Om te beginnen vind ik dat ze het eerder, op een rustige manier aan had kunnen geven. Net als de andere buren als die er last van hebben. Als zij niets zeggen, hoe moet jij dan weten dat ze er last van hebben? Daarnaast zou ik wel proberen op te letten. Hier mogen ze zeker spelen, maar schreeuwen is een waarschuwing, daarna krijgen ze nog een waarschuwing en derde keer is naar binnen. Dat weten ze en meestal is het gelukkig helemaal niet nodig om ze te waarschuwen.
Ik vind het heel lastig. Enerzijds is het vervelend voor de buurvrouw dat ze er last van heeft. Kennelijk zit ze in de winter ook vaak buiten. (wat ik dan weer best vreemd vind) Anderzijds vind ik dat kinderen kind moeten kunnen zijn. Ik ben ook moeder van twee meisjes, en meisjes, tja, die gillen nu eenmaal van opwinding en enthousiasme. Tuurlijk liever een paar decibel minder, maar daar letten ze misschien 5 minuten op, om vervolgens weer op volle sterkte door te gaan. Als ze echt schreeuwen ('t is maar net hoe je het interpretteert) vind ik dat je er best wat van zou kunnen zeggen. Ze binnen halen, omdat de buurvrouw er niet tegen kan zou ik daarentegen niet doen.
Ik heb ook een kind wat veel schreeuwt. Soms uit enthousiasme maar vaak ook omdat het een driftkikker is en het op een (langdurig) schreeuwen/krijsen zet zodra alles niet precies zo loopt als hij wil. Enorm irritant, voor mijzelf en in de zomer ook voor de buren. Ik heb alles al geprobeerd maar hij houdt er gewoon niet mee op. Maar betekent dat dan dat hij nooit in de tuin mag spelen? En dat de tuindeur nooit open mag als wij binnen zitten, omdat de buren anders last hebben van het geschreeuw? Ik schaam me wel vaak hoor, en ben constant aan het corrigeren ipv rustig in de tuin te zitten in de zomer... Maar sommige dingen daar kun je niet echt wat aan doen, en dat hebben de buren dan toch maar te respecteren. Ik vind het terecht als er wordt geklaagd over harde muziek of feesten tot laat bijv, omdat je zoiets zelf kan veranderen. Maar kinderen maken nou eenmaal lawaai en sommige kinderen laten zich corrigeren, anderen minder of ze hebben er geen erg in en zijn gewoon erg enthousiast. Vervelend voor je buren dus, maar niet terecht dat ze boos op jullie zijn.
Nou uhhh sorry hoor maar dat vind ik echt onzin. Je zoon houdt er niet mee op ondanks al jouw pogingen? Hij moet gewoon geen overlast veroorzaken voor de buurt toch? Dus niet gillen in de tuin. Als je zoon langdurig gaat krijsen omdat iets niet gaat zoals hij wil, kan hij dat toch lekker binnen gaan doen? Ik vind het echt apart dat je zegt dat je buren maar moeten respecteren dat jij er niks aan kunt doen. Is toch jouw kind? Oppakken aan kont en lurven en naar binnen.
Idd een bijzonder uitspraak van Niandra. Verder helemaal eens met Zinaa. Dochter is hier ook weleens aan het klieren. Dan gaat ze even mee naar binnen, schuifpui gaat dicht, ik spreek haar duidelijk toe met de mededeling dat ze anders naar binnen moet. Dan is het gauw over. Ik ga echt niet respecteren dat andermans kinderen zo'n herrie maken. Moet niet gekker worden.
als ik mijn dochter echt overdreven hoor gillen/schreeuwen dan zeg ik er ook wat van. maar verder maken kinderen in hun spel nou eenmaal geluid. en dat kan soms ook wat harder zijn
Ik moet zeggen dat ik ook een hekel heb aan gillende en luidruchtige kinderen. Waarom ga je niet met je kinderen naar een speeltuintje? Kunnen ze ook prima hun energie kwijt en zal minder overlast geven. Ik heb drie kinderen en ben echt wel iets gewend maar ik heb ze nooit gillend in de tuin laten spelen. Ik ben over het algemeen weinig streng maar met volume geluiden gaan mijn nekharen overeind staan.
Dat is natuurlijk onzin, ok, mijn zoon heeft een beperking, maar hij is niet te corrigeren op sommige punten. Mocht jij weten hoe dat moet, kun je dat misschien aan zijn psychiater en behandelaars uitleggen . On topic: mijn zoon heeft dus een beperking en schreeuwt en "zingt" heel wat af in de achtertuin. Het is zijn manier om prikkels kwijt te raken, dus het is nogal lastig om hem te corrigeren hierin (proberen we wel als het te hard gaat, met wisselend succes). Nu wonen wij in een kinderrijke buurt en is hij niet de enige die lawaai maakt, maar ik kan me best voorstellen dat sommige mensen zich eraan zouden irriteren. Er heeft nog niemand geklaagd. En de buren waaraan ik het heb gevraagd, zeggen dat het meevalt , ik denk dat ze dat zeggen omdat ze wel weten dat er niet veel aan te doen is en we hem wel naar binnen halen als het zondagochtend vroeg is ofzo . Ik ben wel blij met mijn buren dus.... Wat ik me afvroeg: de buurvrouw zei blijkbaar dat de andere buren er ook veel last van hebben. Heb je dat ook daadwerkelijk gevraagd aan de andere buren? Dat lijkt me eigenlijk de beste graadmeter, als alle buren zich ergeren, is er denk ik wel overlast, als het alleen de betreffende buurvrouw is, valt het misschien wel mee.
Omdat je in dat speeltuintje niet je eigen tuinstoelen en koelkast bij de hand hebt? Als ik naar mijn eigen kinderen kijk. Die kunnen niet spelen zonder lawaai te maken. Zelfs als oudste voor het slapen nog even rustig op zijn eigen kamer mag spelen horen we hem vanuit de woonkamer. En als ik dan naar boven ga om er iets van te zeggen kijkt hij mij oprecht verbaasd aan. Heeft het gewoon niet in de gaten. Eerlijk gezegd kan ik me soms meer irriteren aan de corrigerende ouders dan aan de spelende kinderen. Als ze het echt te bont maken dan zeg ik er wat van en dan doen ze meestal wel rustiger. Zo niet, dan moeten ze een ander spel kiezen. Wat ook niet zonder geluid gespeeld zal worden. Gelukkig wonen we in een buurt met veel kinderen en luidruchtige volwassenen. Buren en Achterburgwal zijn goede vrienden en zitten vaak bij elkaar in de tuin. Dat gaat ook niet zonder geluid. (Is gewoon kletsen en lachen hoor. Geen gekke dingen)
Oh ja als hij het te bont maakt gaat hij ook naar binnen en we gaan ook dagelijks een stuk wandelen. Maar als ik hem elke keer binnenzet als hij schreeuwt kan ik zelf NOOIT meer in de tuin zitten. Ik heb hier trouwens al vanaf dat zoon 1 jaar is professionele hulp bij vanwege zijn gedragsproblemen. Dus lekker makkelijk om te zeggen dat het gedrag gewoon wat harder aangepakt moet worden. En dat ik nooit meer in de tuin mag zitten vanwege de buren. Want ja het gaat meestal geen 5 minuten goed. En ik probeer om zo min mogelijk overlast te veroorzaken maar soms wil ik ook gewoon even de tuin in.
Elk gezond kind is te corrigeren dan. Sorry dat ik geen verstand heb van alle beperkingen Maar in het geval van TS en degene waar ik op reageerde is er niets met het kindje aan de hand, dan kun je gewoon corrigeren en als je consequent bent maakt dat echt wel verschil in gedrag. En dan nog zeg je dat je het wel probeert, dat vind ik dan ook al anders.
Vandaar ook mijn knipoog . Ik ben het op zich ook wel met je eens, maar in de post boven je legt Niandra wel uit dat dingen bij haar zoon ook niet vanzelf gaan (ze heeft hulp vanaf dat hij 1 is), dus ook zonder diagnose wil het niet altijd zeggen dat een kind goed te corrigeren is (en misschien zou je dan kunnen zeggen dat er dus misschien meer speelt, maar mijn punt is dat er misschien wel stiekem vrij veel kinderen zijn waarbij dat zo is). En ik zeg ook weleens tegen mijn zoon dat hij keihard moet gaan schommelen en gillen als ik het corrigeren beu ben. Dan klinkt zijn gegil wel heel vrolijk, dat scheelt .
Hier als ze buitenspelen gillen ze heus vast wel eens. Soms uit opwinding omdat ze elkaar achterna zitten.. Om een verloren gil kom ik nooit naar buiten, dat gebeurd wel eens. Als zouden ze nou compleet als holmensen lopen blèren buiten zonder enige normale reden dan kom ik waarschuwen en bij de 2e keer gaan ze naar binnen. Ik heb noooit iets van me buren gehoord. En regelmatig check ik even hoe ze de kinderen ervaren in de tuin. Maar zoals hun ook zeggen soms uit enthousiaste komt er een gilletje of een roep uit de tuin maar dat hoort erbij Ik zou gewoon goed overleggen waar je buurvrouw nou precies last van heb en dan kijken of je dit kan aanpassen en dit ook redelijk is. Succes!
Ook hier mag ze niet schreeuwen of overdreven geluid maken, ze moet leren dat ze rekening moet houden met anderen en in dit geval met de buren. Lachen, praten en zingen op een normaal volume dat mag natuurlijk, maar als ze zich niet kan gedragen in de tuin, dan maar naar binnen.
Hier gaan ze naar binnen als ze zich niet kunnen "gedragen". Gillen en schreeuwen is bij mij een no go. Ben daar ook best streng in eigenlijk. In de zomer met een badje of een watergevecht ben ik wat toleranter maar dat is dan een klein moment van de dag en als het te gek wordt stoppen we. Ik weet natuurlijk niet welke decibellen jouw kinderen produceren maar ik zou eens rustig in gesprek gaan met elkaar. Dit lijkt me ook vervelend. Straks zit jij constant op hete kolen. Misschien even helder krijgen wat er precies zo storend is?
Lastig, want kinderen horen inderdaad niet te schreeuwen. Het is nergens goed voor namelijk en het is totaal iets anders dan geluiden die bij het spelen horen. Zeker jouw oudste twee zou ik er gewoon op aanspreken en vertellen dat de buurvrouw aan de deur is geweest om te vertellen hoeveel last ze er van heeft. Wijs ze maar op wat hun geschreeuw voor gevolgen heeft, namelijk dat de buurvrouw daar boos van wordt. Mijn oudste twee zouden daar echt wel gevoelig voor zijn. Ze kunnen op deze leeftijd best rekening houden met hun spel en de geluiden die daar uit voortkomen. Spelletjes zoals tikkertje of achter elkaar aan rennen, waar meestal veel geluid mee gepaard gaat, spelen ze dan maar op het schoolplein of iets dergelijks. Maar bij jullie in de tuin moeten ze iets anders doen. Eerst uitleggen zou mijn keuze zijn, niet alleen maar waarschuwen en verbieden. En laat ze zelf meedenken over hoe ze dan wel kunnen spelen zonder dat anderen daar last van hebben. Als ze zelf met oplossingen komen werkt het vaak nog beter. Geef ze er zelf een stukje verantwoordelijkheid in. Heeft je buurvrouw alleen last van het buiten spelen? Want ik kan me voorstellen dat als ze binnen ook zo druk zijn, je daar in een gemiddeld rijtjeshuis ook wel wat van meekrijgt. Misschien was het buitenspelen dan even de druppel, maar is er al meer en andere overlast aan voorafgegaan.(ik weet natuurlijk niet hoe jullie woonsituatie is maar dit vroeg ik me af toen ik je verhaal las) Probeer nog een keer met haar te praten als ze wat rustiger is, hopelijk kan ze je dan ook beter uitleggen welke geluiden haar precies zo'n overlast bezorgen en wanneer..Succes ermee!
Weet je buurvrouw van de problemen van je kind? Misschien als je uitlegt waarom hij zoveel lawaai maakt, dat ze er meer begrip voor heeft en zich er dan minder aan stoort. Daarnaast vind ik wel dat je insteek moet zijn dat je probeert je zoon hierin te sturen, je kunt niet altijd maar roepen 'kan ik niks aan doen dus ze moet het maar accepteren'. Het is jouw kind, hoe lastig dat misschien ook is. Wij hadden voorheen ook een buurjongetje met veel gedragsproblemen en die liep ook vaak te schreeuwen en te gillen buiten. Maar omdat we wisten van zijn problematiek heb ik me er nooit aan gestoord, terwijl ik me altijd dooderger aan de kleinkinderen van de andere buurvrouw die af en toe komen logeren....
Herrie en geluidsoverlast is natuurlijk volledig subjectief. Ik vind dat deze buurvrouw je op een heel andere manier had kunnen aanspreken. En dat zo zo stond te trillen van woede zegt mi nog niks over de mate van daadwerkelijke geluidsproductie van jouw kinderen maar alles over buurvrouw, nl. dat ze zelf of te lang heeft gewacht met aanspreken tot ze echt boos was of sowieso snel geïrriteerd is en niet op een juiste manier een gesprek aan kan gaan, of er speelt meer en ze reageert het op jou af. En om aan te geven dat andere buren het ook vinden, vind ik ook onbeschoft. Want dan hebben ze dus met zijn allen zitten roddelen over wat voor een last ze hebben en niemand heeft tot nu daarover zijn mond opengetrokken. Of het is gewoon niet waar wat ze zegt, want dat klinkt natuurlijk wel versterkend om te zeggen dat iedereen zo overdenkt. Ik zou dus proberen zo objectief mogelijk de geluidsproductie van je kinderen in de gaten houden. Echt gillen/schreeuwen aanspreken en corrigeren. En evt aan buren vragen wat zij ervaren. Maar dan nog blijft het subjectief. En als jullie het eerste gezin zijn met meerdere kinderen, kan het zijn dat ze alles herrie vinden, omdat ze eerst totale rust zijn gewend. En als die buurvrouw nog een keer zo tegen me te keer zou gaan, zou ik zeggen dat ze terug kan komen om er over te praten als ze gekalmeerd is...
Ik zou eens op een rustig moment met je buurvrouw gaan praten. En dan kijken naar een oplossing. Boos aan de deur staat. En je buren ermee overvallen en vage dingen zeggen als meer buren klagen is namelijk niet heel constructiefs. Misschien speelt er wel veel meer en zit ze helemaal niet lekker in de vel en was dit de druppel. Kinderen maken nou eenmaal lawaai. Dat kan je tot een bepaald niveau begrenzen en ze leren dat er niet voortdurend gegild mag worden. Maar een kreet of geschreeuw hoort er soms ook bij end aar hoef je je als ouder niet voor te schamen.