Of je komt net voor het einde van een omgang op de ophaabestemming aan, en kan nog net voorkomen dat je kind de doorgaande weg, waar ze 60 mogen en 80 rijden, oprent terwijl er auto's aankomen. De reden die hij daar gaf: ik wilde een briefje aan mama geven. De reden die hij direct bij het voorval gaf: ik zag eindelijk kans om weg te komen... Vader in deze, kwam even later aansukkelen. Omgangsbegeleidster in geen velden of wegen te bekennen en heeft van dit voorval enkel de versie van vader gehoord nadat wij hem wederom overgedragen hebben om binnen uitleg te geven, want ja anders is het weer dat wij de omgang zouden saboteren. Wat hadden ze dan liever gehad? Dat ik toekeek hoe ik mijn kind overhoop liet rijden, want ja zijn omgang dus niet mijn verantwoordelijkheid? Maar dan ligt het vast aan ons dat wij weinig vertrouwen hebben in de veiligheid van het kind bij omgang toch? Net als dat het heel raar is dat je boos bent als je je kind voor de omgang al een keer of tig hebt laten beloven nooit die weg over te steken zonder directe aanwezigheid van een volwassene. Ik hoor het jeugdbescherming nog zeggen, wij hebben de veiligheid gewaarborgd door aanwezigheid van de omgangsbegeleidster. Uhuh, tuurlijk daarom rende hij de weg op toch? En daarom kreeg hij de kans er ook voor om te doen, omdat zijn veiligheid gewaarborgd was en vader capabel genoeg is om zijn rol als opvoeder op zich te nemen. Dat hebben we nu wederom in herhaling zien gebeuren. En wederom is niet vader diegene die erger voorkomt maar wij. Je kunt maar ergens mee naar eer en geweten handelen toch? Hoe goed zouden zij slapen vannacht? Ben wel eens benieuwd wat men dan hiervan vind en hoe anderen zouden hebben gehandeld in het bijzonder diegene die pretenderen dat ze zo goed werk doen bij jeugdbescherming!
Vader wil pertinent niet afspreken op een locatie waarbij hij niet van het terrein af kan, want hij voelt zich dan opgesloten 3 uur lang. En die 3 uur is afgedwongen bij de rechter door zowel jeugdbescherming als vader op basis van een omgang die plaatsvond op kantoor van jeugdbescherming van 1,5 uur waarbij het kind een cadeau kreeg wat al, niet schrikken 5 jaar middels de zeldzame telefoontjes en kaartjes was beloofd. En niet geheel onbelangrijk met de afspraak dat het kind de omgang uit mocht wanneer hij wilde waarna vervolgens de deur open gemaakt moest worden met een pasje zonder uitleg dat dit vanaf de andere zijde niet nodig was. Er werd gewoon aangenomen dat hij dit wel zou weten. Dat dit psychisch een effect heeft hoe een kind een omgang beleefd hadden ze nog nooit van gehoord. Oftewel is niet de eerste keer. En als ik het niet eens ben met de locatie wordt er simpelweg gezegd dat ik tegenwerk. Deze locatie is ook niet op voorstel van jeugdbescherming maar van de kindercoach. Jeugdbescherming vond het namelijk geen enkel probleem om met een kind met dierallergieen naar een kinderboerderij te gaan... en dat ik dat medisch onverantwoord vond, was een gebrek aan emotionele toestemming en tegenwerken van mij. Overigens dat het weer op de vorige data zorgde dat het onverantwoord was om doorgang te geven en het door de omgangsbegeleidster werd afgebeld lag uiteraard ook volledig aan tegenwerken, uitstellen en weigeren vanaf mijn kant. Dus mocht er nog iemand weersveranderingen willen die ze 'goed uitkomen' hier is de vrouw die dat allemaal regelen kan, aldus jeugdbescherming althans. En uiteraard ben ik als verzorgend ouder volledig verantwoordelijk voor het niet nakomen van afspraken door zowel vader als jeugdbescherming, ligt allemaal aan het eeuwige fenomeen gebrek aan emotionele toestemming.
Ach. Het fiasco wat jeugdbescherming heet. Zullen we een boek schrijven? Moeten we alleen even bepalen wie deel 1 en deel 2 van de trilogie schrijft, het derde deel doen we wel samen. Dat wordt een drama reeks waar zelfs Virginia Andrews vanuit d'r graf nog een puntje aan kan zuigen..... Ofwel: Blijven doorademen, Gooi af en toe wat servies kapot (helpt soms echt, het opruimen is dan weer minder) en... Sterkte!
ik kan je enkel het advies geven, stop met vechten tegen jeugdbescherming, dat is een gevecht die jij niet gaat winnen, sterker nog hoe ik het lees allemaal zal jij en je kind uiteindelijk de grote verliezer worden, dit soort dingen waar een jeugdbeschermer niet bij is, word altijd zijn woord haar woord, dat win je nooit helemaal niet aangezien je zoals ik het lees al bekend staat als iemand die graag tegenwerkt (ik zeg niet dat dat zo is he, zo laten zij dat doorkomen) daarnaast wil ik je ook aanraden om écht te kijken naar je kindje, kinderen zijn trouw aan beide ouders en als ze merken dat 1 van de ouders tegen de ander is kunnen zij daarin mee willen gaan uit angst, ik denk dat de eerste stap zou moeten zijn dat jij die omgang ook gaat accepteren, ook al ben je het er niet mee eens, accepteer dat hij de vader is (met al zijn gebreken) en gun jou kindje omgang met zijn vader 3 uur, hoe lichter jij er zelf in gaat staan, hoe makkelijker de omgangen gaan en uiteindelijk gaan de ogen bij de jeugdbeschermers wel open, juist omdat jij naar mijn idee best snel vinger wijst (en terecht) maakt dat hun jou zien als "die moeder die haar kind bij zijn vader weg wilt houden" en eigenlijk lees ik dat ook wel een beetje in jou berichten, de omgang is afgedwongen, niets wat vader doet is in jou ogen goed het cadeautje niet, probeer de positieve kant van vader te benoemen en hou je daaraan vast ooit was hij de man waar jij een kindje mee kreeg. Over de weg, als je weet dat daar een weg is, en jij weet dat hij die gaat oversteken, zorg dat je 5 minuten eerder aankomt en dat hij die weg niet over hoeft, doet hij dit toch is het prima dat jij hem redt en op de gevaren wijst, ik raadt je echt af om hier elke keer een issue over te maken want dat werkt tegen je. dus eigenlijk lees ik best veel dat jijzelf je eigen probleem bent, en tuurlijk zal vader niet perfect zijn hij krijgt niet voor niets begeleid omgang, maar besef wel dat je hiermee je kindje heel erg kan beschadigen door almaar negatief over zijn vader te zijn, kan jou kindje dat ook op zichzelf gaan verhalen hij is tenslotte ook van zijn vader. ik hoop dat je hier wat mee kan, ik weet uit ervaring hoe moeilijk het kan zijn om continue de boeman te lijken zijn, dat je wilt schreeuwen hallloooo oogkleppen af zien jullie dat dan niet, maar voor het welzijn van je kindje type ik bovenstaande
Mamaatjevan5, mooi gezegd en het verwoord precies wat ik ook wilde zeggen. Maev, in dit soort situaties kun je alleen beïnvloeden waar je invloed op hebt. En de enige waar je invloed op hebt ben je zelf. Je kind heeft omgang, de locatie is bepaald, vanuit alle vaststaande feiten moet je kijken hoe je hier het beste van kunt maken. Eerlijk gezegd klink je al best diep in de loopgraven aangaande je ex en de omgang. Misschien moet je daar wat mee? Ten eerste is het niet goed voor je kind en ten tweede zeker iets voor jou.
Mooi verwoord en helemaal eens met Mamaatjevan5 en Juul75. Hoe rustiger mama idd in deze omgang komt te staan, hoe positiever dat zijn uitwerking op het kind zal hebben. En ts mag ik vragen hoe oud je kindje is? Want hij klinkt als geen 2 of 3 meer en een kindje van minimaal 5 en ik vind het toch ook wel heel bijzonder dat je kindje zo'n gevaarlijke weg maar zo oprent ondanks dat jij dit al vaker met hem besproken hebt.
Typisch, waar geef ik precies aan dat ik tegen de omgang ben? Misschien moet je in plaats van vingerwijzen dat ik diegene ben die vinger wijst je ook beseffen dat er voorheen een co-ouderschap was, daarna een weekendregeling en daarna ex van de aard-bodem verdwenen leek te zijn. Het kind getuige en slachtoffer is geweest van huiselijk geweld, ontvoerd is geweest, trauma's opgelopen heeft. En zelf aangeeft niet te willen om redenen die zijn vader tegen hem heeft gedaan. En dus niet de alom bekende PAS voorbeelden. De onveilige situaties waar hij in het vereden door vader meerdere malen mee is geconfronteerd zijn de oorzaak van begeleide omgang samen met het feit dat hij niet op een normale manier bleek te kunnen reageren op zijn kind en niet kon aansluiten bij zijn kind. Vastgesteld met voorbeelden uit diverse rapporten van professionals die ik betrokken heb omdat ik wilde dat hij wel omgang had en zijn vader wilde kennen, maar daarin zijn veiligheid kon worden gewaarborgd. Dus als iemand met jou kind dit laat gebeuren ga je daar niks van vinden? Als jouw kind niks te vertellen heeft en niet mag aangeven wat hij vind en voelt accepteer je dat? Ook als hij die boosheid vervolgens africht op jou en je woning, je auto? Is goed, zal ik hem volgende keer na de omgang bij jou zetten mag hij samen met jou, jouw kiet afbreken, jou lens slaan en dan wil ik daar ook geen gezeur over horen. Oh en mocht het dan voorkomen dat we volgende keer niet inspringen zal ik de rekening van de gevolgen ook sturen goed? En dat er niks is wat vader goed doet of kan doen, sorrie het spijt me zeer ook daar is je oordeel behoorlijk kort door de bocht. Want dit zijn inderdaad de issues die ik heb omdat het om de verantwoordelijkheden waar ik van mag verwachten dat die op dat moment door hen worden overgenomen. Had ook best zelf de omgang willen begeleiden, maar ja dat wil ex niet en dan had het kind nog veel langer belast kunnen worden omdat er dan door ex enkel gescholden m, getierd en geslagen kon worden. Dus het belang van een kind niet voorop stellen, hoe precies niet, blijkbaar telt het niet als om die reden gezorgd wordt dat die uitbarstingen in ieder geval niet in zijn aanwezigheid plaats vinden. De overdrachten vinden juist om die reden niet in aanwezigheid van beide ouders plaats, omdat ex al herhaaldelijk heeft laten zien daar niet toe in staat te zijn, niet omdat ik het niet wil. En ja dat het kind niet van zijn vader wil zijn, roept hij al jaren ondertussen de reden, hij laat niet zien dat hij van me houdt, hij doet alleen dingen als de begeleider het zegt. Als de begeleider erbij is praat hij niet met mij maar met de begeleider. Hij kijkt niet naar me om, ik mag niet vertellen wat voor leuke dingen ik heb gedaan. Als ik aangeef wat ik wil doen omdat de begeleider dat vraagt En mama ik weet dat jij gelukkig word als ik wel met papa contact heb maar ik word dat niet. Dat zijn de redenen die mijn kind noemt. Mijn kind noemt mij de boeman omdat ik de omgang afspreek. Heeft hier gisteren zowel de auto als het huis gesloopt toen hij hoorde dat er over 2 weken weer een omgang was, maar ja dat (willen) ze niet zien. En als je daar hulp voor vraagt, dan ben je een zeikerd en een zeur en die hulp, denk maar niet dat je die krijgt want dat ligt aan mij toch? Dat is hoe ik/wij er mee om gaan. Maar hey, ik ben op het punt dat ik zoiets heb laat hem daar lekker een weekend naartoe gaan, wordt hij vervolgens een krantenbericht en dan ben ik erg benieuwd of je dezelfde reactie geeft als nu! Want blijkbaar zou ik dan ook daar geen issue van mogen maken, want ook dat zal dan aan mij liggen toch? Dat is namelijk waar het op neer komt wat je schrijft, ongeacht de gevolgen moeder heeft het altijd gedaan na scheiding ook als ze daar geen invloed op kan uitoefenen.
Hij is 8, weet heel goed dat hij de weg niet over mocht steken maar zag het als zijn enige uitweg weg van vader.
Die loopgraven die jij suggereert komen wel door de trauma's die hij in het verleden heeft opgelopen. En waar geen hulp voor ingeschakeld mag worden omdat vader dat niet toestaat. Ik heb het trauma door ex wel verwerkt en heb geen problemen met omgang, mits die veilig is. Neem aan dat er niemand is die zijn kind zeer bewust achterlaat in een onveilige situatie. Ik verwacht daarin van mijn ex dat hij dat ook zou doen. Maar blijkbaar denken er hier een heleboel anders over, je mag dus blijkbaar niet van een ander verwachten dat je kind in ieder geval veilig is.
wat heb je eraan om dit op internet te gooien? je schrijft naar iemand waar diegene vandaan haalt dat jij tegen een omgang bent, dat blijkt uit hoe je reageert en uit je hele verhaal, ik ken de vader en het kind en jou niet, maar waar er twee vechten hebben er twee schuld, en ik weet dat bij een scheiding altijd het kind de dupe is, hoe dan ook zoek niet de schuld alleen bij vader maar ook bij jezelf, zolang jij niet positief tegenover de vader staat, wat uit je hele verhaal duidelijk word, niet letterlijk gezegd misschien, maar dit verhaal is puur uit woede geschreven, zal je zoon nooit positief en rustig in het leven kunnen staan, omdat hij zich altijd tussen 2 vuren voelt staan.
dat worden wel dikke boeken heb ik zo'n vermoeden, een serie lijkt me beter. maar goed ben benieuwd hoeveel eer en geweten ze nog zullen hebben als straks keihard aangetoond vanuit diverse richtingen wat voor soort zorgwekkende beslissingen ze maken. En die kunnen nog wel eens uit een hoek komen die grotere gevolgen gaan hebben. Daar stonden ze namelijk op hun achterste benen nadat ze de bewijzen van vorige acties onder ogen en oren kregen. En ondertussen vragen ze zich steeds af waarom er daadwerkelijk bezuinigd word... misschien om te zorgen dat alle rotte peren in de branche gedumpt worden en ze zich daadwerkelijk gaan gedragen zoals de wet, richtlijnen en beroepscode hun verplicht te handelen? Want ook in die branche zijn er wel degelijk die hun werk wel naar behoren doen, heb er meerdere in mijn omgeving die al eerder zelf aan de bel hebben getrokken en op basis van alle kanten een oordeel hebben gegeven wat laat zien dat de issues die ik aanhaal zeer terecht zijn en bewust nalatig zijn vanaf hun zijde. Maar goed, daar is mijn kind niet mee geholpen nu, hopelijk wel andere kinderen, dan is het namelijk nog voor iets goeds geweest.
Maev, het spijt me oprecht voor je dat het leven zo gelopen is dat jullie in deze situatie zitten. Ik kan me er geen voorstelling bij maken hoe machteloos en woedend jij je moet voelen. Hoe veel pijn het moet doen om je zoon zo te zien vechten.. En met mij velen. Wij zitten niet in deze situatie en kennen het hele verhaal niet. Zo uithalen naar de moeders die je advies willen geven vind ik héél lelijk.
Tsja, het begint er toch allemaal mee dat jij ooit gedacht hebt dat het een goed idee was om met deze meneer een kind te krijgen. En jullie kind bestaat voor 50% uit jou en 50% uit vader. Als je vader vervolgens zich heel onveilig en onprettig gedraagt, wat zegt dat dan over die 50% van jezelf, als kind?? Het is dus van het allergrootste belang dat jij als moeder daar de juiste toon en aanpak kiest. En mijn ervaring is juist dat rechters en jeugdzorg vrijwel altijd ten faveure van de moeder oordelen. Dus dat ze hier zo vasthouden aan deze omgang vind ik ook wel veelzeggend...
Want het is raar dat je woedend bent als de veiligheid van je kind gewaarborgd zou moeten zijn, dit schriftelijk ook werd beweerd en jij diegene bent die er vervolgens voor moet zorgen dat tijdens een omgang je kind niet verongelukt omdat de rest het nalaat.
Hilly zoals al eerder tegen je gezegd, die faveure naar moeders is al heel lang niet meer zo als jij beweerd. En ja zolang er artikelen geschreven worden zoals kortgeleden waarin van algemene scheidingscijfers wordt uitgegaan, zonder te benoemen wat er in die cijfers meegenomen zijn om zodoende aan te tonen dat vaders nog steeds het onderspit delven, zal er niks aan het algemene beeld veranderen en zullen verzorgend moeders altijd door mensen zoals jou gewezen worden op dat vaders altijd het onderspit delven en het zo veelzeggend is dat er doorgezet wordt met die omgang. En ja hij is voortgekomen van ieder 50% en heeft kenmerken en karaktertrekken van ons beide meegekregen. De manier waarop hij hierin opgroeid zal bepalend zijn voor hoe hij daar nu en later mee omgaat. Maar dat moet dan wel door alle partijen geaccepteerd worden.
Wat precies vind je lelijk? Dat ik reageer met de vraag of ze dat zelf wel zouden accepteren? Of ze de gevolgen dan zelf mee willen maken zonder te zeuren of er een issue van te maken?
Je mag van een jongen van 8 toch wel verwachten dat hij op de stoep blijft staan? Ik snap wel dat je ontzettend geschrokken bent hoor, maar ik zou eerder jullie zoon toespreken dan je ex en de begeleider. Ik denk dat zij ook wel verwachtte dat jullie zoon gewoon zou blijven staan.