Mijn man heeft wel eens de opmerking genaamd dat ie de film een beetje zat is. In de mancave in DD draait men Duitse p?&@ filmpjes uit de jaren 80 haha
Hahahaha, wat geweldig allemaal!! Hier hebben wij destijds bij onze eerste iui enorm in de deuk gelegen. Na de inseminatie moest ik 10 minuten blijven liggen met de stoel omhoog. M'n man vroeg: 'Moet dat altijd?' Ik: 'Ja, straks moet ik ook nog een handstand doen, dan kunnen ze de eitjes niet missen.' Mijn man: 'Ja maar niet te lang want dan komt het zaad er via je neusgaten weer uit.' Was heeeerlijk om op dat moment zo te lachen!!
De dame bij het laboratorium vroeg of we een of twee potjes wilden om het sperma op te vangen. Mijn man vraag heel verbaasd wat hij met twee potjes moet doen. Ze zegt bloedserieus dat het eerste deel meer vocht heeft en het tweede deel de snelle zwemmers. Wij zagen al helemaal voor ons hoe we dat met twee potjes gingen doen en hoe hij op hèt moment die potjes ging wisselen om het deel met de snelle zwemmers in het tweede potje te krijgen. We hebben uiteindelijk maar gekozen voor 1 potje
Nou inderdaad! Dat met die twee potjes hebben wij ook heel hard om moeten lachen (ik vooral om het gezicht van mijn man toen hij het hoorde)! Hoe verzinnen ze het! Mijn man heeft toen die eerste keer alletwee de potjes aangenomen, maar hij kreeg er zo veel stress van (wat nou als tijdens de wissel...), dat hij er maar 1 heeft gebruikt. Arme schat 😊
Onze beste vrienden zitten een het icsi traject. Wegens omstandigheden moest mijn vriendin onder narcose. Ik bleef bij haar en mijn vriend ging met haar vriend mee. Een dame kwam hun halen en vertelde ze hoeveel ... miljoen zaadjes hij had. Mijn vriend zei alleen maar heel droog; " Zo, dat heb je snel geteld " en vervolgens kregen ze de slappe lach. Het brak het ijs wel zeg maar en is een nog vaak verteld verhaal.
Hihi zo leuk om te lezen... Wordt er gelijk blij van en emotioneel om terug te denken aan alle momenten die we meegemaakt hebben afgelopen jaar. Hier: 1e x dat vriend zijn zaad werd gecontroleerd en dus eerste maal dat we in de wachtkamer zaten bij de fa; heel onwennig nog beetje rondkijken, stil praten en niet weten wat er ons te wachten stond. Roept de secretaresse door de telefoon in de wachtkamer dat "meneer wil zijn zaadstaal graag komen afgeven". Wisten enerzijds niet waar kijken en anderzijds kon ik mijn lach niet inhouden. Achteraf heel erg om gelachen.
Oh nog één. Hadden 3 verschillende fa's die wisselden. Waarvan 1 onze 'lievelingsarts'... Telkens bij een mislukte poging hoopten we op onze lievelingsarts voor de inseminatie zelf, maar was telkens 1 van de andere 2. Bij de laatste keer waar we zwanger raakten was het diegene die de eerste keer de inseminatie had uitgevoerd, en dan zeiden we tegen elkaar; "goed, we geven hem een herkansing, dat hij zich deze keer maar eens bewijst" (helemaal blij dat we nog eens een kans hadden). Of onze lievelingsarts gaven we een andere naam waar we ook vaak over moesten lachen.
Laatst hadden we het over een eventuele tweede, wanneer, en hoe, etc. (i know, laat eerst die eerste maar komen) En toen zei ik; "jaja, ze moeten niet denken dat ze al van mij af zijn daar in het ziekenhuis hoor" - moesten we ook om lachen.
Even nieuw leven inblazen.. We waren gisteren onderweg naar het ziekenhuis, zien we een gigantische reclame foto van Khaleesi (Game of Thrones) hangen. Zegt mijn vriend ineens; Hé, een foto van jou! Ehh, ik? Ja, jij bent straks toch ook een soort 'mother of dragons' met al die eitjes van draken. Eh thanks Hij had sowieso niet zo'n beeld bij de eiblaasjes etc (logisch). Toen ik hem dat de eerste keer uitlegde in begrijpelijke woorden, dat er een aantal moeten gaan groeien en hoeveel mm die (hopelijk) worden, was zijn reactie; "Wow, zo groot! Je lijkt wel een kip!". Hhaha ik vind het nog steeds grappig Maar nu noemt 'ie me dus kippetje en hebben we het steeds over ons kuiken.