Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. Ik heb t vandaag nog even met een vriendinnetje besproken en er blijkt bij mij heel.wat opgebouwde frustratie te zitten. Idd ook wel over het kindje, niet eens zo zeer dat ik moet wachten maar meer dat ie dus vorige maand me.hoop gaf en t weer heeft afgenomen. En zo.nog een paar dingen. Dit helpt in elk.geval niet. Ik hoop dat we er samen door komen. Het klinkt alsof t alleen maar slecht is. Dat is het niet hoor. Moet het gewoon weer ff op de rij krijgen.
Mannen?? Ik snap ze af en toe ook echt niet hoor. Die v mij is een hele lieve! Maar toch... zou handig zijn als ze er soms een handleiding bij geven.
@ Gruffalo, ik ben benieuwd wanneer je je menstruatie verwacht? Ik ben ook benieuwd of je dochter het goed heeft aangevoeld.
Ik heb vanmiddag als het goed is weer contact met de huisarts over een doorverwijzing. Hij gaat mij hierover bellen. Ik ben benieuwd!!
Hallo allemaal! Hier een nu niet meer zo stille meelezer Na een tijdje mee te lezen heb ik mezelf er van kunnen overtuigen dat ik echt niet de enige ben met rammelende eierstokken. Ik vertel graag mijn verhaal om het gewoon even lekker van me af te kunnen schrijven. Al ruim 6 jaar ben ik(23) samen met mijn vriend(28). Sinds juni 2015 wonen we samen in een eengezinswoning in een prachtige kindvriendelijke buurt. In het begin van het samenwonen even gesproken over kinderen maar ondanks dat ik het graag wilde besloten om te wachten tot ik was afgestudeerd en een vaste baan had. Niet wetende dat dit allemaal eind 2016 al ''geregeld'' zou zijn. Ondertussen hebben vrienden en familie kindjes gekregen of zijn nu zwanger. Ik denk dat ik vorig jaar wel 12 babykaartjes op de post heb moeten doen en dit alles met mijn ''sluimerende eierstokken'' Na veel gesprekken en tranen vanuit mijn kant vertelde hij mij dat als hij 30 is zichzelf wel oud genoeg vind om een kindje te willen. Pfff mannen... Waar komt deze kronkel in zijn hoofd ineens vandaan? Ik vind het maar raar Maar goed ik wacht geduldig af. Vorig jaar heb ik de mirena laten verwijderen ivm vele bijwerkingen. Sindsdien nooit meer aan de hormonale AC begonnen en gebruiken we nu dus alleen condooms. Ik heb hem wel verteld dat als ik zwanger mocht zijn ik het kindje absoluut niet zou laten weghalen. Dit accepteert hij gelukkig wel. Ik weet dat ik nog jong ben maar het gevoel is zo sterk dat ik er af en toe zelf ook van schrik. Als ik weer jaloers word op een zwangere of begin te huilen bij het zien van een baby bijvoorbeeld. Pfff nou heel verhaal dames! Ik moet zeggen. Ik ben wel heel blij met dit topic
Hoi, zou ik hier mee mogen kletsen? Wij hebben 2 gezonde kinderen. Na de bevalling van de jongste waren wel het erover eens dat het bij 2 zou blijven. Maar nu begint er bij mij de laatste maanden een verlangen naar een derde te komen. Maar mijn man twijfelt heel erg vooral over het financiële en praktische aspect van 3 kinderen. Iemand die hier herkenning in ziet . Ikzelf twijfel het meest over de angst dat het niet gezond z zijn? Hopelijk kan ik hier wat steun vinden😊
Hey dames, welkom Louise, je verhaal lijkt deels op mijne. Het is af en toe frustrerend. Vooral confrontatie met mensen die het wel hebben. Maar goed, we weten bij hun vak hun verhaal ook niet. Dit topic heeft me echt wel geleerd dat het niet bij iederen: Schat zullen we een kindje maken? Ja natuurlijk schat - is gegaan. Praat lekker mee en uit je frustraties. Iedereen hier begrijpt het. Lovingmyboy, welkom. Er zitten hier meerderen met hetzelfde 'probleem'. Een man die nog geen 3e wil. Dus ook daar vast genoeg herkenning Grappig. Zijn hier mannen die nog niet klaar zijn voor een 1e of twijfelen over een 3e. Maar (bijna) niet als het om een 2e gaat.
Welkom allemaal! Inderdaad, die tweede hoort er schijnbaar gewoon bij voor alle mannen Hoewel, ik verwacht als ik ooit een eerste heb en een tweede wil, dat ik hier dan weer kan komen klagen VOorlopig wil manlief er maar één!
Gv... Net een metalen bericht getypt, schiet ik uit met mijn vinger en is het allemaal weg!! Grrrrrrr... Lang verhaal kort: toch ongesteld! Jammer! maar beter zo... Welkom nieuwe dames!
Ah dat zou jammer zijn Leraje! Komende twee maanden wil ik zelf ook niet zwanger worden trouwens. Teveel verjaardagen in het najaar Onzin natuurlijk, stiekem zou ik dat maar heel even erg vinden
Jah ik denk nu maar zo, elke maand dat het níet zo is, is mijn man blij, en als het wél zo is, ben ik blij. Altijd iemand blij Maar ik zei dat tegen mijn man, en die zei: als ik er toch aan moet geloven, kan het net zo goed direct Maar goed we wachten het af... geen kwaaltjes behalve mijn standaard premenstruele kwaaltjes (gevoelige borsten + kleine prikjes/steekjes in onderbuik). Als er dit weekend géén spotting komt, dan krijg ik hoop Maar ik probeer mezelf maar te laten wennen aan het idee dat het niet raak is... En haha, ahh, dat komt dan ook wel weer goed Bewaren
Ik denk ook dat voor de meeste mannen een eerste gewoon vooral heel erg spannend zou zijn en dat bij een derde kindje meer word gedacht aan: kunnen we het financieel, fysiek en mentaal aan om er nog een kindje bij te krijgen. Ik denk dat het bij mijn vent ook gewoon pure angst is. Angst om het niet goed te doen. Angst om uit elkaar te gaan. Etc. Al heeft hij dit nooit hardop durven zeggen hihi....
Nou voor de wetenschap even onthouden dat je dochter het dus fout had Wel jammer maar goed, beter nog even wachten.... heeft je man al een duidelijker beeld van wanneer wél? Bewaren