Wel/niet helpen op school

Onze oudste zit in groep 3. Toen hij op de PSZ zat ben ik 1x mee geweest naar de kinderboerderij, toen mocht de jongste mee. En ik ben 1x mee geweest op schoolreis. Toen had ik wel oppas geregeld voor de jongste. Ik heb ook een paar keer geholpen een klaslokaal te versieren voor een thema. Dat was dan onder schooltijd van de oudste en kon de jongste ook mee. Die vond het maar wat leuk om in het lokaal van zijn grote broer te spelen. Als het zo te regelen is, vind ik er prima.
En wat speelgoed mee naar huis om te poetsen vond ik ook best hoor. Inderdaad een emmer water in de tuin en de jongste hielp heerlijk mee.

Verder zijn er eigenlijk geen activiteiten waarbij ik help. Enerzijds omdat ik werk en anderzijds omdat ik het niet prettig vind om daarvoor oppas te regelen. Mijn man en ik werken beiden in het onderwijs en hebben al zo vaak terugkommomenten op onze vrije dagen, dat ik het niet fijn vind om daar bovenop nòg vaker oppas te moeten regelen voor de jongste.

Ik denk dat als de jongste op school zit, dat ik dan wel vaker ga helpen. Ik blijf dan drie dagen per week werken. Mijn man gaat dan weer vijf dagen werken in plaats van vier.

Zelf vind ik het leuk om te helpen en het voelt ook gewoon goed. Maar ik ga me er niet voor in allerlei bochten wringen.

 

Ik vind dit een interessant onderwerp.
Mijn ervaring: Ik werk onregelmatig en kan hierdoor soms wat meer helpen, soms ook weer veel minder.
Ik vind het heel leuk om te helpen, ik heb een dochter van 2,5 en ze gaat altijd mee. De juf vraagt ook echt naar haar als ze er een keertje niet bij is. Heel leuk!

Ik vind alle klusjes prima, soppen vind ik ook geen probleem. Aan het begin van het schooljaar krijgen we een jaarplanning en hier kan ik mijn rooster een beetje op aanpassen eventueel, of ik zie meteen of het op een vrije dag valt. Ik heb me voor een aantal dingen ingeschreven, maar ik doe alleen wat echt kan. Ik ga niet voorafgaand aan een avonddienst helpen met verkeerslessen bijvoorbeeld.
Soms komen er klusjes die een paar weken van te voren worden aangekondigd en dan kijk ik of ik kan.Overigens werk ik om het weekend, er waren 2 schoonmaak/opruimavonden in december in het weekend, die laat ik aan me voorbij gaan. Ik ben blij dat ik lekker vrij ben.

Er zijn hier ook altijd veel dezelfde moeders, ze lijken ook goed bevriend en ik voel me er dan wel een beetje buiten staan. Het lijkt ook wel of die mensen als eerste benaderd worden. Maar hulp wordt altijd gewaardeerd en ik doe het voor mijn dochter.

Overigens heb ik me nooit afgevraagd waarom iemand niet zou helpen. Ik weet dat veel moeders werken en ik kan me goed indenken dat je je vrije uren dan graag besteed aan een hobby of dat eeuwige huishouden.

 

Nou, dit eigenlijk!

 

Eigenlijk is het hele probleem dus dat jij je verantwoordelijk voelt , en je dit als druk ervaart en je dus irriteert aan ouders die dat niet voelen.
Eigenlijk moet jij dus leren dat nee. Ook een antwoord is.
En ik wil dat niet of heb er heen zin in is ook een reden.

 

niemand als er niemand is. Dus dan moet school het anders in gaan richten.

sorry typ op tel dus niet heel correct.

 

Ik werk drie dagen en het valt me op dat er regelmatig hulpouders gevraagd worden op de dagen dat ik werk. Dan gaat het dus over. Schoolreisje etc. vind ik verschrikkelijk, dus dat laat ik aan een ander over. Ik help wel graag met praktische zaken zoals schoonmaken etc. Het valt mij op dat het vaak een vast clubje ouders is wat helpt op school, het is echt een groepje. Ze zitten in de ouderraad, kleppen op het schoolplein, zijn aanwezig bij activiteiten waarbij ouders niet welkom zijn of doen klusjes waar geen andere ouders voor worden gevraagd....blijkbaar hebben zij weinig tot geen andere verplichtingen. Prima...ieder zijn ding. Al irriteer ik me wel aan het popi jopi gedrag op het schoolplein van een aantal

 

tja- ik heb hetzelfde gevoel als Ts hierin denk ik; dat zou betekenen dat mijn kinderen eerst de dupe zijn... en dat wil ik ook weer niet.

 

Over dat laatste, ik ken jouw school niet en die ouders ook niet uiteraard, maar ook dit hoor ik wel eens voorbij komen.
Ik weet niet wat jij verstaat onder popi jopie gedrag. Maar hoor hier ouders ook "klagen" over: die en die lopen ook altijd op school rond" of "daar zitten ze weer met de juf/meester".
Maar de reden waarom die ouders altijd op school rondlopen en vaak met de leerkrachten in gesprek zijn is vaak vanwege schoolse dingen. Ik ga echt niet zitten slijmen bij een leerkracht oid, die mensen hebben wel wat beters te doen.
En ja bij ons op school worden niet voor elke activiteit alle ouders gevraagd nee, leerkrachten kiezen soms zelf wie ze vragen.
Dat kan zijn omdat die ouders vaak helpen met "minder leuke" dingen (zo zie ik dat niet hoor, vind alles leuk) dus dan ook voor een leuk uitje gevraagd worden.
Maar bv ook uit practisch oogpunt. Leerkrachten kennen die ouders goed omdat zij vaak op school zijn, (weet dus wat ze aan die ouders hebben) en nog belangrijker: die ouders kennen ook alle kinderen.
Ik vind het echt verbazend om te horen dat er halverwege of zelfs aan het einde van het schooljaar nog ouders zijn die nog niet alle klasgenoten van hun kinderen kennen.
Ik vind dat dus wel heel belangrijk, en voor een leerkracht is het prettig met zo' n ouder op stap te gaan ipv met een ouder die geen idee heeft wie de andere kinderen zijn, zeker met de kleuters.

 

Ondanks dat ik vier dagen in de week werk, zit ik in beide ouderraden en probeer ik, waar ik kan, te helpen. De leiding van Kindergarten probeert zoveel mogelijk rekening te houden met mijn niet-werkdag bij het plannen van vergaderingen (4-5 maal per jaar). Daar waar ik kan help ik mee met festiviteiten en uitjes.
Mijn partner gaat iedere 14 dagen mee als zwemouder, daar wordt veel prijs op gesteld, er helpen maar weinig vaders mee bij de activiteiten op de Kindergarten.

Bij de activiteiten op de Grundschule kan ik minder goed inspringen, omdat die meestal op mijn werkdagen plaatsvinden. Incidentele activiteiten kan ik vaak nog wel regelen, mits ik het op tijd weet. Ook hier "schuif" ik nog wel eens mijn partner naar voren, als mijn plaatsvervanger

Op het gevaar af om weer te gaan generaliseren: Ik denk overigens wel dat het voor een deel uitmaakt uit wat voor "nest" je komt. Mijn partner en ik komen uit families waar vrijwilligerswerk een groot deel van de vrije tijd in nam en nog neemt. Wij zijn er mee opgegroeid en van jongs af aan zijn wij ook actief geweest binnen kerk, muziek, sport en nu dus school/KiGa, kerk, kledingbeurs etc.

 

Ik heb alleen de openingspost gelezen, dus daar reageer ik op.
Ik help met enige regelmaat op school, met name als er gereden moet worden. Ik val in de tweede groep die je noemt denk ik zo.
Ik heb er werkelijk waar nooit bij stil gestaan waarom sommigen niet helpen en hoe ze daarin staan. Maar als ik er over na ga denken:
Voor sommige mensen is minder werken financieel geen optie, anderen hebben misschien nog kleintjes thuis waarvoor ze dan oppas moeten regelen (of die misschien geen oppas hebben). Misschien zijn sommige ouders wel chronisch ziek en moeten ze bewust met hun energie omgaan. Misschien vervult de ouder die niet helpt een zware taak als mantelzorger.

Ik heb me er nooit aan geërgerd in ieder geval. Als dat wel het geval zou zijn, dan is dat misschien een teken om eens wat minder te helpen, niemand is onmisbaar.

 

Ik moet wel zeggen..je zegt een leuke basisschool voor alle kinderen en zonder hulp van ouders lukt dat niet. Dat denk ik ook, alleen ik vraag me wel eens af, waarom?( Mijn dochter zit in groep 1, ik ben er nog niet echt in thuis merk ik)
Ik bedoel, waar is de grens qua hulp van ouders? Bijvoorbeeld, de situatie met de vuile klaslokalen, dat vind ik echt geen klus voor ouders.
Ik voel me overigens niet verplicht te helpen, ik doe het puur om meer mee te maken van de schooltijd van mijn dochter en omdat ik het leuk vind.
Het lijkt me best pittig, met een baby en een peuter trouwens. Ik weet niet of ik dan zo actief zou zijn.

 

Das herkenbaar , mensen zien mij veel op school. Nu ben ik heel open en weten veel mensen ook wel dat er iets speelt . Maar ik sta regelmatig bij de juf van mijn zoon . Ik rol rustig door een hele stilstaande luisterende groep heen om contact met hem te maken en loop zonder aarzelen de klas in. Dat dit allemaal te maken heeft met dat onze zoon extra aandacht nodig heeft, dat hij overprikkeld raakt etc. Dat weet vast niet iedereen en dan kan je iemand zien die iets verstoord , die popie bij de juf staat etc.
Terwijl juf feilloos weet waarom ik ertussen kom, ik ben 1 x extra mee gegaan ergens naar toe omdat hij wel graag wou maar het was niet vertrouwd zonder dat ik mee ging ( dit was voor diagnose/ voor medicijnen) .. Dus op schoolplein net voor uitzwaaien komen ze buiten, ik kijk hem aan kijk naar juf , hij gaat het niet redden . Nee zegt ze wat gaan we doen.. Ik kijk zusje aan , die zegt ik neem je meisje mee na schooltijd en ik rol mee. Dat alles in tijdsbestek van 2. Min. Tja dat kan ook raar zijn.

Niet alles is wat het lijkt .
Ga uit van wat jij en je kinderen nodig hebben en is dat een mama die werk of het niet leuk vind/ aankan/etc om te helpen met bepaalde zaken , blijf dan bij jezelf en kijk wat jij wil en kan.
En is dat een mama ( of papa!) die het leuk vind en er rijd voor heft of maakt om te helpen doe het dan vooral wel.

 

Ik help zelf zo veel als mogelijk. Ben op woensdag en vrijdag vrij en de rest van de week werk ik gewoon. Op die twee dagen spring ik bij als er activiteiten zijn.

Ik irriteer me verder totaal niet aan ouders die niet helpen. We zijn hier heel vaak inderdaad met een vaste club. Ik vind het zelf fijn om betrokken te zijn bij de school waar mijn kinderen voor een heel groot deel opgroeien, bewuste keuze dus ook om maar drie dagen te werken nu. Voor m'n carrière echt niet handig heb ik ontdekt, dus die staat sinds de geboorte van de kids op een laag pitje, komt wel weer.

In de praktijk help ik overigens maar 1 dag per maand op school. Het is niet zo dat ze hier nou elke week hulp nodig is. Kleine moeite dus.

Ik voel me wel altijd best bijzonder als ik zo'n discussie als deze lees.
Ik ben namelijk totaal niet bezig met andere mensen. Ik wil helpen en ik doe dat graag en wat een ander doet moet hij lekker zelf weten. Waarom altijd zo op andere letten? Daar heb ik dan weer geen tijd voor met twee kleine kinderen, baan, helpen op school, sportclubs af rijden etc. Kennelijk hebben andere mensen die tijd wel, dus wie heeft er een gouden tip om m'n tijd beter in te delen?!

 

Tip van de dag: ik doe ook altijd de blokjes. Allemaal in een kussensloop, dichtbinden en op 90 graden in de wasmachine

 

Dit vind ook overigens wel een mega kansloze reactie zeg.

Ik geef mijn kinderen dat ook mee (net zoals mijn ouders dat bij mij deden) en ben wel parttime gaan werken. Mocht m'n man de benen nemen dan kan ik mezelf ook financieel prima redden met deze parttime baan (heb gestudeerd en ja heb een goed betaalde baan). En nog een keer ja: m'n carrière staat even in de ijskast en over een jaar of 5 trek ik die deur weer open en ga ik er weer lekker tegenaan. Ieder z'n eigen keuze, maar ik vind het echt mega denigrerend overkomen naar parttime werkende moeders.

Je bent net zo veroordelend als TS....

 

Ja absoluut mee eens!