Blij dat ik dit niet kijk. Zwanger en harddrugs,echt van de zotte. Zou willen dat die kinderen gewoon meteen na geboorte uit huis geplaatst werden.
Beter lezen, ze heeft geen drugs gebruikt toen ze wist dat ze zwanger was. Wel gerookt maar geen drugs
Al die mensen die roepen dat ze de kinderen uit huis moeten plaatsen (wat ik soms best kan begrijpen). Hebben jullie plek voor een pleegkind? Er is al vele jaren een enorm tekort aan goede pleegouders! En bedenk dat deze tieners vaak mede zo zijn geworden omdat ze zelf een jeugd in Veel te veel instellingen hebben gewoond (mede Door het tekort aan goede gezinnen die dit aankunnen). Geen excuus hoor. Maar uit huis plaatsen is niet altijd de oplossing. (Gedwongen) hulpverlening aan de ouders of een ouder kind huis vaak wel. Uiteindelijk blijven ouders toch een leven lang in beeld. Hoe verkeerd ze het ook doen.
Mee eens hoor. Ze hebben echt hulp nodig om uit zo'n situatie te komen. Ze hebben zelf namelijk vaak net zo'n jeugd gehad, hebben geen goed voorbeeld van wat wél normaal is (deze vriendinnen zijn ook allebei zo) en als je hun kind uit huis plaatst zijn ze een jaar later zwanger van nummer twee of drie. Al mag het van mij allemaal wel minder vrijblijvend. Ze krijgen nu alle vrijheid om zo te leven, al is dat wel kwalijk voor hun (ongeboren) kinderen.
Dan is dit dus de populatie voor gedwongen ac. En mocht het nog wat worden met ze in dit leven kunnen ze dmv een tweede kans altijd weer kijken.
Ik vind jouw reacties in dit onderwerp soms wel erg hooghartig...alsof alleen jouw manier van leven en jullie status goed genoeg en waardig genoeg is om een kindje te mogen krijgen. Tuurlijk zijn deze situaties heel problematisch en is er in Nederland misschien teveel vrijblijvendheid...dat wil toch zeggen dat jij kunt bepalen hoe anderen wel of niet mogen leven en mogen baren??? Wat dat betreft ben ik het wel met Amberxxx eens, als je echt wat wilt doen, meld je dan aan als pleeggezin. Of doe vrijwilligerswerk in opvoedingsondersteuning of voorlichtingswerk onder jongeren.
Wauw.. uithuisplaatsing en anders gedwongen anti conceptie omdat een vrouw rookt tijdens haar zwangerschap. Dat je het je strot uitkrijgt, ongelooflijk.. Een vrouw die tijdens haar zwangerschap rookt is niet per definitie een slechte moeder.. En nee, ik begrijp werkelijk niet waarom je zou roken tijdens je zwangerschap, maar er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp en toch gebeuren. Dat maakt iemand nog niet direct slecht. Ik vind de reacties in dit topic sowieso erg hard. Deze meisjes maken absoluut domme keuzes, daar hoeft geen discussie over te zijn. Maar doe aub niet alsof je zelf wel een perfecte ouder bent die nooit een verkeerde keus maakt.
Dat meisje met die 2 kindjes vond ik sowieso nog echt een kind..een echte puber zo koppig en eigenwijs. Ik denk ook dat ze daarom de hele situatie niet kon overzien en begrijpen wat betreft het roken..(niet dat ik het goedkeur). Echt ook een kind van de rekening, dat een kind krijgt. Ergens heb ik ook wel medelijden met het meisje, ze was dolblij toen haar moeder bij de bevalling was. Heb zelf ook een dochter van 17, en die haalt ook het bloed onder mn nagels vandaan maar wat er ook gebeurt; als mijn kind zo jong thuis komt met dat ze zwanger is, dan zal ik haar never nooit niet laten staan en haar steunen en begeleiden voor zover ze dat wil. Ik vind het echt onbegrijpelijk dat in bijna elke aflevering die ouders van de meisjes amper of niet in beeld zijn. Dat vind ik echt hartverscheurend. Want dit meisje deed op haar manier toch echt wel haar best en ze houdt echt van ze; ze kindjes zagen eruit om door een ringetje te halen en het stukje dat dat ventje naar de psz ging, dat ze dat zo moeilijk vond ik zelf ook heel herkenbaar. Ik denk dat een stukje begeleiding en steun haar heel goed zouden doen. Ik vind het ook best sneu dat ze voor alles wordt uitgemaakt, maar vergeet niet dat dit meisje nog maar 17 is en alleen op zoek is naar een stukje liefde en geborgenheid met haar gezinnetje. Ik denk dat de basis bij haar echt wel goed zit, en uithuisplaatsing vind ik in dit geval echt niet de oplossing, voor zowel moeder als kinderen niet. Ik hoop echt dat ze haar leven kan oppakken en er wat van kan maken. Het is niet niks wat zij allemaal al mee gemaakt heeft met haar 17 jaren.
Mee eens, dat je rookt tijdens de zwangerschap vind ik not done. Maar dit betekend niet direct dat ze en slechte moeder zijn. Vergeet niet hoe jong deze meisjes zijn, ze zijn nog niet volwassen en denken ook nog niet zo. Ik was zelf 18 bij de 1e, er komt zoveel op je af. Je onbezorgde leven is in 1x afgelopen. Je hebt ineens heel veel verantwoordelijkheid die je op die leeftijd eigenlijk nog niet eens hoort te hebben. En neem daarbij nog eens alle mensen die een oordeel over je hebben. De buitenwereld is hard, en dat maakt je enorm onzeker.Iedereen dacht dat er niks van mij en mijn zoon terecht zou komen. Gelukkig heb ik het tegendeel kunnen bewijzen, want mijn zoon was mijn motivatie voor een goede toekomst. Maar ik kan mij heel goed voorstellen als je niet de juiste netwerk om je heen hebt en de middelen,je zoals deze 2 meisjes terecht komt
Sorry, maar ik vind het gewoon geen excuus om je zo onverantwoordelijk te gedragen. Als je je zo volwassen voelt om je zwanger te laten maken ( sorry, dat ge ik ben door de pil heen zwanger geraakt geblaat trap ik gewoon niet in) moet je ook.dr consequenties dragen. Stug door blijven paffen is in geen enkel geval goed te praten, het is gewoon pure mishandeling. Bah. Dit gaat btw puur om die griet uit vier handen.
Leeftijd vind ik ook geen excuus. Wie zn kont brand moet op blaren zitten. En zat vrouwen van 35 die het ook niet kunnen. Ik was ook 19 bij de eerste maar ik geloof toch niet dat ik me zo onverantwoordelijk heb gedragen.
Ik heb een vriendin met een pleegzoon van een junk die 43 was toen ze het kereltje verslaafd en wel op de wereld zetten. De leeftijden zijn de issue niet, het milieu wel. Over 10, 15 jaar zijn deze dames hoogstwaarschijnlijk nog even pauper. Ik denk dat zij ook beter af zijn zonder zwangerschap en kinderen, ook voor zichzelf geredeneerd.
Ik heb lang nagedacht of ik dit überhaupt wel zou doen, maar goed. Ik doe het toch. Ik heb tijdens mijn zwangerschappen gerookt. Niet één keer, maar maar liefst drie (!) keer. Waarom? Bij de eerste was het enigszins onwetendheid. Een beetje zoals die meiden die je op tv ziet. Ik wist niet anders. Het moest wel meevallen. Tenslotte had mijn moeder toch ook vier gezonde kinderen op de wereld gezet? En de overige... Ik wijt het aan een gebrek aan ruggengraat. Sowieso al, maar tijdens mijn zwangerschappen helemaal, maar het zit wellicht wat genuanceerder in elkaar. Hoewel er natuurlijk gewoon ab-so-luut geen excuus is om door te blijven roken. Iets wat ik trouwens best wel durf te zeggen, want het is aan het einde van de dag nog altijd iets waar ik mezelf kapot voor schaam. Mijn eerste zwangerschap kreeg ik heel vroeg al zware pre eclampsie. Oorzaak? Een erfelijke stollingsstoornis onder de invloed van hormonen de kop op steekt. Al met al ging het heel snel. Met 27 weken werd hij gehaald omdat ik plotseling heel ziek werd. Mijn placenta was al langer naar de kl*te. Door de hoge bloeddrukken die ik al vanaf 16 weken had. Mijn zoontje is na 8 dagen overleden. De tweede zwangerschap kwam er een hoop onverwerkt trauma naar boven. Iets waar ik niet op berekend was, anders weet ik niet eens of ik op dat moment zwanger had geraakt. Maar al met al kwam dit er uit rond de 12 weken. Toen ik plotseling een (milde) bloeding kreeg. Ik ben toen naar de huisarts gegaan om hulp te vragen bij het stoppen met roken. Wetende dat het me niet zelf zou gaan lukken. Echter kreeg ik daar een tik op de vingers en de boodschap dat ik het zelf maar moest doen. Tenslotte was mijn ongeboren kind toch al reden genoeg om te stoppen? Ja, in theorie was dat inderdaad zo. Gevoelsmatig wilde ik ook dolgraag kappen met die zooi. Maar ik kon het niet. Echt niet. Ik greep alles aan waardoor ik kon ontspannen en (ja, het is bullshit) door roken had ik het idee dat ik dit kon. De laatste zwangerschap had ik wederom de beste voornemens. Ik zou gaan stoppen. ECHT! En bij elke sigaret die ik rookte haalde ik mezelf zo ver naar beneden. Sterker nog: ik ging zelfs op ZP om reacties zoals in dit topic te lezen. Ik verdiende de harde opmerkingen over rokende zwangerschappen. Wat zeg ik... ik verdien ze nog altijd. Want er zit natuurlijk wel een kern van waarheid in. Maar nog lukte het me niet. Ja, nu speelde er wederom een stukje heftige angst mee. Niet zo erg als de vorige keer. Maar het zat er wel. Zelfs al liep ik nu wel bij een psycholoog om die angsten een plekje te geven. Wat wil ik hier nou mee bereiken? Nee ik wil geen medelijden. Geen veer in mijn hol en ik wil zeker het roken niet bagatelliseren. Misschien juist het tegenovergestelde. Ik vind dat een hoop mensen een (hardnekkige) nicotineverslaving onderschatten. Misschien zelfs omdat het ergens nog altijd als iets 'gewoons' wordt gezien (je koopt je sigaretten tenslotte nog altijd gewoon in de supermarkt). Ik wil het ook zeker niet goedpraten wat ik heb gedaan. Tenslotte valt het ook niet goed te praten. Roken is slecht. Tijdens de zwangerschap NOG slechter. Dit is een feit. Punt. Mijn oudste zoon is niet overleden aan de gevolgen van het roken (dit is ook vastgesteld, omdat ik door de ernst van mijn conditie direct door de molen werd gehaald), maar ook in dit geval blijf ik mezelf afvragen van: wat als ik niet had gerookt. Had het dan minder erg geweest? Had hij dan een paar dagen blijven zitten. Misschien had hij het dan wel overleefd? En ook wat mijn overige kinderen betreft blijft er ALTIJD een schuldgevoel. Hoewel ze beide gezond geboren zijn. Bij elk hoestje, elke allergie... bij alles denk ik: zou het...? Dit zal altijd blijven. En ergens vind ik ook dat ik dit aan mezelf te danken heb. Ik weet alleen uit ervaring dat 'boos worden' op een rokende zwangere geen zin zal hebben. Je laat haar hoogstens achter met een kutgevoel, waardoor ze alleen maar een sigaret zal willen opsteken. Buiten het oog van de wereld, natuurlijk. Want ook ik wist donders goed wat mensen wel niet van me moesten denken en ik wist ook heel goed dat deze gedachten compleet terecht waren. Ik blijf erbij dat eventuele 'verslavingszorg' eigenlijk standaard aangeboden zou moeten worden in het ziekenhuis, of bij de verloskundige. Psychologische hulp, bijvoorbeeld. Mocht moeder dit afwijzen kan er altijd nog nagedacht worden over andere 'maatregelen', maar zelfs dan vind ik termen zoals uithuisplaatsing, of gedwongen anticonceptie best ver gaan. Waarom vind ik dat? Omdat ik mezelf nou echt niet per definitie als een slechte moeder beschouw. Ik houd onvoorwaardelijk van mijn kinderen en hoe krom ook (als je je bedenkt dat ik niet kon stoppen met roken) ik zou zo een kogel voor ze vangen als het nodig is. Ik zou ze NOOIT pijn willen doen. Maar waarom dan wel tijdens de zwangerschap? Geen idee. Misschien ontbrak het aan besef dat er een klein mensje in mijn buik zat? Wie zal het weten. Ik weet het zelf niet eens. Kan je nagaan. Plus dat dit soort reacties sommige moeders zelfs kunnen belemmeren om de hulp te zoeken die ze misschien zelfs wel willen. De angst dat hun kindje wordt afgepakt, of dat ze uitgefoeterd zullen worden. Dus wat doen ze dan? Liegen! Net zoals ik altijd heb gedaan. Tegen wie er ook om vroeg. Ik rook nu nog (niet binnen). En ik wil nog altijd stoppen en nog altijd is dit voor mijn kinderen. Zelfs al kan je het (op zijn zachtst) mosterd na de maaltijd noemen.
Ik vind dat je hiermee in een slachtofferrol kruipt. Alsof jou het overkomt dat je rookt en je er zelf niets aan hebt kunnen veranderen / kan veranderen. En zo is het gewoon niet. Als je stopt dan doe je dat omdat jij dat wil en niet omdat een arts dat adviseert. Ik ben het met je eens dat het verkeerd is dat sigaretten in een supermarkt worden verkocht. Sterker nog, vaak is het het eerste dat je ziet bij binnenkomst of afrekenen. Maar je hebt altijd zelf de keuze om te roken. En ik persoonlijk (weet dat anderen dat weer heel anders zien) vind roken tijdens zwangerschap gelijk staan aan je kind mishandelen. Het is onschuldig en heeft hier niet om gevraagd. Je geeft je baby ook geen alcohol of laat ze een sigaret roken als ze eenmaal geboren zijn, waarom dan wel ín de buik? Ik kan dat gewoon niet begrijpen, sorry. Als je alsnog graag wil stoppen met roken (niet alleen voor je kinderen maar voor jezelf) ga dan nogmaals naar je huisarts en vecht voor die hulp die je er bij nodig denkt te hebben. Laat je niet naar huis sturen met een tik op de vingers.
Integendeel. Anders noem je het ook geen gebrek aam ruggengraat . Het is aan het einde van de dag zeker wel iets waar je zelf voor kiest. De eerste steek je namelijk ook zelf op, toch? Volgens mij is er nog nooit een roker begonnen omdat ze gedwongen zijn. Feit blijft wel dat je er makkelijker mee begint, dan stopt. En ik spreek met dat stukje niet enkel voor mezelf. Maar ook voor het te grote aantal aan vrouwen wat zwanger is en rookt. Wat trouwens niet allemaal opstandige tienermama's zijn hoor. En ik geef je helemaal gelijk hoor. Je doet dat ook niet. Een baby alcohol of een peuk geven. Dus snap je onbegrip ook volkomen.
Ik vind je verhaal dapper verteld Warboel. Maar er is ook een grote maar. Je weet dat roken slecht is, je noemt het gebrek aan ruggengraat en toch heb je tijdens je drie zwangerschappen (en nog steeds) gerookt. Dat je jezelf iets aandoet is tot aan aan toe, maar je hebt wat mij betreft de plicht en de verantwoordelijkheid richting je (ongeboren) kind om hem/haar hiervan te vrijwaren. Kom uit die slachtofferrol en verander! Daar kun je nu, op dit moment, mee beginnen. Heb de ballen om er voor te gaan, hulp te zoeken waar nodig (wat toch heerlijk dat we in een land leven waar je voor dit soort dingen hulp hebben) en accepteer niet meer van jezelf dat je je gedrag in stand houdt. Want ja, als je tot drie keer toe hebt gerookt tijdens een zwangerschap terwijl je weet hoe slecht het is, vind ik dat onacceptabel richting je kind (die niets te kiezen heeft) en moet je jezelf een schop onder je kont geven.
Bedankt voor je reactie en je hebt ook zeker gelijk. Degene die het gedrag uiteindelijk in stand houd ben ik.l En jullie moeten het echt niet zien als slachtofferrol hoor. Zeker niet! Zelfs al komen sommige stukjes zo over. Niet alles is ook perse op mij gericht, maar probeer me ook te verplaatsen in een ander .
Warboel, ik vind het heel dapper dat je jouw verhaal hier deeld! Je weet hoe de reacties kunnen zijn en toch deel je jouw zwakte(s) hier. Ik ben het met je eens dat veel mensen wellicht niet weten hoe zwaar een nicotine verslaving is. Het is écht mega moeilijk om te stoppen. Ik zal niet zeggen dat het onmogelijk is, maar meer hulp zou echt goed zijn denk ik! Ik vind ook zeker niet dat je in een slachtofferrol zit want je kunt zelf heel goed verwoorden hoe fout het is en hoe erg je het vindt. Daarmee wil ik het niet goed praten. Je wil alleen denk ik de 'andere kant' laten zien. Maar je zult altijd op weerstand stuiten denk ik en onbegrip.