TS ik herken het gevoel nog van tijdens mijn zwangerschappen! Dan kunnen ze je gevoelig noemen of niet, en het is ook zeker logisch dat je wat gevoeliger bent dan anders. Maar constant opmerkingen over je uiterlijk; dat is toch ook gewoon niet leuk? Ik baalde ook, als ik op een dag weer 15 x had moeten horen hoe enorm groot mijn buik wel niet was! Van m'n collega's, tot de kassajuffrouw aan toe! Ik snap ook niet waar mensen het vandaan halen. Maar goed, soms lijkt het wel of je een soort publiek bezit bent als je zwanger bent. En er zitten ook heel veel opmerkingen bij die echt niet gemaakt zouden worden over een niet-zwanger persoon.
Ja mensen moeten overal wat van vinden. Het is ook de toon die de muziek maakt. Iemand die vraagt hoe het gaat en dan zegt: ik vind je er moe uitzien, gaat het wel goed? klinkt anders dan: Zooo, wat zie jij er slecht uit! Op een familiedag, opmerkingen oom en tante: Zo jij hebt al een flinke buik, weet je zeker dat het er geen 2 zijn? Nicht, 10 min later: Oh, je hebt nog niet zo'n hele grote buik. Iedereen vond er wat anders van geloof ik Als ik niks leuks weet te zeggen dan houd ik mijn mond. De een komt nu eenmaal meer aan dan de ander en soms op andere plekken. Maar wanneer iemand zichtbaar een babybuik heeft geef ik toch altijd een compliment hoor. Overigens spelen hormonen vaak ook mee. Bij de eerste kon ik heel veel hebben. Wanneer nu iemand vraagt hoe het gaat ben ik geïrriteerd, gaat je niks aan. Slaat nergens op natuurlijk Als mensen steeds zouden zeggen dat ik zo'n enorme buik heb zou ik denk ik op een gegeven moment zeggen, terwijl ik zacht even op mijn buik klop: Ja behoorlijk he, we wilden er toch ook maar een hondje bij!
vandaag kwam omalief vertellen dat ik zo dik stevig en fors was uhmm.. leuk vind ik het niet voel me dan direct een bouwvakker ofzo haha.
Gelukkig kreeg ik alleen positieve opmerkingen tijdens mijn zwangerschap, maar zat daar eigenlijk ook niet op te wachten. Want waarom denken mensen dat zij een zwangere vrouw zo op uiterlijk mogen beoordelen? Alsof een zwangerschap je vrijheid geeft om te zeggen wat je maar wilt. Mijn vriendin was drie maanden verder dan mijen heb wel meegemaakt dat zij vervelende opmerkingen kreeg. Ze hielt veel vocht vast en zat de laatste 10 weken helemaal niet lekker in haar vel. Daar moesten mensen dus iets van zeggen. Maar over het algemeen waren het wel de types die altijd 'eerlijke' opmerkingen maken zonder rekening met gevoelens te houden.
Tja, ik kan me er niet zo druk om maken. Wat ik wel echt grappig vind is dat er een keer een hotelgast naar me toe kwam op mijn werk en zei: Jeeeeeeeeej, wat ben jij afgevallen meid!! Wauw! Toen zei ik: ja, de vorige keer was ik 34 weken zwanger Hij wist niet echt waar hij moest kijken
De één kan er misschien beter tegen dan de ander. Ik vond het gewoon ronduit irritant om steeds bolle ofzo genoemd te worden. Dat zal deze zwangerschap niet anders zijn ben ik bang
Ik vind die opmerkingen ook altijd zo stom en overdreven mensen bekijken je ook echt zo onderzoekend als je zwanger bent ze zoeken gewoon iets om een opmerking over te maken..... OF het is "jezus wat ben je dik weet je zeker dat het pas dan en dan komt" OF "heee nog steeds geen buik weet je wel zeker dat je zwanger bent of is het van een kabouter" OF " je ziet er slecht uit gaat het wel goed met je" En nog irritanter vind ik de opmerkingen van iedereen die er even in willen wrijven dan die zwangerschaps kilo's er echt niet zo maar af gaan....... Het is allemaal onzin want het is maar net hoe je er mee omgaat en hoe ver je in de zwangerschap bent begin van me zwangerschap had ik de vraag over de kabouter en aan het einde zeiden ze dat de uitgerekende datum niet klopte.......... Ben benieuwd welke opmerkingen ik deze keer krijg!
Als mensen oprecht geïnteresseerd zijn kan ik een hoop hebben. Maar bij onze tweede was er een secretaresse op m'n werk die elke week als ze me zag zei: 'Zo wat heb jij een dikke buik. Ik was zwanger van een tweeling en mijn buik was niet eens zo dik als die van jou.' En dan echt élke week. Man, wat was ik haar zat. Van familie en bekenden kan ik trouwens veel meer hebben!
Misschien ben ik erg nuchter, maar waarom maak je je druk om dit soort dingen? Ik ben zelf chronisch ziek en daardoor ook periodes waarin ik heel moe ben en er belabberd uit ziet. Ik krijg dan ook vaak van die opmerkingen, zoals 'zo jij ziet er belabberd uit'. En dat zie ik dan ook, dus waarom moet ik me daar druk om maken? Het is gewoon de waarheid, daar kan ik zelf ook niet omheen. En trouwens, je doet het voor een goed doel dus ook al loop ik er als ma flodder in m'n joggingbroek bij tot m'n kindje er is: i don't care! Als ik straks maar een gezond kindje in mijn armen heb 😇
Maar Roos, vind je dat dan niet vervelend? Je voelt je al rot en dan moeten mensen ook nog even gaan benadrukken dat je er slecht uit ziet. Ik vind idd ook wat iemand al zei, het is ook de manier waarop. Als iemand nou oprecht vraagt 'goh ik denk dat je je niet zo goed voelt, kan ik iets voor je doen?' Bijvoorbeeld... dat klinkt toch al heel anders dan 'jee wat zie jij eruit zeg'
Heel herkenbaar! Vanaf 16 weken zwangerschap hoor ik al bijna dagelijks; de laatste loodjes hè! Succes! En dan zeg ik dat ik nog niet eens op de helft zit en dan vallen de monden open van verbazing. Kun je nagaan wat mensen nu zeggen nu ik 25 weken zwanger ben.... Ja ok, ik heb een dikke buik! Maar dat had ik bij de vorige twee ook. Nou en!:x Iedere keer maar verantwoorden dat je nog een hele tijd moet.... Ik word er simpel van
Nou ze hebben het hier niet zo op mij gericht maar op mijn dochter. Heel vragenvuur/opmerkingen naar onze dochter van 2,5 in het zwembad: Wordt je grote zus?! Jouw mama wordt dik! Kom er een baby bij jullie?! Jouw mama kan dan niet meer zwemmen met jou! Moet je naar een andere kamer? Etc. Waar halen ze het lef vandaan?! Bovendien weet mijn dochter nog niet bewust dat er een baby in mama's buik zit, laat staan dat zij grote zus wordt. Dus zei ik vriendelijk: Ze is 2,5 denkt u echt dat ik haar nu al op de hoogte breng van alles. Wachten duurt voor een kind ontzettend lang. Kreeg ik terug: ga je het haar niet vertellen? Toen heb ik al die personen maar genegeerd en snauwde zo'n oude dame; ach dat mens (ik dus..) heeft vast last van haar hormonen. Nou fijn. Beter hebben ze het rechtstreeks tegen mij ipv mn dochter. Gelukkig ben ik goed in het negeren van mensen...
Ook dit begrijp ik niet... waarom zo negatief gelijk? Waarom mogen ze niet aan je dochter vragen of ze grote zus word of komt er een baby bij jullie...? Ik denk dat die vrouw gelijk had wbt de hormonen...
Ja helaas zeggen mensen dat echt! Sta er ook iedere keer weer van te kijken... gelukkig kan ik een hoop hebben en gaat t ene oor in en andere oor uit!
Niets negatiefs aan hoor.. en ik vind gewoon dat je een 2,5 jarige niet bij 15 weken al hoeft te vertellen dat hij/zij grote zus wordt. Geduld is al moeilijk voor die kleintjes. Al kan mijn dochter goed wachten op momenten dat het 'moet'. Met 20w of zelfs later is het vroeg genoeg. De babykamer etc. staat in huis daar komt ze regelmatig. Ik wacht gewoon op moment dat ze er zelf mee komt en anders vertellen wij het haar. Nou grote zus en baby tot daar aan toe. Maar die andere opmerkingen kunnen gewoon niet. Ik had serieus daarna steeds de vraag van mijn dochter of ze naar andere kamer moest enz. Nee ik vind dat mensen soms hun opmerkingen best voor zich mogen houden.
Je mag best vinden dat je t niet met 15 weken hoeft te vertellen... maar kunnen andere mensen dat ruiken? Of zijn ze maar verplicht dan om nooit wat te zeggen...? En wbt die andere opmerkingen... het ligt eraan in wat voor context het is... want je kan natuurlijk ook leuk vragen , krijg je nu een mooie nieuwe kamer? Ik was er niet bij dus ik. Weet de context niet... Maar ik begrijp werkelijk waar niet dat je je irriteert aan de vragen over grote zus en baby... Ik bedoel ik irriteer me ook heus wel eens hoor... maar ik besef me heel goed dat dat gewoon aan mij ligt en niet alleen maar aan mensen die iets vragen.... Zoals bij de meeste zwangeren het geval is