Van 0 naar 1 vond ik mega heftig. Van 1 naar 2 eigenlijk een eitje, tweede is ook een hele makkelijke baby. Tuurlijk ben ik wel drukker en langer bezig om iedereen klaar te maken enz en tijd voor jezelf schiet er even wat meer bij in, maar dat is maar tijdelijk. En als ik nu al de interactie zie tussen de twee jongens dan is het het allemaal dubbel en dwars waard.
Ik vind het écht zwaar. Beide kinderen kunnen zichzelf niet vermaken maar ook niet met elkaar spelen. Ik ben de vaak de Kids aan het vermaken en gezien het leeftijdsverschil van 3 jaar, hebben ze ook allebei andere interesses. Ben ik met de ene een spelletje aan het doen oid, gaat de ander kattenkwaad uithalen en andersom. De oudste kan ik nog wel uitleggen dat ze eventjes zelf.moet kleuren oid maar de jongste snapt dat nog niet (bijna 5 en ruim 1,5 nu) en verzint dan de meest gekke dingen om te doen zodat hij toch de aandacht moet krijgen. Wat dat betreft vond ik het met 1 echt makkelijker. Ze kon zich slecht vermaken dus ik deed veel met haar maar kon me dan ook echt op haar richten en als ik even iets moest doen als huishouden dan kon ze prima een half uurtje tv kijken. De jongste interesseert zich niet in de tv dus Is ook daarmee niet af te leiden. En dan natuurlijk 2 kindjes die een beker drinken omgooien (per ongeluk hoor natuurlijk), 2 kindjes met vieze kleren, 2 bedden te verschonen, weer terug in de luiers Etc. Dus ja ik vind van 1 naar 2 Kids echt een verschil.
Vond het begin even pittig. Gebroken nachten en dochter in peuterpubertijd. Maar toen zij wat tot rust kwam en wij onze zoon beter begrepen,haha valt het reuze mee. Dus ja impact had het zeker, meer dan van 0 naar 1, maar het was ook zo weer over.
Tweede kwam toen eerste als op school zat (bijna 5) dus we waren al even uit de luiers en gewend aan weer een beetje vrije tijd. Maar ik zat er meteen weer helemaal in. Babietje kon met alles mee. Ik was veel makkelijker met alles. Minder zorgelijk. En vooral minder bang iets fout te doen.
Onze eerste was een pittige baby. De tweede daarentegen was het tegenovergestelde! Hebben nooit problemen gehad met slapen. We konden haar gewoon wegleggen, en je hoorde haar niet meer. Na 3 nachten sliep ze van 19-9 (met nog 1 voeding tussendoor) Overgang van 0 naar 1 vond ik dus pittiger dan van 1 naar 2. En dat kwam vooral door de makkelijke nachten. Als je zelf uitgerust bent dan kun je ook meer hebben.
Vergeet er nog bij te zeggen dat onze jongste echt heel vaak ziek is. Deze herfst/ winter (reken ik vanaf dat de r weer in de maand is dus september) is hij in totaal nog geen twee weken fit geweest. Vaak oorontstekingen (denk nu al de 6e of 7e oorontsteking van deze winter), keelontsteking, verkouden, koorts etc. Dus vaak een hangerig en chagrijnig kind. Vaste klant bij de huisarts en kno...
Hier spelen ze dus ook heel leuk met elkaar, gaat vaak nog beter dan met een vriendinnetje. Ok, als er onenigheid is gaat het ook wel hard tegen hard (gillen vooral ), dat is met een vriendinnetje niet. Maar meestal spelen ze lief samen, urenlang ook. Dat is vooral op zondagochtend heel relaxed Mijn schoonzusje heeft 1 kind, die zegt wel eens als onze kinderen ruzie hebben: pff ben blij dat ik dat niet heb. Maar zo ervaar ik dat niet, ja ze hebben wel eens mot en dan moet je ingrijpen, maar meestal is het heel relaxed omdat ze elkaar hebben. Maar dat ligt dus echt aan hoe je kinderen het met elkaar kunnen vinden, dat weet je niet van tevoren. Ik vond de overgang van 1 naar 2 niet zo heel groot. Jongste was een huilbaby, maar oudste was (en is meestal) heel makkelijk dus dat was geen probleem. Vanaf het begin vond ik het zo geweldig om 2 kinderen te hebben, dat ik die drukte voor lief nam en de slapeloze nachten (jongste was niet zo'n beste slaper in tegenstelling tot de oudste, ging vanaf een jaar of 4 eindelijk echt doorslapen) heel erg meevielen. Oudste is ook altijd dol geweest op haar zusje en dat was en is geweldig om te zien . Dus ja het was en is wel drukker maar ik ervaar het ook als ontzettend veel leuker dan met 1 kind. Ook zo bijzonder om het mee te mogen maken, zwanger worden ging bij ons (vooral bij de eerste) niet zo makkelijk. Dus om dan 2 kinderen te hebben die zo dol op elkaar zijn is geweldig!
Ja, het zal ongetwijfeld per kinderen verschillen. Ik kan me van vroeger herinneren dat mijn zusje en ik ook heerlijk konden spelen samen. Maar nu in mijn eigen gezin is dat dus wel echt een stuk minder. En als ze samen spelen moet het altijd wild en hard en gaat er uiteindelijk iemand huilen 😏.
Ik vond het erg zwaar, mijn jongste was een ontzettende huilbaby. Een jaar lang echt hele zware nachten gehad. En maandenlang overdag ook veel huilen. Ze is nu 2,5 en een heerlijke meid, heel tevreden en gezellig. Haar zus is nu bijna 5 en ze zijn de beste vriendinnen. Heerlijk.
Wat fijn al die reacties! Minder fijn dat het voor velen toch ook wel als erg pittig ervaren word Geld dit dan vooral voor de zogenaamde tropenjaren en wordt dit gemakkelijker als de kindjes wat ouder worden of blijft die zwaarte/drukte gewoon?
Wat ik nu soms wel vervelend vind is dat ze zo laat naar bed gaan . Ze zijn nu 9 en bijna 7 en rond 21:00 ben ik pas weer beneden. Toen ze nog kleiner waren was dat rond 19:30 en had je iets meer aan je avond zeg maar . Wat we wel eens doen is dat ze bij elkaar mogen slapen. Dan gaan ze om 19:00 naar boven en mogen spelen tot 20:30. Dat is dan wel weer heel fijn dat ze met z'n tweeën zijn
Ik vond de overgang maar klein en niet zwaar, druk was ik toch al. Ze verschillen iets minder dan 2 jaar.
De eerste voelde als 1.5 kind en de tweede als een halve erbij.. Ik ben makkelijker maar ook mijn tweede is een eitje eigenlijk
Dat zou ik niet te hard roepen... Hier ging van 0 naar 1 en van 1 naar 2 vlekkeloos. Maar van 2 naar 3 vond ik erg pittig. Ze zijn nu bijna 4, 6 en 7 en het wordt wel iets makkelijker, maar tegelijkertijd ook drukker, door allerlei activiteiten waar je als ouder nodig voor bent.
Herkenbaar. Voor een deel zou je dit 'probleem' ook hebben met één kind natuurlijk. Die wordt ook ouder en gaat ook steeds later naar bed. Die van ons zijn jonger, maar zeker op dagen dat we beiden werken is het vaak laat. Kwart over 6 / half 7 thuis. Dan nog eten. eteen na het eten, om 7 uur / kwart over gaat de jongste dan naar bed. Tegen de tijd dat ik met hem klaar ben, is de oudste al weer bijna aan de beurt. Als we allebei thuis zijn, brengt de één de kinderen naar bed en de ander ruimt af. Maar als één van ons alleen is, dan kom diegene vaak pas rond 8 uur naar beneden. En dan moet je dus nog beginnen met afruimen. Met één kind ben je eerder klaar en zodra die ouder is, start je later zodat je in ieder geval eerst af kunt ruimen. Ik noemde in mijn eerste bericht vooral de ochtendspits (op werkdagen) als voorbeeld, maar voor de avondspits geldt inderdaad hetzelfde. Op die momenten merk ik echt dat 2 kinderen meer werk / drukker is dan één. Toch zijn dat bij ons feitelijk maar vier momenten per week (we hebben twee dagen dat we allebei werken.) De andere dag is één van de twee vrij of zijn we allebei vrij. Dan is het allemaal al niet zo'n punt, vind ik. Er staan dus tegenover die vier extra drukke momenten, heel veel momenten dat ik het niet vind uitmaken of dat het juist rustiger is omdat ze elkaar ook vermaken. Ik vind het zo heerlijk om ze samen te zien! Dat vind ik echt prachtig. Op spannende momenten hebben ze steun aan elkaar, ze leren van elkaar, ze spelen vaak leuk samen. Ruziemaken leren ze ook goed samen Ik weet dat niet iedere relatie tussen broer(s)/zus(sen) goed is. Maar als ik die van ons zo zie... dat gun ik ieder kind èn iedere ouder!
Tja... Ik heb ook heel erg hetidee los moeten laten dat 'mijn avond' pas begint als de funderen erin liggen. En mijn ervaring is nu met oudste dat we ook gewoon een ontspannen avond kunnen hebben als hij op is. Soms doen we samen een spelletje. Soms zit hij op de tablet en man en ik 'gezellig' op de telefoon. Of we kletsen wat. Het enige wat niet kan is beneden een enge serie aanzeyyen. Af en toe gaat een van ons (soms ik, soms zoon) boven tv kijken. Of hij doet nog een spel op de wiiu(ook boven) Wat ik wel als druk ervaar zijn de sportclubjes. Oudste heeft 3 keer per week voetbal en 1 keer schaatsen. Jongste nog niks, maar volgend jaar zal zwemles beginnen. En ik denk dat hij ook op voetbal zal willen. Of een andere sport. En dan hebben we nog meer haal en breng gedoe. Schaatsen kan ik gelukkig afwisselen met een moeder van vriendje. Maar voetbal geeft man ook training.
Ik zou gewoon wachten totdat je er echt klaar voor bent, kies hierin vooral voor jezelf en niet voor het leeftijdsverschil tussen de kinderen.
Klopt, met 1 kind heb je dit deels ook. Maar wij doen om en om een kind naar bed, als je dat bij 1 doet heeft de ander dus zijn handen vrij . Wij werken best veel dus ik vind die quality time ook wel echt belangrijk. Ik vind het ook niet echt erg ofzo dat ik minder eigen tijd heb. Maar heb me daar wel op verkeken