Nja dit dus... Ik vind ook niet dat hij gewoon maar ff moet stoppen omdat dat jou beter uit komt... Ik werk maar 12 uur... maar ik zou daar ook niet zomaar mee stoppen omdat mijn man dat wil... Je zal gewoon een goed gesprek moeten hebben met je man hoe jullie de taken beter kunnen verdelen Wbt het zorgen maken dat jij de enige ben die dat doet thuis... Ik denk ook wel dat je onnodig veel te ver nadenkt en dat daar ook een euvel zit, Wss vind je man andere dingen belangrijk/denkt hij er gewoon anders over en leeft minder in het wat als
Mijn partner heeft een behoorlijk salaris en een drukke en hectische baan en om die reden hebben wij besloten dat ik minimaal zou gaan werken (zzp'er en werk zo'n 10 uur per week). Wij hebben ook een koophuis, maar wel met relatief lage hypotheek. Wij konden bv op 1 salaris een mooi vrijstaand huis van meer dan 5 ton kopen, maar vonden deze twee onder een kap van 230.000 ook groot en mooi genoeg. Wij proberen dan ook de vaste lasten zo laag mogelijk te houden zodat wij alvast de hypotheek kunnen aflossen etc. Qua verzekeringen hebben wij ook alles goed doordacht. Mocht er iets gebeuren met mijn partner of zijn werk dan kunnen wij hier blijven wonen. Zelfs bij overlijden kan ik hier blijven. Mijn partner zou ook graag meer bij zijn gezin willen zijn, maar met zijn functie is dat niet mogelijk. Maar in het weekend heeft hij wel genoeg tijd om leuke dingen met onze zoon te doen (zwemmen, fietsen, ballorig). Omdat ik veel thuis ben hebben wij in het weekend niet veel verplichtingen en ervaren wij ook geen stress. Je man minder laten werken lijkt mij ook geen optie. Ten eerste wil hij dat ook niet, ten tweede ga je er financieel gezien ook op achteruit. Jullie zouden gewoon een goed gesprek moeten voeren om de taken te verdelen zodat je minder stress ervaart. Overigens ben ik ook iemand die altijd naar het grote plaatje kijkt en leef absoluut niet alleen in het hier en nu. Is niets mis mee 😉
Zijn baan is wel zo belangrijk voor jou, dat je je vooral zorgen maakt om wat als hij zn baan verliest, enz... Ik vind dat je een beetje min over zijn beroep 'praat'. Hij wil niet volledig thuis zijn, wat ik helemaal begrijp. Misschien wil hij juist wel meer werken? Gewoon fulltime? Je segt dat je veel verdiend, een redelijk duur huis hebt, enz.. je kan het dus ook gewoon met minder doen, maar dat wil je kennelijk niet. Tja... dan zou ik het lekker zo houden en dan maar wat extra vkiegen en stressen op een dag.
Als je minder wilt werken: gewoon doen, buiten dat je man het begrijpelijk niet wilt, je man volledig thuis is een nog groter risico namelijk.. als jij dan arbeidsongeschikt raakt, heb je helemaal een probleem. en je kunt nu eenmaal niet met alle wat als situaties rekening houden. als je eigenlijk niet minder wilt werken: niet doen, en gewoon zoeken naar een andere oplossing om die 3 dagen wat minder hectisch te hebben. Of gewoon accepteren dat je 3 hectische dagen hebt in de week.
Ik bedoel het niet denigrerend...denk ik Er zijn bepaalde afspraken door ons allebei gemaakt wbt opvang van de kids en werken. Ook de mogelijkheid dat hij zou stoppen als dit beter zou uitkomen is aan bod gekomen en dat vond hij toen prima. Nu niet meer. Wat ik ook heel goed begrijp hoor. Ik ben ook zo blij dat ik kan werken want hele dagen thuis zitten is voor mij ook niets. Hij hóéft ook niet te stoppen, ik zeg wel dat ik het fijn zou vinden. Het zou mij meer rust geven en dat ik me meer op mijn werk kan richten en kan doorgroeien. Maarrr de taken moeten wel beter verdeeld worden en dat kan bij hem niet. Opvang is pas om half 8 open, hij gaat om 7u de deur al uit. En nee hij kan niet te laat komen en mag ook niet later beginnen van zijn baas. Dit komt dus altijd op mij neer. Hij heeft maar 5 weken per jaar vakantie. Is er een kind ziek ed dat wordt er allemaal van af getrokken en blijft er minder tijd over om met het gezin door te brengen. Daarbij is er áltijd gezeur op zijn werk met het verdelen van de vakantieweken en krijgt hij soms geen vakantie. Ik ben dat gezeur beu en zou het heerlijk vinden om die 14 weken per jaar volledig met het gezin door te brengen. Waarbij er ook genoeg ruimte is om er alleen even op uit te gaan omdat de ander gewoon thuis is. Het is gewoon alles bij elkaar Onze ouders zijn nog jong, werken ook nog allemaal. We hebben geen back-up als er iets met de kinderen is. Studiedagen op school ed, afhankelijk van of de opvang plek heeft of niet of het kost mn man een vrije dag. Dan denk ik: het kan toch allemaal zoveel makkelijker en relaxter...
Daar wringt op het moment de schoen. Hij moet/ wil wellicht fulltime gaan werken... Hij was het eerst allemaal eens met dit huis en dat ik voornamelijk zou gaan werken en hij voor de kinderen zou zorgen. Ik begrijp dat hij dat niet helemaal wilt, maar verder is er geen enkel compromis mogelijk en daar gaat het nu een beetje fout. En dan wil ik niet denigrerend praten over zijn werk maar we hebben afgesproken dat ik voor het geld zorg en op het moment dat ik te laat kom op mijn werk of steeds weg moet omdat er iets met de kinderen is, is dat niet echt goed voor mijn positie...
We gaan er financieel juist eigenlijk op vooruit dan als hij stopt. Zoveel verdient hij niet...en ik betaal bakken met geld aan de kinderopvang. Als hij stopt dan eindigt de kinderopvang voor 3 dagen per week voor 2 kinderen en de bso voor 1 kind en maakt hij geen reiskosten meer (krijgt dat niet) en zouden we zo goed als quitte spelen... hij werkt nu dus eigenlijk voor "niets" qua salaris. Hij werkt ntl wel voor de sociale contacten en er even lekker uit zijn.
Kan hij dan niet halen ipv brengen? Verder denk ik dat hij wat onderzoek kan plegen naar calamiteitenverlof en zorgverlof, beide wettelijke rechten die ingezet kunnen worden als de kinderen ziek zijn. Zijn baas mag hem dat niet zo maar weigeren.
Precies Maar helaas is dit geen optie bij zijn werkgever. Man gaat om 7u de deur uit en uit kdv en vso gaat pas om half 8 open. Hij mag niet later beginnen en ook niet eerder weg van zijn werk. Dus daar houdt het in feite dus al snel mee op. Ook als ze ziek zijn trekken ze het van zijn vakantiedagen af (heeft er al zo weinig) als hij al weg mag. Meestal kan ik het oplossen en kom ik ook net op tijd op mijn werk. Het wordt gedoogd maar het is niet zoals het hoort...
Ik bedoel het niet lullig, maar je praat inderdaad denigrerend over zijn werk. JIJ betaalt de opvang? JULLIE betalen de opvang! Jullie werken beiden voor je huishouden, ook al verdien jij meer dan hij. En die kosten voor opvang zijn ook maar tijdelijk. Er zijn zat mensen, ook alleenstaande moeders zelfs, die elke dag die stress hebben. Kom op zeg, dat hoort nou eenmaal bij het ouders zijn, is mijn mening.
Hou maar op haha Zijn baas mag alles weigeren... bijna advocaat nodig gehad om ervoor te zorgen dat hij ouderschapsverlof kreeg. Er gaat zoveel mis in dat bedrijf ben het zo beu... mijn man ook... maar toch wil hij geen andere macht inzetten omdat hij liever niet ontslagen wordt. Terwijl ik, heel eerlijk, denk; ontsla hem maar... lekker van de zomer 7 weken met zn allen thuis, gaan en staan waar we willen en hij zoekt ondertussen maar rustig verder naar een andere baan met gunstigere voorwaarden. Doet hij nu trouwens ook al; rondkijken naar andere banen. Maar die liggen niet voor het oprapen en zeker niet parttime voor een man.
Het klinkt als tijd om afspraken, veranderende wensen en noodzakelijkheden in tijd, stress en geld gezamenlijk af te gaan wegen en met elkaar om de tafel te gaan zitten. Hij vindt werk en carrière toch belangrijker dan eerder voorzien, en jij ervaart momenteel wat teveel stress naast werk. Mensen en afspraken wijzigen toch wat naar verloop van tijd en veranderende omstandigheden. Dan is het tijd voor een bijstelling van afspraken. Denken in een meer flexibele gastouder lijkt me een optie, voor de gemoedsrust kun je denken aan (bij)verzekeren en daarnaast elkaars werk- en gezinswensen en stress serieus nemen, incl. een wijziging van dagen. Een compromis vinden gaat dan vast lukken . Het blijft een goede situatie met voldoende geld en er ligt juist ook veel zekerheid in partners die elkaars wensen en noodzaken horen en samen naar een oplossing toe werken.
Met ff 2 jaar stoppen, heeft hij straks ook een gat van 2 jaar op zijn CV. Als hij dan weer aan de slag wilt gaan, kan dat een stuk lastiger worden op de huidige arbeidsmarkt. En je zegt dat je het niet denigrerend bedoeld, maar het komt echt wel zo over. Als ik het zo lees, vindt je jouw baan en geld veel belangrijker dan de zijne.
Ja feitelijk betaalt hij de opvang En de opvang is niet tijdelijk... nog 10 jaar te gaan vind ik niet helemaal tijdelijk. Straks alle kinderen 5 dagen bso (als hij idd weer 5 dagen gaat werken) en dat schijnt me bijna net zoveel te kosten als nu. Zou ook graag willen dat de kids lekker naar huis kunnen, vriendjes kunnen meenemen ed ipv altijd maar naar de bso te moeten. Maar je hebt gelijk qua alleenstaande moeders. Daar kan ik verder niets meer over zeggen
Ja, dus, dat vind ik een non argument. Dat zal wel vaker zo zijn. Maar soms vinden mensen het belangrijker dan toch te werken, wat ik me helemaal kan voorstellen trouwens. Je zegt het zelf ook, je moet er niet aan denken hele dagen thuis te zijn. Je man nu schijnbaar ook niet. Moet er zelf ook niet aan denken, haha Ik ben het eens met Trirani. Je kan wel iets afgesproken hebben, maar meningen en situaties veranderen, dus is het tijd om dan weer om de tafel te gaan. En als hij 5 dagen gaat werken, kun jij toch weer terug naar 4? Scheelt weer een dag.
Nou ja misschien is dat ook wel zo. Heb ik een bepaald verwachtingspatroon voor ogen gehad wat nu bijgesteld moet worden. Want dit is wel heel lang aan de orde geweest: ik zou gaan werken en hij zou de (volledige) zorg op zich nemen. En nu dit ineens niet meer zo is én er blijkbaar vanuit zijn kant weinig tegemoet kan komen zit ik in de stress ja... Ik wil mijn kinderen niet 5 dagen per week wegbrengen en dat ze nooit na schooltijd vriendjes kunnen uitnodigen omdat ze altijd naar de bso moeten. En dat is eigenlijk een beetje waar mijn hoofdvraag om ging: als hij fulltime wil gaan werken, dan neig ik naar minder werken. ALs hij zijn baan dan alsnog verliest en niets anders meer vindt of we gaan scheiden dan kan ik officieel gezien het niet meer in mijn eentje dragen als ik eenmaal minder ben gaan werken.
En is het geen optie dat hij een andere baan zoekt? Waarbij de werktijden beter aansluiten op de opvang en hij wat meer inspraak heeft over de opname van zijn vrije dagen. Overigens als een kind ziek is, dan heb je techt op calamiteiten- of kortdurend zorgverlof. Dat gaat niet van de vakantiedagen af. Dus dat zou hij op zijn minst aan kunnen kaarten bij zijn werkgever.
Ik kan ons huis ook niet alleen dragen als we uit elkaar gaan. Denk dat dat in veel gevallen niet zo is. Daar zou ik minder werken niet om laten eigenlijk. Dat is iets wat ik gewoon als 'risico' neem zeg maar.