Ik wil niet zeggen dat het eerlijk is zoals het nu geregeld is. Maar er zit wel een stuk 'kwetsbaarheid' in als je het zo regelt dat 1 ouder heel veel werkt en 1 ouder heel veel bij de kinderen is. Als de ene wegvalt, heeft de ander geen salaris meer, of werkervaring om een baan mee te gaan zoeken (en heeft de overheid de plicht om dat op te vangen, vergeet dat niet). En als de ander wegvalt, ontstaat er een groot probleem in de zorg voor de kinderen, hoe dat opgevangen wordt kan op vele manieren, maar in sommige gevalen kan daar ook de overheid bij nodig blijken te zijn. Vanuit de overheid gezien is het dus niet heel onverstandig om te stimuleren dat in een huishouden beide partners deels werken en deels zorgen, zodat de kans dat overheidshulp nodig is verkleind wordt. En belastingen is daar een middel voor. Ik wil verder niet zeggen dat ik het hele systeem bestudeerd heb en het er mee eens ben, maar meer dat ik wel snap dat het vanuit overheidsperspectief uitmaakt of een gezin de risico's vergroot of verkleint met de keuzes die ze maken.
Het punt is gewoon dat het inkomen aan de persoon die het verdient wordt gekoppeld. Dus als ik alleen 80.000 verdien betaal ik over een deel laagste schijf en over een hoger deel een hogere schijf. Dat is omdat ons belastingmodel progressief is, de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. Als je ieder 40.000 verdient betaal je nog steeds over hetzelfde gedeelte het laagste tarief. En je hebt minder verdient, dus krijgt minder in het hogere tarief. Iemand die 40.000 verdient betaald minder belasting dan iemand die 80.000 verdient. Dat is de essentie van ons belastingmodel. Het systeem van de SGP is niet om oneerlijkheid te bestrijden, maar om gezinnen te bevoordelen. En hoewel wij daar zelf beter van zouden worden vind ik dat niet eerlijk.
Zoals ik al eerder aangaf: dit is inherent aan een progressief belastingtarief. Dit kun je pas veranderen als in de eerste plaats het hele belastingstelsel op de schop gaat. Aangezien mijn man goed verdiend en dus een hele hoop belasting betaald zie ik best de voordelen van een vlaktarief. Maar ik vind ook dat we met z'n allen een plicht hebben. Ik vind het dus ook een beetje een domme opmerking...
Maar dan verdient je partner waarschijnlijk heel veel en zou jij een laag inkomen hebben gehad. Want bij 2 lage inkomens had je veel kinderopvangtoeslag terug gekregen en bij 2 hoge inkomens had je meer overgehouden dan 2 euro per uur. Ik vind het ook altijd jammer dat het dan wordt gezien dat je als vrouw zo weinig overhoudt; zoals gezegd je kan het ook zien als dat je partner minder per uur over zou gaan houden. En het creëren van perspectief voor wanneer de kinderen naar school gaan, het opbouwen van pensioen etc etc is ook heel veel waard. Waarmee ik niet wil zeggen dat het thuis blijven met je kinderen niets waard is, maar dat heeft inderdaad een financiële prijs waar je dan niet over moet zeuren.
De overheid grijpt toch niet in, het blijft je eigen keuze. Dat heeft Hestia12 al duidelijk uitgelegd waarom het zo is
Ik denk inderdaad dat je geen slachtoffer bent van je eigen situatie, denk juist dat je bevoorrecht bent dat je gewoon thuis kan blijven en jullie zo rond kunnen komen. Genoeg vrouwen die wel moeten werken om rond te komen, of ze dat nu trekken of niet.
Dit idd. Als je denkt dat alle moeders die werken het fluitend doen en nog steeds alle energie hebben ben je volgens mij wereldvreemd. Ik ben kapot na een werkdag en heb ook momenten gehad waarop ik het niet meer trok. Nu ze wat ouder zijn zou ik financieel kunnen stoppen, kon ik een paar jaar geleden tijdens mijn pnd alleen maar van dromen. Nu wil ik niet meer, maar alsjeblieft zeg, je mag blij zijn dat je je in zo'n luxe situatie bevindt.
Dat niet alleen, waarschijnlijk zijn ze in gemeenschap van goederen getrouwd en is alles van hun samen. Behalve als het gaat om betalen van de kinderopvang, dat gaat alleen van haar salaris? Je runt samen een huishouden, jij betaalt dan niet de kinderopvang dat gaat van het geheel af.
Met een bedrag als 8000 euro stimuleer je anders behoorlijk het een of het ander. Zeker omdat partners die wel beiden werken wel belastingvoordeel krijgen, terwijl de relatie die ze hebben niet anders is. Daar gaat een duidelijk waardeoordeel van uit.
Luxe situatie? Nee absoluut niet mijn man moet keihard werken om voor ons te kunnen zorgen. Ik moet alle folders door spitten om zo goedkoop mogelijk boodschappen te doen zodat er niet aan het eind van het salaris wat maand over blijft. Ik heb nergens gezegd dat moeders die werken dit fluitend doen. Ik heb alleen gezegd dat ik het niet allemaal kan combineren en als je wilt weten waarom dat zo is stuur je me maar een BP.
Het is blijkbaar heel lastig om over te brengen dat ons belastingvoordeel werkelijk niets te maken heeft met 'beide werken binnen een gezin'. Belastingstelsel is gebaseerd op individuen. Iedereen die belasting betaalt over inkomen valt in het progressieve stelsel. Dat is een behoorlijk sociale belastingstelsel [hoe meer inkomen, hoe meer belasting], en tenzij je daar aan wilt schaven is er niks 'oneerlijks' aan. Iemand die 80k verdient betaalt procentueel meer belasting dan iemand die 40k verdient. Dat komt door onze sociale stelsel. Met wie beide van deze personen samenleven heeft de belasting verder niks mee te maken, dat is een eigen keuze. Daarnaast vind ik het ook bizar dat zoveel vrouwen vinden dat de kosten m.b.t. zorg of opvang van kinderen alleen op henzelf zouden moeten drukken?
Ik hoor die ook van over luxe (weelde en overdaad). Ja ik heb weelde en overdaad in de tijd die ik met mijn kinderen doorbreng. Dus in die zin is het heel luxe om thuis te zijn. In financieel opzicht moeten we hele duidelijke keuzes maken en dat is dan soms minder luxe, maar hé we kunnen nog steeds op vakantie en dat vind ik super luxe dus ik voel me de koning te rijk! En ik zou de tijd die ik met mijn kinderen mag doorbrengen niet willen ruilen voor een werkend leven op dit moment. Maar het is maar hoe je het interpreteert. Er wordt ergens gesteld dat iedereen de keuzevrijheid heeft om thuis te blijven(in het geval van tweeverdieners) en ik geloof daar op het moment ook nog in. Alleen vergt dat wel bepaalde keuzes en soms zijn bepaalde keuzes (bijv. een huis) maar moeilijk terug te draaien. Dan voelt het alsof je geen keuze hebt, maar dan heb je de keuze eerder eigenlijk al gemaakt. Ik vraag me inmiddels wel af of die keuze vrijheid blijft. De VVD stond altijd voor individuele keuzevrijheid. Ondertussen dringen ze zo ontzettend aan op werken, dat je je afvraagt of je over een x-aantal jaar nog een keuze hebt. De maatschappij en economie stelt zich namelijk steeds meer in op het salaris van de tweeverdiener. Ik denk dat dit het debat is wat de SGP wil aan gaan, zorgen dat iedereen de vrijheid houdt om te kiezen voor volledig voor het gezin zorgen of voor werken waarbij de overheid zorgt voor de kinderopvang, zodat het ook loont en niet het volledige salaris daar naar toe gaat.
Het gaat ook niet over de loonbelasting die je betaald. Het gaat over kortingen die je krijgt dat is ook al meerdere keren genoemd, maar blijkbaar ook lastig over te brengen.
Je hebt gelijk het is luxe bij je kinderen te kunnen zijn ze geven je zoveel. Maar financieel gezien is het inderdaad geen luxe dat denken mensen helaas wel vaak. Ik vind het goed dat ze dit debat aan willen gaan er zouden meer partijen daar over moeten nadenken. Maar zo vind ik ook dat er een aantal regels bij het UWV terug gedraaid mogen worden.
Die korting is op basis van of je belasting betaalt. Het heet de algemen heffingskorting. En interessant genoeg, krijgt een niet werkende partner van een voldoende verdienende partner deze ook. Dus je krijgt een belastingkorting terwijl je niet eens zelf belasting betaalt. Dit wordt in de volksmond vaak de aanrechtsubsidie genoemd. Deze is wel afgebouwd de laatste tijd, dus het voordeel is niet meer zo groot als vroeger. Welke kortingen zouden er volgens jou nog meer zijn?
Arbeidskortingen zijn gekoppeld aan 'arbeid', dus per werknemer + gemaximeerd [vanuit sociale belastingstelsel], heb ik op voorgaande pagina's ook geprobeerd uit te leggen.. Hoe meer een werknemer verdient hoe minder arbeidskorting. Iemand die niet werkt krijgt logischergewijs ook geen arbeidskorting [ook nooit zo geweest overigens] Kinderkortingen zijn gekoppeld aan totaal belastbaar inkomen van fiscale partners, dus zullen niet zoveel verschillen. Alg. heffingskorting wordt afgebouwd maar zeer marginaal, overigens ook voor werkenden, niet alleen voor mensen die het zo uitbetaald krijgen. Welke van deze kortingen vind jij dat aangepast moeten worden voor werknemers die leven met een niet werkende partner, tov werknemers die niet samenleven met een niet werkende partner? En hoe zou dat uitgewerkt moeten worden in de belastingstelsel? zoals al meerdere malen uitgelegd, bedragen in deze 'tool' kloppen niet. Een persoonlijke toets wat precies het impact zou zijn is heel makkelijk te maken in eigen belastingaangifte.
Ik zeg niet dat ik een klinkklare oplossing heb hiervoor, ik zit niet in de politiek en heb daar niet voor gestudeerd. Ik zeg ook niet dat de tool klopt, ik zeg alleen dat tweeverdieners t.o.v. eenverdieners veel voordeeltjes krijgen en dat ik dat niet in proportie vind. Zeker als je kijkt naar dezelfde huishoudens met uiteindelijk hetzelfde brutosalaris en die dus ook ongeveer hetzelfde aan belasting betalen. Stel je betaald beiden 14000 euro belasting. De eenverdiener heeft kortingen van 3500 euro de tweeverdiener 8000 euro. Ik snap echt niet wat daar eerlijk aan moet zijn. Je betaald namelijk niet meer om extra korting te krijgen. Daarnaast een eenverdiener die 50000 euro per maand verdiend, krijgt ook veel minder kortingen dan tweeverdieners met een salaris van 30000 en 20000 euro. Betalen die tweeverdieners dan zoveel meer belasting? Ik heb geen doorberekende oplossingen. Maar even logisch nadenken waar de scheefgroei is ontstaan: Voor tweeverdieners: gratis kinderopvang. Schaf de combinatiekorting af. Voor eenverdieners: draai de afbouw van heffingskorting terug (die heffingskorting is oorspronkelijk ontstaan na het afschaffen van de belastingvrije voet namelijk). In het algemeen: Schaf de arbeidskorting af en dan kom je weer op een stelsel waarbij iedereen toch zo ongeveer dezelfde hoeveelheid belasting betaald. Als de overheid dan teveel belastinggeld binnenkrijgt kunnen ze nog wat doen aan belastingschijven. Dan lijkt me dat het al een eerlijkere verdeling is, maar ik kan helaas geen doorberekening maken Tweeverdieners houden het volledige nettosalaris van de tweede werkende ouder over, want er gaat geen extra geld meer naar opvang. De eenverdiener krijgt wat ondersteuning bij hun keuze (lees 2250 euro t.o.v. 10000/20000 euro KOT) om zelf voor hun kinderen te zorgen. Dus uiteindelijk loont werken absoluut t.o.v. thuisblijven en daar sta ik ook absoluut voor. Maar het hoeft toch niet onevenredig veel geld te kosten als je wel je kinderen zelf volledig wilt opvoeden.
Het maakt, zoals je zelf al aangeeft, dankzij het progressieve belastingstelsel dus wel uit of partners kiezen voor de constructie dat de ene 80.000 verdient en de ander niets, of dat beiden 40.000 verdienen om zo de gewenste 80.000 te verkrijgen. De hele discussie gaat toch over eenverdieners vs tweeverdieners? Hoe kun je nou zeggen dat dat werkelijk niets te maken heeft met 'beide werken in een gezin'. Dat is nu juist de hele kern van het debat... Je bedoelt waarschijnlijk dat de de belastingdienst niet 'straft of beloont' puur en alleen omdat je samenwoont met een ander die wel of niet ook geld verdient, maar dat het verschil komt door het eenmalig of tweemalig met een deel van het salaris in de lagere belastingschalen vallen. De facto komt dat echter gewoon neer op dat het uitmaakt of een of beide volwassenen in een gezin werken om het gezinsinkomen te vergaren.
Even realistisch, hoe vaak komt het voor dat een persoon die 40.000 verdient, 80.000 zou verdienen wanneer zijn/haar partner niet meer zou werken. Zou jouw man opeens halveren in inkomen als jij ook gaat werken? Dat is dus juist het kromme aan de vergelijking. Ze vergelijken 2 inkomens met 1 inkomen. Ik betaal samen met 4 buren ook minder belasting dan iemand die 150.000-200.000 verdient. Dat is omdat mijn inkomen en dat van mijn buren veel lager is. Dus in totaal betalen wij minder. Als je besluit allebei te werken, krijg je allebei de voordelen die de overheid heeft bepaald voor werkenden. Als 1 van beiden niet werkt, krijg je die specifieke voordelen niet. Net als wanneer beiden niet werken. En dat is inderdaad om werken te belonen. Maar ik snap niet zo goed waarom dat oneerlijk is. Als mijn oudste zoon een sticker krijgt omdat hij zijn werk goed doet krijgen de andere twee toch ook niet automatisch een sticker. Als ik een boete krijg voor te hard rijden, krijgt mijn man toch ook niet meteen een boete. Dus als ik werk krijg ik een beloning en mijn man niet ook meteen. Ik snap het probleem niet.
't Werkt vooral andersom, dat is tenminste wat als argument gegeven wordt: ik werk niet / kan niet werken, omdat mijn man aan zijn carriere werkt, 60+ uur per week werkt en daarmee 80.000 verdient. En dat hij juist zoveel verdient omdat hij onbeperkt / flexibel beschikbaar is, omdat er geen rekening hoeft te worden gehouden met het schema van een werkende vrouw en kinderopvang enzo. M.a.w. als zij ook wil gaan werken, moet hij ander werk gaan doen wat minder verdient. Plus de kosten van kinderopvang, dus 'dan werkt zij opeens voor bijna niets'. Precies.