3 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een 18 jaar oudere man, 2x gescheiden, met 4 ( puber ) kinderen Onze relatie is eigenlijk van begin af aan heel moeilijk, omdat zijn jongste dochter me echt het leven zuur maakt, situatie is zo ver geescaleerd dat ik gewoon niet meer bij hem binnen kan komen als zij er is We wonen beide apart.....waarbij ik in de toekomst graag een nieuw gezin wil zijn Hij wil een lat relatie Nou is het gezien de situatie met zijn dochter ook onmogelijk een gezin te vormen Voel me er niet thuis, niet op mn gemak, niet veilig Ik heb een zoontje van 5, en moet in de ochtenden vroeg uit bed voor school of vroege diensten op mn werk Wanneer hij komt in de avonden is het pas na 21.00 op een tijd dat ik eigenlijk gewoon al doodmoe ben en gewoon vroeg naar bed wil Ook wordt er nooit samen geslapen Daar zomaar in huis binnen vallen zit er niet in Ook een voorbeeld, tijdens de feestdagen als zn kinderen allemaal thuis zijn mee aanschuiven aan tafel, kan niet Dus zit ik alleen met mijn zoontje Het is net of ik er helemaal niet bij hoor We doen wel leuke dingen samen, maar draait allemaal buiten de kinderen om.... Niks gevoel van nieuw gezin Nu heb ik er zoveel stress van, val kilo's af en heb de relatie beeindigd omdat ik het zo gewoon niet trek Voel me enorm schuldig naar hem toe.....maar denk dat ik in dit geval aan mezelf moet denken Wat zouden jullie in zo'n situatie doen???
Dit idd. Het klinkt enorm pijnlijk allemaal en met deze man gaat je droom van een gezin niet uitkomen. En schuldig voelen? Waarom? Je bent hem niets verplicht, jij hoeft toch niet ongelukkig te zijn zodat hij wel gelukkig kan zijn?
Een relatie, waarbij je gewoon niet 24/7 bij elkaar binnen kunt vallen.....lat relatie of niet Dat is toch geen gezonde relatie??? Buiten de kinderen om hebben we het wel echt leuk samen, maar na 21.00 1,5 uur wat drinken, doe je met vrienden, niet met je relatie toch???
Heel lastig!!! Want je zal nog wel gevoelens voor hem hebben. maar hij is wel degene die dit allemaal toe laat met zijn kinderen. En als ik het zo hoor ben je alleen maar welkom in zijn leven wanneer HIJ daar zin in heeft. Ik vind ook dat hij jouw zoon niet gelijk stelt aan zijn kinderen. Zo als jezelf al zegt dit is helemaal geen relatie!! Dit kost je alleen maar energie, in plaats van dat het je energie oplevert . Het is geen gezonde situatie en je moet nu aan jezelf en aan je zoon denken. Kies voor jezelf het is je gezondheid niet waard!!!!
Deze situatie was voor jezelf en je zoontje niet houdbaar denk ik. En je hebt voor jezelf en je mannetje gekozen en dat is goed denk ik. Ook al doet het nu misschien erg veel pijn. Ik neem aan dat de man om wie het gaat, ook wel inziet dat het niet gaat zo. Ik denk dat schuldgevoel in dit geval weinig doet.. In de zin van; het kon niet anders. Het is niet iets waar jij voor gekozen hebt. Je had eigenlijk geen keus. Hoe moeilijk ook... probeer het los te laten. Geef jezelf wat tijd om te 'rouwen' - maar zoek verder afleiding en zet jezelf en je zoon op 1.
Hij zegt nu....straks is mn dochter klaar met school, gaat op kamers en wordt het allemaal anders Ik denk van niet....blijft toch zn dochter en wil haar geen 5 min in mijn omgeving hebben, heb mn stinkende best gedaan om haar het gevoel te geven dat ik geen indringer ben en het beste met haar voor heb Maar zoals zij doet is echt bij de beesten af....ga daarover niet in detail treden Zou wat zijn dat wanneer ze dan wel naar haar vader komt ik toch moet "vluchten" voor haar
heel lastig, maar ik denk dat het heel belangrijk is dat je ook geaccepteerd wordt door al zijn kinderen. anders zal dit nog heel lang een strijd blijven... als je geen gezin kunt vormen (na 3 jaar mag je toch wel verwachten dat de relatie wat meer vorm gaat krijgen), dan tja... ik denk ook dat je de juiste keuze gemaakt, al neemt dit natuurlijk niks van jouw verdriet of pijn weg. kies voor jezelf, en voor je kindje. en die nieuwe grote liefde kom je vast weer tegen.
Dit denk.ik dus ook. Nu heel zwaar. Maar je verdient een man die voor je door het vuur gaat en niet af en toe iets leuks wil doen.
Ik heb eens gevraagd toen ik daar was met mijn zoontje Zullen we blijven slapen Dat was geen optie...... Zou zn kinderen teveel het gevoel van een gezin geven
Buiten de situatie om, laat ie me echt wel merken dat ie om me geeft, brengt dingen voor me mee, doen leuke dingen, is ontzettend lief Maar er is niks als "gezin" Het gaat echt allemaal buiten beide gezinnen om
Is ook niet de meest makkelijke leeftijd. Wonen ze allemaal bij hem of? Ik bedoel te zeggen, hoe groot is de kans dat zijn kinderen uit huis gaan?