Nog steeds hazenslaapjes bij 5 maanden..

Krijg je overigens hulp voor je pnd? Praat je met iemand? Waar is de papa in dit alles? Kan hij niet helpen? Of relativeren?

Want ik denk echt dat je het jezelf moeilijker maakt dan nodig. Je streeft zo hard naar regelmaat en vaste regels, maar dat is gewoon onmogelijk bij een baby. En zelfs bij kinderen in het algemeen. Ze doen zelden wat jij verwacht, en daar moet je mee leren omgaan. Je kan uiteraard hier tips vragen voor specifieke dingen, maar globaal zal je toch moeten aanvaarden dat het leven met kinderen onvoorspelbaar is en niet in regels en handleidingen te vatten.

 

Wat een botte manier van schrijven heeft Klaasje. Niet nodig en vooral averechts.
Maar mag ik eerlijk zijn? In grote lijnen begrijp ik wel wat ze je wil vertellen. Je kindje vertoont volkomen normaalgedrag, maar de onzekerheid die jij voelt mag er natuurlijk ook zijn. Het is goed dat je die uit en tips op doet. Ik herken veel in je emoties van toen mijn zoon klein was. Het voelde als een aardverschuiving. Mijn beeld van babys was gewoon niet zo realistisch. Adviezen van cb en andere "deskundigen" boorden me nog verder de grond in). Veel lezen over de huidige kijk op de psychologie van baby's/ kinderen maakten dat ik mijn zoontje beter begreep, wat meer rust vond in de onrust. En ervaringen van medemoeders hielpen me te beseffen dat ik niet gek was en mijn baby ook niet.
Als ik de babytijd achteraf bekijk, had ik me veel meer kunnen neerleggen bij het slaapgedrag van mijn zoon. Het is namelijk allemaal vanzelf veranderd. Het in slaap vallen, langere slaapjes kwamen vanzelf toen hij ouder werd. Maar ik was gevangen in een net van hormonen, dat hielp ook niet echt. En door de allergie van mijn zoon begreep ik nog minder van hem.
Maar het kwam goed. We zijn nu 2 grapjassen samen met een ijzersterke band en dan verdwijnt dat ellendige jaar wel naar de achtergrond.

Veel sterkte. Een beroep doen op je omgeving is heel belangrijk!

 

Ze is inderdaad nog aardig jong. Maar mijn jongste geef ik al wel een tijdje verdunde voeding omdat hij er anders helemaal een potje van maakt en een paar keer per nacht om een voeding komt

 

Dat bedoel ik ook. Helemaal waar. Maar als het cb je dan om de oren slaat met het rrr principe, je andere moeders hoort praten over 'ritme', op de verpakkingen van kv leest hoeveel en hoe vaak je kindje moet drinken, ga je denken dat je je kindje misschien wel moet ombuigen.
Als er dan ook nog verteld wordt dat de onrust van moeder komt, kindje dat voelt, je een cirkel moet doorbreken en kindje beter af is in een omgeving waar hij of zij een ander ritme en gedrag aanleert (huilprotocol ziekenhuis), is dat een heel andere benadering.

Dan begrijp ik wel dat moeders soms niet meer weten wat normaal is en vergeten op hun gevoel durven te vertrouwen.

Fijn dat dit forum er is!

 

Verdunde voeding kan geen kwaad hoor, ze krijgt overdag genoeg binnen en als ze met verdunde voeding ook in slaap valt zit dat helemaal goed!
Bij onze oudste viel het mij ook behoorlijk tegen die gebroken nachten, natuurlijk kun je je daar niet op voorbereiden. Nu zijn we 2,5 jaar verder en door al die gebroken nachten kan ik nu prima met minder slaap toe. Dit zorgt er voor dat ik ook meer kan genieten van onze jongste. Ze is nu iets ouder als jou meisje en slaapt sinds een weekje of 3 door, daarvoor kwam ze 2-3x per nacht. Zwaar? Zeker. Maar als je zelf probeert rust te nemen als zij ook rust en 's avonds lekker vroeg je bedje in gaat, gaat het je prima lukken😉

 

Zou inderdaad gewoon een flesje geven om het jezelf niet onnodig moeilijk te maken 's nachts.
Hier deed ik ook wel een verdund flesje, omdat hij eigenlijk overdag al aan de maximale hoeveelheid voeding zat, dus wilde dat toch een beetje beperken.
Hier dezelfde manier als Shakes, als hij met z'n speentje niet tevreden was of snel weer wakker werd dan maakte ik gewoon een fles klaar, ligt iedereen zo weer in bed.
Juist als je het zelf zwaar hebt, moet je het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Ze komt vanzelf wel weer een keer van die nachtvoeding en straks late avondvoeding enz. af.

 

98-2 is inderdaad geen fijne verhouding... is er iemand in je omgeving die de zorgrol kan overnemen? Waar je op kan leunen, die ook de benodigde dingen kan doen? Het is voor jou heel belangrijk dat je zelf ook aan je rust komt, om te herstellen van die PND.

Rust en regelmaat (voorspelbaarheid) is inderdaad fijn voor baby's. Maar dat betekent niet dat alles in een schema moet worden gegooid. Meer dat ze niet overprikkeld raken, en dat je bijv. voordat ze gaan slapen altijd hetzelfde doet. Hoe laat ze gaan slapen, en hoe lang, dat kan per week weer verschillen.

Je denkt dat je met een schema grip hebt op 'onvoorspelbaarheid', maar dat is niet zo. Je maakt het jezelf onnodig moeilijk. Loslaten is heel moeilijk, maar probeer het toch. Je doet het echt prima. Iets fout doen kan niet. Volg je dochter, dan komt het echt goed.

 

Ik denk wel dat het probleem daar zit, dat jij het graag in een strak schema wil. En daar doen baby's niet aan mee, die van mij ook niet. Natuurlijk zijn de 3R'en belangrijk. Maar daarmee moet je niet op de klok gaan kijken, Maar naar de vaste volgorde van gebeurtenissen. Of ze nou 45 minuten slaapt of 3 uur, zodra ze wakker wordt volgt steeds weer dezelfde volgorde. Probeer eens een tijdje niet op de klok te kijken, maar echt naar jullie meisje. Ik denk echt dat dat jullie veel meer rust gaat geven. O, en wat je man betreft..... autistisch of niet, hij kon ook een kind maken dus mag hij er ook voor zorgen!

 

Het lijkt nu allemaal zo moeilijk en zwaar(en dat is het ook!) maar geloof me over een jaar dan kijk je er lachend op terug en dan vraag je je af waarom je je daar in hemelsnaam druk om hebt gemaakt 😉

 

Ik ben het helemaal eens met de dames hierboven. Je kunt een baby niet regisseren, en dat moet je denk ik ook niet willen. Ik herken me er wel heel erg in hoor. Mijn kindje is ook mijn eerste en als je alle adviezen van de 'deskundigen' zou volgen dan moet je je kindje drillen totdat het precies doet wat jij wilt. En zo werkt het niet met die hele kleintjes. Mogen ze alsjeblieft klein zijn, mogen ze alsjeblieft liefde krijgen wanneer ze daarom vragen en getroost worden wanneer ze huilen, drinken wanneer ze honger hebben? Ik kreeg een paar weken geleden op dit forum de gouden tip om gewoon mijn kindje te volgen ipv een vast ritme zoals ik het in mijn hoofd had. Hoe simpel kan het zijn! Wij hadden ook slaapproblemen ('s nachts) met die kleine en hebben van alles geprobeerd. We zagen alleen 1 ding over het hoofd; je kunt een baby (en een volwassene trouwens ook niet) niet dwingen te slapen, dat is iets dat vanzelf moet gaan en vooral, dat is iets dat in volledige ontspanning moet gebeuren. Wanneer je een kindje laat huilen en het dan uiteindelijk in slaap valt, gebeurt dat omdat het moe is van de uitputting, of omdat het het opgegeven heeft om zijn moeder te huilen omdat die toch niet komt en niet luistert naar zijn/haar behoeftes. Dat is toch niet wat je wil voor je kindje? Op het moment dat wij meer zijn gaan kijken naar wat ons mannetje nodig heeft en zelf aan geeft wanneer het moe is, helemaal zijn eigen ritme zijn gaan volgen, gaat het een stuk beter. En nee het is nog steeds geen 'halelujah ons kind slaapt hele nachten door' want ook wij moeten er nog meermaals uit om een speentje te geven of een nachtvoeding. En dat is prima, dat is wat hij nu nodig heeft. Hij leert dat papa en mama beschikbaar zijn, dat het veilig is en dat hij geliefd is. De perfecte basis om op een gegeven moment lekker door te gaan slapen wanneer hij daar klaar voor is in zijn ontwikkeling. We vergeten wel eens met zijn allen dat we zo ontzettend veel van die hele kleintjes vragen.

En negatieve reacties lekker negeren, dit zegt meer over de ander dan over jou. Een forum is er om ervaringen te delen en elkaar te helpen dus lekker alles blijven schrijven wat je hart je in geeft

 

Maak je de hapjes zelf of uit een potje? Ik maak ze zelf en gooi er ontzettend veel kookvocht bij, helpt hier erg goed als de darmen overstuur zijn

 

Ik herken ook wat jij schrijft dat van de een op de andere dag alles kan veranderen. Ik heb echt moeten leren dat dat meestal niet ligt aan dat ik het zelf verkeerd doe maar dat het komt omdat een kindje zich op deze leeftijd zo mega snel ontwikkelt dat dit denk ik nog heel vaak gaat gebeuren. Ze leren zo snel zoveel bij en er verandert steeds zo veel in hun koppies dat dat ook steeds andere behoeftes geeft. Super pittig voor ons als mama's want net als je denkt dat je het in de vingers hebt dan is opeens alles anders! Een kindje is 1 grote les in loslaten, en opnieuw samen de beste weg zoeken, hoe lastig ook.

Wat ontzettend zwaar voor je dat je niks aan je partner hebt in deze, dit is niet hoe je je het jezelf hebt voorgesteld toen je samen uit liefde voor een kindje koos. Ook ik heb dit, in lichtere mate, ervaren met mijn partner. Wij zijn ervoor gaan zitten, hebben alle punten opgeschreven waar we tegenaan liepen en zijn punt voor punt gaan bespreken/behandelen en hebben daar, zo mogelijk, oplossingen voor bedacht. Wij weten nu precies van elkaar hoe we dingen ervaren en waar we over en weer aan toe zijn. Dat geeft een hoop rust hier in huis. Ik kan me voorstellen dat dat bij jullie iets pittiger is omdat je man autistisch is, maar juist autistische mensen gedijen volgens mij goed in een omgeving met vaste afspraken en weten waar je aan toe bent. Alhoewel dat lastig blijft met iets onvoorspelbaars als een baby'tje in huis.
Ik leef met je mee, hoop dat er snel verlichting komt <3

 

Klinkt een beetje alsof hij er niet 100% achter staat. Hopelijk helpt de hulpverlening hem om er mee om te gaan, hij zal je toch moeten ondersteunen want zo ga jij er straks onderdoor.

 

Haha! Prachtige reactie &#128514;