Wow, ik denk dat ik geflipt was en die moeder aan haar haren mee naar buiten had gesleept. Mijn dochter is zeker niet heilig, maar schuld afschuiven.... dat meisje had hoe dan ook niet mogen bijten en had er een volwassene bij moeten halen als jouw zoontje haar pijn had gedaan. Pff, ik word alleen al woest als ik jouw stukje lees. Ik ken dat type mensen en ik blijf er zover mogelijk vandaan. Vreselijk. Ik hoop dat je zoontje er geen trauma aan over gehouden heeft.
Ja hele goede punten en die zijn idd allemaal door mijn hoofd gegaan. Natuurlijk snap ik dat zij, net als ik, haar kind wilde beschermen. En zij is vast net zo boos op mij als ik op haar. Ik gun haar de onrust die ik voel ook wel wbt het gedrag van mijn kinderen: ik ben daar zeker niet blind voor. Ik weet dat vooral de jongste heel druk is. Wat hij mij vertelde is dat hij kunstjes deed op de trampoline. Hij doet luchtsalto's etc. Het kan zijn dat ze gebotst zijn of dat hij zelfs bovenop haar is gekomen. Ik heb hem uitgelegd dat hij alleen kunstjes thuis mag doen als er niemand anders is. Want botsen doet pijn. Maar goed dat was volgens mijn oudste echt niet het geval. Hij is 8 en autustisch en goudeerlijk, te eerlijk. Bovendien is het zijn broertje, hij ziet er echt geen meerwaarde in om voor hem te liegen Hij zag ze spelen en dacht dat ze vriendjes waren. Het volgende moment dook het meisje op zijn broertje. Zij was daarna aan het springen op de trampoline alsof er niks aan de hand was. Haar pijn van een eventuele botsing zal vast meegevallen zijn. Neemt niet weg dat er een oorzaak is geweest! De reactie van haar kant was gewoon buiten proportie. Wanneer iemand naar mij zou komen omdat mijn kind had gebeten, had ik empathisch gereageerd. Niet zoals dit mens. Maar goed, we gaan het positief ombuigen vanmiddag hebben ze een proefles taekwondo. Niet enkel voor het stukje zelfbescherming en zelfvertrouwen, maar ook het mentale/karakter gedeelte. Respect, rechtvaardigheid, opkomen voor anderen. De waarden passen goed bij ons.
Wat een nare situatie! Ben je al bij de huisarts geweest? Een mensenbeeld is nl niet altijd onschuldig. Zou gewoon even langs gaan.
taekwondo of een andere verdedigingssport is heel goed. Niet zozeer vanwege het verdedigen, maar ik heb in de praktijk gezien dat kinderen een andere houding aannemen en daardoor minder het slachtoffer zijn van o.a. pesten etc. Bovendien zijn het sporten met veel discipline, dus ook dat leren ze heel goed. Ik ben er voorstander van. Goede keuze!
Eens met Tupp. Ik denk dat veel ouders 'blind' zijn voor eigen fouten, of fouten van hun kind. "Mijn kind doet zoiets nooit" hoor je enorm vaak, maar hoe kan het dan dat het wel gebeurd? Soms volgt er bij een kind een reactie die voor een buitenstaander onbegrijpelijk is, maar zolang je niet in het hoofd van het kindje kunt kijken weet je niet hoe het kindje het ervaren heeft. Bij elk topic over een kind die ongewenst gedrag vertoont word direct aangehaald dat het kind waarschijnlijk niet correct word opgevoed. En Tupp, je bent blijkbaar geen leerkracht van mijn zoon Ik vraag altijd "wat is er gebeurd" en "wat is er daarvoor gebeurd".
De moeder heeft hem overigens alleen van een afstand gezien. Na haar reactie wilde ik hem niet met haar confronteren. Maar het was ook van een afstand te zien. Ze keek echter strak voor zich uit. De juf en ouders op school schrokken vanmorgen. Er werd gevraagd of hij door een hond gebeten was. Dus de wonden vallen zeker niet mee mijn man zei vanmorgen dat hij bang was dat mensen zouden denken dat wij hem mishandeld hadden, dus dat ik het tegen de juf moest zeggen. Vond dat erg rot voor hem, dat hij zich daar druk om maakte. Gelukkig heb ik niet het idee dat wij overkomen als ouders die hun kind slaan
Maar juist veel kinderen met autisme kennen vooral hun eigen waarheid. Ze overzien het gehele plaatje niet. Oorzaak en gevolg is dus juist heel moeilijk. Een grote puzzel waar stukjes van missen met juist die belangrijke details. "Nee hoor, ik botste niet tegen haar aan." En nee, dat deed hij ook niet, want zij stond daar in eens. Dus hij botste niet. Hoe vaak ik dat al niet heb gezien of gehoord. Het is niet dat jouw zoon zo is, dat weet ik niet.
Ja zou kunnen hoor. Ik heb deze situatie nog niet eerder aan de hand gehad én ik was er niet bij. Het gaat mij ook niet eens zozeer om wat alle betrokken kinderen deden. Het ergste vind ik de reactie van de moeder. De houding, de schuld direct afschuiven, het gebrek aan empathie. Dat blijf ik heel erg vinden. Dat had heel anders kunnen gaan. Dan was mijn kind nog steeds lichamelijk toegetakeld maar nu is het ook geestelijk heel zwaar voor ons allemaal. Zijn mooie gave huidje kapot hij gaat hier echt littekens aan overhouden. Buitenleven: De hap had ik meteen gebeld en zij adviseerden goed schoonmaken en in de gaten houden dat er geen infectie komt. Er zitten nu korsten op en het ziet er niet ontstoken uit. Tetanusprik heeft hij vorig jaar gekregen. Hij wilde echt niet naar de dokter en het was ook niet nodig. Dus we hebben hem de veiligheid geboden die hij nodig had.
Daar hoop ik op idd. Dat ze zichzelf kunnen blijven en hun sterke en zwakke punten kunnen ontwikkelen. Ze kijken er in elk geval erg naar uit. Was ook zo trots op hem gister! We liepen de sportschool binnen en ik begon al te praten tegen de man bij de balie, voor info. Zegt het kleine smurfje: wacht even, ik vertel het wel. Dus het verhaal dat een meisje hem pijn had gedaan en dat hij daarom echt een ninja moest worden omdat hij nu nog geen spieren had. Haha zo schattig. En later aan de telefoon met de leraar ook weer. Heel goed dat hij het verhaal uit zichzelf verteld. Stukje verwerking.
Wat leuk dat hij er zo'n zin in heeft! Zelf doe ik aan kobudo (japans zwaardvechten) en de budoschool waar ik dat bij doe, heeft ook jaarlijks 'ninjatrainingen' voor kinderen. Een soort apekooien als ninja. Echt een hele leuke manier om spelenderwijs kennis te maken met allemaal budo-sporten (taekwondo valt daar ook onder. Mijn vriend doet aikido, maar er wordt bij de budoschool waar ik zit ook o.a. ju-jutsu gegeven). De les voor ons is een jeugdles en ze zijn echt allemaal enthousiast en ik zie eigenlijk nooit kinderen die het niet naar hun zin hebben.
Hoe dan ook, een kind wat zo bijt En dat je als moeder zijnde niet eens wil luisteren naar een andere moeder om het op te lossen vind ik echt belachelijk.
Ik ben het absoluut met je eens dat dit niet had mogen gebeuren. Ik ben het absoluut met je eens dat de moeder het fatsoen mogen hebben om te luisteren EN verder te kijken. Ik ben er zelf voorstander van om altijd het hele verhaal te weten en niet een deel, ookal is mijn kind fout. Alleen wat Tupp zegt, daar ben ik het mee eens. Bijna elke moeder valt direct in de verdediging, mijn kind doet dat nooit. Zoals ook deze moeder. En als dat zo zou zijn dan had dit dus ook niet plaatsgevonden. (En alle andere voorbeelden die aangehaald werden). Ik hoop voor jou en je zoontjes dat ze deze aanvaring snel naast zich kunnen leggen zonder blijvende schade. Dat zijn gezichtje mooi mag helen.
Wat wil je nu horen? Jouw kind doet zeker nooit wat fout. Nou die van mij wel. Die van mij zijn kinderen, mensen. Mensen doen verkeerde, domme, gekke en stomme dingen. En nee, dat keur ik niet goed, nee daar ben ik niet blij mee of trots op. En nee (voor de zoveelste keer), ik keur het gedrag van de moeder ook niet goed. Maar... Wat nu als we over een half jaar onderstaande lezen; Ik was met mijn dochter naar een indoorspeeltuin. Na een tijdje komt mijn dochter huilend naar mij toe dat een jongetje haar pijn heeft gedaan. Voordat ik haar kan troosten of horen wat er is gebeurd komt er een boze, zacht uitgedrukt eerder witheet, moeder op mij afgelopen. Het eerste wat zij boos zegt is "ik weet niet wat er gebeurd was, ik was daar niet bij, maar zij heeft mijn zoon tot bloedens aan toe in zijn gezicht gebeten". Mijn dochter was erg overstuur en haar zoontje zag ik nergens. Maar zoals die tegen mij tekeer ging, nou zeg.... (Even de woorden uit de OP gehaald) Als iemand naar jou toekomt, die je niet kent, en zegt dat jouw kind iets heeft gedaan, zal jouw eerste gevoel zeggen dat je aangevallen wordt. En de eerste actie die jij dan doet is verdedigen.
Ja schiet bijna elke moeder in de verdediging? Ik stapte namelijk niet boos op haar af. Ik wilde het bespreken en ook van haar kind horen wat er gebeurd was. Zij was haar dochter niet aan het troosten, dat deed een andere vrouw die erbij was. Die sprak ik in eerste instantie ook aan. Op normale toon. Moeder stond op, maakte zich groot en blafte: en wat heeft jóuw zoon gedaan? Ik was in eerste instantie flabbergasted en daarna laaiend. Het had héél anders kunnen lopen. Ik had en dat weet ik zeker, heel anders gereageerd. Ze had alleen hoeven zeggen: oh wat is er gebeurd? Dan hadden we het normaal kunnen bespreken. Nu heeft ze geluk dat ik haar niet mee naar buiten heb gesleurd. Ik ben écht niet blind voor de vervelende eigenschappen van mijn kinderen. Maar geweld is niét acceptabel. Daarom loopt die moeder nu niet met een blauw oog
Ik denk dat dat puur aan de locatie ligt. In Rotterdam is er een, daar komt veel plebs op af. In Bleiswijk en Sliedrecht heb je weer totaal ander publiek, geen tokkie te bekennen hoor. Vlinder, wat vervelend zeg! Ik begrijp dat je uit je slof bent geschoten. Kijk je wel uit, je wordt om minder neergestoken..
Ik zeg ook niet dat jij blind bent voor je eigen kinderen, dat is die andere moeder waarschijnlijk wel en dat was ook niet gericht naar jou. En het enige wat ik met die post wou laten zien was dat er een ander kant is van het verhaal, waarschijnlijk dat zij zich aangevallen voelde. Er zijn zoveel moeders die wel de slechte eigenschappen van een ander zien, dat lees je ook uit deze voorbeelden in dit topic. Dus buiten jouw verhaal om. Geweld is inderdaad niet acceptabel. Echt, ik ben het met jou eens. Wat er is gebeurd, wat dat meisje heeft gedaan had nooit mogen gebeuren. En dat meisje hoort ook te leren dat zulke dingen niet mogen en horen. En naar alle waarschijnlijkheid heeft ze dat uit deze ervaring juist niet geleerd (eerder misschien zelfs het tegenovergestelde). En die moeder had ook normaal horen te luisteren. En ik hoop oprecht dat dit incident snel naar de achtergrond mag verdwijnen en denk dat jij er een goede draai aan hebt gegeven voor taekwando. Ik heb niet de bedoeling gehad om jou een slecht gevoel te geven, als ik dat heb gedaan mijn excuses.
Ik vind dat ouders zelf in indoorspeeltuinen hun kinderen ook wel wat beter in de gaten mogen houden. Finley werd vorige week tot 2x toe zomaar geslagen/geknepen door een 4-jarig jongetje. Waren net een goed half uur binnen. Ouders in geen velden of wegen te bekennen. De eerste keer dat Finley huilend bij me kwam, heb ik het laten begaan. Maar de tweede keer (toen Finley huilend riep dat hij nu weer naar huis wilde) heb ik het jongetje (wat wist dat hij fout was, had zich bij de balie verstopt) toch gevraagd daarmee op te houden. Overigens was dit ook nog in het zicht van de eigenaar van de indoorspeeltuin gebeurd die het jongetje ook nog heeft gezegd op te houden met zomaar slaan en knijpen. Heb het jongetje daarna gelukkig niet weer gezien en de kinderen hebben zich daarna prima vermaakt.
ooo zou me echt geen reet kunnen schelen wat die andere moeder denkt maar ik zou woest op haar afstappen een kind bijten en dan nog wel in het gezicht vind ik veel te ver gaan maakt me eigenlijk niet meer uit wat er dan aan vooraf zou zijn gegaan... bijten is echt een no go en dan ook nog daarna zo'n reactie die had aan mij echt de verkeerde gehad hopelijk is je zoontje wat bekomen van de schrik
Nee, ik snapte je hoor! Je hoeft echt geen excuses te maken. En wat jij zegt, zie ik ook zo. Voor elke moeder is haar kind natuurlijk de leukste En die moeder zal er ook echt geen goed gevoel aan over hebben gehouden. Het is gewoon zo jammer. Ik had het namelijk heel anders in mijn hoofd. Ik ging er niet heen om met een vinger te wijzen. Misschien had ik eerst moeten vragen wat er was gebeurd, voor ik aangaf dat ze hem had gebeten. Ik was voor mijn gevoel netjes, maar stond natuurlijk al te trillen op mijn benen van schrik. En echt, ik was toen nog niet boos, gewoon heel erg geschrokken. En zo zie je maar dat 1 woord, gezichtsuitdrukking of houding, zoveel verschil kan maken. Het was zon miscommunicatie. Dat had echt anders gemogen, waarschijnlijk ook van mijn kant. Maar goed, het is gebeurd en hopelijk kunnen we het idd snel achter ons laten. En nu mag hij tenminste eindelijk naar de vechtschool
Ja, is ook zeker zo, ik baal er zelf van dat ik er niet bij was. En heel goed dat je er iets van gezegd hebt. 4 jaar is echt te groot om dan nog zulke dingen te doen. Van een dreumes verwacht ik het, van een kleuter niet meer. Tenzij het kind idd een stoornis oud heeft, maar juist dan let je extra op als ouders. Tenminste, dat doe ik dus meestal wel. Normaal gaan we doordeweeks en dan is er bijna geen mens daar. Lekker rustig dus en dan kan ik ze altijd zien omdat ik bij ze in de buurt ga zitten. Maar het is in 3 gedeeltes/gebouwen, links voor de kindjes tot 4 (waar we met ons babynichtje zaten), het midden is het zitgedeelte met de balie/horeca en rechts voor de grotere kinderen. Ik zag ze dus niet Dit gebeurd ons ook echt niet meer. Ik was toen ze kleiner waren een helikopter mom en ik wilde dat eigenlijk niet meer omdat ze al zo groot zijn. En ik ze niet bij kan houden Maar nu ben ik maar weer even een havik. Ik zie er soms veel kleinere kindjes alleen klauteren, vind dat onbegrijpelijk. Die van mij zaten dan weleens ergens helemaal achterin vast of durfden niet naar beneden. Dat wil je toch weten als ouders? Om je kind te helpen. Hij wilde gelukkig al snel weer terug naar ballorig, dus hij heeft er geen naar gevoel aan overgehouden wat de plek zelf betreft.