Ik lees veel herkenning wat betreft mijn oudste... ze blijkt allergisch/intolerant te reageren op meerdere voedingsmiddelen. Dit is niet naar voren gekomen via huisarts/kinderarts maar via de alternatieve weg. En tevens door continu te blijven elimineren/provoceren en mijn gevoel daarin te volgen. Wat ik in die zoektocht ook merkte is zodra ze iets at wat ze minder goed kon verdragen ze ook weer automatisch minder om zich heen kan verdragen of bijvoorbeeld pijn minder goed kan verdragen. Wat dat betreft zit je dan in een behoorlijk negatieve spiraal. Kortom ik zou het wel serieus nemen en in elk geval de lichamelijke klachten uitsluiten!
Mijn dochtertje had dit ook. Ze deed dan ook hoesten tot overgeven. Bleek maagzuur/reflux te zijn. Nu mag ze heel wat dingen niet meer eten en heb echt een ander kind. Ook niet meer voor iedere scheet een pleister nodig omdat ze al lekkerder in haar vel zit natuurlijk. Ik zou zeker eens naar de HA gaan.
Onze zoon had ook al gedurende een half jaar iedere keer veel last van buikpijn. Daarnaast steeds erg moe. De huisarts voelde aan zijn buik en die voelde gewoon soepel, niks aan de hand volgens hem. Na een ruim half jaar tobben..Totdat hij de trap niet meer af kon lopen! Kwamen we bij de kinderarts terecht. Hij bleek helemaal verstopt te zitten! Op de foto was te zien dat hij enorm vol zat en dat terwijl hij iedere avond een grote boodschap deed.. ging er allemaal langs zei de kinderarts. Uiteindelijk blijkt hij ook gluten en melk allergie te hebben. Zitten nu al bijna drie maanden op dieet maar nog geen enkele verbetering. Hij gebruikt veel medicijnen voor zijn stoelgang. Zelf ellimineren van voeding is erg lastig, want als het dit is n de klachten zijn erg dan kan het heel lang duren voordat en kind zich beter gaat voelen helaas! Sterkte met je dochter, ik zou in ieder geval echt serieus kijken of er iets medisch aan de hand is!
Bij de jongste bleek het ook glutenintolerantie te zijn. Zij heeft sinds ze geen gluten (en in haar geval ook geen boekweit meer) meer eet veel minder buikpijn met fysieke oorzaak, maar als ze iets spannend vindt, dan komt het spontaan weer op zetten.
Ze gaan nu eerst kijken naar blaas ontsteking (in gesprek met de ha kwam ineens naar voren dat ze soms pijn had bij het plassen en bij lichamelijk onderzoek deed het haar erg pijn als hij op de onderbuik drukte) als daar niks uitkomt gaat ie verder kijken dus ben benieuwd
Het kan ook dat ze er bij leuke minder dingen minder aandacht voor heeft, dat het dan meer naar de achtergrond verdwijnt. Bij minder leuke dingen komt het dan weer meer naar de voorgrond. Zou er daarom niet bij voorbaat van uit gaan dat het psychisch is. ik zou idd ook naar de huisarts gaan.
Heel herkenbaar, hier ook zon meisje van 6. Helaas is er qua klachten geen peil op te trekken, soms buikpijn na een nacht, soms na het eten, en als ze de volgende dag hetzelfde eet heeft ze nergens last van..blaasontsteking en verstopping ed zijn inmiddels uitgesloten. Wij denken wel dat het iets is in haar hoofd wat vervolgens lichamelijke klachten geeft. Maar wat zijn we nog niet precies achter, het lijkt wel iets wat met school of presteren te maken heeft (faalangst, verveling oid) Ik blijf je even volgen met je topic
Nou geen blaasontsteking en nu van die zakjes vezels gekregen om verstopping uit te sluiten. Dat even 2 weken aanzien. De dokter denkt ook misschien aan spanning omdat ik over 2 weken een keizersnede krijg maar ik heb niet het idee dat dat echt meespeelt. Ook bij haar zusje had ze geen last van spanning.
Haha mijn zoontje van 5,5 Is ook zo'n Drama Queen wel heel lastig omdat je inderdaad niet weet wat nu wel en niet echt is, of wanneer iets een beetje of veel pijn doet. Hij klaagde al 6 weken steeds over buikpijn... dan weer wel en dan weer niet, maar vooral op momenten dat het hem "goed" uitkwam, zoals bij het naar bed gaan. Uiteindelijk met hem afgesproken dat wanneer hij pijn heeft hij er bij zegt of het 1 (beetje), 2 (middel) of 3 (veel) pijn doet. Dit bleek bij hem heel goed te werken; bij een onzichtbaar puntje bloed op zijn vinger gaf hij aan dat het een 1 was en bij de buikpijn dat het een 3 was. Van de week toch maar naar de huisarts gegaan, die denk dat hij gevoelig is voor het griepvirus, maar dat hij vnl uit buikgedeelte oppakt... wanneer het over 4 weken nog niet minder is mieten we weer aan de bel trekken.
Hoi TS, hoe is het nu met je dochter? Hier is er waarschijnlijk wel een oorzaak bekend: verveling op school. Mijn dochter is nu naar de middenbouw (groep 4) overgezet en sindsdien geen enkele buikpijnklacht meer. Ik ben blij dat ik weer een vrolijk kind zonder buikpijn heb.
Mijn dochter van bijna zes ook. Ik heb gesprek met haar gejad iver iets voelen in je lichaam, of pijn hebben en het verschil hiervan. Ze is hoogsensitief en voelt ook alles. Als ze dan zei dat ze pijn had vroef ik: voel je iets of doet het echt zeer... dan dacht ze even en corrigeerde zE zichzelf. Als ze bv een windje moest laten zei ze al ik heb buikpijn. Nu zegt ze: ik voel mijn buik. Ik denk dat ik poepie moet laten oid.
Heel herkenbaar, onze dochter is inmiddels 8 en we horen haar nu nergens meer over. Toen ze klein was heeft ze wel problemen met de ontlasting gehad en dat heeft ze nu nog medicijnen voor maar dat gaat heel goed. Ze heeft een lange periode tussen haar 4e en 7e veel geklaagd over buikpijn. Met name als we aan tafel zaten met het avond eten, ik had dan het idee dat ze genoeg gegeten had en dit voor haar aanvoelde als buikpijn. Ook als ze naar bed ging vaak buikpijn klachten, maar eigenlijk nooit echt ziek als in diarre of overgeven, altijd vage klachten. Als er iets spannends ging gebeuren, Sinterklaas, voor het eerst naar zwemles bijvoorbeeld, gaf ze ook altijd buikpijn aan. Ik denk spanning en niet goed aan kunnen geven of ze vol zat van het eten of met het naar bed gaan nog even niet alleen willen zijn of nog even iets moeten vertellen. Ze heeft natuurlijk wel heel erge problemen gehad met haar ontlasting als dreumes, en als baby heel veel last van krampjes, dus ik denk dat het bij mijn dochter een zwakke/ gevoelige plek is. Wat bij ons geholpen heeft is haar leren dat wat ze voelt als ze buikpijn heeft na het eten, betekend dat ze vol zit en genoeg heeft gehad. Of dat het in andere gevallen zenuwachtig zijn heet of dat ze ook kan aangeven dat ze nog iets moet vertellen voor ze kan slapen. Dit gaat nu allemaal goed, de woorden" ik heb buikpijn" hebben we al een poos niet meer gehoord.