Op mijn dochter heb ik 9 jaar gewacht. Het wilde met ex maar niet lukken. Ze kwam onverwachts (na zo lang wachten bedenk je t niet meer) in ronde 1 of 2 met nieuwe vriend. Ik was toen 39, bijna 40. Nu 42 en geen idee welke 'ronde' t raak was, ik kon het van me af zettenen we hadden een 'we zien wel of t gebeurt, en anders is t ook goed'- mentaliteit. Dat gaf rust.
Mag ik jullie vragen hoe jullie zelf tegen jullie leeftijd aankijken t.o.v. jullie kind? Omdat ik dit jaar 41 wordt, begint het toch wel te wringen. Hoe vinden jullie dat?
Tot mijn 39ste geen kinderwens gehad. Toen besloten er voor te gaan in december 2015. Kerst 2016 is onze prachtige zoon geboren. Zowel de zwangerschap als bevalling waren uit het boekje. Dit jaar word ik 41, en we hebben besloten niet aan de pil te gaan. Een tweede kindje is hoogst welkom, dus ik ben benieuwd
Ik word in april 40 jaar en had misschien nog wel een kans willen wagen maar ben erg bang voor de verhoogde risico's op gehandicapte kinderen en andere dingen die mis kunnen gaan met deze leeftijd (ik weet dat uiteindelijk de meeste kindjes gezond geboren worden) En tja,waar ligt dan uiteindelijk de grens met proberen zwanger te worden? Hoeveel jaar nog hoop hebben? We stoppen er gewoon mee. Aankomende week naar de gyn en ik zal wel weer die pillen meekrijgen... Ben trouwens wel van mening dat iedereen het voor zichzelf moet bepalen hoor!
Helaas negatief maar volgens mij test ik ook te vroeg! Alle anderen succes allemaal met zwanger worden, zwanger zijn of iets anders, fijne dag allemaal 😀
Aan de ene kant is het natuurlijk een stuk ouder dan gemiddeld (ik word zelf dit jaar 39) maar aan de andere kant, ik ben van mening dat HOE je bent als ouder, belangrijker is dan je leeftijd. Ik denk niet dat kinderen ongelukkig worden door de leeftijd van de ouders.
Ik was op mijn 34e en 36e zwanger in de 4e ronde. Mijn derde zwangerschap kwam door pilwisseling, toen was ik 37. Helaas hebben we de derde zwangerschap halverwege afgebroken ivm trisomie18 bij ons zoontje.
Hier nooit problemen mee gehad, het is ons altijd zeer makkelijk afgegaan. Ik ben moeder van 4 kinderen en na mijn 30e voor het eerst moeder geworden.
Hier zwanger geraakt via eiceldonatie. Ik was 37 toen ik beviel. Zwangerschap ging super en de bevalling ging nog beter, ben heel vlotjes en zonder uitscheiden/ inknippen bevallen.Ondanks dat ik een risicogeval was, maar dat had meer te maken dat ik zwanger was van een niet genetisch eigen kind dan m'n leeftijd. Nu gaan we in mei voor een 2e kindje proberen en ben benieuwd of ik weer bij de verloskundige mag blijven of dat ik deze keer wel bij de gynaecoloog moet komen tijdens de(hopelijk!!) zwangerschap.
Ik ben nu 41 en natuurlijk denk ik soms: wat doe ik m'n kind aan door er toch weer voor te willen gaan. Maar als ik zie hoe fit ik ben en ik zie er ( volgens anderen ) veel jonger uit denk ik ook weer 'waarom niet'. Ik zie zovaak jonge moeders op een stoel zitten terwijl ik als een aap in een of ander klimrek achter m'n dochter aan zit. 😂 Age is nothing but a number... Hier speelt natuurlijk wel mee dat er straks cryo's worden teruggeplaatst van een donor die destijds (2012) 29 was, dus dat is wel een zorg minder qua kwaliteit van de embryo.