Even een omschrijving van mijn dochter: Mijn peuter is een hele lieve, maar ook pittige meid. Dat is iets wat al vlak na de geboorte werd vastgesteld door de verloskundige en kraamzorg. Ze weet wat ze wil en ziet het liefst dat anderen haar daar in volgen. Eigenlijk een hele normale tweejarige, tenminste, ik vind dat normaal peutergedrag. Ze is verder heel erg lief. Als er bijvoorbeeld koekjes liggen, deelt ze eerst uit aan anderen voordat ze zelf pakt. Dingen die ze lekker vindt, wil ze ook graag met mij, mijn vriend of opa en oma delen. Ze is wel snel afgeleid en springt van de hak op de tak. Ze is erg ondernemend en actief en ook een beetje ondeugend, maar niet op een pesterige, vervelende manier. Ze trekt naar kinderen van ongeveer 2 jaar ouder toe als ze de keuze heeft, maar kan ook heel lief met jongere kinderen en leeftijdsgenootjes spelen. Niks raars in mijn ogen. Nu werd ik afgelopen week bij de peutergym apart genomen door de lerares. Mijn dochter zou de les verstoren. Ze vind het moeilijk om op de bank te wachten als er uitleg wordt gegeven. Als het te lang duurt, wil ze opstaan en verder spelen op de toestellen. Dat vind ik niet vreemd, zeker omdat ze één van de jongste uit de groep is. Ook hangt er een gordijn voor de spiegel van de dansgroep en dat is leuk om je achter te verstoppen (iets wat ze bij ons thuis niet kan i.v.m. de indeling). De vorige keer dat ik haar terughaalde bij een uitleg, kreeg ze na 7x (!) een driftbui. Als ze de tijd heeft om 7x even te gaan zitten en weg te lopen, is de uitleg misschien ook lang voor zulke jonge kinderen (de les moest gedeeltelijk klaargezet worden omdat die toestellen bij andere oefeningen in de weg stonden). Nu vindt de lerares het storend dat mijn dochter nog wel eens de andere kant oprent of de toestellen anders gebruikt dan voor de oefening bedoeld is. Andere kinderen zouden haar daarin teveel volgen. Nu kreeg ik echter van een andere moeder te horen dat haar zoontje tijdens de lessen net zo was op die leeftijd. Sterker nog, hij loopt vaker andere dingen te doen dan mijn dochter en zij is niet benaderd (zelfde les). Ik vind dat raar, dus misschien is mijn perceptie verkeerd, maar zij en haar man vinden mijn dochter geen onruststoker en de lessen absoluut niet verstoren. Sterker nog, na de les deelt ze de bekers voor de ranja uit aan andere kinderen etc. Ik sprak die moeder overigens bij toeval ivm een Facebookgroep waarbij ik informeerde naar een andere peutergym en heb dus niemand hierin bewust en actief benaderd. Deze informatie kwam vanuit haarzelf. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Het overviel mij nogal. Regelmatig hoor ik van anderen dat mijn dochter wel wat extreem is (vooral in klimmen etc) en dat het er één is die je wel constant in de gaten moet houden (met de vraag hoe ik dat volhoud ). Met de peutergym wil de juf nu dat ik haar even apart neem op een bankje als ze niet mee wil doen met de oefening, maar dit lijkt mij, hoe langer ik erover nadenk, meer op straffen. Dit terwijl ik dit ben gaan doen zodat mijn dochter in contact komt met leeftijdsgenoten en zich motorisch kan blijven ontwikkelen (door bouwverkeer in de wijk is buitenspelen ook heel moeilijk nu en de komende tijd). Daarbij moet het vooral leuk zijn. Ik begin echt te twijfelen. Is mijn dochter nu anders dan andere peuters? Of zal ze gewoon een geboren leider zijn? (zelfs vierjarigen weet ze voor haar karretje te spannen). Moet ik gewoon een andere bezigheid zoeken? De andere gymgroep is op woensdag en dan werk ik, dus dat betekent dat ik in een andere stad moet gaan zoeken. Het maakt mij gewoon erg onzeker. Door dit soort dingen krijg ik het idee dat ik faal als ouder en dat terwijl ik een kind heb waar mensen zich niet (zichtbaar) aan ergeren. Ze is absoluut niet heilig. Laatst gaf ze een keer een ander kind een duw omdat ze het niet eens was met haar, maar we laten haar meteen weten dat dat geen gewenst gedrag is en daarna doet ze dat niet meer (in ieder geval voor een tijdje). Waarschijnlijk kunnen jullie er niks mee, maar ik heb het wel even van mij af kunnen schrijven Adviezen zijn welkom!
Klinkt als hartstikke normaal peutergedrag! Je kan toch niet van een net 2-jarige peuter verwachten dat ze zo lang stil kan zitten? En wat je zegt, het moet vooral leuk zijn op die leeftijd.... Ik zou me er niet onzeker door laten voelen hoor meid! Ik denk dat de juf een verkeerd verwachtingspatroon heeft.
Ik vind het een vreemde reactie van de gymjuf. Ik heb ook met mijn dochter op peutergym gezeten toen ze die leeftijd had, en niemand verwachtte daar dat de kinderen keurig bleven zitten en alle oefeningen doen zoals bedoeld. Een poging was al leuk, en als een kind iets anders verzon was dat prima, mits het de les niet verstoort natuurlijk, maar dat Is eigenlijk nooit zo. Je probeert wel je kind bij de les te houden, maar het moet wel leuk blijven. Pas toen mijn dochter ruim 2,5 was lukte het haar om een beetje bij de les te blijven. Ik zou dus op zoek naar iets anders, want dit gaat niet meer gezellig worden denk ik.
Ik vind het erg klinken als mijn middelste op die leeftijd. Misschien dat het bij een meisje meer opvalt, maar ik vind het geen vreemd gedrag voor een 2-jarige.
Ik herken wel een stukje van je verhaal. Dochterlief net 3 roept al jaren dat ze op korfbal wil (soort familiesport iedereen doet/deed het behalve ik) Dit is een kangaroo klupje (3 tm 6 jaar) en ze doen vooral leuke spelletjes en beetje oefenen met gooien. We zijn nu een stuk of 6 keer geweest. De eerste 2 keren de kat uit de boom kijken en haar een beetje meesturen enz. De 3e keer deed ze bijna de les helemaal alleen mee. Echter na 1 keer niet geweest ze zijn ivm weekendje weg gaat het nu al 3 x drama. Blijft niet echt zitten. Wil hele tijd van bank springen tijdens uitleg en doet alleen delen van de spelletjes mee. Als ik er niks van zou zeggen dan zou ze het wel leuk vinden maar doordat ik wel wil dat ze met de groep mee doet omdat het zo hoort is het steeds minder leuk voor haar en voor ons. Maar vooral voor de groep. De andere kindjes hebben er toch last van en sommige willen gaan meedoen met klooien. Dit is natuurlijk niet de bedoeling. Bij ons "trainen" 3 meisjes van 16/18 jaar de kindjes en ik vind niet dat ik van ze mag verwachten dat ze de groep rustig kunnen houden als er 1 of 2 gaan zitten klooien.. Dus hier hebben we nu besloten even een paar maanden geen korfbal meer.. tegen die tijd gaan we weer is rustig kijken of ze nu wel wat meer geduld heeft en beter naar de meiden gaat luisteren.
Maar doe je niet zelf mee met een kindje van 2 jaar? Bij de peutergym hier in het dorp verwachten ze wel wat de ouders mee doen in de les. Ik vind het trouwens wel normaal gedrag hoor.. niks negatief bedoeld ofzo!
Klinkt mij in de oren als een heel normaal kind die gewoon ondernemend is. Ik denk dat je later nog beter zal zien dat ze heel goed weet wat ze wil. Zo'n kind die van nature het voortouw neemt en vol vertrouwen en zelfvertrouwen de wereld in kijkt. Ik zou bij het zien van zo'n kind op peutergym denken dat ze er veel zin. Zou er een moment over nadenken dat ze vervelend is. Op die leeftijd en zelfs daarna nog is het heel moeilijk om je enthousiasme is bedwang te houden toch?
Lastig ... aan de ene kant ga ik ervan uit dat een peuterjuf wel wat gewend is met 2-jarige en dat als het gedrag van een kindje anders is dan anders dat ze dat wel goed kan inschatten. Ik kan zelf helemaal niets met "normaal gedrag voor een 2-jarige". Want wat is normaal gedrag. Dat is dus voor ieder kind anders. Ik persoonlijk zou wel in gesprek gaan met de juf om te kijken wat het precies is. Korte aandachtsboog, gewoon keten om aandacht te trekken, geen idee hebben wat ze moet doen ... kan van alles zijn. Ik zou het iig niet zomaar afschrijven als normaal peutergedrag, blijkbaar stoort het daar moet je iets mee. Dat een andere moeder het niet zo ziet, zegt mij dan ook niets. Want zoals ik al zei, normaal peutergedrag is dus voor iedereen anders. Ik heb een hele aanwezige 3,5 jarige. Eentje die vooral een leider is en niet volgt. Die doet wat ze wil, hoe ze wil en vooral wanneer ze dat wilt. Hardstikke leuk hoor, ben blij dat ze geen muurbloempje is (zoals ik was) maar meer naar het ondernemende van haar vader trekt . Maar er is een grens en die gaan we vrees ik meerdere malen meemaken als ze straks naar school gaat. En sommige dingen zijn normaal peutergedrag, maar een aantal dingen ook gewoon niet. Het kan dus gewoon zijn dat er 1 of 2 dingen in haar gedrag zijn die de juf hebben doen besluiten om het met je op te nemen. Het zegt mijns inziens helemaal niets over het totale gedrag van je kind
Dit is een groep van kinderen van 2 jaar. Als ze 3 worden gaan ze naar een andere groep. Desondanks is ze wel de jongste. Ik ben wel blij dat het hier ook als normaal peutergedrag wordt gezien. Omdat ze zo ondernemend is, krijg ik al van meerdere kanten te horen of ze geen ADHD heeft. Dat houdt toch wel iets meer in dan alleen een ondernemende stuiterbal te zijn (mijn ex had ADHD en ik herken het gewoon niet in haar). Ja, de ouders lopen er ook bij en ik probeer haar ook te stimuleren te doen wat er gevraagd wordt (ook door zelf actief mee te doen), maar ze volgt mij vooral in dingen die niet goed voor haar zijn (make up opdoen etc) Ik heb een vermoeden, maar ik kan het niet hard maken, dat de invaljuf heeft geklaagd. 2 weken geleden was er een invaller en mijn dochter ging samen met 1 van de jongens achter het gordijn zitten (toevallig het zoontje van de moeder die niet was aangesproken trouwens). Voetjes kwamen eronder uit en ze hadden de grootste lol omdat ze verstopt waren. Vervolgens gingen alle andere kinderen ook achter het gordijn zitten, op 1 na en stonden wij als ouders in de kring in de hoop dat de kinderen terug kwamen. Mijn dochter is best een opvallende verschijning door haar rode krullen en diepgrijze ogen en mensen onthouden haar daardoor makkelijk. Mijn vermoeden bestaat daarom dat het vooral opviel dat zij dit deed en niet het jongetje wat een wat minder opvallend uiterlijk heeft. Misschien moet ik haar inderdaad maar van de gym afhalen, maar het is zo jammer omdat ze het wel heel leuk vindt. Ze is helemaal enthousiast als ik zeg dat we gaan gymmen.
Ik snap dit niet zo goed. Je krijgt een opmerking over haar gedrag en direct wil je haar dan maar van gymmen afhalen? Het is toch ook iets goed dat ze leert wat grenzen kunnen zijn. Ook een 2-jarige kan zoiets leren lijkt mij. Ik zou dus gewoon geen aannames doen over verschijningen e.d., maar gewoon eens met die juf in gesprek gaan en kijken hoe je dit het beste voor je kind kunt oplossen. Weglopen, wegwuifen of het kind maar van gym halen is niet echt een oplossing lijkt mij ...
De juf gaf duidelijk aan dat ze dan maar even op de bank moest gaan zitten. Het overviel mij nogal, maar dit is voor mij geen oplossing. Ik kom namelijk met een gefrustreerde peuter te zitten omdat ze niet lekker mee kan doen, niet zij. Ik betaal veel voor de gym (60 euro per maand, voor een les van 45min incl ranja drinken in die tijd) en dat doe ik niet om aan de kant te gaan zitten terwijl mijn dochter wil spelen. Want dat is het voor haar, speeltoestellen. Ik wil het geen verplichting maken, dan zoek ik een andere gymles waar ze eventueel met een hoepel of bal even rustig in een hoek haar gang mag gaan.
Maar heb je gepraat met de juf? of heb je gewoon aangenomen wat ze tegen je zei. Ik neem toch aan dat er een manier is om het ook voor je dochter makkelijker en leuker te maken? Daar moeten zowel jij als die juf iets voor doen. Een ander spel, een ander tempo, groepjes maken met ieder een eigen tempo .... ik geef mijn bek ook maar even een douw hier Ik vind het zo kort door de bocht van "nou, dan haal ik haar er wel weer vanaf" ... Een gesprek liefst niet vlak voor de les, maar misschien als iedereen weg is en het rustiger is kan toch veel meer opleveren? Voor die 60 vind ik wel dat je dat mag verwachten dat dat mogelijk is lijkt mij. Daarbij lijkt het me zonde van het geld als je een peutergym klasje gaat zoeken waar ze in haar uppie ineen hoekje met een bal en hoepel kan spelen ... kan je haar net zo goed thuis houden, veel goedkoper.
Een kwartier na de peuterles voor tweejarigen begint die van de driejarigen al. De juf kwam na de les naar mij toe en mijn argumenten werden nogal weggewuifd. Ik was natuurlijk ook niet voorbereid op zulke kritiek (want zo voelde het) Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik het idee heb dat we beide andere verwachtingen hebben van hoe een peuter zich 'moet' gedragen. Doordat ze mij ermee overviel, heb ik zelf niet echt over en 'oplossing' voor iets wat ik zelf nooit als probleem zag, na kunnen denken. Ik vind dat een peuter vooral kind moet zijn. We hebben grenzen en die respecteert ze ook. Soms op een mopperende peutermanier. (we zijn natuurlijk wel haar ouders). Ik vind het geen probleem als ze liever in een mand gaat zitten samen met een ander kind (wat vaak gewoon nadoen is trouwens). Feit is wel dat mijn peuter er op wordt aangekeken en niet de andere kinderen die dat doen en ze soms degene is die begint, maar niet altijd. Andere kinderen doen haar wel snel na. Ik verwacht dat de volgende les een hele geforceerde les gaat zijn waarin ik op mijn tenen zal lopen om haar perfect mee te laten doen. Het gevolg is dat mijn dochter er lijnrecht tegenin gaat en moeilijk gaat doen, want ze voelt dat feilloos aan. Vandaar dat ik er ook serieus over denk om een andere organisatie/groep te zoeken. Ik kreeg ook heel erg het gevoel dat de juf ons liever ziet gaan dan komen (ik heb zelf ook een sterke persoonlijkheid en dat botst wel vaker met mensen die leiding moeten geven. Mijn dochter lijkt op mij)
Ik hoor veel: het is normaal peutergedrag. Maar een juf die dus altijd met peuters werkt vind dit wel storend en opvallend gedrag. Ik zou daar niet te snel overheen stappen. De ene peuter kan beter stil zitten dan de andere, maar op de psz wordt ook wel verwacht dat de kindjes 20 min op hun stoeltje kunnen zitten. Nu is de insteek van een gymles uiteraard anders, maar ik snap dat het irritant is als 1 kindje steeds wegloopt als de rest wel netjes blijf zitten. Dat hoeft ze niet in 1 keer te snappen, maar dat moet dan wel aan gewerkt worden. Je kindje er dan afhalen lijkt mij geen goede oplossing, dan leert ze dat nog niet,
Is peuterdansen dan misschien een optie? Kan ze lekker veel energie in kwijt en vrij dansen is vast ook toegestaan. Kan ze altijd later nog gaan gymen als ze wat ouder is en snapt waarom de juf wil dat ze even blijft zitten. Dat is nu ook niet altijd makkelijk uit te leggen op Die leeftijd.
Maar dat is toch ook niet nodig? Het is niet zwart of wit he. Je hoeft niet gelijk opeens het perfecte kind af te leveren. Mijn kind is ook verre van perfect en lijkt denk ik op alle fronten op jouw kind. Die twee zouden met z'n tweetjes de hele tent afbreken als ze de kans zouden krijgen Maar je kunt toch ook kijken hoe je dat wat beter kan sturen? Op een manier waarop je dochter het kan accepteren. Sturing betekent toch niet dat je kind geen kind kan zijn? En geloof me hoor ... die van mij is net zo, zodra ik haar op de rem zet of haar in een gareel wil hebben wat zij totaal niet ziet zitten, dan gaan de ankers uit bij haar. Big time. Ze heeft een dijk van een persoonlijkheid maar die behoeft wel de nodige sturing. Mijn man heeft ook jou karakter en bots met grote regelmaat met mensen die leiding moeten geven. Maar daar zit ook een grote valkuil in en ik vind het heel belangrijk om mijn dochter te leren dat kritisch zijn heel belangrijk is, maar wel op een manier dat iedereen erbij is gebaat. Dus het sterke en kritische karakter van mijn man, gecombineerd met mijn polderpolitieke karakter... dat zou ff ideaal zijn zeg (keep on dreaming) Ik zou dus niet bij voorbaat de opmerking negeren.
Lastig..... je mag er toch vanuit gaan dat een peuter gymjuf wel iets gewend is... Het is logisch dat een 2 jarige meteen wil beginnen op de speeltoestellen en dat ze geen zin heeft om naar een uitleg te luisteren, maar toch denk ik dat je haar moet leren dit geduld op te brengen. Leg haar van te voren uit dat juf eerst iets wil vertellen en dat ze dan heeeeeel lang mag spelen en klimmen. Alle kindjes moeten wachten, zij ook. Het gaat vast niet meteen goed, maar oefening baart kunst
Mijn kind apart op een bankje zetten van de andere kinderen? Nee, niet onze manier van opvoeden. Op de peuterspeelzaal gaven ze trouwens meteen al aan dat het een type kind is dat je niet in een hoek hoeft te zetten (dat hadden ze al na een uurtje door) omdat op die manier straffen de situatie erger maakt. Bovendien, wat doet ze verkeerd als ze lekker aan het spelen is en gebruik maakt van de spullen die er staan? Daar staan ze ook voor. En ze doet steeds beter mee in de kring etc, maar ze vindt het ook moeilijk om niet afgeleid te worden door alle leuke uitdagingen om haar heen. Vooral als ze een ander kindje uit de kring ziet rennen en bijvoorbeeld een bal ziet pakken. Dat zijn situaties waarin ze meteen weg is en mee wil doen. Ik vind dat niet zo vreemd. Maar als zij gaat, gaan er wel meteen 3 anderen achteraan (bij een ander kind vaak niet). Dat is waarschijnlijk ook het probleem. Waar ze eerst maar heel even mee deed in de kring, doet ze dat nu helemaal als er geen andere afleiding is. Maar ja, daar heb je het al, als er geen andere afleiding is. Ik zag vooruitgang daarin, maar blijkbaar was dat nog niet genoeg Daarom denk ik dat verwachtingen gewoon anders liggen. Afgelopen les heeft ze trouwens de hele uitleg netjes op de bank gezeten (die was gelukkig ook niet extreem lang) en was het een ander kindje dat in het midden rond rende (en toch werd het aangehaald alsof zij degene was die dat altijd deed). Maar misschien heb ik een heel verkeerd beeld van wat ik kan verwachten van een tweejarige. Thuis kan ze prima puzzelen, duplo bouwen etc. Ze kan ook netjes blijven zitten voor het eten zolang het niet extreem lang duurt, dat soort dingen. Er moet dan uiteraard geen bouwverkeer door de straat rijden, want dan ziet ze 'Bob de Bouwer' buiten en gaat ze uit het raam kijken.
Zelfs mijn superbrave dochter, die instructies doorgaans perfect opvolgt, is wel eens rond gaan rennen. Alleen als ik er zelf bij ben dan verwachten ze wel dat ik dat probeer te voorkomen, anders kunnen ze de les wel opdoeken. maar apart op den bankje, dan zou ik ook iets anders voorstellen.