Heel veel succes met werken dames!! Ben benieuwd hoe het gaat met jullie vandaag! Ik begin morgen weer, mensen weten ervan. Ben blij dat ik weer gewoon kan werken zonder angst voir plotselinge bloedingen en stapels verband in mijn tas... Spruitjes ik zou Bellen hoor. Hier was de wachttijd voor reguliere curretage 3 weken....
Succes met werken dames. Ik ben begonnen met halve dagen. Qua energie en concentratie is het best pittig von ik!
Zo het eerste uur zit erop. De eerste confrontatie was het ergste, daarna ging het beter. Hopelijk houd ik het gewoon tot eind van de dag vol. Maar als dit niet zo is was dat ook niet erg en mocht ik gewoon naar huis. Heb afgelopen week thuis ook smiddags nog steeds dutje gedaan op de bank, dus ben benieuwd of ik het vol houd. Een lichtpuntje. Mijn temperatuur zit ook weer op voor zwangerschap en ei waarde. Dus goede temp en witte test. Nu woensdag nog alles schoon en dan kunnen we verder.
Fijn Irene! Goed gedaan ook ! Nou ik heb gebeld. Maar die konden daar allemaal niks van zeggen. Moet toch echt 24 ste afwachten. Dan heb ik afspraak met de arts. Dus nu weet ik nog niet of de wachttijd lang is en of ik onder volledige narcose mag (moet want anders word ik gek !! ). Nee lekker voor de verwerking ook. Helpt enorm met afsluiten...
Pff dat is lang wachten balen dat het zo moet! Kan je geen telefonische afspraak eerder met de arts regelen?
Wat rot spruitjes, ik kon na mijn miskraam gelijk de volgende dag bij de gyn langs komen voor overleg en controle. Is er geen ander ziekenhuis in de buurt waar je terrecht kunt? Heb uiteindelijk niet gekozen voor curettage, maar neem aan dat een kort gesprek wel mogelijk moet zijn v.w.b de opties etc.
Onder algehele narcose voor een curretage? Meid waarom zou dat niet mogen... Hier doen ze niet anders. Dit heeft vooral met t emotionele gedeelte te maken. Een ruggeprik of lokale verdoving vinden ze mentaal niet te doen. Schijnen dames logisch, toch wel heftig te reageren.. Maak je daar ajb geen zorgen over. Ik ken niemand bij wie t anders ging dan met een alg narcose.
Ja ik heb na mijn eerste bevalling ook curettage gehad en dat was ook gewoon onder algehele narcose. Als je al een ruggenprik hebt gehad bij bevalling is het voor de pijn nier nodig maar dan nog geven ze een roesje dat je even weg bent. Dus links of rechts om je zal niet 'bij' zijn
Oh dat is superfijn om te horen! Anders word het echt een trauma ben ik bang.. Op zich heb ik geen haast met de afspraak. Ik zit nu thuis en dat bevalt me wel. Maar ik wil wel graag weten waar ik aan toe ben. Als het nou na volgende week alsnog 3 weken duurt is dat niet tof.. Hoewel het niet zo zal lopen denk ik. Het vruchtzakje zit er dan al 2 weken zo in dat we iig weten. Zoveel langer zullen me hopelijk niet laten lopen. En het kan niet telefonisch want Ze wil een echo maken om te kijken hoe het ervoor staat. Vind het alleen zo lullig voor m'n werk als het zo lang duurt
Wat vervelend spruitjes. Bij ons was alleen narcose mogelijk en dat stelde echt niks voor en was heel fijn!
Ik voel mezelf momenteel zo depressief. Ik weet niet goed wat ik er tegen moet doen. Voor mijn gevoel word ik nooit een moeder en dat maakt mij zo ontzettend verdrietig 😢😢 Hebben sommige dit ook gedacht en dat het toch is goed gekomen? Ik word zo gek van alle onzekerheid.
Owh voordat ik mijn dochter had heb ik dat zeker ook vaak gedacht ! Maar er is goede hoop voor jou hoor! Als ik jou onderschrift bekijk ben je super snel zwanger geraakt !
Dat gevoel herken ik hoor. Je gaat echt wel Door diepe dalen maar geen dal zonder piek... Dus je klimt er ook weer uit, weet helpen je klimmen! Het kan heel goed gewoon botte pech zijn en dat niets een gezonde zwangerschap in de weg staat...
Ik herken t wel hoor. Heel bang dat er iets mis met me is. Morgen controle. Had vandaag ontzettende rot dag. Zou normaal vandaag mn termijn echo hebben gehad. Was zo verdrietig op werk, ben eerder weg gegaan. Thuis nog wat gehuild en toen op de bank is slaap gevallen. Nu gaat t weer een beetje. Pff ups en downs he
Ahhh Purpose! Ik herken het wel. Maar ik merk dat ik er zó van overtuigd ben dat het wél goed gaat komen. Met iedereen van ons! One way or another . Gisteren was ik een beetje aan het mopperen op mijn vriend .. omdat ik al 2,5 jaar dol graag kinderen wil en hij pas afgelopen november ook wilde. Stom he. Alsof het zijn schuld is dat ik nu nog geen kinderen heb. Dat is niet eerlijk. Maar dan merk ik wel dat ik gewoon erg teleurgesteld ben in mijn miskraam. Ik heb al zo lang moeten wachten, denk ik dan.. Maar.. ons geduld wordt iets meer op de proef gesteld. Ik denk altijd maar zo, het zwanger worden is het probleem niet. Wij zijn allemaal reuze vruchtbare vrouwen en hebben mooie lieve vruchtbare mannen aan ons zijde . Wie zei dat nou laatste zo mooi? Er zijn altijd triggers. De ene heftiger dan de andere. Met de tijd zullen de triggers ook minder heftig binnenkomen. Zo'n termijnecho is idd een hele heftige! Die heb ik ook gevoeld.... ineens dikke tranen met tuiten, ik herkende mezelf niet meer! Vandaag heb ik het zwangerschapsverlof van mijn collega in de werkstroom moeten registreren en dat deed me weer helemaal niets. Kon ik heel zakelijk naar kijken.
Zo vruchtbaar zijn wij niet.... Daarom is de mmm zo zwaar. Maar dat weet je pas als je het zelf meemaakt. Dat maakt mijn miskraam natuurlijk niet zieliger dan die van jullie, absoluut niet !! Maar als ik dan zie dat het in de eerste ronde mis is gegaan denk ik wel ach meid het komt goed ! De natuur Heeft even geoefend . Straks voor het eggie. Ik heb ook goede hoop voor mezelf dat het goed komt maar wij zullen er meer moeite voor moeten doen. En daar heb ik het nu even het moeilijkst mee. Ik had de naalden container al bijna weggedaan...
@ Spruitjes ja ik was inderdaad snel zwanger, toch denk ik nog steeds dat het toeval is geweest. Mijn man wil eigenlijk meteen van start gaan als het bloedverlies gestopt is en mijn huisarts + gynaecoloog raden het aan om mijn 1e menstruatie weer af te wachten. Mijn vk zei dat ik wel weer van start mag gaan na het stoppen van de bloeding. Ik vind het zo lastig en ook omdat het HCG nog duidelijk aanwezig is in mijn lijf. Een beetje een rare vraag maar als je dan seks hebt kan je neem ik aan niet zwanger worden, zolang je het HCG hormoon nog in je lijf hebt? @ Bubbels mooi gezegd en het zijn echt dalen en er tegenop klimmen is nog een harde kluif maar ik ben niet iemand die snel opgeeft. @ Irene, rot is dat he, als ik aan het werk ben gaat het wel een beetje maar zodra ik thuis ben stort ik in en ben ik zo vreselijk verdrietig. Dan wil ik overal bevestiging zoeken. Nou werk ik als verpleegkundige op een zware afdeling, mijn collega die ik in vertrouwen heb genomen zei tegen mij misschien komt je miskraam door het zware werk maar de verloskundige gaf aan dat dit er niks mee te maken heeft. Toch maakt zo'n uitspraak mij super onzeker. @ Gember Ik heb ook vaak genoeg zitten mopperen met '' Waren wij maar eerder begonnen'' Dat slaat natuurlijk nergens op want een paar jaar geleden was mijn man heel druk met zijn studie en was er nog geen ruimte om er aan te beginnen. Ik hoop voor alle vrouwen die dit moeten mee maken dat wij allemaal een gezond kindje mogen krijgen. Knuffel voor iedereen
Zo opgelucht!! Ik kom net terug uit het ziekenhuis. Alles was schoon. De gyneacoloog was positief verrast hoe snel mn lichaam zich heeft hersteld. Baarmoederslijmvlies was super mooi opgebouwd en er lag al een ei van 16 mm klaar. Dus springt binnen 2 tot 5 dagen. Normaal adviseerd hij om menstruatie af te wachten. Maar het was zo schoon en alles zag er zo goed uit dat hij zei dat t geen probleem was. We gaan het dus maar eens gezellig maken. Echt super opgelucht en blij dat mijn lichaam zich zo snel herpakt en gelijk nieuwe cyclus is ingegaan.
Ik ben jullie fase inmiddels al een paar jaar voorbij. En ik realiseer me dat ik, met inmiddels twee kinderen, vrij 'makkelijk' praten heb. Mijn eerste zwangerschap was een miskraam en de derde zwangerschap een missed abortion. Het rouwproces is wat het is: een rouwproces. Niet iedereen snapt dat. Het is misschien geen persoon waar je afscheid van neemt. In de zin van een persoon die je hebt gekend, waar je herinneringen aan hebt. Maar het is wel degelijk een afscheid, een afscheid van een droom. Zeker als je nog geen andere kind hebt, is er bij veel vrouwen denk ik ook wel de angst 'wat als het nooit gaat lukken'. In antwoord op de vraag van Purpose88: Bij ons is het dus goed gekomen. Daaree wil ik trouwens niet beweren dat een miskraam 'makkelijker' is, als je al een kindje hebt. Ik kan uit ervaring kan zeggen: ook als je al een kindje hebt, blijft het moeilijk. Ik dacht bij de tweede keer echt dat het minder zwaar zou zijn omdat ik onze zoon al had. En natuurlijk had ik veel troost aan hem. Maar toch heb ik mezelf toen niet genoeg tijd gegeven en kwam de klap later alsnog. Dat is denk ik het enige advies wat ik jullie mee kan geven. Geef jezelf tijd om verdriet te hebben en gun het jezelf om het even wat rustiger aan te doen als je die behoefte hebt. Niet iedereen om je heen zal dat snappen. Dat is prima. Niet iedereen heeft er ervaring mee. En ook de mensen die het misschien wel zelf ervaren hebben, hadden er andere gevoelens bij of zijn daar anders mee omgegaan. Voor de één werkt het fantastisch om zoveel mogelijk afleiding om zich heen te hebben en meteen weer te gaan werken en zich in het sociale leven te storten. Voor de ander is het beter om eerst een poosje een beetje te 'cocoonen' en dingen weer rustig op te bouwen. Doe wat voor jou goed is! Ook als je denkt (hoeft niet waar te zijn) dat een ander dat maar stom vindt of het niet begrijpt. Durf eventueel ook gewoon te zeggen: Misschien dat jij dit anders zou verwerken, maar voor mij is dit goed. Veel sterkte gewenst allemaal!