Dl (3,5) doet vaak veel (te) wild met ons. Denk aan bovenop je springen, tegen je aanschoppen, met haar handen in je mond/ogen prikken, aan je arm hangen, je hand aflikken; kortom alles wat niet mag. Herkent iemand dit , en wat heb je eraan gedaan? Ik kom niet verder dan straf geven (als je blijft schoppen, mag je geen schoenen meer aan in huis - dat helpt even maar ze vergeet het zo weer).
Oef en dan vind ik die van mij al lastig . Dat van dat springen bovenop je en aan je hangen, dat herken ik wel. Ik heb ook gewoon weer opnieuw rug- en nekklachten daardoor. Hij vindt stoeien geweldig, is heel fysiek. Dacht dat dat typisch was voor een jongen. Zodra ik hem bijvoorbeeld help met zn schoenen en ik buk, dan kan ik er zeker van zijn dat hij over me heen gaat hangen of springen met zn hele gewicht. Funest voor mn nek nu. Ik vind het super lastig om daar iets van te zeggen, want ik vind het aan de andere kant ook zo lekker vertrouwd voelen, dat gestoei. Nu zeg ik wel gewoon dat ik pijn in mn rug heb, maar hij is dat natuurlijk zo weer vergeten. Ben benieuwd naar de tips.
Mijn man stoeit bijna elke avond met de kinderen. Dan mogen ze dus wild doen. Handen in ogen of mond mag nooit bij ons. Schoppen en slaan ok niet. We geven ze dus bijna elke avond de kans om even wild te doen, daar hebben ze bij ons wel genoeg aan. Verder natuurlijk wel zorgen dat ze genoeg hun energie kwijt kunnen. Elke dag lekker buiten spelen (ja ook in de regen, van regen smelt je niet) Gillen en schreeuwen mogen ze buiten, niet binnen. Maar ik moet zeggen dat wij ook zo wonen dat er buiten niemand last van heeft.
Yep, hier ook al rugklachten. Ze speelt op school momenteel ook vooral met jongens hoorde ik, terwijl het juist een meisjes-meisje is. Het zal wel overtollige energie zijn. Maar ze is juist extra wild als ze een leuke dag heeft gehad , met veel actie. Dus nog meer actie is hier waarschijnlijk geen oplossing
Herkenbaar, hier ook eentje die houdt van stoeien en daarbij de grenzen uit het oog verliest. Ik blijf het benoemen en het gaat ooit wel een keer landen hoop ik
Consequent zijn. Dus 1 keer waarschuwen en gaat ze dan door, opstaan, weglopen, ermee stoppen, haar handen wegduwen, etc. De oudste kan wel eens uit 'liefde' me heel stevig vastpakken of licht bijten. Ik waarschuw hier dan ook een keer voor, meestal is dat voldoende. Het op de bank achter me springen gebeurt hier ook, maar sinds ik zwanger ben zijn we hier ook consequent in. Stoeien gebeurt op de grond, en alleen met papa. Nu ik een buik begin te krijgen zitten ze er wel vaak aan, op zich vind ik dat heel lief, maar dan glijden de handjes ook weleens omhoog naar mijn borsten. De jongste stopt regelmatig haar hand in mijn decollete die haal ik er dan uit maar moet er soms ook wel om lachen.
Hou op!! het is vast de leeftijd, onze dochter is ook 3,5. En heeft al sinds geboorte behoorlijk temperament. Hier ook lomp gedrag, en niet altijd bij ons, maar ook lomp doen op de bank; niet stil zitten, soort gymoefeningen doen, hangen, springen ik word er gek van! Oja, en als ik smorgens niet op tijd uit bed ben en dochter eigenlijk te lang in haar eigen kamer is(dan speelt ze wel heel lief), komt ze als ik pech heb op onze slaapkamer en gebruikt ons bed als trampoline, wil knuffelen, maar loopt uit op stoeien, boos worden, schoppen, als een debiel liggen stuiteren(soms lijkt het net of ze niet goed bij haar hoofd is....). Ik word er helemaal dol van soms, het is gelukkig met periodes dit gedrag(hoewel dat lompe "knuffelen" altijd wel gebeurt, haha). Ze zit nu weer in zo'n periode. Als een kip zonder kop rondlopen(en dan onderuit gaan, gevolg; krijsen, of nog erger; drama bui), niet luisteren, letterlijk rond stuiteren en gewoon geen seconde stil zitten. Ze word doodmoe van zichzelf. Ik probeer altijd van alles, soms loop ik echt op eieren, want als het fout gaat of ik doe iets fout in haar ogen is het hel op aarde. Ik zorg dat ze geen honger/dorst heeft, we op een dag een paar keer iets leuks samen doen, vast dagritme(al sinds geboorte), naar buiten om te spelen. Ik probeer geduldige te blijven, op tijd aan te geven als ik iets van haar wil, maar ook waarschuwen met harde stem, soms zelfs heel overdreven rustig(bijna fluisterend), iets duidelijk maken. Het met humor proberen. Pffff....ik weet het soms niet meer. Vind dit een hele lastige leeftijd. Ze is geen kleine peuter meer, maar ook nog geen kleuter. Ben blij als ze na de zomer naar school mag, kan ze daar haar energie en creativiteit kwijt(en mss leert ze daar ook luisteren en de gevolgen zien van bepaald gedrag).
Ahaaaaa... okay. Hier dus nog zo eentje haha, hij is deze zomer 3,5. Ik snap niet goed wat die aantrekkingskracht van het gezicht is.. mijn zoontje knijpt graag in zijn oma's neus etc?! Hij zit soms ook aan mijn gezicht en dan vraag ik hem gelijk om dat niet te doen omdat ik het niet prettig vind. Knuffelen doet hij de laatste tijd ook heel wild, hij kent zijn eigen kracht niet Ik moet er soms wel om lachen, kleine bengel.
Wat vaker stoeien? Hier kan het ook een teken zijn dat ze zich vervelen en juist wat echte aandacht van mij willen. Even kwartiertje samen spelen doet vaak wonderen dan.
Verveling is het hier niet. Ze doet het ook als we de hele dag op pad zijn geweest en we lezen samen een verhaaltje op bed. Eerder een soort lompe baldadigheid.
Haha, erg herkenbaar. Hier gisteren keihard met haar wang tegen de muur geklapt na het zoveelste kunstje op de bank. En we hadden een leuke ontspannende dag. (Zwemles, boekjes lezen, eenhoorn geknutseld, karpers gevoerd bij tuincentrum etc. Niks om overstressed of verveeld van te worden dacht ik. )
Peuters zijn gewoon vreselijk Schatjes om te zien, maar met scherpe tandjes en klauwtjes. Tijd voor school! Dan wordt het vanzelf minder oh en ik gooi ze bij teveel energie op de trampoline. Dat helpt.