Zit te wachten op mijn feestje... Doe ook niet mee voor een tweede nog heb namelijk PE gehad... 5 weken ziekenhuis gelegen dus denk wel 2 keer na voor ik aan een tweede begin Maar dit clubje is al bijna 2 jaar samen van begin van de meeste hun eerste zwangerschap tot nu hun tweede... Dus hang hier lekker rond om te kijken hoe het met de meiden gaat
Kan ik me voorstellen hoor Honda. Duurde bij mij ook even voor ik echt aan een 2e toe was... Vandaar het best forse leeftijdsverschil als het mocht lukken.
Ik heb even moeten googlelen wat PE was maar heftig zeg. Dan snap ik dat je daar wel even 2x over nadenkt. Denk je wel dat je het ooit nog wilt? tipp42hgg, hoe veel leeftijdsverschil zit er dan tussen? Hier na 1 jaar alweer behoefte aan een 2e maar heb veel problemen gehad met ontzwangeren/gezondheid dat het gewoon nog niet kon. Toen we in november groen licht kregen, zijn we er meteen voor gegaan. Haha. Ik vind het wel leuk als het leeftijdsverschil niet te groot is maar nu word het ondertussen al sowieso ruim 2 jaar.
Oh ja zie het in je handtekening. Dat is inderdaad wel een groot verschil. En jij ook zwangerschapsvergiftiging. Jeetje.
Ja. De heftigste vorm. Hakt er best flink in. Maar ik heb een schitterend meisje nu hoor. Niks meer van te merken bij haar. We zitten nu lekker samen Tinkerbell te kijken op Netflix en daar hoort natuurlijk popcorn bij. 😂 Het leuke vind ik wel, dat mocht het lukken, dan kan ik het echt met haar delen. Daar kijk ik echt naar uit. 😊
Pff nou idd! ik had aan het einde ook help toen met spoed een keizersnee met 34 weken de diva was toen 1684 gram! Had toen ook een psycholoog nodig in het ziekenhuis om het stilzitten en psychisch vol te kunnen houden!
Ik ben inderdaad nog ruim een jaar depressief geweest erna. Maar steeds als ik me er weer sip door voel kijk ik naar mijn meisje en voel ik me dubbel gelukkig. De kleine bikkel. ❤
Ja soms kak ik ook weer eens in zo naar komt alles even boven... (liep ook met heel lang nog een te hoge bloeddruk) Plus leek wel een wrak toen is thuis kwam kon amper de trap op en moest gelijk voor de kleine spruit zorgen! echt heftig! Vind wel stoer dat je het durft met een nieuwe man omdat de kans groter is het dan weer te krijgen..
Ik ben pas sinds een jaar van mijn bloeddrukmedicijnen af. Tja... Ik houd me maar vast aan de gedachte dat ze me dubbel goed in de gaten gaan houden nu. En ik heb heel erg diep van binnen dat ik dit 'moet' doen. Klinkt raar en is niet goed uit te leggen. Maar het is een hele diepe wens. Misschien onbewust een gevoel van 'dit keer doe ik het wel goed'
Ja dat gevoel ken ik ook wel! zou graag natuurlijk bevallen en vooral thuis, thuis zal er dan nooit meer in zitten maar toch het gewone mee te maken lijkt me zo gaaf! Nou hoop voor je dat het meevalt nu deze tweede keer!
Nee nog niet getest maar ook nog niet ongesteld. Heb wel krampen dus verbaast me niks als het vandaag nog komt. Al begint het bij mij altijd met bruinere afscheiding en die had ik net ook nog niet. Ik wacht vandaag nog even af. Als er niks komt, ga ik morgen testen.
Hier ook nog niet getest. Nog steeds dezelfde krampen die ik al een week heb. En nog steeds hondsmoe. Ik verwacht nog steeds morgen ongesteld te worden.
Misschien weet ik het vandaag al he, als ik toch nog ongesteld word. Maar tot op dit moment nog niets..... Vind het toch wel retespannend