Hoi Dames, Mijn zoon van 2,5 jaar maakt met iedereen ruzie(pakt speelgoed af,spuugt,gooit met speelgoed en pakt eten of vraagt dit aan mensen die op dat moment naast ons of in de buurt zijn. Als hij alleen bij 1 van ons is (Dus 1 op 1 contact) is het een heel lief ventje en is er niets aan de hand. Mijn vraag is wie heeft hier ervaring mee? En wie weet wat ik moet doen om dit gedrag te verbeteren. Ik ben concequent , leg dingen aan hem uit. Alvast bedankt!
Ik herken het niet in die mate, maar ik denk dat ieder kind vroeg of laat grenzen gaat opzoeken en daarom is het inderdaad belangrijk om consequent te zijn en uit te leggen waarom hij dat niet mag doen. Dat is mijn aanpak in ieder geval, mijn zoon is bijna 4 en vind het tegenwoordig heel lollig om zijn zusje te duwen, of aan dr been te trekken zodat ze valt of haar op te sluiten. Wij worden dan even boos, zetten hem dan op de gang en vragen vervolgens waarom hij dit heeft gedaan en zeggen dat het niet lief is en dat de gevolgen kunnen zijn.
Hem uitleggen dat hij dat niet mag doen en waarom niet. En als hij nog niet luistert dan in de kinderstoel(geen box meer) en buiten als dit gebeurd in zijn buggy.
Zoals andere ook zeggen consequent blijven, uitleggen maar misschien op voorhand soms ook afspraken maken. Waarom als straf in de kinderstoel? Wil hij dan niet er af en gaat hij dan niet duwen? Voor sommige dingen zoals andere pijn doen is gelijk op de trap, andere dingen is een keer waarschuwen. Soms is afleiden ook goed Wanneer uk echt vervelend is zeg ik ook wel eens ga maar naar de gang en kom maar terug wanneer je klaar bent, het is geen straf maar kan hij wel tot rust komen Zet je hem op de trap ook even uitleggen waarom dat je hem daar zet. Ik vraag daarna altijd waarom hij daar moest zitten , ik leg hem dan nog een keer uit waarom ik dat niet wil. Daarna goed maken met kus en knuffel.
Ik zou het wat strenger aanpakken. Pakt hij speelgoed af van een ander kindje? Naar huis gaan of bezoek verzoeken weg te gaan. Spugen of anderen pijn doen mogen ze hier gelijk naar de gang, dat wordt echt niet getolereerd, zo smerig. Waarom in de kinderstoel en niet op de gang? Ziet jijde kinderstoel wel als een strafplek?
Mijn zoon doet het ook. Maar hij doet het uit jaloezie. Hij doet het niet op school maar wel thuis of als we op bezoek zijn ofzo.. Straf geven of vooraf afspraken maken helpt niet hier.. heel vermoeiend. Dus niet echt tips maar ik herken het wel..
Waarom ga je niet naar huis dan als je op bezoek bent je je zoon zich misdraagt? Mijn dochter vond het ooit nodig om drama te schoppen om niets toen we net aankwamen in Monkeytown. Ben zo weer naar huis gegaan, dan geen Monkeytown. Heeft veel indruk gemaakt.
Als ik met hem alleen ben kan dat maar ik kan niet altijd mijn andere kinderen straffen omdat er 1 een probleem maakt. Maar ik heb hem ook wel ismail thuis gelaten omdat hij niet luisterde en dat maakt op dat moment veel indruk maar is ook snel weer vergeten. Het ergste vind ik dat hij dondersgoed weet wat hij doet en het erg vind dat hij het doet maar het vervolgens toch doet. Soms zitten we op de fiets ergens naar toe en dan zeg hij we gaan goed luisteren, niet slaan, niet schoppen en geen ruzie maken enz.. dan zeg ik klopt heel goed maar 5 minuten later doet hij alles wat hij niet zou gaan doen. En dan wordt ik boos en hij verdrietig omdat luisteren weer niet is gelukt.. Maar dat besef heeft hij pas het laatste half jaar gekregen.
Waarom zou je naar huis gaan? Mijn dochter vertoont dit gedrag ook wel eens maar ik leer haar hoe het anders kan, de ene keer pakt ze dit op en de andere keer niet. Dan zet ik haar even apart. Als ze ziet dat andere kinderen wel aan het spelen zijn is dat al een grote straf voor haar. Ik ga mijzelf hier niet in straffen anders blijf ik bezig
Heel herkenbaar helaas. Als mijn jongste alleen thuis is is het bijna een engeltje. Hij heeft zijn streken, maar hij slaat dan niet, gooit nergens mee, is niet vervelend. Maar als zijn broer en zus er zijn, verschrikkelijk. Ik kan hem geen seconde uit het oog verliezen. Hij slaat ze, pakt alles af, gooit met van alles (en is helaas ook nog eens sterk, dus het zijn soms best zware dingen), springt bovenop ze. Wij zijn er nog niet achter wat de reden is. We blijven dus constant in zijn buurt. Lange tijd hebben we hem gestraft, een minuut in zijn kinderstoel in de gang. Maar het heeft totaal geen zin. We zijn er wel achter dat als we tegen hem praten (dus aangeven dat en waarom iets niet mag), hij steeds langs ons heen kijkt. Dat schijnt een machtsmiddel te zijn las ik Pas als hij ons uiteindelijk na een hele tijd goed aankijkt, dan praten we pas tegen hem, en dat lijkt te werken. Wat ik zelf ook vaak doe is zodra hij zijn zus slaat overdreven veel aandacht geven aan zijn zus. En hem juist negeren. En op momenten dat hij toch even rustig bij zijn broer en zus zit hem prijzen. Het wordt hier al iets minder, hopelijk gaat dit werken, want we zitten soms echt met onze handen in het haar (en vooral van alle mensen om me heen die allemaal precies weten hoe ze het aan zouden pakken en dat hun dat niet zou overkomen. Jaja, tot ze mijn zoon in huis hebben, dan piepen ze snel anders denk ik )
Mensen weten het altijd beter maar ze kennen je kind niet. Onze uk is ook niet altijd even gezellig thuis en dat duurt een paar dagen en dan is het weer goed.mentaal sprongetje? Hij kan bij anderen heel druk zijn, heel aanwezig gek doen. Hij is dan overprikkeld en dan heeft hij zeg maar een error. Hij moet even uit de situatie en dan gaat het weer. Als we bijvoorbeeld bezoek krijgen is hij de eerste tijd druk en daarna komt langzaam de rust. Hij wil dan graag van alles vertellen en laten zien.
Eh ja, hij is 2,5! Hij moet nog heel veel leren. En weten dat iets niet mag en in het moment weten dat iets niet mag is iets heel anders. Ik zou zeggen, heb compassie met hem omdat dit best een moeilijk iets is en wees aan de andere kant duidelijk en help hem om te luisteren.
Dit. Je kan best grenzen stellen, maar tegelijkertijd compassie hebben. Ik zou bv nooit direct naar huis gaan als een kind van 2,5 zich misdraagt. Tenzij het bv komt door vermoeidheid en hij gewoon naar bed moet ofzo.
Ik ook niet idd. Wel zou ik hem uit het spel halen als hij zich misdraagt tov andere kinderen. In een binnenspeeltuin oid zou ik hem dus even bij mij aan tafel zetten. Om erachter proberen te komen waarom hij doet wat hij doet en met de mededeling dat je zo niet met andere kinderen kan spelen dus even komt zitten.