Ik ben een mama van drie jongens. De jongste is bijna 2. En ik ervaar mijn gezin niet als compleet... Maar wat is dat? Compleet? Toen ik zelf wist dat ik nog kinderen ging krijgen (na de eerste en de tweede) vond ik dat gezwans als ik dat hoorde of las. Maar nu, ik weet het niet... Dan stel ik mezelf de vraag waarom ik zo graag nog een vierde kleintje wil. Ons huis is te klein, onze auto is te klein, het is druk met drie (best wel chaos af en toe), wil ik echt nog eens door die eerste onzekerheid, slapeloze nachten?, wat met later als ze allemaal willen studeren? Maar daar denk ik dan meteen achteraan 'voor alles een oplossing'... Wil ik ergens onbewust toch graag nog een meisje (valt niet te plannen maar dat ik onbewust toch graag nog een meid erbij wil hebben? Bewust in ieder geval niet). Wil ik gewoon graag nog een keer zwanger zijn met kraamtijd en dat heerlijk genieten erbij (en dat houdt ooit ook een keer op). Ik weet het echt niet. Ik zie hem of haar hier al lopen en als ik naar mijn derde zoontje kijk (waar ook over getwijfeld is) denk ik wel eens 'als jij er niet gekomen was, hadden we dit moeten missen'... Ik geniet volop van mijn drie jongens maar denk toch meerdere malen per dag dat het zalig zou zijn om nog een kleintje erbij te hebben. Maar toch heel veel getwijfel... Met periodes gaat het goed en denk ik 'het is goed zo' (vooral dan als ze ziek zijn of moeilijk doen ) maar het merendeel van de tijd laat het me moeilijk los... Sentimenteel gedoe misschien maar ik voel dit nu zo aan. Al een hele tijd (dacht eerst dat het aan de hormonen lag na de zwangerschap)... Zijn er hier nog dames die een beetje hetzelfde verhaal hebben?
Tussen de regels door denk ik te lezen dat je gewoon graag een meisje wilt. Beantwoord eerst die vraag voor jezelf eerlijk. Die wens is geen schande...
Nee, die vraag heb ik in het afgelopen jaar al veel aan mezelf gesteld. Veel mensen stellen die vraag ook, zeker net na de geboorte van de jongste (nog geen meisje, maar nu ga je toch stoppen?). En in alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ik het prima zou vinden als die vierde een jongen is. Ik heb geen derde kind gewild omdat ik een meisje wilde.. Het zou ook een beetje dom zijn als ik om die reden een vierde zou willen. Kans is nog altijd 50/50, zo rationeel ben ik nog net . Wat betreft kamers en spullen zou een jongen net heel wenselijk zijn...
Dit.. Wij hebben 2 meisjes. Mijn man wil ook nog heel graag een zoon. Ik vind 2 kinderen eigenlijk wel genoeg, dus ik heb tegen mijn man gezegd of hij een 3e wil omdat hij zo graag zijn zoon wil en of hij ook bij zou zijn als we een 3e meisje zouden krijgen. De kans op weer een meisje is nou eenmaal groter. Hij wilde graag meer kinderen, ook als het weer een meisje zou zijn. Dus stel idd jezelf de vraag. Zou je met een 4e zoon ook gelukkig zijn of hoop je nog 1x op een meisje?
Klinkt een beetje als mijn gedachten(alleen heb ik een jongen en meid en stiekem nog een wens voor een derde) terwijl ik 2 kinderen onder de 4 best druk vind en het ideaal zou zijn om 2 grotere auto's te kopen en een groter en duurder huis te kopen als er een derde komt. Als we het financieel beter hebben en beide kinderen zitten op school is het iets om overna te denken, echter denk ik dat ik altijd het verlangen naar een baby zal hebben (ben ook nog zo jong) dus wanneer stopt het dan? Kan moeilijk 7 kinderen hebben straks. Maar ik kan me goed voorstellen dat een meisje het gezin compleet zou kunnen maken, maar goed... je weet natuurlijk nooit of dit lukt. Een kennis van mij heeft 6 dochters, ze wilde graag een jongen maar dat is er nooit van gekomen.
Zoals ik al zei, ik wil geen vierde omdat ik graag een meisje wil. De kans is even groot dat het een jongen wordt dus neen, geen vierde omdat ik een meisje wil. Jullie reageren eigenlijk precies hetzelfde als al die goed bedoelende kennissen die bij de zwangerschap van de derde al meende te weten waarom we graag een derde wilden. Ik vind het vervelend dat als je meerdere kinderen hebt mensen altijd menen te moeten denken dat je van alles iets moet hebben en dat je anders niet gelukkig bent. Ik wil graag een vierde kleintje, geen meisje. Een vierde knul is even welkom! Maar de opmerking dat je geen kinderen kunt blijven krijgen (een vijfde kan echt niet) klopt wel... Dat is ook mijn gedacht.
Ik ben me naar aanleiding van een lid hier gaan verdiepen in geslachten. Het is niet zo zwart/wit qua kansen. Bijvoorbeeld: Een dieet hoog in calcium en magnesium en laag in natrium (zout) en kalium verhoogt de kans op een meisje aanzienlijk. Ik ben zelf diëtist dus het intrigeert me wel, ben een onderzoekje gestart. Verder vraag ik me wel eens af of de wens ooit stopt. Wat wil je man?
Ben ik wel benieuwd hoe dat werkt dan? Voor de man een dieet dan want hij bepaalt het geslacht? Voor alle duidelijkheid: ik ga geen dieet volgen om de kans op een meisje te vergroten . Mijn man zegt dat hij drie meer dan genoeg vindt. Maar laat de deur wel op een heel klein kiertje staan (geeft hij zelf aan). Voor hem zijn het voornamelijk praktische bezwaren die meespelen...
De man bepaalt eigenlijk niet. Het dieet is voor de vrouw. Ik vind vooral de theorie erg interessant. Ik hou me vooral bezig met fertiliteit en voeding voor de zwangerschap en vind dit wel grappig om te ontdekken. Ik kan me wel goed voorstellen dat een meisje na drie jongens heel welkom is. En ik begrijp volkomen dat een jongen net zo welkom is. Ik zou er gewoon af en toe eens over praten en kijken wat je gevoel over een tijdje zegt.
ja herkenning Wij zijn er wel voor gegaan. En nee, bij mij zal het nooit ophouden, dat verlangen. Maar ik probeer dat wel los te zien van een zwangerschap. Wil ik het nog een keer allemaal meemaken, of wil ik echt nog een kindje, een karakter, een uniek persoon? En kan ik (we) het allemaal aan? Financieel, emotioneel etc. Ik denk dat bij ons de grens ligt bij 4. Rationeel gezien is het goed dan. Gevoelsmatig zou ik er nog wel meer willen. Ik lees trouwens helemaal niet in je verhaal dat je evt voor een meisje zou willen gaan. Maar goed, ik heb ook nooit voorkeur gehad voor een bepaald geslacht, beiden zijn altijd welkom geweest. Dus ik geloof ook echt dat een vierde jongen bij jou net zo welkom zou zijn als een meisje. Ik hoop dat je man uiteindelijk de deur openzet. Bij ons was het als ik erover begon: past niet in de auto. Toen ie naar 7-zitters ging kijken, toen wist ik dat ie om was
Dankjewel dames! Eppo82, jullie hebben wat langer gewacht tussen nummertje 2 en 3. Was daar een reden voor? Als je het tenminste wilt vertellen! Liva, het is toch zo dat de zaadcel het geslacht bepaalt? Eicel heeft x, zaadcel x of y? Dacht ik toch als ik me goed herinner van de lessen biologie . Eppo82, hoe reageerde de omgeving op jullie vierde zwangerschap? Werk je nog buitenshuis of ben je van plan dit te blijven doen? Hier zou het wel nodig zijn dat ik blijf werken. Ik werk in het onderwijs en daarbij 4/5de en dat is heel goed te doen. Ik heb wat schrik voor de opvang van de vierde. Mijn ouders hebben al aangegeven dat ze het niet meer kunnen doen (ze hebben de twee oudsten elk 2 dagen in de week opgevangen, de kleinste 1 dag in de week). Dus dat betekent meer OM voor de eventuele vierde. Maar goed, daar komen we ook wel uit. Hier zal de tijd wel raad brengen. Eigenlijk kan ik heel makkelijk alle praktische bezwaren aan de kant zetten. Iedere keer als ik denk 'dat zou toch moeilijker worden' denk ik er meteen achteraan 'ochja, dat is ook maar weer tijdelijk'. We hebben nog tijd dus eens kijken wat de tijd brengt. Maar ondertussen wil ik wel eventuele lotgenotes leren kennen .
Bij ons was onze relatie niet stabiel genoeg voor nog een kindje, vandaar het wat grotere leeftijdsverschil. Gelukkig weer goedgekomen En eerlijk, vind ik het erg prettig. De reden voor weer een kleiner leeftijdsverschil is dat anders het verschil tussen de oudste en de jongste wel erg groot wordt (nu dus al 9 jaar) en mijn eigen leeftijd (34). En wij hebben het ontzettende geluk dat wij elke keer snel zwanger zijn. Eigenlijk hadden ze het niet verwacht, maar vooral positieve reacties van mensen die dicht bij ons staan. Wel veel: was het gepland? En: ik moet er niet aan denken hoor, 4! Maar ach, als je afwijkt van de standaard van 2 kinderen krijg je vaker dat soort opmerkingen, dus was al een beetje voorbereid. En het is ons leven, wij moeten ze grootbrengen, niet die andere mensen. Ik ben sindskort gestopt met werken (vorige maand), maar dat is ook vanwege mijzelf en het feit dat mijn partner regelmatig 60+ uur werkt en dus voor de rest alles (dokter, tandarts, kapper, sporten, speelafspraakjes) op mij terecht komt. Het gevoel continue tekort te komen op beide vlakken (werk en privé) gaf voor mij de doorslag om te stoppen. Wij hadden sowieso geen oppas behalve kinderopvang. Maar dus ook als 1 van de kids te ziek was voor de opvang (op een gegeven moment wekelijks) kon ik het weer regelen. Niet fijn voor mij, niet fijn voor mijn werkgever. Maar als het had gemoeten, had ik doorgewerkt, dat had geen reden geweest om niet voor een vierde te gaan. En ja een groter gezin betekent minder tijd voor jezelf en voor elkaar. Oppas zoeken voor 3 was al een uitdaging, laat staan voor 4. Maar ach, onze tijd komt wel weer denk ik dan. Ben benieuwd of jullie er over een tijdje ook voor gaan
Ik herken het ook wel. De beslissing om voor een eerste en tweede kindje te gaan, was eigenlijk vrij snel genomen. Bij de derde gingen we al harder nadenken en bij de vierde helemaal. Je loopt dan toch tegen meer praktische & financiele bezwaren aan Ik lees net als Eppo ook geen verkapte meisjeswens in je verhaal. Wat dat betreft zat ik in dezelfde situatie Na drie jongens hebben we dan nu wel een meisje gekregen, maar ik had/heb daar echt geen vierde kindje voor gekregen. Ik ben uitgegaan van een jongen en had daar voor 100% net zo blij mee geweest als met dit wurmpje! En ja, een vierde is drukker maar dat went zo snel... En wassen en opruimen etc maakt niet meer extra uit of je er 3 of 4 hebt, haha! Succes met jullie keuze!
Eppo82, amai dan sta je er vaak alleen voor met de kindjes? Dan zou ik ook thuis blijven. Hier springt mijn man wel veel bij. Is rond 18u30 thuis en springt 's morgens ook bij. Financieel komen we nu niks te kort maar hebben jullie geen schrik dat het wel veel geld gaat kosten als ze wat ouder worden? Tegenwoordig wordt alles duurder... Ik neem aan dat jullie dit ook wel afgewogen hebben? Welke auto rijden jullie? Ik heb nu een Peugeot Partner maar daar passen geen vier kindjes en mijn man in. En mijn man thuis laten zal ik maar niet doen Oh Miss M, een meisje met drie stoere broers. Die gaat altijd back-up hebben . Ik had twee oudere broers en dat was best handig soms (maar soms ook niet, het waren twee plagers).
Miss M, proficiat nog trouwens. Jouw klein frummelke is nog 'vers'. Lukt dat een beetje, drie grotere kindjes en dan zo'n klein baby'tje?
Herkenbaar Wij hebben ook ergens het gevoel dat we niet compleet zijn. Dat gevoel is best sterk, soms voelt het alsof er gewoon nog een kindje hoort te zijn. Toch zitten we met dezelfde dilemma's als wat ik bij jullie zo'n beetje lees: we hebben nu precies genoeg slaapkamers die net allemaal weer opnieuw ingericht zijn, de auto past precies en we redden het nu financieel prima. Maar zal dat allemaal ook nog zo zijn wanneer er een vierde kindje komt? Gaan we weer alles omgooien, moeten we weer rondkijken naar andere oplossingen terwijl het nu allemaal zo lekker loopt? En waarom wil ik eigenlijk een vierde kindje? Geen idee Want als ik denk aan weer zwanger zijn en alles wat er bij komt kijken spring ik niet echt een gat in de lucht. Daarnaast is mijn sociale leven op dit moment dusdanig leuk dat ik het heerlijk vind om 's avonds weer wat meer vrije tijd voor mezelf te krijgen nu onze jongste na 1 jaar eindelijk weet wat goed slapen is. En toch zou ik graag een vierde kindje willen Het voelt echt alsof er nog een kindje bij hoort en de jongste niet de laatste hoort te zijn. Ik heb hier al een paar keer gezegd dat ik hoop dat de volgende een 'per ongelukje' is zodat we zelf die keuze niet hoeven te maken hahaha
Yessie, hier ook dat gevoel, precies zoals jij het beschrijft. Hier loopt nu ook alles goed. En toch ontbreekt er iets. Het maakt niet dat ik minder geniet maar ik sta er wel geregeld bij stil. En ook de gedachte 'als het gebeurt is het zo, dan hebben we geen knopen door te hakken...' Maar ik zou toch liever willen uitkijken naar een positieve test ipv onverwacht .
Ja dat gevoel heb ik ook. Ik heb sinds mijn laatste zwangerschap nog geen ovulatie gehad maar nu en dan doe ik bijv een zwangerschapstest, 'voor het geval dat'. Alhoewel ik soms opgelucht ben is er ergens ook teleurstelling dat het negatief is. Het hele idee van een nieuw kindje en een positieve test is ook zó leuk! Alles weer opnieuw ervaren, nog een keer als het toch weer zover is. Maar ik vraag me ook wel eens af: waar eindigt het dan!? Zou mijn kinderwens ooit wel stoppen? Misschien moet ik op een gegeven moment gewoon beseffen dat het goed is en verstandig zijn. Tsja
Yep, dat bedenk ik mij ook vaak... Wat als het na die vierde nog kriebelt? Een vijfde gaat echt echt niet. Dan moet je het ook accepteren. Lastig hoor die natuur... Ik zou eierstokken willen hebben die minder rammelden of verstand dat harder sprak
Pfff, vandaag met de bus weg geweest en even de stad in gegaan. Mijn ouders waren er bij. Ik zie me dat nu eigenlijk al niet doen met drie, laat staan met 4... De oudste is al verstandig en tegen dat de 4de er is zal de tweede dat ook wel zijn. Nu was het zelfs al opletten en we waren met drie volwassenen... Kleinste in de kinderwagen. Hoe zien jullie dat, op stap gaan met vier kinderen? Miss M, hoe gaat dat bij jullie? De kleinste is misschien nog te klein maar ben je al alleen weg geweest met de 4 of ben je van plan dat te doen? Eppo82, jij staat er geregeld alleen voor, lukt dat wat om alle kindjes mee te slepen? Ga je er vaak alleen op uit (naar de stad ofzo?). Heb daar wel wat schrik voor dat ik opgesloten geraak... En dan de commentaar van anderen... In de bus stapte een mama met vier kinderen op. De kinderen waren niet goed verzorgd, vuile kleren aan, kapotte schoenen (of ze gingen naar een speeltuin, kan ook natuurlijk). Een oudere dame die tegenover me zat gaf prompt de opmerking 'die leeft van de kinderbijslag, daar betalen wij dus voor dat dat volk kan kweken'. Pfff, dan moet ik mijn best doen om me in te houden...