Dankjewel. Dat is/was het zeker. Inmiddels is het wel al 18 jaar geleden en hoe hard het misschien ook klinkt ik heb er dan ook mee leren leven. Maar gelukkig lijk ik heel erg op mijn mama! Zij was sterk, zorgzaam, medelevend, een doorzetter, haalde altijd iets positiefs uit iets negatiefs en liet zich niet klein krijgen. Zo sta ik ook in het leven! Maar genoeg hierover, ik heb het gevoel dat ik je topic aan het kapen ben en dat is niet de bedoeling! En wonderpilletjes zijn het zeker! Was het voor jou ook maar zo makkelijk, wat een vervelende bijwerkingen allemaal. Moet je er vaak voor naar de tandarts? Die traagheid en afgevlakte gevoelens is toch wel lastig. Dat herken ik wel vanuit NAH. Daar moet je een flinke dosis discipline en geduld voor hebben. Niet alleen jijzelf maar ook de mensen om je heen. Dat is bijzonder. Hij wilde je dus eigenlijk laten overstappen naar de medicatie die ik slik. Wel jammer dat de medicatie bij jou zo moeilijk aanslaat, want anders zou de keuze makkelijk zijn geweest. Ik ben ook erg benieuwd wat mijn neuroloog zegt. Verwacht dat hij gaat zeggen dat je bij je eigen medicatie moet blijven, gezien de 10% kans dat het aanslaat. Maar komt goed hij maakt er vast wel tijd voor en anders vraag ik het aan de epilepsie verpleegkundige, die weet dat ook wel. Mare als je dat zou willen vragen, graag. Leuk dit, elkaars neurologen uithoren haha. Het is zeker raar dat er zo weinig Nederlandse onderzoeksresultaten zijn voor Keppra. Het is al sinds 2000 verkrijgbaar. Wat je wel veel voorbij ziet komen zijn tegretol, lamictal, depakine en valproïnezuur. Wat ik tot nu toe gelezen heb geeft mij wel een beetje rust ja. Haha, klinkt helemaal niet negatief hoor! Je hebt helemaal gelijk, zo is het hier ook. Mijn neuroloog zegt steeds dat je de angst voor een aanval los moest laten, mja loslaten is makkelijk gezegd als je het zelf nooit mee hebt gemaakt. Zulke fijne gebeurtenissen zijn die aanvallen namelijk niet of het nu groot of klein is. Betweters! :x
Het klinkt helemaal niet hard, als er iemand overlijd die je dierbaar is zul je een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Ik heb dat ook moeten doen. Dus ik snap helemaal wat je bedoelt! Al nam je het hele topic over, mij maakt dat echt niks uit. Nu je het over de tandarts hebt, ik was er toevallig eergisteren en ja hoor ik mag lekker een uurtje naar de mond hygiëniste! Dat word vast weer lekker pijnlijk, haha. Klopt, iedereen om je heen moet er mee leren omgaan en sommige dingen zullen ze wel snappen en sommige dingen niet en dat is prima. Soms wel lastig, maar wel begrijpelijk. Als iemand een grapje maakt, ben ik vaak de gene die het laatste lacht. - soms ben ik gewoon een beetje traag van begrip- Daarna lach ik mezelf vaak uit, zelfspot is onmisbaar voor mij in zulke situaties, ik zou er anders moedeloos van worden. Heb jij de dat ook nog steeds na je NAH? Of is dat langzaam maar zeker over gegaan? Mijn neuroloog belde en vertelde dat Keppra vergeleken met Tegretol een nieuw medicijn is met minder bijwerkingen en waarbij vast gesteld is dat het minder nadelige gevolgen heeft bij een eventuele zwangerschap. Ze hebben je dus op de goede medicijnen gezet als ik mijn neuroloog moet geloven! Depakine is echt een hel kan ik je vertellen. Voor mijn Tegretol - ik was 11 of 12- kreeg ik die geweldige pilletjes, not. Ik ben 24/7 ziek geweest en ze vonden het in het WKZ raar dat mijn moeder de bijsluiting had gelezen, want ja dan maakte ze zich zorgen om niks. Toen ben ik naar het Epilepsie centrum gegaan bij SEIN. Depakine geeft geloof ik 11% kans op eventuele geboorte afwijkingen. Als ik dat nog slikte mocht ik geen eens zwanger worden en terecht. Ben ik even blij dat ik er zo ziek van werd. Loslaten, hij heeft zeker zelf nooit zo'n aanval gehad. Stel je voor je krijgt weer zo'n aanval, ik denk dan alleen maar '' daar gaan we weer het medische molentje in'' dus loslaten nee, maar er een manier voor vinden om ook met die angst om te gaan is wel belangrijk. Ik leg mijn vertrouwen altijd in mijn medicijnen, dat is mijn hou vast. Ik hoop dat jij dat ook een beetje hebt. Ondanks bijwerkingen of het feit dat je elke dag die pilletjes moet slikken, helpt het ons uit eindelijk wel en daar ben ik ontzettend blij mee.
Oh jeetje, een uur dat ze er mee aan de slag moeten. Dat is een best wel heftig. Ik hoop dat ze je een beetje heel laten en lief voor je zijn! En soms moeten mensen je ook niet willen begrijpen en het gewoon accepteren zoals het is. Maar inderdaad, je moet het positief bekijken. Beter dat dan steeds van die vervelende aanvallen. NAH herstelt helaas niet, daar zit ik m'n hele leven lang aan vast. Het meeste heb ik last van oververmoeidheid. traagheid, hoofdpijn en dat dingen me helemaal niks doen of dat ik het tegenovergesteld doe, overdramatiseren. Ik mag me gelukkig prijzen met Keppra en een lage dosis. Mijn neuroloog vertelde vandaag hetzelfde. Hij zei trouwens ook dat geboorteafwijkingen met een lage dosis Tegretol erg weinig voorkomt en je je geen zorgen moest maken. De meeste zwangerschappen van vrouwen met een lage dosering anti-epileptica gaan gewoon zoals een normale zwangerschap. Ik mocht zelfs nog Tegretol proberen als ik dat wilde, maar dat ga ik niet doen. Wil aanvallen nu niet gaan uitlokken. Het is goed zo. Wat betreft het overstappen van Tegretol naar Keppra zei hij dat je het kunt proberen, maar dat Keppra niet bij iedereen aanslaat. Eigenlijk adviseert hij je om gewoon bij Tegretol te blijven. Ik heb nu ook 5mg foliumzuur gehad, dus vanaf morgen kan ik beginnen met slikken! Oh wauw, dan vallen die bijwerkingen van Tegretol dus nog wel mee! Ook al zijn die ook niet leuk, het is een heel stuk aangenamer dan 24/7 ziek zijn. Dat over Depakine is mij ook verteld ja, dat is echt het slechtste wat je kan slikken tijdens een zwangerschap. Beter dat je daar vanaf bent! Het is inderdaad erg bot om te zeggen laat het los. Ik reageerde ook echt heel erg boos en verontwaardigd toen hij dat zei. Begrijp prima dat angst een aanval kan uitlokken, maar doe niet of angst voor een aanval niet normaal is. Wat jij zegt slaat echt de spijker op z'n kop. Zonder die medicijnen is het helemaal ellende.
Geen ervaringen ermee. Maar op de site van lareb kan je wel informatie over anti epileptica en medicatie. Ik dacht voeg even de link voor jullie toe. Lareb - Geneesmiddelen bij zwangerschap
Ohw ik slik wel depakine. Mijn moeder destijds ook. Schrik hier best wel van. Ze hebben mij verteld dat de kans op afwijkingen 5% bij mij is en afhangt van de hoeveelheid die je slikt. Ik slik 750mg. En ik moest gelijk beginnen met foliumzuur op recept
Het aller laatste wat ik wil is dat ik iemand wil laten schrikken, maar het is wel echt iets waar je over na moet denken. Ik zou als ik jou was toch echt een bel afspraak of een gewone afspraak maken met jou neuroloog. Want Depakine is gewoon ( hoe erg ook) schadelijker. Als we jou berekening van 5% aanhouden, komt daar de gewone 3% ook nog bij die elke zwangere, gezonde vrouw heeft. Dat is dus 8% kans op een geboren afwijking. Mijn neuroloog vertelde dat dat bij Depakine 11% is. Ik ben gelijk even op internet gaan zoeken voor je en ik kwam daar een site tegen, misschien moet je dat even lezen. https://www.skipr.nl/actueel/id27601-ophef-over-schadelijk-epilepsiemiddel-voor-zwangere-vrouwen.html Ik ben natuurlijk geen neuroloog en al helemaal niet jou neuroloog, maar als je kan overstappen zou ik daar wel over na denken. Keppra is het aller veiligste, maar ik kan daar helaas niet op overstappen. Dan is Tegretol een hele goede tweede optie. Ik geloof zelfs dat bij Keppra het een nog kleinere kans is op afwijkingen dan bij andere epileptica. Hoeveel foliumzuur slik jij? Ik wil je echt niet bang maken en vind het ontzettend naar dat je dat zo op een forum leest, terwijl je ( neem ik aan) bij je neuroloog bent geweest en dacht dat alles binnen de ''norm'' viel. Ik zie toevallig mijn eigen neuroloog volgende week, vind je het fijn als ik wat dingen vraag over Depakine?
Ja dat word een gezellig bloederig uur, gewoon lekker afzien dus. Wat stom van mij dat ik dacht dat je van NAH kan herstellen, maar dat is natuurlijk de afkorting van een niet aangeboren hersenletsel. Sorry. Wat ik wel grappig vind is dat waar jij last van heb, ik dat heel erg herken. Feitelijk gezien heb ik ook een NAH. Maar mijn NAH kwam al bij de geboorte. Zie je bij jou op de MRI dan ook echt lidteken weefsel of iets anders? Ik kan soms ook een beetje zwart wit zijn. Ik kan er zelf wel om lachen. Zo blijft alles voor mij lekker duidelijk en overzichtelijk. Ja het komt heel weinig voor, vroeger was ik ook een studie object voor professors en neurologen. Want dat Epilepsie zo'n duidelijk oorzaak heeft komt zelden voor. Jou neuroloog heeft het overigens wel veel duidelijker uitgelegd vind ik. Ik vind het een hele goede keuze dat je niet over gaat stappen naar Tegretol. Je hebt vertrouwen in Keppra en dat is meer als terecht! Heeft hij je een beetje gerust kunnen stellen en gaf hij jou goede informatie? Hihi, dat is toch wel een hele mijlpaal heh dat je dan ''groen licht'' krijgt om foliumzuur te mogen slikken. Athands ik vond het echt een mijlpaal. Het word dan opeens zo echt. Die 30 dagen gaan alleen wel zo langzaam, maar alles voor een gezonde baby! Als iemand aan mij vraagt hoe het voelt om een aanval te krijgen, vraag ik altijd aan ze of ze wel eens wakker schrikken en het gevoel hebben gehad of ze heel hard naar beneden zijn gevallen. (Zo voelt het begin van een aanval voor mij.) De angst zal denk ik nooit verdwijnen en er zullen altijd mensen zijn die het niet begrijpen of zeggen '' je slikt toch medicatie'' nee medicatie is een remmer, dan betekent het niet dat je nergens meer last van hebt en je nooit meer bang bent. Want iets dat zoveel impact heeft - hoe goed de medicatie ook werken- daar zal altijd angst voor blijven bestaan.
Omdat ik lichamelijk nog veel meer problemen heb is overstappen voor mij geen optie. Voor mij is de epilepsie helaas niet het grootste probleem. De enige optie zou dan geen kindje zijn... De gyn en neuroloog waren beide niet negatief over mijn medicijngebruik tijdens de vorige zwangerschap, hamerden flink op de grotere hoeveelheid foliumzuur, weet niet meer hoeveel dat was. Ik heb van mijn neuroloog al groen licht gekregen voor nog een kindje. Dus ik weet het even niet zo goed. Ik vind het wel lief dat je het voor me wilt vragen in ieder geval. Beter meerdere meningen. Met de gyn wil ik ook nog eerst een afspraak
Elke situatie is anders, zo ook de jouwe. Wat ontzettend naar dat je naast epilepsie daar bovenop ook nog lichamelijke problemen hebt. Soms kan je niet overstappen zo ook bij jouw. En als jou neuroloog zegt dat het verantwoord is, wie zijn wij om daar dan aan te twijfelen of over te oordelen? ( oordelen is echt het laatste wat ik zou doen.) Ik begrijp dat je al 1 kindje hebt en dat alles goed is gegaan? Ik ben wel benieuwd hoeveel foliumzuur jij dan gaat slikken, vooral omdat je vertelt dat ze er wel op hameren dat je een hoge dosis moet. Ik moet per dag 5 mg innemen. Slik jij het ook minimaal een maand voordat je zwanger mag worden?
Ja de eerste zwangerschap was niet zonder risico's door de medicatie. En de tweede zal nog lastiger worden. Ik wil het in pb best uitleggen ivm privacy. Maar voor ons ligt het heel gevoelig allemaal. Er gaan namelijk weer mensen zijn die ons keihard gaan veroordelen hierop. Ik moet zeggen dat mijn neuroloog met de foliumzuur lakser was dan de gyn. Hij zei mij niks voor de tijd maar later wel. Helaas begon ik daardoor pas met de zware foliumzuur toen ik bij de gyn kwam met de eerste afspraak met 6 weken. Ik twijfel of het 7,5 of 5mg was. Zelf slikte ik natuurlijk al wel foliumzuur. Maar voor deze dingen willen wij dis nog een gesprek met de gyn.
@sgforce Oohw dat was helemaal niet de bedoeling, sorry! Want je hebt helemaal gelijk! Het is dosis afhankelijk, net als met alle andere anti-epileptica. Mijn neuroloog heeft gezegd dat als je onder de 1000 mg zit, dat wordt gezien als een lage dosis. Dat komt dan inderdaad neer op 5%. Hopelijk neemt dit je zorgen weer een beetje weg. Het spijt me dat je zo geschrokken bent! Wel erg vervelend dat je door andere lichamelijk problemen niet over kunt stappen. En ik weet natuurlijk niet wat er allemaal aan de hand is, maar laat ik zeggen dat jij de regie hebt over jouw leven en niet andere mensen! Het nare is dat mensen altijd overal wat van moeten vinden en totaal niet nadenken wat zo'n mening kan veroorzaken. Moedeloos word je ervan. @Ysabella Heb je veel last van pijn erna? Anders jezelf lekker trakteren op iets lekkers daarna. Om van iets negatiefs weer iets positiefs te maken! Mare dat is helemaal niet stom. Veel mensen denken dat je ervan kunt herstellen, maar helaas. Op de laatste MRI die is gedaan op mijn 16e (na mijn eerste aanval), was inderdaad te zien dat er littekenweefsel zit. Dat was ook geen verassing want ze hadden me hier al voor gewaarschuwd. De man waar het wrak van onze auto stond vroeg ons of we geraakt waren door een sneltrein zo erg zag het eruit. Ik snap ook niet hoe ik het heb overleefd. Het blijft echt zo vreemd. Maar dat moeten lachen om jezelf snap ik wel ja, dat maakt alles wat nuchterder anders wordt het allemaal zo zwaar beladen. Pfoe, fijn zeg om een test subject te zijn. Heb je dat lang moeten zijn en er veel hinder van gehad? En hebben ze dan getest met medicatie of hoe is dat precies gegaan? Epilepsie is ook maar een raar iets vind ik. Ik schaamde me in het begin, het ziet er ook zo idioot uit. Het scheelde dat ik te vroeg was (15 min), hij direct tijd had en daardoor 30 minuten vragen mocht stellen. Vandaar dat ik ook uitgebreid vragen kon stellen over jouw medicatie enzo Voor mij is alles helemaal duidelijk nu. Ik ben gerustgesteld en heb er volledig vertrouwen in dat het goed zal gaan. Al blijf ik natuurlijk nieuwsgierig naar ervaringen van anderen! Het voelt zeker als een mijlpaal. M'n vriend vroeg gisteren, voelt dat nou niet vreemd om dat te regelen? Dus ik zei tegen hem, nee het voelt juist heel bijzonder en leuk. Weer een nieuwe stap in je leven. Die 30 dagen vind ik niet zo'n probleem, ik sta volledig ingesteld op dat we vanaf volgende maand kunnen proberen. Dat scheelt wel een hoop denk ik. Ik zeg maar zo, je kunt nu lekker genieten van een heleboel voorpret! En voor je het weet, ben je een maand verder! Dat is een naar gevoel ja. Gelukkig heb je er al een flinke tijd geen last van! Wat betreft die angst, mensen moeten eens begrijpen dat er nog zoveel factoren zijn die ondanks de medicijnen alsnog een aanval kunnen uitlokken. Alleen een nacht te weinig geslapen hebben kan al genoeg zijn. Die angst is ergens denk ik ook wel goed, het houdt je alert en zorgt ervoor dat je gezonder leeft. Althans, dat geldt voor mij.
Ik hoop echt dat mensen je hierom niet gaan veroordelen! Als het wel gebeurd zou ik proberen er niet te veel aandacht aan te besteden. Je weet zelf namelijk heel goed wat je doet en je hebt goede begeleiding van je neuroloog, zijn mening over een zwangerschap is nog altijd (medisch) het belangrijkste. ( Zo zie je maar dat ik ook dacht dat het niet kon, terwijl jij dus een lage dosis slikt waardoor het wel kan.) Het enige wat ik wel raar vind is dat je neuroloog laks was bij je vorige zwangerschap als het gaat om foliumzuur.
Het doet vooral pijn op het moment zelf - lekker afzien dus - . hihi ja goede tip, dat ga ik ook zeker doen! Je hersenen kunnen heel veel, soms met bepaalde oefeningen kunnen andere delen van je hersenen functies overnemen. Super interessant vind ik dat altijd. Vond je het in het begin een eng idee, dat er wat beschadigd was? Jeetje, ik vind het toch wel een verhaal hoor dat je dat ongeluk overleefd hebt. En ondanks alle narigheid en de ''beperkingen'' die je eraan overgehouden hebt, ga je gewoon door. Daar heb ik toch wel bewondering voor hoor. Ik weet nog wel dat ik een ongeluk had ( ik was 17 ) en in het ziekenhuis terecht kwam. Kreeg ik een MRI scan van mijn hersenen. Ik had geheugenverlies en op de 1 of andere manier merkte ik dat er paniek was en had ik door dat het om een beschadiging in mijn hersenen ging. Toen moest ik toch wel zo lachen en riep ik dat ze mijn dossier er maar bij moesten halen, want die zat er namelijk al mijn hele leven. De gezichten vergeet ik nooit meer. Hmm, aan de ene kant is het fijn dat ze je een interessant studie object vinden en aan de andere kant ook wel lastig. Ik moest elke twee weken naar het ziekenhuis, kreeg ook placebo medicijnen mee ( waarvan ik dacht dat het geen placebo waren) en werd daardoor gepest op school. Had jij even geluk. Meestal zijn ze in het ziekenhuis altijd te laat. En dat hij zo de tijd voor je neemt is echt super dat doen ze niet allemaal. Wat fijn dat je gerustgesteld bent, dat is zo belangrijk. hihi, ja dat vond ik echt heel fijn dat je naar mijn medicatie vroeg. Zo zie je maar dat elke neuroloog het anders vertelt en dat jou uitleg veel uitgebreider is dan die ik kreeg. Wat grappig, mijn vriend had precies het zelfde. Ik wilde het namelijk in het ziekenhuis halen bij de Etos. Toen keek hij mij aan en zei '' Nu word het wel echt heh?'' Het maakt het allemaal opeens werkelijkheid vooral omdat wij er al meer als een jaar over praten, dit pilletje maakt het een beetje tastbaar. En het is zoals je zelf zegt echt een mijlpaal ik was er ook helemaal vrolijk door toen ik het in huis had. Ik had ook echt toen ik het de eerste keer slikte het gevoel dit is iets wat mijn kindje (hopelijk) gaat beschermen - als ik zwanger mag worden-
@sgforce Ik ben het helemaal met Ysabella eens, maar dat weet je! Je doet het hartstikke goed. En wat die mensen in je omgeving daarvan vinden is helemaal niet belangrijk, die hebben veel te makkelijk praten. Plus een groene licht van de specialist zegt meer dan genoeg! @Ysabella Dat is zeker waar. Het is heel bijzonder wat ons brein allemaal kan. Ik herken mezelf echt zo in jou terug! Ik was nog te jong om me te realiseren wat het allemaal inhield en kreeg daar ook de tijd niet voor. Mijn pa raakte depressief na het ongeluk, was daarom nooit thuis en ik moest daarom de plek van mijn moeder overnemen. Geen makkelijke opgave als jonge tiener met een jonger broertje. Het drong pas 10 jaar later tot me door toen ik samen ging wonen met m'n vriend. Toen heb ik het vier jaar moeilijk gehad met de acceptatie van het verlies, de epilepsie, het hersenletsel en de nalatigheid van m'n pa. Ik was vooral erg boos. Ik ben er wel een sterke vrouw door geworden en daar ben ik echt trots op. Nu gaat het gelukkig goed! Ik denk altijd: "Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar met een positieve attitude kom je een heel eind!". Ik moest echt heel hard lachen om dat verhaal van die MRI. Wel beter dat je zo alert was om ze er even op te wijzen dat het niets nieuws is. Stonden zij even voor paal Hoe ging dat met die placebo's dan? Neem aan dat je dan juist weer aanvallen kreeg? En hoe oud was je trouwens? Het klinkt als de basisschool periode. Ik ben ook erg blij met mijn ziekenhuis. Haha, neurologen zijn ook wel een beetje apart. Zoals eerder gezegd zijn de meeste erg afstandelijk. Ze helpen je met hun kennis, maar alles daarom heen is niet belangrijk. Terwijl het juist belangrijk is als het hele plaatje perfect is. Hihi ik snap je helemaal! Al die tijd leek het zo ver weg en nu komt het steeds dichterbij. Zo leuk! En inderdaad, dat gevoel van dit pilletje gaat het kindje beschermen had ik ook toen ik gisteren de eerste slikte. Kreeg erg een gigantische lach van op m'n gezicht! Het zijn de kleine dingen in het leven die je geluk brengen!
Wat leuk dat jij je ook een beetje in mij herkent. Ik heb een periode gehad dat ik er toch best wel veel moeite mee had. Ik voelde me soms ook echt heel alleen en onbegrepen. Pff, eerst dat ongeluk waarbij je moeder overlijd en dan krijg je ook nog eens de zware taak als tiener om de moeder rol over te nemen omdat je vader depressief werd. ( wat ongelofelijk heftig voor hem moet zijn geweest.) Ik herken het heel erg, als tiener ga je door en doe je wat er van je verwacht word ( ik was 18 toen ik uit huis ging) en die zelfde dag toen ik uit huis ging kwam alles als een enorme klap binnen. En dan sta je daar, alleen als een verloren puppy. En dan komt er dat moment dat iedereen vind dat je niet moet zeuren omdat je voor die leeftijd al heel zelfstandig en intelligent bent. Ik denk dat jij door al deze nare dingen ontzettend goed weet hoe de wereld en mensen in elkaar steken en dat ondanks alle boosheid en pijn veel beter weet wat je wel en niet wilt, meer mensen kennis hebt en ongelofelijk sterk bent. haha, och ja ik heb wel meer van dat soort dingen gehad hoor. Ik moest een goedkeuring van een neuroloog hebben omdat ik mijn rijbewijs wilde halen. ( kost iets van 300 euro zo'n goedkeuring) Dus ik kwam daar met mijn goede gedrag binnen en het eerste wat de beste man vroeg was wanneer mijn laatste aanval was geweest. Ik keek hem aan, keek naar het dossier rechts naast hem, keek hem vervolgens weer aan en vroeg of hij zich wel van te voren had ingelezen. Waarop hij ja antwoorden. Toen was ik er al zo klaar mee. Vervolgens vroeg hij hoe oud ik was toen er epilepsie bij mij was vastgesteld. Toen heb ik tegen hem gezegd dat hij dat maar eens fijn moest opzoeken in dat geweldige dossier van mij. En dat was de '' goedkeuring'' om mijn rijbewijs te halen. 300 euro voor een paar vraagjes waarvoor ik feitelijk gezien helemaal niet naar het ziekenhuis hoefde. De placebo's waren wel een dingetje hoor. Ik kreeg op het zelfde moment voor het eerst de Tegretol. Dus ik had geen idee of het door de Tegretol kwam dat ik aanvalsvrij was of dat het door die gekke witte pilletjes kwam. ( de placebo) Een half jaar later moest ik met de placebo stoppen. Toen ben ik ondanks dat ik uiteindelijk wist dat het placebo's waren een tijdje toch wel heel bang geweest dat de Tegretol niet zou werken. ( ik was toen 12) Ja het zijn een apart volk hoor, die neurologen. Maar gelukkig hebben ze er wel goed voor gestudeerd en weten ze waar ze het over hebben. Klopt, de medicijnen kunnen wel werken en ze kunnen de juiste info geven, maar op het moment dat jij een angst heb zou het best wel fijn zijn als je dat ook goed kon bespreken met de neuroloog. Dat vind ik persoonlijk altijd wel een dingetje. Want ja de medicijnen werken toch gewoon? Ga je ovulatie testen doen? Als je die gaat gebruiken moet je maar eens zien wat voor lach je dan op je gezicht hebt als de ovulatie test positief is! Het is geen garantie dat je dan ook daadwerkelijk zwanger kan worden, maar op de één of andere manier was dat ook weer een stap waar ik ontzettend blij van werd! Precies, het zijn de kleine dingen die je geluk brengen en het zijn er toch al behoorlijk veel.
Dat is niet zo gek dat je je alleen en onbegrepen voelde. Herken ik heel erg. Je inleven in iemand met hersenletsel is niet makkelijk omdat het lastig is voor te stellen hoe dat nou is. Het is ook moeilijk om uit te leggen. Ik zeg altijd stel je eens voor dat je altijd moet multitasken, elke seconde van de dag. Dat is niet te doen en dat veroorzaakt chaos en alles eromheen. Het zal voor hem inderdaad ook erg heftig zijn geweest, hij had alleen hulp moeten accepteren in plaats van weg te rennen. Ik merk het nu nog aan hem, maar hij weigert te luisteren. Hij vindt dat er niets aan de hand is. Ik kan daar echt niet goed tegen. Mja, jij moet het zelf maar weten nu. Kost teveel energie om daar mee bezig te blijven. Klinkt hard, maar die keuze heb ik moeten maken om zelf gelukkig te kunnen zijn. Maar dat lijkt me wel heel erg irritant. Kan me heel goed voorstellen dat je moeite had om je medicatie te vertrouwen. Zeker omdat je denkt en weet dat je misschien weer aanvallen kunt krijgen. Die onzekerheid is echt killing. Zeker op zo'n jonge leeftijd! Gelukkig gaat het nu al een flinke tijd goed. Je vriend heeft jou en een aanval nooit meegemaakt lijkt me, weet hij wel wat hij moet doen? Hoe gaat hij trouwens om met de dingen die bij jou minder goed gaan ivm je hersenletsel? Haha, dat is ook niet weer zo ja. We mogen blij zijn dat ze er zijn! Anders hadden we nog met aanvallen gezeten, brr.. Niet leuk! Grappig dat je er over begint! Ik ben al twee maanden aan het temperaturen en weet dus ongeveer wanneer m'n eisprong is. Maar ik wilde het dus zeker weten en ben vandaag begonnen met ovulatietesten. Had nu al een licht streepje en donderdag is volgens fertility friend m'n ovulatie, ben benieuwd. Doe je alleen ovulatietesten of ook temperaturen? En hoe lang doe je nu al ovulatietesten? Haha, het is denk ik vooral de gedachte dat dat goed zit wat het extra leuk maakt. I love the small things in life! Ik laat het nog weten van de week
Hej dames, heb een reactie terug gestuurd. Thanks voor jullie lieve reacties, doet me goed! 😘 Nu geen spanningsboog meer om bij te lezen
Lig ik al sinds 04.00 uur wakker, bedenk ik me dat ik helemaal vergeten ben te reageren op je stukje over je rijbewijs. Snel reageren doe ik dus maar niet meer, dat gaat niet goed Maar dat meen je niet? Ik geloofde dat bedrag nooit maar het is dus echt zo idioot. Lekker makkelijk verdienen noemen ze dat. Scheelt wel een hoop geld dat je nu al zolang aanvalsvrij bent, dan hoef je niet meer te keuren. 300,- is echt een belachelijk bedrag :x Ik heb weer mazzel zo te zien. Heb de eerste keer niets hoeven te betalen. De tweede keer kostte het gesprek 35,- (zelf een afspraak gemaakt met een neuroloog die rijbewijs keuringen doet) omdat ik zo snel mogelijk wilde verlengen en dat werkte gelukkig goed, was binnen 1,5 maand geregeld. @sgforce ik reageer later op de ochtend of begin van de middag even op je privébericht dan kan ik daar even goed de tijd voor nemen. Ben in ieder geval blij om te lezen dat je met een gerust hart onze berichtjes kunt lezen!
Nee dat is echt afzien als je al zo vroeg wakker ligt. ( ik ken het, ik slaap ongeveer 4 uur per nacht xD) Haha ja echt 300 euro voor een paar onbenullige vragen. Uiteindelijk heb ik ook niet mijn rijbewijs gehaald omdat ik het zelf onverantwoordelijk vond. - dag 300 euro - Gelukkig kostte het bij jou maar 35 euro dat is eventjes iets goedkoper als bij mij haha! Wat een goede beschrijving die ga ik onthouden want het slaat de spijker precies op zijn kop! Kan jij ook aan het eind van de dag helemaal op zijn? Ik heb dat heel erg als ik bij veel mensen in één ruimte heb gezeten die allemaal wat van mij moeten. Sommige mensen hebben dat, die willen niet zien dat ze hulp nodig hebben. Op een gegeven moment moet je dat loslaten, hoe hard het ook klinkt er komt een punt dat het niet meer jou verantwoording is. Vooral niet als jij als puber altijd voor iedereen hebt moeten zorgen. Het houd een keer op. Het is dan nog moeilijker om voor jezelf te kiezen, daarom vind ik het knap dat je dat hebt kunnen doen! op een bepaalde manier loslaten is ook houden van. Ik heb dat ook moeten doen en ik weet hoe frustrerend het kan zijn als je iemand vanaf de zijlijn ziet ''verdrinken'' terwijl het zo veel makkelijker zou zijn als hij of zij je hand zou vast pakken. Haha, mijn vriend heeft een EHBO diploma, maar wist in het begin eigenlijk niet wat Epilepsie nou precies inhield. Wat een goede EHBO er. Gelukkig is hij echt heel nuchter en is er totaal niet bang voor. Hij heeft mij nog nooit een aanval zien hebben waar ik heel erg blij mee ben. Straks word hij dan ongerust of zo. Heeft jou vriend jou wel eens een epileptische aanval zien hebben? En hoe gaat hij er mee om? Ooh ben je aan het temperaturen, dan krijg je vast een heel goed beeld over je ovulatie enzo! Ik doe dat nog niet. Ik gebruik alleen ovulatie testen anders ga ik er denk ik te veel mee bezig zijn. Oeh spannend, ik ben heel erg benieuwd of je donderdag dan je ovulatie hebt, het kan best zo zijn dat je die iets later of vroeger hebt! Ik ben er in Januari gelijk mee begonnen. Ik had totaal niet de handleiding gelezen of op internet gezocht wanneer je er mee moest beginnen, ik denk dat ik daar te koppig voor ben Toen ben ik op 09/01 begonnen en op 20/01 had ik mijn positieve ovulatie test en pas op 22/01 sprong mijn eitje. Ik lag lekker te creperen op de grond van de pijn Mij maakte het me helemaal vrolijk, hopelijk jou ook. Het is weer een kleine bevestiging dat er een kans is dat je zwanger kan worden.
Ik antwoord morgen even op je berichtje! gelukkig is de spanningsboog weg en kan je weer rustig meelezen en kletsen, gezellig!