Vandaar ik een grote pot met snoep neer wil zetten. Mag het toch zo zijn dat het een paar dagen later wordt kunnen ze de pot altijd een beetje bijvullen. Dit probleem hebben we geregeld gehad met mijn man zijn werk. Veranderde ook geregeld. Dus een kalender durf ik niet
Ik heb zelf geen ervaring met zo lang van huis zijn. Maar wel als kind dat mijn vader regelmatig 3 of 4 weken van huis was voor zijn werk. Mijn ouders deden geen speciale dingen. Ins leveb ging gewoon door. En mijn broer en ik vonden het helemaal niet erg. Als mijn vader thuis kwam kregen we een kadootje. Ik denk dat als je iets speciaals gaat doen met elke dag iets totat je weer terug bent er veel te veel wordt stilgestaan bij het feit dat je weg bent en dat dit het alleen maar moeilijker maakt bij kinderen. Hetzelfde als mijn kinderen uit logeren zijn. Alles gaat goed. Maar als ik ze bel dan horen ze mij en krijgen ze heimwee en willen plots naar huis. Daarom denk ik dat het het beste is om gewoon alles door te laten draaien zoals het altijd gaat
Inderdaad...niet teveel gedoe van maken. Kinderen zijn flexibel en het leven gaat gewoon door voor ze. Net zo makkelijk.
Hoop ik niet dat ze zoals mijn jongens zijn🙈 Ik ging 1 week weg voor mijn werk ook de eerste keer Dag 1 weg , 1 zoon dood ziek de hele week hoge koorts spugen alles erop en eraan .. kind 2 en dag 2 word ik gebeld andere zoon gevallen is in het ziekenhuis schouder gebroken 😱 Ik ga nooit meer weg 🙈 Zoon 1 voelde zich veel beter op de dag dat ik terug kwam ( heimwee dus ) hij heeft het er nog over ' als mama weg gaat word ik ziek ' 😤 Maar wel gaaf hoor 5 weken Amerika .. hoop dat je kinderen wat stoerder zijn dan de mijne 👍
Stel je niet aan joh, ze gaat geen jaar op wereldreis voor haar eigen plezier, ze gaat vijf weekjes weg voor d'r werk. Hoe praat je iemand een schuldgevoel aan. Doe effe normaal
Precies dit. Ervaringen waar ze sterker en groot van worden. Zulke dingen horen erbij. Krijgen ze niets van
Mijn vader was regelmatig voor 4 tot max 3 maanden van huis, eerste dagen was altijd even wennen maar al gauw pak je als kind zijnde dagelijkse leven weer op. Dit was ook nog eens in een tijd zonder Skype ed. Wij moesten het doen met 1x in de week bellen, meestal zat hij namelijk op afgelegen plekken zonder een telefoonverbinding. Hier werd nooit iets bijzonders gedaan, als mijn vader thuis kwam gingen we vaak iets leuks doen en meestal had hij een kado voor iedereen mee. Maar in de periode dat hij van huis was werd er geen aandacht aan besteed. Kinderen zijn enorm flexibel!
Precies dit. Het gemis zal voor jou groter zijn dan voor hen, dus niet teveel heisa ervan maken. Hopelijk vliegen de weken voorbij, en heb je ook nog tijd om een beetje te genieten.
Juist als ze klein zijn merken ze er weinig van. Kinderen zijn heel flexibel, je mag ze niet onderschatten. 5 weken zonder je moeder, nou nou. Er is skype, WhatsApp, telefoon, voor een reden. Ik ben gek op mijn moeder maar 5 weken elkaar niet zien is hier eerder regel dan uitzondering. Eerder zien we elkaar eens om de twee maanden.
Geen drama maken waar geen drama is zeg. Iemand moet de hypotheekkosten bij elkaar harken. Als je zelf drama gaat lopen maken, ja, dan gaat een kind dat ook zo voelen. Vroeger gingen vissers soms ook wekenlang de zee op. Er moest immers brood op de plank komen. Dit is niet anders. Kinderen kunnen door een hoop vervelende dingen een trauma oplopen. Maar met twee evenwichtige ouders is dit er mijns inziens niet één van. Er bestaat zoiets als een telefoon, Skype, kaartjes etc. En die 5 weken is eindig. Het is niet alsof hun moeder van de aardbodem verdwijnt.
Mijn man gaat hier regelmatig weg. Pas ook voor iets meer dan 5 weken. Is wel iets anders dan mama, maar toch. Hij doet dit sinds een jaar of drie. De oudste was toen een jaar of 4. En echt geen punt. MAAR maak net hele gebeuren dus niet beladen. Laat je man ook niet telkens zeggen dat hij jou mist of dat hij het vervelend vind. Want juist dat pakken kinderen op. Dus het is prima dat je weg gaat, want je komt weer terug. Praat er nu ook niet te veel over, maak er geen issue van. Kinderen hebben er minder last van dan je zou verwachten.
Jeeeetje wat een k.t reactie. Ze gaat niet voorgoed weg he? T is maar 5 weken. Komt het kind echt wel overheen en heel erg waarschijnlijk nog zonder trauma ook. Ga je hierdoor serieus nooit meer weg? Zou je zoontje uitleggen dat hij gewoon ziek was en dat dat niet kwam doordat jij er niet was. ---- TS. Super gaaf! Zou er niet teveel aandacht aan besteden. Gewoon af en toe Skypen, misschien rond haar bedtijd zodat je een verhaaltje kunt voorlezen? Veel plezier!
snoeppot vonden wij een hele fijne. idd omdat je hem bij kunt vullen. dit kan je man het beste stiekum doen. niet dat je zoontje dan een afkeer krijgt tegen jouw werk. zoveel besef van tijd hebben ze op die leeftijd nog niet. dus mocht het toch wat uitlopen. even wat snoepjes erin. bellen zou ik niet te vaak doen, word het gemis juist vaak erger van. bij ons was dit 2 keer per wk. maar goed dt werkt niet bij iedereen natuurlijk.
Waarom is dat iets anders dan mama? Wat mij betreft niet hoor, of papa ofmama er nou is er is een liefhebbende ouder aanwezig. Maar misschien os dat alleen mijn zienswijze omdat mijn man net zoveel voor ons zoontje zorgt als ik (we werken ook beide parttime) Hij is alleen soms weg voor zijn werk maar dan ben ik er.
Hier iig wel, gezien ik veel vaker thuis ben en dus vaker de kinderen naar bed breng ed. En eerlijk denk ik dat dat in de meeste gezinnen zo is. Niet dat papa niet voor ze kan zorgen, maar anders voor ze zorgt. Liefdevol, maar anders.
Ik ga regelmatig naar het buitenland, maar tot nu toe nooit langer dan een week. Zoals hier boven al gezegd moet je het niet te veel opblazen. Mijn kinderen vinden het geweldig als ik naar het buitenland ga want dan eten ze bruine bonen met papa (lust ik niet 😂 ) en ze krijgen een klein kadootje als ik terug kom. Edval, ik zie mijn ouders maar een paar keer per jaar (wonen in het buitenland), maar wees gerust: ik ben totaal niet zielig! 😆
Ik ben vorig jaar 2 weken met mijn oudste zoon op vakantie geweest. Mijn twee jongsten (toen bijna 4 en bijna 6) bleven thuis onder de goede zorgen van opa en papa. En ja, IK heb ze gemist. Maar als ik belde, zo'n beetje elke dag , wilden ze me vaak niet eens aan de telefoon. te druk met hun spelletje, boekje, whatever. Daaaaaaaag mama, hoorde ik dan op de achtergrond. Soms vroegen ze naar me, maar vaker niet dan wel. Komt dus echt wel goed. Toen ik terug kwam kreeg ik een dikke kus en doken ze in mijn koffer op zoek naar de cadeautjes