Ben benieuwd naar jullie mening. Zie vaak topics over spaargeld voorbij komen en de meesten van jullie lijken heel verstandig Mijn ouderschapsverlof eindigt en ik ga weer fulltime werken. Ik ben de kostwinner, mijn man werkt 3 dagen. Ik vind werken heerlijk maarrrr 1 vrije doordeweekse dag klinkt ook niet verkeerd om dit zo voor altijd te houden. Dat betekent voor 1 dag ontslag nemen. Die dag krijg je bij ons over het algemeen niet meer terug. We wonen net 2 maanden in ons nieuwe huis, een mooie vrijstaande woning gekocht op mijn salaris. Aangezien ik een redelijk hoog salaris heb kelder ik ook behoorlijk omlaag als ik 1 dag inlever. Aangezien ik verlof heb doen we het al met heel wat minder dus dat is geen probleem. MAAR ik houd niet van risico's nemen. Mochten mijn man en ik gaan scheiden dan kan ik hem uitkopen en hier gewoon blijven wonen met de kids. Maaarrr als ik 1 dag inlever dan niet meer. Als mijn man ooit wil stoppen met werken dan kan dat,fulltime kan ik ons gezin gewoon onderhouden. Maar als ik een dag inlever hebben we zijn inkomen ook nog nodig en wat als hij zijn baan dan kwijtraakt en niet meer aan de bak komt. Dan red ik het net niet met 4 dagen. Er zijn wel meer gezinnen toch waarbij er 1 werkt en met een koophuis op dat ene salaris? Denken jullie na over eventuele gevolgen? Wat als de kostwinner een ongeluk krijgt en arbeidsongeschikt wordt verklaard de rest van je leven? Mijn man kan dit fulltime ook niet verdienen. Ben benieuwd in hoeverre jullie hierover nadenken en of het realistisch is om hier "bang" voor te zijn.
Oh ik ben net zo hoor. Angst voor wat als.....zet even alle voors en tegens op een rijtje en kijk dan eens of je verstand en gevoel op 1 lijn kunnen komen. Wij hebben net een huis gekocht op 2 salarissen. Niets voor mij, maar het was ons droomhuis. Vind het nog steeds heel spannend en misschien krijg ik er ooit spijt van. Maar ik heb samen met mijn man besloten de gok te wagen.
Ik herken wel een beetje wat je schrijft, ook al ben ik geen kostwinnaar. Ik werkte 20 uur in de zorg, maar na de komst van de 2e was mijn enige opvang een kinderdagverblijf (toen we er nog 1 hadden, paste mijn moeder ook nog op). Ik zag er vreselijk tegenop om weer aan het werk te gaan. Wilde de kinderen niet zo veel naar de opvang brengen. Ik zat toen heel erg te denken aan een 0-uren contract, maar vond de stap te groot. Ik ben toen 12 uur gaan werken en dan dubbele diensten zodat ik maar hooguit 2x in de week een paar uurtjes opvang nodig zou zijn. Dat beviel goed..tot een paar weken geleden. Ik ging weer twijfelen over een 0-uren contract. Ik heb toen de knoop doorgehakt en ga het gewoon doen. Ik zit nu veel beter in mijn vel. Wij weten wel dat we er financieel heel erg op achteruit gaan, maar kunnen het nog steeds redden op het loon van mijn man. En tja...wat als hij zijn baan verliest? Ja.. geen idee eigenlijk. Ik was zo ongelukkig in mijn werk, ik kon het gewoon niet aan om zo door te gaan. Ik volg nu ook een basisopleiding doktersassistente bij de NHA en wil op den duur de volledige opleiding gaan volgen. Alleen we zijn nu bezig voor een 3e kindje en ik wil niet zwanger een opleiding in gaan, vandaar eerst de basisopleiding (zonder stage). Ik ben ook niet van de risico's nemen, maar omdat ik er zelf aan onder door ging heb ik dat nu wel gedaan.
Ik ben ook kostwinner (al loopt mijn vriend aardig in de laatste jaren) en we wonen nu in mijn huis. Volgend jaar gaan we groter wonen, op basis van beide salarissen. We zijn relatief jong, gezond en ik ga er niet vanuit dat ons iets gaat gebeuren op korte termijn. Dat kan natuurlijk altijd maar we nemen een goede overlijdensrisicoverzekering dus dan is het huis afgelost als een van ons komt te overlijden. Ik probeer zo'n verstandig mogelijke beslissingen te nemen binnen bepaalde kaders; ik leg niet alles op een weegschaal in de zin van 'mocht dat gebeuren, wat dan?' Ik wil namelijk ook gewoon fijn kunnen leven en mocht er iets onvoorziens gebeuren, dan dealen we er dan mee en lossen we het dan zo goed als mogelijk op.
Ons huis staat ook op het salaris van mijn man, maar ik betaal wel gewoon mee. Over scheiden ga ik niet eens nadenken. Wij hebben wel gekeken naar de hypotheek, wilden niet tot de max gaan. Je hebt erover als je man wil stoppen, maar je cijfert jezelf (heb ik het gevoel) weg.
Mijn man verdiend meer dan 3 x zoveel als ik. Als ik zo had geredeneerd als jij woonden we nu in een huis van 2 ton in plaats van 5 terwijl we dat makkelijk kunnen betalen nu. Als mijn man arbeidsongeschikt raakt realiseer ik me dat we dit huis moeten verkopen. Als wij gaan scheiden realiseer ik me dat ik hier nooit zal kunnen blijven wonen. Dat zijn gewoon de risico's die wij nemen. Jij moet bepalen of dat voor jou acceptabel is. Wel weet ik 1 ding: de keuze om van 40 uur naar 32 uur te gaan is een van de beste in mijn 'werkleven' geweest. Dat deed ik al voordat ik zwanger raakte. Het is zo fijn om niet alles in het weekend te hoeven doen. Het idee om weer fulltime te moeten werken benauwd me. Ik ga nooit meer terug naar 40 uur! Overigens kelder je in salaris in verhouding juist minder hard als je goed verdiend aangezien je netto veel minder overhoudt dan wanneer je 'weinig' verdiend .
De vraag is, waar wordt jij gelukkiger van? Een dag minder werken/meer vrij of de 'zekerheid'? Ik heb gekozen om te stoppen met werken. Financieel een handige keus voor nu en in de toekomst? Nee, maar ik ben zoveel minder gestresst, veel gelukkiger nu. Dat woog voor mij zwaarder dan financiële zekerheid voor een wat als-verhaal.
Waarom laat je geen proefberekening maken van je salaris. Weet je gelijk hoeveel je overhoud, dat zou nog wel eens mee kunnen vallen. Ik heb ook mijn baan opgezegd en ons is dat goed bevallen. Maar mijn man verdiende toen genoeg en nu zelfs beter. Daarin hebben we veel geluk gehad.
Ik begrijp je argumenten, maar je leeft nu. Nu is ook het moment om te genieten samen met je gezin! Ik ben ook van de zekerheid, maar zolang we mijn streefbedrag kunnen sparen en er een leuke buffer op de spaarrekening staat, kies ik voor meer rust en vrijheid! Succes met je keuze
En kan je niet 4x9 werken? Of de ene week 32 uur en de andere week 40 uur? En je kan een proefberekening aanvragen op je werk. En dan eens kijken hoe dat uitpakt. En je kan op veel dingen besparen. Je kindjes worden maar 1x groot. Hoeveel is je dat waard...
Vind ik erg lastig. Ik cijfer mezelf niet weg,althans... Ik wil juist dat mijn man stopt met werken. Dat geeft mij rust om gwn lekker fulltime te werken. Hij is er voor de kids regelt huishouden elke avond eten op tafel Maar hij wil niet volledig stoppen. Wat ik begrijp. Veel dingen omtrent de kids en huishouden komt nog pp mij neer. Kids wegbrengen kdv/school en halen. Veel stress op die 3 dagen dat hij werkt. Om die reden zou ik een dag minder willen. Meer rust in de tent.
Nee helaas. Dat laatste snap ik...maarrr dat wordt toch ook niet tegen de vader gezegd als hij fulltime werkt?
Volgens mij gaat het om een goede balans vinden in je gezin. Ik ben ook een werkende moeder, met een pittige baan. Mijn man is ook minder gaan werken zodat ik kon groeien in mijn werk. Wij zijn daar beiden blij mee. Ik vind dat er ook geen verschil hoort te zitten tussen een vader en moeder, maar dat de kinderen de aandacht krijgen die ze nodig hebben om goed te ontwikkelen.
hmm, misschien ben ik de enige die er zo over denkt, maar waarom je al die kopzorgen in je hoofd halen voor die ene dag in de week, 4/5 dagen in de maand? Ik begrijp best dat je rust in de tent wil, maar ik zou dus gewoon die dagen blijven werken. Het zijn er maar weinig in de hele maand, maar dan blijf je die zekerheid dus wel houden. Ik kies dus voor zekerheid.
Toen wij ons huis kochten hebben we direct rekening gehouden met het feit dat een salaris wellicht ooit zou wegvallen. We hebben dus geen tophypotheek. Ik kan het alleen opbrengen als ik zou werken, mijn man ook. Verder hebben we een overlijdensrisico verzekering afgesloten voor het huis. Met scheiden hou ik geen rekening. Ga ik ook niet over nadenken. Dat kan gebeuren, maar wil daar niet mijn beslissingen door laten beinvloeden. Nu ik thuis ben is er meer rust in het gezin en kan mijn man flexibeler werken (lees; regelmatig weken weg zijn voor zijn baan) en dat levert ons veel op. Daarnaast lossen we een groot deel van het huis af met onze hypotheek en sparen we ook nog leuk elke maand. En ja, ik bouw nu geen pensioen op, dat is niet handig. Maar over ongeveer een jaar wil ik rustig weer wat gaan zoeken en komt ook dat wel weer goed.
Ik weet niet wat voor een werk je doet, maar mocht het ooit nodig zijn hoe groot is de kans dat je dan alsnog fulltime kunt gaan werken (bij een ander bedrijf)? Of dat je met je loon voor 4 dagen in een andere woning wel jouw gezin kunt onderhouden? Als die kansen redelijk zijn zou ik voor 4 dagen werken gaan. Je mag wel wat vertrouwen in de toekomst hebben en je kunt je ook niet tegen ieder risico indekken.
Ik proef hieruit dat je graag toch 5 dagen wilt blijven werken, alleen de chaos eromheen is pittig.. wordt deze binnenkort nog makkelijker doordat ze allemaal naar school gaan? Scheelt weer een locatie En zou je man hier nog wat in kunnen betekenen om dat voor jou makkelijker te maken?
En is het geen optie dat je man 4 dagen gaat werken? En jij ook? Ik kies aldoor voor zekerheid, maar soms vraag ik mij ook wel af of dat de beste keuze is.