Mijn meisje van 6 altijd 'niet lekker voelen'

Je wil niet voor niks naar de HA...

Daar is de huisarts voor... idd niet voor losse velletjes oid maar als ze blijft klagen, waarom Zou je dan niet langs gaan

 

Je geeft zelf aan dat je bij bijv. aandacht haar niet hoort klagen. Of als het eten erg lekker is, ook niet. Dus ik snap de verwarring.
Toch kun je naar de huisarts. lichamelijk dingen uitsluiten is vaak het makkelijkst. Daarna naar onzekerheid, ongelukkig zijn etc. Je moet dan toch ergens beginnen.
Hebben jullie niet iets van speltherapie in de buurt? Dat zijn ze ook in staat om mee te kijken naar hoe het haar gaat op psychisch vlak. Dmv spelen kunnen proffesionals heel veel ontdekken en daarna help bieden.

 

Misschien is het wel een beetje van beide. Is ze ook wat pieperig daar in maar zit er misschien wel wat in de weg. Is ze misschien ergens allergies voor ( ik heb jaren last gehad van opgeblazen gevoel en misselijkheid, bleek dat ik niet tegen paprika kan en waarschijnlijk ook niet tegen vetsin)

 

Misschien op een moment dat ze zich niet ziek voelt (bv. na de bios met een bak popcorn ) eens met haar praten over het niet lekker voelen? En ook uitleggen dat je wel met haar naar de dokter wilt gaan om iets lichamelijks uit te sluiten, maar dat je je ook niet lekker kunt voelen als je je in je hoofd niet goed voelt, zeg maar. Misschien weet ze zelf wel waar het door komt. En misschien ook wel niet, want ik geloof dat kinderen zich echt fysiek ziek kunnen voelen door psychische dingen. En ook dan kan een bezoekje aan de huisarts geen kwaad, want hij kan kijken of het niet toch iets lichamelijks is en als het toch psychisch is, dan kan hij wellicht ook wel bepalen of een doorverwijzing gepast is (al kun je dat natuurlijk zelf vaak ook ).

 

Ik zou het wel serieus nemen. Even langs de dokter, wat extra verwennen. Misschien is het niks maar heeft ze gewoon even wat extra aandacht & support nodig.

 

Ik zou haar zeker niet extra verwennen, dat werkt in de hand dat ze denkt, ik zeg dat ik me niet lekker voel, dan krijg ik extra aandacht.

Hier ook regelmatig buikpijn, maar het is een machtspel. Ze hoeven van mij dan bv het bord eten niet leeg te eten en dan na een half uur honger hebben, tja dat krijg je niets meer, want je had buikpijn. Nou dat was heel snel over (en nee ze krijgen dan echt niets meer).

Als ze buikpijn hebben, altijd na de maaltijd of uitje, dan zou ik pas naar de dokter gaan en me zorgen maken.

 

Ik denk dat Uuz meer 'extra aandacht' bedoeld dan echt verwennen. En dat hoeft toch niet als ze buikpijn heeft, maar kan ook in het algemeen? Denk dat dat heel goed kan helpen als de buikpijn een psychische oorzaak heeft en dan dus anders dan het inzetten als machtsmiddel. Mijn dochters hebben allebei buikpijn als er iets is en die pijn is voor hen gewoon fysiek te voelen. Streng zijn helpt voor hen op die momenten niets, daar wordt het alleen maar meer van. (Het gaat hierbij dan dus niet om de buikpijn gebruiken om niet te eten en dan wel wat lekkers te krijgen, want daar doe ik ook niet aan mee.)

 

Idd, als ik het zo lees schiet dochter er niks mee op (met het klagen) momenteel, dus ze zal zich echt wel zo voelen. Met verwennen bedoelde ik idd vooral aandacht. B.v. vragen of ze misschien en kopje thee wil en een beschuitje ofzo, filmpje kijken op de bank. Wat je zelf doet als je buikpijn hebt.

 

Jee zeg…. alsof je mijn kind omschrijft… !

Bij ieder los velletje lijkt het alsof haar vinger eraf valt, als ze bloed heeft gaat ze nog net niet mank lopen. Als ze pijn heeft, is het pijn in het kwadraat, als ze valt huilt ze alsof alles gebroken is.

Lastige: ze is zo moeilijk in te schatten en zeker als er wél iets aan de hand is.

Ook hier hoor ik iedere dag dat ze buikpijn heeft, soms voor het eten, soms na het eten.
Ik verklaar dit bij voor het eten als honger, na het eten dat ze vol zit.

Ik ben al eens naar de huisarts geweest en wij kregen de opdracht een dagboek bij te houden, met wat ze eet, drinkt enz, en wanneer zij buikpijn aangeeft.
Persoonlijk vond ik dit niet werken, want er was geen peil op te trekken en de buikpijn werd hoofdpijn.
Toen dus hoofdpijn bijgehouden en werd hoofdpijn buikpijn….

Nu moet ik er wel bij zeggen, ze is een meisje wat erg snel overprikkeld is op tactiel gebied (huid, gevoel), dus ik moet altijd een inschatting maken.

Mocht je twijfelen, ga langs de huisarts, vertel je verhaal.
Meestal is er niks aan de hand, het kan een fase zijn, ze zijn moe, gaan de hele dag naar school, het is allemaal niet niks.

Mijn dochter wordt volgende maand 7, zit sinds dit schooljaar in groep 3 en geeft vaker buikpijn of hoofdpijn aan. Ze heeft het enorm naar haar zin op school, maar het vergt wel veel van haar, dus wat meer aandacht, voldoende rust, dan maar wat meer tv kijken, en eten leuk houden (ik zat er nogal bovenop…. heb ik los gelaten…)

 

Dat herken ik wel. Ik vraag mij soms ook echt af wat er nu echt is en wat niet. Ik vind dat lastig.
Ik ben wel met haar naar fysiotherapie gegaan, omdat ze echt een verstoring in de prikkelverwerking had/heeft. Toen ik haar vertelde dat ik hulp had gezocht begon ze heel hard te huilen en zei: "dank je wel mama, ik word er zelf zo gek van".
Die fysio heeft echt geholpen, en het zijn maar kleine dingen die we zelf ook konden doen: met scheerschuim, supersand, crème smeren.

Toch, pijn vind ik een ander verhaal...
Ergens denk ik, en dat besef ik nu ik dit schrijf over de prikkelverwerking....dat jou dochter (en de mijne ) wel pijn heeft, anders geeft ze het niet aan, maar dat dit bij haar gewoon meer pijn doet dan bij een ander. Snap je wat ik bedoel? Dat het hoogstwaarschijnlijk wel meevalt, maar dat het voor haar niet mee valt.
Ook omdat de ambulance al gebeld moet worden bij een los velletje, er pleisters geplakt moeten worden enz.
Is het een idee om dit ook eens aan te kaarten bij de huisarts? Want voor haar is het ook niet fijn. Dat merkte ik op een gegeven moment bij mijn dochter. Eenmaal therapie ervoor, ging het naar de achtergrond en werd ook het klagen over pijn minder.
Wel blijft het aanwezig, maar ik weet er nu wat beter mee om te gaan.

 

Zo begon het met een meisje dat ik lesgeef ook... Maar bij haar is glutenintolerantie geconstateerd. Naar de HA is zeker geen overbodige luxe.

 

ik dacht ook coeliakie en je kunt natuurlijk kijken of glutenvrije producten minder buikpijn teweeg brengen.

voor pijntjes ik zou dat wel serieus nemen. is ze hsp? dan komt fysieke pijn ook gewoon harder binnen.