Goedemiddag, Toch ongesteld geworden. Vannacht echt. Gisteren voelde ik het al aankomen. Dikke teleurstelling voor ons allebei en best wel een rotdag gehad gisteren. Je wordt er ook bang van, dat het bij ons niet gaat lukken. Terwijl de gynaecoloog ook heeft gezegd dat ze ons zelf nog wel een goede kans gaf als we het zelf zouden proberen. Dus dat gaan we deze ronde dan maar doen. Even geen ziekenhuis en hormonen meer. We gaan speciaal zaad glijmiddel kopen en dan zo maar even. Daarna weer ziekenhuis na deze ronde. Hoe is het met jullie?
Bedankt. Erg emotioneel weekend gehad. Ik zeg telkens tegen mezelf dat ik de hoop niet moet verliezen. Maar eerlijk. Dit was de 4e poging. We gaan dan na de pauze, er van uitgaande dat het nog nodig is, dan al naar 5 en of 6. En wat dan daarna. Als dat ook niet lukt. Ik ben bang dat we kinderloos zijn. Ik weet niet of ik ivf wel zie zitten want als het dan mis gaat met een terug geplaatst embryo heb je dus eigenlijk gewoon een vroege miskraam. Dat lijkt me nog veel erger dan dit. En hier voel ik me al naar van. Heeft iemand misschien opbeurende woorden. Dat het met 5 of 6 nog kan lukken. Of misschien ons zelf wel deze ronde. De gynaecoloog zei: ik geef jullie in de slaapkamer ook nog een goede kans. Maar waarom proberen we dan al zo lang, elke maand weer die teleur stelling. En nu we er dan mee in het ziekenhuis zijn en het maar niet lukt lijkt dat kinderloos zijn dit keer ook een reëele optie te zijn. Sorry als dit heel negatief klinkt en ik wil juist ook iedereen opbeuren. Maar zo voel ik me nu en ik hoop dat ik er met een paar dagen weer veel hoopvolle tegenaan kan kijken. We hebben het ondertussen ook wel over pleegzorg. We hebben nergens echt een beslissing over genomen of we dat echt willen of niet, en dat voelt momenteel ook een beetje uit wanhoop als we dat wel zouden doen. En dat zou ook zijn omdat we zo graag een kindje willen. Natuurlijk willen we ook een kind helpen en ideaal zou het zijn als we al een kindje hadden en dan een pleegkind konden helpen, voor het kind. Een pleegkind mag toch ook niet onze kinderwens vervullen, vaak hebben ze al zoveel mee gemaakt en dat zou ook niet het doel mogen zijn. Maar ik ken wel mensen die pleegbabys hebben, die echt als baby bij ze kwamen en waarbij het onmogelijk is om weer terug naar huis te gaan. Ben ik onmenselijk als ik dan denk dat je dan als kinderloos stel toch ook zoveel geluk hebt dat die kindjes jou ook echt als papa en mama zien en dat dat echt je eigen kinderen zijn dan, want ze weten niet beter. Hoe staan jullie tegenover pleegzorg? Adoptie gebeurt zo te lezen nog maar weinig, kost erg veel geld en duurt vooral ook lang. Een pleegkind zou je volgens mij na een jaar wel kunnen adopteren als de biologische ouders echt uit beeld zijn.
goeiemorgen! is toch helemaal niet gek dat je zo neerslachtig bent nu? je was overtijd, de hoop groeide en dan ineens is word je weer kei hard terug gefloten. opbeurende woorden heb ik niet, kan je alleen vertellen hoe ik er over denk en tegenover sta. ik ben nog niet gestart met iui maar ik ben me er erg van bewust dat iui bij veel stellen geen uitkomst bied, natuurlijk is er kans, ook in poging 5 en 6 anders deden ze het niet. ivf is een hele grote stap, maar ook deze zijn wij bereid om te nemen, wij willen alles geprobeerd hebben, maar ook hier zal iedere maand de telleurstelling groter worden omdat er weer een poging voorbij is. pleegzorg/adoptie heb ik me nog niet zo in verdiept. adoptie valt voor ons denk ik sowieso af, ontzettend veel geld en ergens staat het me tegen. maar nogmaals, ik heb me hier nog niet goed genoeg in verdiept om te weten hoe een kindje een adoptie ervaart. pleegzorg lijkt me best zwaar maar zou wel tot een grote mogelijkheid behoren mocht ik niet zwanger kunnen raken. heb je niet de behoefte om er eens met de praktijkondersteuner van de huisarts te gaan praten? weet niet hoe jij erover denkt maar ik merk wel eens hoe botte opmerkingen/reacties van andere mensen me kunnen raken, dus misschien kan zo'n praktijkondersteuner ook wat positiviteit brengen. en natuurlijk ben je niet onmenselijk als je voor pleegzorg kiest! je bied anders mans kindje een liefdevol thuis, dit getuigd van een groot hart. hopelijk ben je weer een beetje opgeknapt na dit rot weekend!
@Lentekind, balen weer! Maar je komt sterk over, dat is goed! Succes weer de komende cyclus! @Groningse, Het is echt elke keer weer een grotere teleurstelling als het niet raak is. En je mag je dus ook echt wel zo voelen! Ik heb me de laatste dagen weer helemaal laten opzuigen door allerlei forums en heb heel vaak gelezen dat het in poging 5 en 6 toch heel vaak nog wel lukt!! Als je er niet meer op rekent dat het toch nog raak is! Jullie doen het goed om even een maandje pauze te nemen en wie weet hoeven jullie daarna wel niet eens meer voor poging 5 en 6! Probeer je koppie omhoog te houden en ga wat leuks doen, of lekker uit eten.... of shoppen haha, bij mij helpt dat onwijs! Ik moet nog tot donderdag wachten, voelde de afgelopen dagen van alles, maar dat is nu weer over. Het blijft spannend, maar wat je ook denkt en voelt, we zullen het toch af moeten wachten. Het kan altijd 2 kanten op hou ik mezelf maar voor. Ik ben gister tante geworden van een prachtig nichtje, mijn broertje heeft een kindje gekregen. En hoe verdrietig ik was toen hij vertelde dat ze zwanger waren (na 1 ronde!!!:x), zo verdrietig was ik nu om hem met zijn kindje in zijn armen te zien, maar dan van grote trots en blijdschap!!
Goedemorgen dames, Vandaag cyclusdag 20 en mijn ovulatie test blijft maar positief komt door ovitrelle ovitrelle op dag 11 geprikt ben benieuwd deze ronde geen IUI deze ronde...
Groningse, Het is helemaal niet gek en negatief dat je je zo voelt. Als je een kinderwens heb, ongeacht of je al kinderen hebt of niet, en je bent al een tijdje bezig of zit al een tijdje in de mmm. Zit je eigenlijk in een emotionele achtbaan. Gelukkig zit je er niet alleen in. Gelukkig bestaan er forums als dit om je geluk of verdriet te delen met andere vrouwen die ook in een emotionele achtbaan zitten en die ook begrijpen wat je doormaakt. Toen ik zelf begon met iui heb ik eerst flink gegoogled. Las vaak dat vrouwen voornamelijk na 4+ iui zwanger raakte. Had mezelf voorgenomen om niet al te veel hoop te hebben. Wel iets maar niet veel. Wees verdrietig en of boos. Hou je emoties niet binnen. Laat ze vrij. Hoe meer je ze binnen houdt hoe moeilijker het voor je wordt. En. Ik las ook dat vrouwen na een paar pogingen een maand pauze namen. En raad eens, in die pauze raakte ze spontaan zwanger. Aangezien je arts zegt dat jullie zelf nog steeds goeie kans maken. Zou ik zeggen, haal je kaarsen maar tevoorschijn, een lekker nummertje, sexy lingerie 😉 massage olie, bondage set 😆 Maak het maar lekker romantisch. Of doe lekker wat geks is ook leuk en stimulerend. Buitensex bv is super spannend. Die kleine komt, misschien niet nu, maar die komt. Zolang de arts niks engs zegt, gaat jullie wens uiteindelijk in vervulling. Geef het niet op. Wij zijn vrouwen, wij zijn lichamelijk sterk en ook geestelijk. Wij kunnen de moeilijkse weg afleggen, obstakels winnen en 100x die emotionele achtbaan berijden. Maar op het einde zijn we er alleen maar sterker van geworden. Ik denk dat ik afdwaal 🙄 geef niet op lady!! En adoptie. Ik wilde altijd al adopteren ook naast mijn eigen kinderen. Pleegzorg ben ik niet al te bekend mee. Geniet van je maandje rust. En begin je volgende iui met volle moed. Dikke knuffel aan je!⚘
Hoi lieve meiden, Bedankt voor de super lieve reacties! Ik voel me wel weer beter. Nog niet weer zo als het wezen moet maar wel minder down en depri dan gisteren gelukkig. Een arts in het zkh zei toen: iedereen verwacht dat het binnen een paar maand raak is maar meestal duurt het wel langer. Ach en wat dat betreft zijn we nog maar sinds november echt bezig in het ziekenhuis. En volgens mij hebben we nog een heel scala aan opties en hormonen voordat we op ivf uitkomen. Ik heb met mezelf (en mijn man) afgesproken er positief in te staan, het niet op te geven omdat het in deze 4 maanden nog niet gelukt is. Het is nog maar 4 maanden geweest. Aanstaande woensdag toch een uitgangsecho, en dan toch maar verder bespreken. Ik wil zelf eerst even rust van het ziekenhuis maar het toch wel proberen deze ronde met misschien toch wel clomid. Dit hielp ook bij m'n moeder dus waarom dan niet bij mij. Ik heb een cyclus en eisprong van mezelf maar misschien is dat dan wel het zetje dat het nodig heeft. In een ander topic zitten ook meer die al verder zijn in de iui pogingen en ik heb daar gevraagd wat zij dan doen om positief te blijven. Ik ben benieuwd. Adoptie willen wij ook niet. Pleegzorg misschien wel. Maar nu is het niet echt het moment daar echt een beslissing over te nemen. Verder ook veel afleiding gelukkig! Mijn schoonzus gaat trouwen zaterdag en we hebben mooie kleding gekocht. Nette en toch ook wel sexy jumpsuit . Super duur maar zo'n bruiloft heb je ook maar een keer en dan wil je toch ook dat het speciaal is qua kleding enzo . En ik heb m'n man beloofd dat ik die jumpsuit vaker aan zal doen haha.
@baby. Is je test ook echt positief als in je eispong positief? Want 9 dagen later zou de otrivella toch wel al eruit moeten zijn. Hier had ik gisteren een zwangerschapstest gedaan. Omo wit. Pregnyl is er dus helemaal uit. Nou kreeg ik dus gisteren avond opeens hoofdpijn zo erg dat tegen 11 uur savonds ik gewoon niet meer kon. Ik had zo er hoofdpijn dat ik gewoon echt misselijk was. Kon echt niks eten anders zou ik over mijn nek gaan. Heb dat xelf nooit gehad maar ik weet wel dat mijn man dat paar keer had gehad. Dus daar zoek ik niks achter. Maar sochtends tijdens het opnemen van me temp was die flink hoger dan normaal en mijn tepels deden opeens zo een pijn. Me borsten deden al pijn, dat is echt een na eisprong kwaal wat ik altijd heb. Weet dat vorige ronde ik last kreeg van mijn tepels. Maar dat was al vlak na de pregnyl, niet wanneer de pregnyl er al uit is. Het is zo lullig van me lichaam dat ze zulke symptomen geeft. Ik had deze maand helemaal niks gehoopt omdat de eitjes aan de kant zaten waar ik geen eileider heb. Maar dit ... pff laat me denken. En dan weet ik zeker dat ik vrijdag of zaterdag (weet niet 100% zeker of mijn eisprong de juiste dag of een dag later was geweest) keihard ongesteld wordt. Ik heb echt het gevoel dat mijn lichaam nu een spelletje met me aan het spelen is.
Dag dames. Ik zie dat het voor veel dames nog maar een paar dagen is tot de nod. Spannend deze dagen duren jammer genoeg het langst. @ Groningse. Je reactie is goed te begrijpen. Ik denk dat iedereen die in een ziekenhuis traject zit af en toe er door heen zit. De hormonen zijn ook een aanslag op je fysieke en psychisch. @Baby spannend ik zou ook denken dat het een goed teken is. Hier gaat het minder. Heb de hele week vreselijke bij werkingen van de pregneyl. Eerst veel misselijkheid en zaterdag en nu weer flinke buikpijn. Tevens heb ik het sinds zaterdag erg koud. Heb het nooit koud. Nog maar 7 dagen. Zucht zucht . Hopelijk is het meer dan alleen maar bijwerkingen. Groetjes en slappe lekker dames.
Goedemorgen dames, Als ik straks een plasje ga doen dan zal ik wat urine opvangen en even een test doen vandaag zit ik op cyclusdag 21
@baby hmm ik ben niet zo bekend met ovulatie testen maar zien die er niet altijd zo uit, als ze negatief zijn? Natuurlijk hoop ik gewoon dat je zwanger bent 😀 Hierzo beginnen beetje krampen op te zetten. Temperatuur zit gewoon weer op zijn normale stand en tepels doen niet meer zo erg pijn. Me borsten ook niet meer zo erg. Dat zijn mijn tekenen dat ik ongi ga worden.
Hoi ladies, Hoe is het? Baby, hoe is het net met je ovulatietesten? Chanel, voel je je al ongi? Ik hoop het zo van niet meid! Smurfinnetje, hopelijk zijn de bijwerkingen bij jou nu weg? Die zijn zeker niet mis hoor. Heel erg bedankt voor de lieve berichten. Ik voel me gesteund en ik hoop dat ik dat ook terug kan doen als het nodig is! Maar eigenlijk hoop ik gewoon dat in elk geval één van ons snel met goed nieuws komt! Dat kunnen we hier wel weer gebruiken! Ik heb zostraks de uitgangsecho gehad en een heel goed gesprek. We gaan wel door. We hebben nu 4 keer iui gehad, maar de eerste keer waren we te laat en de tweede keer had mijn man maar weinig zaadjes terwijl de andere keren wel goed waren wat dat betreft, dus was de arts het vanmorgen met mijn man eens dat die eerste twee keer eigenlijk niet tellen en dat we als het nodig is, ook naar poging 7 en 8 mogen. Met andere woorden: we gaan nu weer naar poging drie ipv 5. En dat voelt zoveel beter en hoopvoller! Man, ik had het afgelopen weekend al opgegeven, verklaarde ons al kinderloos, zag ivf al voor me maar dat ook totaal niet zitten. En nu is het tijd gekeerd, zijn we hier nog wel mee aan de gang tot eind voorjaar/begin zomer als dat nodig is. En lijkt de volgende stap,als dat al moet, in elk geval heel ver weg! Ik ga in elk geval niet meer denken aan ivf of dat dit niet gaat lukken, maar het meer van me af proberen te zetten en maar gewoon een goede uitlaapklep proberen te zoeken met sporten ofzo. Ik heb nu niet echt een uitlaapklep waardoor alles maar door maalt, ook s nachts. Dat helpt ook niet. Hebben jullie nog tips om je ook op andere dingen te richten?
Hoi groningse. Ben blij dat je weer lekker in je vel zit 😀 en lekker veel moed hebt. Iui3 klinkt indd aantrekkelijker dan iui5. Vindt het super leuk dat jullie deze ronde toch gewoon verder gaan. Gaat je schoonzus niet trouwen aanstaande zaterdag? Mocht je echt afleiding zoeken vraag gewoon of je nog wat kan doen. Of klets gewoon met haar. Zij zal ook wel vol zenuwen zitten. Dan is er in iedergeval al een week voorbij. Ik ken dan tobben ook. Ik werk niet ik ben een echt huisvrouw 😂 en aangezien ik nog geen kinderen heb. Heb ik zeeen van tijd om te denken. Kwa afleiding help ik me man gewoon meer in zijn bedrijf. Maar ik denk ook altijd eraan. Denk dat dat nooit zal veranderen. Ik ben ook toe aan wat goed nieuws hier. Kreeg gisteren avond een kleine inzinking. Zag er allemaal niet hoopvol uit. Gelukkig heeft een nacht slapen en een ochtendje bellen met de zoontje 2 jaar van me schoonzusje me weer op been gebracht. Had gisteren ook zo een baarmoedermond pijn. Dat voel ik ook als ik ongi wordt. Maar het is nu nog echt te vroeg om ongi te worden. Waar ik me wel druk om maak is dat ik echt heel veel pijn heb aan mijn eileider. Net alsof er iets vast zit ofzo. Mocht ik die pijn aan houden tijdens mijn menstruatie ga ik zeker bellen. Ik zit niet niet te wachten op nog een bbz en wil me laatste eileider niet kwijt 😉