Bij ons kwam de dierenarts thuis. Dat doen ze bij ins altijd, tenzij het baasje aangeeft dat niet te willen. Scheelt een hoop 'gedoe' en stress en ook pijn voor de hond. Misschien voor jullie ook een optie?!
Die keuze hadden wij hier idd ook. Mijn moeder en haar man komen ons helpen. Dat boden ze aan. Thuis doen vind ik een gek idee en voelt persoonlijk voor mij niet fijn
Ik hoop dat alles rustig is verlopen vandaag. (Sorry, een ander kan het vast mooier verwoorden dan ik nu doe) Heb aan jullie gedacht.... Sterkte!
Dank lady's. Donderdag is de dag. Het aftellen is zo vreemd. Kids zijn op school wat afwezig. Juffen weten het en merken goed dat ze niet lekker in hun vel zitten. Mijn zoontje heeft ook nog eens cito toetsen, geen idee of zijn juf dit uitstelt voor hem (zijn juf is een vreemd, emotieloze rare vogel) De dagen gaan vreemd genoeg heel traag. De gedachte dat een leven in jouw handen ligt is raar. Huil mezelf elke avond in slaap en zoek naar manieren om de donderdag te ontwijken, uitstellen of wat dan ook. Ik krijg gelukkig veel steun van vriendinnen. Ze willen helpen waar mogelijk is. Mijn man gaat donderdag niet mee. Hij kan het gewoon niet aanzien en ik begrijp hem helemaal. Ik ga liever ook niet maar ik moet bij haar zijn om haar gerust te stellen. Ik ben alleen zo bang dat ze in paniek raakt. Vorige week ookal lek geprik, denk bij het zien van de ruimte dat ze weg wil en alles behalve rustig is
De meeste dieren zijn vreselijk bang voor de dierenarts. Dat gun je haar toch niet in haar laatste momenten? Ik zou mijn eigen gevoel opzij zetten voor haar. Sterkte!
Juist om dit laatste zou ik kiezen voor thuis... als ze in paniek raakt, zal ze helemaal niet "fijn" inslapen of je er nu bij bent of niet. Ik zou dat echt niet willen voor mijn diertje...
Andere situatie, ander dier.... Ik heb twee weken geleden mijn pony in moeten laten slapen omdat hij gewoonweg niet meer beter zou worden. Heel bewust ervoor gekozen om hem hier thuis op zijn eigen plek, met zijn paardenvriend erbij te laten gaan. Er is totaal geen paniek geweest, hij is in mijn armen ingeslapen. Merkwaardig genoeg was ik op HET moment heel rustig en heb ik hem kunnen geruststellen en hem nog vanalles kunnen vertellen. Voor zover mogelijk kan ik zijn heengaan mooi noemen en had ik het niet anders gewild. Laat de dierenarts thuis komen en laat haar gaan op haar vertrouwde plek met haar vertrouwde baasje.... Heel veel sterkte, het is ontzettend moeilijk en heel verdrietig een dier te laten gaan. Wanneer leven lijden wordt en er geen hoop meer is op verbetering, dan moet je ze laten gaan...
Daarom zou ik je aanraden de dierenarts thuis te laten komen. Klinkt misschien heel Hard maar het gaat nu even niet om jou maar om je hond! Waarom een ziek dier naar de dierenarts slepen terwijl je weet dat ze daar waarschijnlijk in paniek gaat raken en bang is Is voor het dier absoluut niet prettig met al die stress. En voor jezelf ook niet. Al erg genoeg dat je er moet laten gaan en dan zie je haar ook nog angstig en gestresst.... Wat lijkt je zo raar aan thuis inslapen? Het is Haar thuis waar ze zich prettig voelt. Persoonlijk voelt het voor mij vreemder om een dier bij de dierenarts in te laten slapen en het daar achter te laten. Hier zijn alle honden van m'n ouders rustig thuis ingeslapen terwijl ze nu de dierenarts over de pis gingen. Rustig in eigen mandje, daarna rustig afscheid nemen en zelf naar crematorium brengen of op laten halen. Met mijn vorige hond ook zo gedaan. Kinderen afscheid laten nemen zeer gevoelige dochter en dit heeft voor haar echt geholpen als afsluiting. Deze hond had pijn en kwam net graag in de auto en bij de dierenarts. Hem had ik er absoluut geen plezier mee gedaan door hem naar de dierenarts te brengen. Ik zou er echt nog eens goed overna denken of je haar misschien niet beter thuis in laten gaan....
Thuis is geen optie. Grote kans dat mijn oudste zo van slag is met smorgens afscheid nemen, dat ik hem niet naar school krijg. Als dat het geval is dan zou thuis dus geen optie zijn. Ik wil hem er niet bij hebben. Heb lang over nagedacht, voors en tegen, en dit lijkt mij de beste keuze. Lief dat jullie meedenken. Meintje, dat lijkt mij ook moeilijk met je pony. Blijft een rot moment
Heftige dagen zijn dit, logisch dat iedereen van slag is.. Als jij het thuis niet prettig vindt, niet doen hoor. Even vanuit de professionele hoek: ik heb nog nooit een dier in paniek zien raken tijdens een euthanasie-afspraak op de praktijk. 99% vd keren gaat het gewoon erg rustig.. En je kan er ook voor kiezen om als ze helemaal onder narcose is weg te gaan, als je niet het daadwerkelijke overlijden wilt zien.. Is ook begrijpelijk.. Je moet gewoon doen wat jij prettig vindt, en overleg dit gewoon met de dierenarts of assistente, er is veel mogelijk hoor.. Het is ook raar dat het in jouw handen ligt, maar bekijk het van deze kant: je bespaart haar een hoop lijden en een vervelende aftakeling.. Als het bestaan niet meer dierwaardig is heb je in ieder geval de keus om te zeggen dat het genoeg is geweest.. Je doet wat het beste voor haar is, en zoals soms gezegd: houden van is ook loslaten.. Maar uiteraard is het een moeilijk moment.. Alvast heel veel sterkte toegewenst voor donderdag.. (En als je nog meer wil weten of vragen hebt, stuur gerust een pb!)
Ik kan begrijpen dat je bezorgd bent om je kind, maar je hond die je al 11 jaar hebt is ook gezin. En op dit moment waar het beestje je het hards nodig heeft op het allerlaatste moment ga je hem tegen alle pijn en verdriet daar zijn laatste plek geven!!!. Sorry, ik had echt begrip voor je verdriet (nog wel, ben daar geweest afscheid moeten nemen) maar naar 11 jaar. Nee, sorry voor je aankomende verlies, maar wat erg voor je trouwe vriend op deze manier.
Even als idee hè.. als je oudste zo van slag is dan hou je hem toch thuis? Gaan jullie samen een fotolijst oid uitzoeken en een foto van jullie hond in doen. Zo kun je je zoon helpen in het rouwproces. Dit heeft mij vroeger erg geholpen. Overigens was ik altijd boven als het inslapen gebeurde en daarna mocht ik naar beneden komen. (Meerdere keren meegemaakt). Denk er nog eens over na. Heel veel sterkte.
Dankje. Ja het is heel moeilijk. Heb 12jaar geleden ook mn hondje moeten laten inslapen. Zij was zo zwak dat de 1e spuit er nauwelijks in zat en haar hart stond al stil. Zij was inderdaad ook heel rustig. Moet zeggen dat mijn hond nu ontzettend hard achteruit gaat. Net moest ze buiten weer spugen en kon ze erna niet meer op haar benen staan. Vreselijk om te zien pfff ok even volhouden nog, morgen staat de afspraak
Even een oprechte vraag, absoluut geen verwijt; waarom zo lang wachten met de euthanasie? De keuze was vrijdag al gemaakt. Je hond heeft het erg moeilijk zo te lezen. Ik zou het vandaag nog proberen te regelen.
Vroeg ik me eigenlijk ook af, ik vind het best zielig dat het moment van beslissen en het moment van daadwerkelijk doen bijna een week uit elkaar liggen....daar heeft je dier totaal geen baat bij en voor jezelf maak je het zo ook niet makkelijker. Toen het hier duidelijk was dat het niet meer ging en ook niet meer beter zou gaan hebben we niet meer gewacht en mocht hij gaan, nog met wat waardigheid. Een einde aan de pijn.
Waarom, ehm ja we hadden niet gedacht dat ze zo hard achteruit zou gaan. Ze heeft geen pijn voor zover wij weten dus halsoverkop daar meteen heen vonden wij(en de DA) niet nodig. DA gaf zelf ook aan, neem de tijd. Natuurlijk geen maand wachten maar 6dagen was prima te doen vond iedereen. Sinds 2dagen gaat het opeens hard. Ze wil nog steeds graag gewoon lekker naar buiten en voor nu denk ik, nog maar 1dag. Kwa lopen, zien, geen energie, dat gaat nu slechter. Maar zoals ik al zei, voor zover wij weten heeft ze geen pijn. Als ze dat wel had aangegeven dan hadden we natuurlijk veel eerder ingegrepen. Vandaag veel knuffelen en proberen te verwennen hoe we nog kunnen. Extra (kort) rondje buiten, haar kleed net ff weer gewassen zodat die morgen mee kan. De laatste puntjes op de i zegmaar.