Waarom is dat triest? Waarom wil je andere zo graag veranderen dat ze hetzelfde zijn als jij? Je kan toch gewoon proberen te accepteren dat je heel veel verschillende soorten mensen hebt, met allemaal hun eigen sterke en minder sterke punten? Bij mij veranderen weinig kennissen in echte vrienden trouwens, maar inderdaad, de mensen die je s nachts kan bellen om je verhaal kwijt te kunnen of die je rustig maanden niet kan spreken en als je elkaar dan spreekt alsof het gister was. Maar heb het idee dat jij verwacht dat iemand anders jou s nachts belt wanneer het niet goed gaat om te vragen hoe het gaat? (beetje overdreven natuurlijk, maar hopelijk begrijp je de vraag).
Ik bedoel mijn vraag overigens niet beledigend ofzo.. hopelijk vat je hem zo ook niet. Heb hem meer overdreven op gesteld omdat dat makkelijker uitleggen is..
Hoezo is dat triest? Ik denk dat je gewoon moet beseffen dat niet iedereen zo kan zijn zoals jij bent. Je verwachtingen zijn gewoon veel te hoog. Een echte vriend of vriendin verlangt niet meteen wat terug als de ander wat voor voor hem of haar doet. Echte vrienden hoeven niet continue '' quitte '' te staan in het geven en nemen. Je kan ook niet verwachten dat iemand ook alles onthoud wat jij ze verteld omdat jij dat ook doet. Dat kan gewoon niet. Jij verwacht dus eigenlijk dat die mensen die nu 3x bij jou zijn komen eten jou ook 3x terug vragen om bij hun te eten? Even een voorbeeld. Ik ben een bewuste thuisblijfmoeder en pas vaak op op de kids van mijn vriendinnen, is het niet tussen de middag dan is het wel na schooltijd maar ik vang ze ook in de weekenden of vakanties op, vind ik geen enkel probleem. Ik vraag hiervoor zelden tot nooit wat terug aan mijn vriendinnen maar ik weet ook dat als ik wel hun hulp nodig heb dat ze altijd voor mij klein staan. Als ik een vriendin bijvoorbeeld een hele vakantie niet zie of spreek omdat ze te druk zijn met vakantie vieren maar daarna zonder gezeur gewoon lekker weer kan afspreken dan is dat de definitie van vriendschap. Je hoeft niet continue contact met elkaar te hebben en continue van elkaar te verlangen dat ze dingen terug doen omdat jij wat voor ze doet. Dus ja, als jij je wat dat betreft beter wil gaan voelen denk ik dat je dus wel degelijk je verwachtingen moet aanpassen.
Nou dat zijn dus je vrienden, de rest zijn kennissen en hoef je dus ook geen vriendendiensten (wederkerigheid) van te verwachten.
kan me voorstellen dat je er verdrietig van wordt! Ik denk dat het een combinatie van dingen is: -sommige mensen zijn idd minder attent met bv verjaardagen onthouden of nog ergens naar vragen (goh, hoe was jullie vakantie laatst?). Zou ik niet teveel op jezelf betrekken, maar gewoon lekker zelf over die vakantie beginnen (o was, heerlijk laatst die week weg, enz) -drie keer iemand te eten hebben en niet teruggevraagd worden is gewoon onfatsoenlijk (van die ander dus he). Niet meer vragen dan, helaas. Gewoon denken die ander heeft er waarschijnlijk geowon minder behoefte aan. En wat iemand hier al zei: als je je eigen verwachtingen een beetje bijstelt dan voelt het allemaal minder vervelend. succes!
Ik vind het normaal dat je bepaalde verwachtingen hebt in een vriendschap. Verwachtingen hebben is heel menselijk. Maar als je er tegenaan loopt dat al je vrienden niet aan jouw verwachtingen voldoen, dan vraag ik me af of de verwachtingen niet te hoog zijn. Ik vind ook dat het geven en nemen is in een vriendschap. Als ik altijd voor iemand klaar sta en ik krijg er niks voor terug, ja dan is het voor mij ook wel einde vriendschap. Of in ieder geval zou ik dan ook afstand nemen.
Ik denk ook dat jij jezelf niet moet aanpassen, want dat wil je niet, en dat hoeft ook niet, alleen ik zou wel je verwachting aanpassen. Ik heb ook een vriendin, die me mee vraagt winkelen, zodat ik kan zeggen of alles goed staat, nou daar pas ik voor... Maar gaat we lekker uiteten, dan vind ik dat gezellig!
Je hebt een echte vriendin, dat wanneer je elkaar na een jaar weer ziet, het voelt alsof je elkaar gisteren nog gezien hebt.
"Vroeger" had ik gezegd dat ik dat wel verwachtte, omdat ik toen gewoon dacht dat wat ik dacht en voelde, andere mensen ongeveer ook zo voelden/dachten. Ik heb geleerd dat sommige mensen gewoon niet zo zijn van het initiatief nemen, attent zijn( kaart sturen bv). Niet omdat ze je niet aardig vinden, maar omdat ze daar simpelweg niet aan denken, mee bezig zijn.
Nee hoor, ben niet zo snel beledigd. Ik snap wat je bedoelt, maar ik verwacht heus niet van anderen dat ze altijd met mij bezig zijn...Alleen verbaast het me soms hoe vluchtig contacten zijn. En de echte vrienden die ik heb blijven altijd vrienden onvoorwaardelijk. Maar ik vind het triest dat de meeste mensen zoveel met zichzelf bezig zijn.... Natuurlijk is iedereen anders en heeft iedereen andere kwaliteiten, maar met wat meer aandacht voor de mensen om je heen zou de wereld zeker mooier worden.
Ik heb het juist andersom; Ik heb heel veel goede kennissen, waar ik lekker mee kan kletsen, maar, waar bij tijd en wijlen, ook plaats is voor een pittige, interessante discussie. Maar echt vriend, vriendschap, heb ik niet, omdat ik daar gewoon geen behoefte aan heb, vanwege dit soort,(onder andere) vaak onuitgesproken verwachtingen over en weer. Ik ben gewoon heerlijk op mezelf, heb ik bhehoefte aan menselijk gezelschap, zoek ik de drukte op, of zoek een kennis of goede buur( wat ik ook heeel belangrijk vind!!) op. Ik zou niet een persoon zijn voor vastigheden als wanneer spreken we af, vaste afspreek momenten, samen sporten etc etc. Voor mij is met een kennis juist ideaal, geen wederzijdse verplichtingen/verwachtingen.
Ik denk ook dat je teveel verwacht. Tuurlijk is het leuk als mensen ook zo aan jou denken, maar de meesten doen dat niet.. Helaas.. Ik zou dat dan ook wat los proberen te laten als je dat kan. En; Ik heb zelfs maar 1 beste vriendin, daar ga ik voor door het vuur. Zij ook voor mij. Daarnaast heb ik een 2 hele goede vriendinnen, waar ik ook veel voor zou doen. En andersom. Buiten hen heb ik wel iets van 5 of 6 'gewone' vrienden, maar die band is echt heel anders dan met die drie meiden die ik hierboven aangeef. Teveel vriendin is ook niet goed, is mijn mening.
ik ben zo 1 waar je het waarschijnlijk niet van terug krijgt ik had op het schoolplein heel leuk contact met een andere moeder, onze kinderen speelden graag samen en dit gebeurde altijd bij ons ( geen probleem) we hebben een keer of 4/5 een kopje koffie gedaan samen en we zijn 1 keer een ochtendje wezen winkelen omdat we beide het idee hadden om die dag daar heen te gaan en we op deze manier benzine konden besparen ( uurtje rijden) ze noemde mij toen overal haar beste vriendin en toen ik per ongeluk zwanger was van de vierde en mijn man en ik eerst alles voor ons zelf op een rijtje moesten zetten en haar dus net als de rest pas met 10 weken op de hoogte stelden ( dmv facebook) was ze boos op mij.... ik had haar moeten bellen, ik had met haar moeten praten, zij was immers ook ooit per ongeluk zwanger en heeft met het zelfde gezeten als waar ik mee zat het was niet eerlijk dat ik haar niet meteen vertelde dat ik zwanger was en dat ik op dat moment niet wist wat ik er mee moest want zij had me kunnen helpen, ook toen ons zoontje geboren was.... ( hele heftige geboorte waarin we hem bijna verloren en hij weken lang aan de beademing heeft gelegen op de ic) werd ze boos... ik had haar moeten bellen, want zij had er voor mij willen zijn, zij had een arm om me heen willen slaan en zij had zich er daar door beter bij gevoeld. ja sorry mensen.... maar ik ben geen moeder die op het schoolplein vriendinnetjes wil maken, ik vind een keer bij de kinderen ophalen een kopje koffie en gezellig kletsen echt geen probleem maar dat maakt iemand nog niet mijn beste vriendin waar ik opeens alles tegen moet vertellen en zeker op het moment van misschien overlijden van ons zoontje.... heb ik daar een moeder van het schoolplein echt niet bij nodig omdat ZIJ hoe lief bedoeld ook .... zich beter zou voelen als ze er bij kon zijn om ons te steunen want IK had namelijk veel meer behoefte om gewoon alleen met mijn man en kinderen daar te zijn voor als we afscheid moesten nemen mijn allerbeste vriendin waar ik voor door het vuur ga en ook 4 keer per week zie is mijn zusje, dan heb ik nog een goede vriendin die ik zo af en toe zie maar als ik haar zie alles weer als vanouds is en waar ik veel voor doe en zij voor mij maar wel zonder verplichtingen en verwachtingen naar elkaar toe, en dan heb ik nog de gene die alles van mij weet, waar ik meer mee deel dan met wie dan ook, mijn maatje, mijn soulmate en degene waar ik 0,0 geheimen voor heb en alles over mij weet...en dat is mijn man, hij is degene aan wie ik het eerste denk wanneer ik iets kwijt moet, wanneer ik ergens over wil praten. verder komt mijn gevoel aardig overeen met hoe buitenleven het hierboven beschrijft ik vind nogmaals, af en toe gezellig kletsen met een kopje koffie heel gezellig, en als er mij eens gevraagd word van goh ik moet overwerken of dit of dat nog doen dan zeg ik wel ach doe maar rustig ik neem hem of haar wel mee naar huis, hij of zij mag ook mee eten ik zie je wel verschijnen, geen enkel probleem, maar dit zijn voor mij gewoon moeders op het schoolplein, moeders die ik mag en waar ik rustig mee wil kletsen en een kopje koffie mee wil doen maar tot nu toe ...geen moeders die ik mijn vriendin zal noemen.
Maar wat verwacht jij dan voor aandacht van die '' kennissen '' ? Ik bedoel, jij kan een heel open persoon zijn die makkelijk contact maakt met andere maar je kan dan toch niet verwachten dat die andere dat ook doen? En dan heb ik het niet over je vrienden maar zoals ik nu merk verwacht jij eigenlijk van iedereen gewoon dat gene terug wat jij hun ook geeft. Of heb ik het mis?
@Hippo maar heb je ook duidelijk gezegd dat jij haar niet als BFF zag toen zei dit uitsprak naar jou? Want duidelijkheid kan namelijk ook een hoop verwachtingen vanuit een ander bijstellen Ik heb met de meeste moeders op het schoolplein ook niks, maar met 1 moeder klikte het onverwachts zó onwijs goed dat we inmiddels bff's zijn en alles, maar dan ook alles met elkaar delen. Beide hadden we dit nooit verwacht, maar het kan dus wel, mede omdat we er beide open voor stonden...
Zoals hierboven al gezegd je verwachtingen bijstellen. Jij bent een heel attent persoon en een heel leuke vriendin om te hebben denk ik. Maar echt niet iedereen is hetzelfde met dezelfde verwachtingspatronen. Ik heb 4 goede vriendinnen die ik regelmatig zie. Met de 1 ben ik wat hechter dan de ander. Heb ook met ze allemaal een andere vriendschapsband. Ik verwacht niks van hun en zij geloof ik ook niet van mij. Soms spreken we dagen niet en dan komen we 3x per week bij elkaar over de vloer bij wijze van spreken. Bij 1 vriendin ga ik meestal koffie drinken. Maar ik nodig ze ook spontaan uit om te komen eten. Ik hou wel van het makkelijke en geen regeltjes. Gewoon hoe het uitkomt.
ik heb haar meteen al gezegd dat ik niet het type ben voor vriendinnen dat ik chronische ziek ben, ik al heel veel moet en als ik een vrij uurtje heb ik dit liever in rust alleen heb dan met anderen, dat ik best wil kletsen en koffie wil drinken op zijn tijd maar ik niet op een vriendin zit te wachten heb ook gezegd dat het me spijt als het hard overkomt maar dat dat is hoe ik het voel ze begreep het en nam genoeg met de koffie zo af en toe .... tot ik haar dus niet vertelde dat ik zwanger was en we de opties bekeken en we niet wisten wat te doen .... en tot ons zoontje misschien zou overlijden en we haar niet op de hoogte hebben gesteld omdat ik schijnbaar toch haar beste vriendin was geworden tijdens die 4/5 keer een half uurtje koffie
Hmm dat is dan wel raar van haar. Je bent duidelijk geweest en alsnog schepte zij dus blijkbaar een hoop verwachtingen van jou. Lijkt me best vervelend.
Vind het moeilijk om uit te leggen, zal een voorbeeld geven: Stel ik ga op dinsdag met een stel moeders van school uit eten ( dit zijn kennissen denk ik). Helemaal gezellig. Een van die moeders vertelt dat haar zoon vrijdag geopereerd moet worden. Die bewuste vrijdag app ik haar om te vragen hoe het is gegaan. Zij verbaasd, goh dat je dat nog weet, wat lief zus en zo. Maar ik zou heel verbaasd zijn als ik in dezelfde situatie zou zitten en niemand zou die dag informeren naar mijn kind. Dat zou ik dus niet moeten zijn blijkbaar (-:
Weet je ik ben ook iemand die zulke dingen onthoud, maar ik weet dat niet iedereen zo is. De meeste mensen zijn druk met hun werk en gezin en vergeten van alles. Het siert je dat je zo bent en dat mag je best vasthouden. Laat alleen het idee los dat als jij in zo'n situatie zit dat mensen jou ook appen. Dat scheelt je denk ik een hoop teleurstellingen.