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is. Mijn man had ook wel wat moeite met de eerste baby. (Ik stuur je een pb, want ik vind het iets te persoonlijk voor hier.) Ik vind 'leuk' eerlijk gezegd geen criterium. Wat is nou leuk? Echt een leeg en nikszeggend iets. Alles heeft altijd twee kanten (minimaal). Daarbij komt dat je vaak wel zegt 'ik heb alles over voor...', maar zodra het erop aan komt en je er ook echt alles voor moet geven, dan gaat dat niet altijd vanzelf. Een kind is nou typisch zoiets waar je alles voor moet geven. Wat mij betreft is die papadag (werkelijk waar een walgelijk woord) een gevalletje 'zonder zin gaat het ook'. Ik neem voor het gemak even aan dat poepluiers verschonen ook niet jouw hobby is? Jullie hebben er samen voor gekozen om het zo te regelen, dus het lijkt me niet meer dan logisch dat hij zijn deel doet. Ik zou zeggen 'gebruik je creativiteit om er iets van te maken, papa, zet em op!'.
Je kan misschien samen kijken wie wanneer even 'vrij' is? Dus bv 's avonds sporten, in het weekend uitslapen, de een op zaterdag iets met vrienden doen, of bv op zondag voor de tv hangen terwijl de ander met baby gaat wandelen etc. Dan heeft papa die 'vrije tijd' om naar uit te kijken en daarnaast ook die momenten van zorg voor zijn kind, maar dan voelt dat misschien minder eindeloos. Mijn man heeft adhd en kinderen zijn een grote aanpassing voor hem, maar we hebben gewoon een heel vast schema waarin hij dus ook op bepaalde momenten alleen is met de kinderen. Ik wil echt geen vader die geen luiertje 'kan' verschonen 'want dat is vies'.
wie weet heeft het te maken met de leeftijd van je zoontje mijn man vond de baby tijd wel leuk maar nu hij een 3 jarige peuter rond heeft huppelen vind ie het veel leuker en gezelliger ze voetballen samen, zwemmen, auto poetsen dat soort dingen tijd voor jezelf is iets wat wij beiden ook echt wel nodig hebben en ook echt plannen zowel samen met zijn 2en als apart sporten/vrienden etc
Ik zou juist wel doordeweeks allebei 1 avond "vrij" nemen. Zorg voor zoon word er niet anders van of jullie wr allebei zijn of 1 van jullie. Juist alle 5 de werkdagen avonden samen irriteren/samen proberen hem stil te krijgen lijkt me verschrikkelijk. Dan kan je beter even 1 avond voor jezelf hebben.
Biny en Fuddey dat vind ik nou ook; wat als we allebei zouden zeggen we hebben er geen zin meer in? Ik word er een beetje moe van dat mannen zo de hand boven het hoofd wordt gehouden dat ze er niks mee hebben omdat ze 'man' zijn en daarom minder zouden hoeven doen ed. Ook ik heb wel eens een baal dag maar ook ik ga gewoon door. Omdat ik hou van mijn kind en omdat ik zijn moeder ben en deze taak heel serieus neem.
Tjonge ik heb echt veel aan jullie, zo fijn! Ik ga zsm bespreken 1 avond in de week 'vrij' te zijn. We gaan zo nu en dan wel op pad met vrienden waardoor je automatisch ook weg bent maar een vaste avond in de week is dan iig iets om naar uit te kijken en een wekelijks iets. En we moeten idd toch opnieuw in gesprek om over de papa dag te praten en de indeling van de weekenden. Dan hoeven we het tenminste niet over zijn gevoel te hebben van het niet leuk vinden maar kunnen we met praktische oplossingen aan de gang. @shenanigans; ik vind papa dag ook een walgelijk woord, ik heb toch ook geen mama-dagen en hoe heten de weekenden dan? pa-ma-dagen?
Dat doen wij inderdaad ook. Ik moet eerlijk zeggen: tot aan een paar maanden geleden was ik die zeur Ik vond het ook vaak niet leuk, die stomme fases en gehuil die er zooooveeeel waren. Dat minder tijd voor jezelf hebben. Nu ben ik doordeweeks wel alleen met de zorg, want vriend werkt 's nachts. Maar nu ze wat groter is, goed praat vind ik het zoveel leuker. Ze is ook een stuk vrolijker, de minder vrolijke dagen zijn dan geen probleem meer, ik heb een hoop geduld inmiddels. Dus ik snap je man wel eigenlijk. Maar... op een gegeven moment is dat klagen ook wel klaar. Het heeft vaak geen zin. Ik kreeg dat van mijn vriend te horen. Dat het niet leuk is als je altijd maar klaagt over je kind. "Het is ook mijn kind waar je het over hebt", zei hij. En daar had ie gelijk in. Soms even gal spuien na een rotdag ok, maar hij had gelijk dat het ook teveel klagen kan zijn. We hebben gezicht naar wat dingen waardoor het voor mij makkelijker zou zijn. En ik heb wel echt een wake up call van hem gehad. En heb mezelf een schop onder m'n reet gegeven. En heb ook een hoop dingen geaccepteerd die je toch niet kunt veranderen. Daar heb je alleen jezelf mee. Ik ben nu zoveel gelukkiger!
Nou, ja, dat kun je dus uitbesteden. Er bestaat gewoon opvang. En als iemand die een kind heeft wil werken, dan kan dat dus gewoon. Ik begrijp werkelijk niet waarom er zoveel mensen doen alsof je maar per se een 'papadag' zou moeten.
Jij mag er ook voor kiezen om meer opvang in te huren. Dat is JOUW keuze. Heeft niks met man of vrouw-zijn te maken.
@hilly ; is het dan niet een beetje 'ik zet een kind op de wereld maar wil er alleen in het weekend voor zorgen? Dat is wat mij betreft onacceptabel. Dat moet je bedenken voordat je zo'n grote beslissing neemt als een kindje krijgen.
Nou, ik heb geen 24uurs opvang hoor. De avonden en nachten zijn gewoon voor onszelf. Ook als de volgende ochtend gewoon de wekker weer gaat voor een volle werkdag. Dus om nou te zeggen dat ik 'er alleen in het weekend voor wil zorgen', dat is niet waar. Bovendien vind ik dat ik ook voor mijn gezin zorg door te werken en te zorgen voor brood op de plank (en geld op de studierekening van de kinderen). Jij vindt het misschien wel leuk om met een baby thuis te zijn en je man niet. Ik probeer alleen maar aan te geven dat er meer 'smaken' zijn in wat een ouder (vaders en moeders) leuk vinden. Jij mag daar natuurlijk een waardeoordeel over hebben hoor, heb ik ook zo vaak.
Als hij idd die 'papadag' niet meer wil, prima! Maar dan 'verdeel' je nog steeds daarnaast de tijd een beetje zodat beiden af en toe even 1-op-1 zijn met hun kind en beiden even tijd hebben voor sport/hobby/etc. Ook in het weekend is het niet altijd leuk
Ik ben ook van mening dat er toch ook wel heel veel vaders/ moeders is spé erg naief het ouderschap in stappen. Het lijkt allemaal zo ontzettend leuk zo'n klein kindje maar ze vergeten gemakshalve dat er heel veel bij komt kijken. Het is geen cavia die je koopt en wanneer je hem zat bent in zijn kooitje terugzet.
Mijn man is gek op onze jongens, maar wil echt geen papa-dag. Hij heeft daar zo zijn eigen redenen om en ik begrijp dit en accepteer het. Hij werkt dan ook meer dan fulltime. In NL zijn partime banen heel normaal, maar in heel veel landen, oa belgie, bestaan deze nauwelijks. Daar werken zowel vader als moeder fulltime. Hadden zij dan beter niet voor kinderen kunnen kiezen? Ik vind mezelf een betere moeder als ik parttime werk, juist omdat ik niet 24 uur per dag moeder ben. Dat is mijn keuze en omdat ik daar mij beter door voel is de kwalteit van de tijd samen ook beter. Als jouw partner gelukkiger denkt te zijn bij fulltime kan je dit beter serieus nemen. Beter een gelukkige vader die fulltime werkt dan een ongelukkige vader met een papa-dag.
Ja, dat kan ook, maar ze hadden dus afgesproken dat ze 2 dagen opvang genoeg vonden. En dat mag natuurlijk, dat je dat de max vindt. Ik vind het een beetje slap als je dan, als je het allemaal niet zo 'leuk' vindt, meteen die afspraak opzij zet en van jouw deel af wil. Bovendien kun je die dag niet meer zo makkelijk terug krijgen (mocht je toch weer van gedachten veranderen).