Ja, ben ik met je eens, hoor. Maar ja, het huis staat ook op zijn naam, dus schuldeisers komen daar natuurlijk wel achter. Ben bang dat ze geen poot heeft om te staan. Vind het zo lullig voor d'r. Destijds ging d'r man vreemd, liet haar met 2 kleine kinderen achter. Denk je alles goed geregeld te hebben, kun je blijven wonen waar je zit. Komt er nu dit. En ze wilde al niet eens weg, maar om van hem af te zijn, heeft ze vorig jaar toegezegd dan te verkopen en een huurhuis te zoeken.
ja en dat is dus haar fout, niets toezeggen zonder dat je regels weet. gewoon niet slim. tuurlijk had dat huis van zijn naam af gemoeten, maar als hij zegt spring in de sloot doet ze dat toch ook niet. eerst info en dan een oplossing zoeken.
Ik denk dat ze wel boven haar stand leeft want als ze dit huis zou verkopen en een nieuwe hypotheek aan zou vragen dan zal dat rond de 100.000 euro zijn wat ze kan lenen. En ik neem aan dat ze daarmee niet zo'n soortgelijk huis kan kopen als waar ze nu in woont anders was er geen probleem toch?
Het gaat er nu dus om dat zij volgens hem nu geen andere keus meer heeft. Hij geeft haar nu geen tijd meer om een huurhuis te krijgen, of hij verwacht dat ze 10.000 euro ophoest. Dat huis kon ook niet van zijn naam af, ze heeft geen geld hem uit te kopen. Puur en alleen vanwege zijn belastingschuld, is de situatie er nu. Het klinkt allemaal lekker bot zeg, alsof het allemaal haar schuld is. Op het moment dat je bedrogen wordt, probeer je zo goed als mogelijk alles te regelen, kon ze met haar kinderen in het huis blijven wonen, zij kregen ook al zoveel te verduren. Nu heeft hij er in die 8 jaar dat ze uit elkaar zijn een zootje van gemaakt, en is zij daar de dupe van. Dat vind ik gewoon lullig voor d'r. En trouwens, hoeveel vrouwen kunnen uberhaupt zelf een huis kopen, zonder alimentatie en toeslagen, als ze uit elkaar zijn. Je hoort vaak genoeg dat dat niet kan, want vrouw was tbm, of werkt parttime. Die hebben toch oo niet per se de zaakjes allemaal slecht geregeld? Ik moet zeggen dat ik blij ben op zo'n moment dat ik 34 uur werk en dus inderdaad wel zelf een huisje kan kopen, zit ik nooit met dit soort ellende. Maar niemand kiest ervoor als je gaat trouwen in zo'n situatie terecht te komen neem ik aan. Sorry, ik voel gewoon de frustratie waar zij mee te maken heeft, het voelt zo oneerlijk!
Nu ik er langer over nadenk, denk ik toch dat het niet zo'n vaart zal gaan lopen. Is zijn schuld 10.000? Hij kan haar mi niet dwingen tot verkoop van het huis vanwege de afspraak in het scheidingsconvenant. Schuldeisers kunnen wel aankloppen maar ik denk niet dat er een executieverkoop zal plaats vinden van een heel huis vanwege een schuld van 10.000 dat lijkt me disproportioneel en ik denk dat je daar juridisch echt wel stappen tegen zou kunnen ondernemen. Volgens mij heb je het in OP al wel gezegd. Maar ze moet echt snel professioneel juridisch en financieel advies gaan inwinnen! Het enige vreemde in dit verhaal vind ik nog steeds het huren. Ik geloof gewoon écht niet dat je met 25 jaar inschrijftijd niets kunt vinden. Iets in de info daaromtrent klopt denk ik niet helemaal.
Nee, dat kan inderdaad niet. Maar omdat de hypotheekrente na de looptijd zo gedaald was, stelt de hypotheek weinig voor, nog geen 400 euro. Daar kun je amper van huren, en de vrije sector is minstens dubbel zo duur. Dat kan ze ook nog doen natuurlijk, maar dan moet ze interen op de overwaarde. Is die op, kan ze die huur niet meer betalen en staat ze alsnog op straat, maar zijn wel al de opgebouwde woonjaren weg.
10.000 euro van huis nummer 2 zeg maar, maar ook een belastingschuld van 12.000-15.000 euro. Hij zegt dat ze wegens die belastingschuld nu per se snel dat huis uit moet. Die 10.000 restschuld is simpel te omzeilen. Als dat bedrag niet gefinancierd wordt door iemand, kan hij dat huis niet verkopen. Dat is dan verder niet haar probleem, bot gezegd. Ja, ik sta er ook van te kijken van dat huren. Telkens komt er iemand met urgentie voor. Ze reageert maandelijks op een paar huizen. Morgen mag ze ook ergens kijken, staat ze 7e. Daarom heeft ze inmiddels ook al op huizen in een ander dorp gereageerd. Maar dan nog is het telkens urgentie die voor gaan.
Ik (en ik denk anderen hier met mij) bedoelen het echt niet hard of gemeen. Het is verschrikkelijk waar je collega in zit. Sterker nog, ik heb het soortgelijk meegemaakt. Ik kan mij heel goed voorstellen dat het frustrerend en oneerlijk voelt maar ik reageer nu gewoon even heel objectief op de situatie die je schetst. Los van of het oneerlijk is want daar komt je collega niet verder mee. Zoals anderen ook schrijven is het belangrijk dat ze zo snel mogelijk juridisch en financieel advies inwint. Zodat ze weet hoe ze er voor staat en wat de gevolgen kunnen zijn. Die mondelinge afspraak betekent niets want is niet rechtsgeldig. Dus dat ze paar jaar terug heeft toegezegd dat ze wil gaan verhuizen betekent niet dat ze dat nu moet doen. Het scheidingsconvenant is leidend hierin.
Lijkt wel of ze bang voor hem is ofzo. Naar een advocaat en scheidingsconvenant meenemen. Dat is leidend. Hij kan wel meer willen, maar no way dat ik mijn kinderen weer door een achtbaan laat gaan zonder juridisch advies in te winnen. Ik zou echt niet in een (duurder) huurhuis gaat zitten, als mijn hypotheek nog geen 400 pm is.
Het is niet waar dat hij niet kan verkopen als hij die 10.000 niet heeft. Dit is kolder. Ik heb met mijn ex ons huis verkocht met 22.000 restschuld. in overleg met de bank. Maar bank heeft nooit van te voren aangegeven dat dit direct betaald moest worden of al van te voren iemand garant voor moest staan. Onze bank wist eigenlijk niet eens van te voren of wij dit bedrag wel konden af betalen. Na de overdracht werden wij beide gewoon aangeschreven voor de restschuld. Dus als deze man zegt dat hij eerst 10.000 nodig heeft is dit kolder. Hij kan het huis gewoon verkopen en daarna een betalingsregeling treffen met de bank. het lijkt er gewoon op dat hij haar dwars wil zitten. Misschien wel om zelf in dat huis te gaan wonen met zijn nieuwe vriendin?
Ik bedoel het niet kwaad maar je komt toch gewoon geen stap verder met denken dat wat hij wil maar voor waarheid aangenomen moet worden of erover peten wat misschien zou kunnen zijn. ze heeft advies nodig van iemand die het weet hoe of wat en dan kun je iets gaan ondernemen. Een fout maken is niet erg he, we zijn mensen , geen robots.
Jazeker worden er woningen onderhands of op de veiling verkocht voor mindere schuld dan 10.000 euro. Als er beslag wordt gelegd op de woning (en dat doet Belastingdienst ook) en aandringt op verkoop/executie, dan moet de woning toch echt verkocht worden.
Ik zou de moeite en energie niet nemen om met dit soort types in discussie te gaan. Ze pretenderen gelijke behandeling na te streven, maar als het op de vrouw of verzorgend ouder aankomt heeft deze niet het recht om na scheiding door te gaan met leven in plaats van in het verleden te blijven hangen... misschien moeten ze alle onderzoeken hieromtrent eens lezen in plaats van enkel diegene die ze naar de mond staat... Wat ze evt kan doen, in overleg met de bank is een ophoging van de hypotheek doen (voor een deel) van de overwaarde/afkoopwaarde en middels een notariële akte dit aan haar ex lenen voor de restschuld. Met de schuld van de belasting heeft zij niks te maken neem ik aan. Als zij hem op die manier alsnog uit kan kopen kan er alsnog niet aan die woning gekomen worden. Maar dan moet zij wel zelf met de bank in gesprek, het is dan een andere situatie als een 'nieuwe' hypotheek afsluiten. En de bank weet ook heel goed dat als het een gedwongen verkoop of executie verkoop wordt die meerwaarde nog maar de vraag is.
Klopt niet helemaal, dit is afhankelijk van de bank en de afspraken bij verkoop. Mijn woning is indertijd op de manier verkocht zoals jij ook weergeeft en we hebben recent die van mijn partner verkocht en daar moest het toch echt bij passeren op de rekening van notaris staan.
Je praat jezelf wel wat tegen in je antwoorden. Maar ik hoop voor je collega dat ze toch iets kan vinden waardoor ze er kan blijven wonen
Ik begrijp je reactie niet helemaal. Wie bedoel je met 'dit soort types'. Doel je dan op mij of op iemand anders?
Ja, heb je beetje gelijk. Ze kan het betalen in dr eentje, maar makkelijk is het niet altijd. Bezuinigen op wat dingen was wel nodig.