Hi Meiden.. Misschien kan iemand me helpen om m'n stomme gedachten te doorbreken! Onze 1e zwangerschap.. (al in ronde 2!) is geëindigd in een lege vruchtzak. Helaas hebben velen van jullie ook narigheid meegemaakt en zullen jullie het verdiet begrijpen. Na de curettage duurde het herstel van mijn cyclus erg lang. Honderden doemscenario's zijn de revue gepasseerd. Toen ik eindelijk ongesteld werd.. liet daarna m'n eisprong ook weer 25 dagen op zich wachten.. en was alles toch zeker anders als voorheen. Nu zit ik dus op het wachtbankje. (Echt hoera! Heel blij...) Maar weet niet wat ik met mezelf aan moet! Vind het zo eng.. Als het niet raak ik heb ik al weer 100 dingen verzonnen die mis kunnen zijn. Als het wel raak is heb ik alweer 100 dingen verzonnen die mis kunnen gaan. Word gek van mezelf! Heb echt n enorme klap gehad die 7 oktober bij de eerste echo.. er zat niets. En ik had zoveel symptomen inmiddels! Voelde me zo zwanger! Tot lang na de curettage nog! Elk stap van herstel duurde weer langer dan 'normaal' En dat kostte ook al zoveel stress. Ik weet niet wat ik moet doen om het te doorbreken. Ik probeer afleiding te zoeken.. maar helpt allemaal niks.
hey meis, Wat naar voor je! Ik denk dat die angst ook nooit meer helemaal weg zal gaan tot je je kindje voelt, of echt in je armen hebt... Ik heb zelf 3x kindje verloren rond 26 weken waarna je moet bevallen en curretage etc.., waarvan de laatste een tweeling en mijn dochter gehaald is met spoed keizersnee 455 gram 26 wk +1 dag. Onzekerheid blijft weet ik uit deze ervaring.. het blijft altijd spannend! En natuurlijk is het ook doodeng! Ik begrijp je gevoel heel goed. Ik hoop voor je dat het de volgende keer wel allemaal goed mag gaan!.. en je uiteindelijk een prachtig kindje in je armen mag sluiten
Mijn god.. wat afschuwelijk!!! Dat je zoiets 3x moet meemaken. Hoe kan zoiets. Wat verschrikkelijk. En dan zit ik al in n dip.. kan me voorstellen dat je het soms echt niet meer weet..
Ja iedereen heeft zo zijn eigen verhaal, maar t blijft allemaal naar.. hoe dan ook. Nou we zijn er nu achter dat ik tijdens zwangerschap stolling heb in het bloed, dat in de placenta terecht komt. Waardoor hij infarcten krijgt slecht werkt, kindje niet meer kan groeien.. en uiteindelijk in de buik overlijd.. We hebben nu een goede gyn en alles goed laten uitzoeken, wij en onze kindjes zijn allemaal gezond het was echt alleen die stolling en placenta. De wens voor een tweede kindje is groot, en het is nu wel eerst goed uitgezocht en moet met aspirine & anti stolling prikken aan de slag, dan zou het goed moeten gaan. Dus we gaan nog een poging wagen! Ik kan je een ding mee geven, probeer positief te blijven Ik ben van me zelf altijd heel positief ondanks alles en ik weet dat niet iedereen dat zomaar kan. Maar ik denk dat je het wel red! Het komt allemaal goed.! Dikke knuffel!
Hey lieve Appelsien! Ik heb je al een tijdje gevolgd hier op het forum, en ik herken je pijn zo goed. Ik heb afgelopen september een miskraam gehad, en het heeft ook een tijdje geduurd voor ik me weer een beetje 'normaal' voelde voor mijn lichaam weer deed hoe het altijd al gedaan heeft. En het makkelijkste is zeggen, zoek afleiding.. Maar dat is zeker veel makkelijker gezegd dan gedaan.. Het belangrijkste is om over je gevoel te blijven praten, met je man of eventueel met je moeder? Als je je een keer klote voelt, zet alles op papier, gewoon voor jezelf dan is het even uit je hoofd. praten is echt zo belangrijk niet met je gevoel blijven rondlopen, anders dan gaat het op den duur mis (ik ben 2 weken voor de kerst op mijn werk volledig ingestort, naar huis gestuurd met een beginnende depressie) wat betreft je doemscenario's zal dat inderdaad zo blijven tot je een gezond kindje in je handen hebt regelmatig schiet door mijn hoofd, wat als ik zwanger ben wat als het weer mis gaat, wat als ik weer net zo'n zwangerschap krijg als met E (die was alles behalve prettig en fijn) wat als ik helemaal nooit meer zwanger kan worden Maar we moeten proberen niet te veel stil te blijven staan bij alles wat wel mis kan gaan, neus omhoog snuif positieve lucht in en hopelijk ben je snel zwanger en mag je genieten van een zwangerschap en na 9 maanden van een heerlijk klein meisje of jongetje Xxx
Ach meis, wat naar. Het is ook niet niks he, zo'n miskraam. Geef jezelf ook hier even de tijd voor om dit te verwerken. Het is een soort rouwproces. Zelf heb ik (voor mijn zwangerschap) ook een miskraam gehad met 10,2 weken en daarna ook een curettage. Ik was zooo verdrietig en dacht dat het nooit meer goed zou komen. Daarna ook periode heel lang verdrietig en onzeker en net als jij, liet mijn cyclus op zich wachten. Uiteindelijk 3 maanden later wel alweer zwanger geraakt (en dus 1 cyclus niet, dat was hel) en toen ik zwanger was had ik veel zorgen of het wel goed zou gaan. Ik had nog bloedverlies ook, kon er ook nog wel bij. Maar die zwangerschap ging goed en ik heb nu een gezonde dreumes rondlopen (oh nee, hij loopt nog niet ). Nu dus bezig voor een tweede en het verdriet van mijn miskraam is er niet meer. Tuurlijk, denk er nog wel eens aan maar ik heb het verwerkt. Maar mijn lijf doet ook niet wat ik wil nu en dat kan veel frustraties geven en onzekerheden. Praat je er wel met iemand over? Misschien anders een idee om hier wat hulp voor te zoeken? Ik ben naar een haptotherapeut gegaan. Dit heeft mij goed geholpen om het op een rijtje te krijgen en het te verwerken. Het is fijn om een volgende zwangerschap(swens) ontspannen in te gaan. Ik wens je veel sterkte. En echt, het komt wel goed. Heb vertrouwen in je lijf!
Dankje lieve meiden. Jullie lieve woorden doen me goed. Soms is het vertrouwen dat het goed komt zo ver te zoeken ! Ik dacht dat alles goed was.. voelde me zo bedrogen! Ik heb n beetje t idee dat als ik er 'weer' over praat de omgeving zoiets heeft van mens.. dat is al maanden geleden. Iedereen gaat weer door.. ik ook.. maar soms sta ik echt even stil! Niemand vraagt je nog hoe het gaat.. en dan hoeft dat niet perse maar toch verbaasd het me hoeveel meer het voor mij betekend dan de omgeving. Die denken veel makkelijk, het komt wel goed. Je weet tenminste dat het kan... echt die opmerking zo vaak gehoord in begin.. kom ze wel schieten. Het kan inderdaaad zwanger worden en toch heb ik geen baby! Tuurlijk ben ik blij dat zwanger worden ons snel is gelukt.. Ik hoop dat ik het volgende cyclus weer n beetje kan loslaten. Nu is alles gewoon voor t eerst weer opnieuw. En vind het zo zenuwslopend!! Door die lange cyclussen is het goeie moment vinden ook al z'n opgave.. Alles spontaan laten is er dan al niet meer bij. Heb altijd al gezegd dat ik n jongentje zal krijgen.. vanaf m'n 16e al.. heel gek. hoop dat m'n voorgevoel zo mag zijn!! Moment dat ik zwanger was was ik overigens overtuigd dat het n meiske zal zijn geworden!
Maar je zit nu op het wachtbankje toch? Dus dit word een veel kortere cyclus alweer dan toch? Zie je nou wel dat je lijf het zelf weer oppakt. Ik voelde mij toen ook bedrogen. Voelde mij op en top zwanger en toch was het hartje gestopt met kloppen. Hoe kan dat? Dat geeft inderdaad geen vertrouwen in je lijf. En oh, die opmerkingen, heel herkenbaar. Of ook van: Het was dus niet gezond dus goed dat je lijf het zo heeft gedaan. Kreeg ik vaak te horen. Vond ik zooo'n stomme opmerking!! Mensen kunnen het niet begrijpen als ze het niet zelf hebben meegemaakt.
Ja nou inderdaad.. goed van moeder natuur. Ja allemaal leuk... Maar in mijn geval heeft moeder natuur het niet zelf afgestoten maar me er achteraf 10wkn mee laten lopen! Ik heb deze ronde n cyclus van 38 dagen. die cyclus van na de curettage zie ik niet echt als n 'echte' cyclus. Klopte gewoon geen bal van z'n sloom herstel. Volgende cyclus begin ik met die monnikspeper.. dan zullen we eens n cyclus van 30 dagen creeeren!! Dat zal toch luxe zijn zeg.. Of ik gooi t spul in de prullenbak om dat ik zwanger ben!! Hopelijk de laatste. Hoe gaat het met jou ??
Ik wacht hier nog op mijn ei. Haha. Ik ga volgende cyclus ook met monikspeper beginnen. Welk merk neem jij? Ik heb daar echt mijn hoop op gelegd. Ja, of ik hoop dat het niet meer nodig is en we allebei deze ronde zwanger zijn.
Hej Appelsien, kop op joh! Het komt echt allemaal goed ☺️ Je zit nu op wachtbankje toch? Miss is het wel raak! Positief blijven! Ik snap je overigens heel goed hoor, maar wilde je ff een hart onder de riem steken.
Dat van de omgeving is heel herkenbaar.. ik denk dat dat komt omdat ze zelf niet weten hoe het is Maar voor ons als vrouw is het jou kind vanaf de positieve test Ik zeg altijd dat ik mama ben van 2 kinderen ook al is er 1 niet meer bij ons Ik kan me nog herinneren wat m'n schoonmoeder tegen me gezegd heeft, die heeft ook een miskraam gehad, en ze vertelde dus dat het gewoon na dat het bloeden gestopt was dat het voor iedereen klaar was, voor haar ouders en haar man maar voor haar niet en nu nog niet zo'n 28 jaar later weet ze nog zeker dat ze een jongen verwachtte en wanneer ze uitgerekend had geweest. (Dus ze zegt ook ik ben mama van 4 kids ook al zijn er maar 3 fisiek bij me) Maar het is niet gek voor mensen die het niet kennen en niet meegemaakt hebben ook niet weten hoe ze er mee om moeten gaan
Nou dat lijkt me de eind goed al goed die we willen!! Ik heb van van vitotaal. Probeer even een fotootje toe te voegen!
Dankje meid! Je weet het als geen ander. Soms is postief blijven echt zo moeilijk.. Maar alle lieve reacties helpen zeker! Soms mis je dat echt van je omgeving.. En wil ook niet 'zielig' gevonden worden, of dat mensen denken nou heeft ze het er al weer over!
Ja bizar is het he.. M'n moeder heeft tussen m'n broer en mij ook een miskraam gehad met 13weken. Werd niks op uit gedaan.. andere tijd.. vind het echt n beetje onmenselijk.
Ah lieve Appelsientje, wat kom ik dan kijken zeg, als ik die verhalen hier lees... Ik hoop zo voor jullie allemaal dat jullie snel zo'n verdomd tweede streepje te zien krijgen! Appelsien, wanneer is je NOD?
Thanx pancakes!! Heb je ook gevolgd met je eeuwige geduld tot je eindelijk eens ongesteld werd. .. Frustrerend is het. I know! Gelukkig kunnen jullie nu ook echt beginnen!! Mijn NOD is 1 februari. Vandaag 6 dpo... Ik moet echt oppassen dat ik vanaf morgen niet elke dag ga vergelijken met wat ik voelde toen het raak was. Verschrikkelijk.
Oeh, ik kan me zoooo goed voorstellen dat je gaat vergelijken... ugh, wat naar hè, bah... Ik hoop echt echt echt voor je. Een weekje nog!
Nou idd.. Heb t gevoel dat ik al vanalles had moeten voelen.. En dat doe ik dus niet.. 7dpo... veels te vroeg i know.. Maar geloof er niet in dat t raak is Alleen vette last v m'n onderrug.. pff.. morgen maar bij de fysio afgesproken. Vorige keer sliep ik vanaf 7 dpo al super slecht.. Toen niks bij gedacht tot ik ging terugkijken.. Slaap goed, wel vroeg wakkert en erg rare dromen.. Maar dat gebeurd wel vaker. Toen viel ik gewoon maar niet in slaap!! Na 10wekn uitgeput.. Was zekerweten eerste symptoom ! Al ben ik ook bang dat als alles hetzelfde voelt het weer mis gaat ofzo. Wat n gestress...
Ik kan je alleen vertellen dat geen zwangerschap hetzelfde is, bij mijn dochter had ik echt nergens last van ook niet achteraf gezien dat begon pas bij 7 weken Terwijl bij de 2e zwangerschap (de miskraam) ik vanaf 7dpo steeds heel vast sliep en steeds om half 7 al wakker werd nog steeds moe was