Hier hebben we allebei een flinke levensverzekering en spaargeld op deposito's (kan opgenomen worden wanneer 1 van beiden overlijdt). We hebben het zo geregeld dat ik, als mijn man overlijdt, hier kan blijven wonen zónder te moeten werken (wat ik dan wel zou gaan doen, dat wil ik sowieso als de kinderen wat ouder zijn). Andersom kan mijn man minder gaan werken als ik zou overlijden. We blijven dus allebei goed verzorgd achter in geval van overlijden.
Even sprekend over onze situatie. Ik werk niet en mijn man wel maar WIJ hebben er voor gekozen dat ik thuis blijf bij de kinderen en dat mijn man kostwinnaar is dus al het geld wat binnen komt is van ONS. Dus ja, natuurlijk heb ik onbeperkt toegang tot het geld. Zou een beetje van de zotte zijn als we samen voor iets kiezen en ik moet vragen of ik een spijkerbroek mag kopen ofzo hahaha. Nee sorry, kan mij daar geen voorstelling van maken. Maar wij hebben altijd alles in de WIJ en ONS vorm gezien, nooit in de JIJ of IK vorm. Alles wat hier binnen komt op wat voor manier dan ook is van ons samen. Over de grote uitgave hebben we het natuurlijk altijd eerst, ik zou nooit zomaar ineens een scooter bijvoorbeeld kopen maar nieuwe kleren voor mijzelf ga ik echt niet bespreken met hem.
Oké ik snap je nu helemaal. Maar van die situatie ga ik niet uit en ik denk eigenlijk dat veel mensen die zo reageren waar jij je door gekwetst voelt ook echt niet jouw situatie bedoelen. Of die waar mensen zelf lichamelijk of geestelijk iets mankeren. En ik ga er van uit dat de meerderheid van de tbm gezond is en gezonde kinderen heeft.
Ik ben kostwinner mijn man werkt parttime. We hebben een gezamenlijke rekening en mijn man kan gwn pinnen wat ie wil. Hoeft nergens om te vragen. Wij kiezen voor deze rolverdeling,het is ons geld.
Er zijn ook gevallen waarin de man thuisblijft en de vrouw volledig voor haar carriere gaat. Daar hoor je nooit iets over, nooit over het risico van scheiding, lang weg zijn van de arbeidsmarkt... Doe dat dan gelijk. Als dat 'gevaar' er daadwerkelijk is moet het ook over thuisblijfvaders gaan. Maar nee, het is typisch zo'n stokpaardje van 'feministen' die vinden dat Nederlandse vrouwen deeltijdwerkende of thuisblijvende prinsesjes zijn. Over thuisblijfvaders hoor ik ze niet.
Alhoewel ik een nul-uren contract heb en af en toe werk, zie ik onze situatie meer als kostwinner gezin. Mijn man heeft een leidinggevende drukke baan met veel verantwoording, daarbij is hij bezig met zijn master. Ik vond dat moeilijk te combineren met mijn werk en een kind en samen hebben wij besloten dat ik voornamelijk voor onze zoon en het huishouden zorg. In onze ogen is mijn man op een bepaalde manier ook afhankelijk van mij. Wij vormen een gezin en hebben beide evenveel rechten, zeker ook op financieel vlak. Bij grote uitgaven overleggen wij altijd met elkaar en hebben dezelfde ideeen over financiele doelen. Wij hebben dus beide onbeperkte toegang, maar zijn volwassen en verantwoordelijk genoeg om elkaar ook te vertrouwen. Persoonlijk, als ik bij vrienden kijk die beide werken, zie ik veel meer verdeling op financieel gebied. Daar wordt echt gesproken over "jouw geld en mijn geld" en als je samen een gezin vormt, vind ik dat juist weer heel vreemd...
Ik ben tbm en mijn man kostwinner. Al t geld komt binnen op de zakelijke rekening van zijn bedrijf. Daar gaat per maand een bedrag vanaf waar we van kunnen leven. Geld van de belastingdienst krijgen we nooit, daar betalen we alleen maar aan.
Mmm dat zou ik wel raar vinden.. Plus, als het goed is krijgen ze ook een dikke 1000 euro voor de vrouw omdat ze niet werkt (loonheffing korting dacht ik) Krijgt zij dat wel of niet houdt die egoist dat ook zelf? Hier is het ook zo dat mijn man werkt en ik thuis ben. Dit hebben we bewust zo gekozen, ik zorg voor onze zoon en het huishouden en de dieren en de administratie en hij werkt buiten de deur. Door deze verdeling kan hij goed geld verdienen en weet hij zeker dat het thuis allemaal goed loopt. Wij hebben een gezamenlijke rekening en hij heeft een prive en zakelijke rekening. Als ik geld nodig ben en de gezamenlijke rekening is leeg dan app of bel ik en staat het er binnen een minuut op. Niks geen gezanik met zijn geld of mijn geld. We zijn getrouwd en voeren gezamelijk een huishouden. Toen ik werkte was ook elke euro van ons samen. Zo vind ik persoonlijk dat het werkt in een huwelijk.
voor een man geldt hetzelfde hoor. Die gaat net zoveel moeite hebben als hij na 10 jaar thuis zitten een baan wil vinden. Sterker nog, het zal nog lastiger zijn omdat een thuisblijfpapa bij een werkgever vaak nog minder geaccepteerd is dan bij een thuisblijfmoeder... Ik vind beide geen prinsesjes. Het is een bewuste keuze due je maakt en dus ook een bewuste keuze en afspraken voor de toekomst (bijv bij uit elkaar gaan of als je moeite gaat krijgen met later weer een baan vinden)
Vind ik ook raar. Wij werken beiden evenveel. Ik verdien net iets meer maar alles gaat op 1hoop. Wij voeren samen een huishouden en zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Lijkt me ook vermoeiend steeds..
Wat een ongelijkwaardige relatie. Hier gaat de belasting teruggave op de gezamenlijke spaarrekening. Ik heb wel zelf 2 rekeningen, maar daar worden mijn inkomsten als gastouder op gestort en op de andere rekening spaar ik voor als ik ziek wordt, vakantiedagen, belasting. (Ben zelfstandige) Iedere maand stort ik mn "loon" op de gezamenlijke rekening. Wij doen eigenlijk alles in overleg. Ik pin iedere week boodschappengeld en al het andere overleggen we. Als ik wil shoppen overleg ik of het kan en hoeveel ik kan uitgeven. Mijn man doet dit ook.
Hij heeft altijd cash bij zich. Rond de 50,- Als er bij moet wordt dat gepind. Hij is van 's ochtends 6 tot 's middags 17:00 van huis en heeft geen tijd om iets te kopen. Die 50,- doet hij dan ook soms maanden mee. Misschien onderweg eens een snackje of ijs of milkshake maar verder eigenlijk niet. Hij krijgt van mij een royaal gevulde koelbox mee naar het werk met fles drinken, thee, brood, fruit , koek en iets lekkers. Dus hij komt niks tekort
Ik denk dat ze een nogal ongelijke relatie hebben. Maar als ik thuis zou blijven en mijn man zou zo doen, dan zou ik hem een rekening per uur voor 3x kinderopvang a 6,50 en schoonmaak a 11 Euro doen, dus hij zou me dagelijks 10 x 30,5 euro=305 Euro kunnen betalen. En dat 30 dagen per maand, kijken hoe lang dat gezeur zou duren.
Sorry dat ik niet alle opties aan het licht breng. Het ging in eerste instantie over een buurvrouw die tbm is. En dus een vrouw. Maar het kan net zo goed een man zijn ja, en dat zou niets aan mijn reacties veranderen. Man, vrouw wat maakt het uit?
Het klinkt alsof deze mensen nog in de jaren 50 leven....en dat niet alleen...het klink ook alsof hij vrouwen minderwaardig vindt. Zij stelt zich ook op als slachtoffer en laat het gebeuren. Ik weet niet wat erger is eigenlijk. Of ze doet er iets aan...of ze stopt met klagen.
Dat jullie het zo doen, wil niet zeggen dat wij dan stom zijn. Zeg ik van jullie toch ook niet? Iedereen moet doen waar je je als gezin fijn bij voelt. En in overleg allebei achterstaat. Dan is geen enkele keus stom. Misschien anders, maar niet iedereen hoeft hetzelfde te doen.