Mijn eerste dochter was een huilbaby, heel het internet heb ik afgezocht naar oplossingen om ervoor te zorgen dat dit minder werd. Ik ben naar de kindartsarts geweest, de huisarts, het consultatiebureau, de osteopaat, koemelkvrije voeding, hypo allergene voeding etc. Niets werkte! Ik heb extreem aan mezelf getwijfeld...lag het misschien aan mij? Nu heb ik een zoon gekregen. Geen huilbaby maar een makkelijke baby. Alles wat ik bij mijn dochter had gelezen kan ik nu wel toepassen met resultaat. Dus ben nu ook wel overtuigd dat het dus niet aan mij lag Dus voor alle mama's die een huilbaby hebben...het ligt echt niet aan jullie! En alle goedbedoelde adviezen zijn leuk maar als deze niet werken ligt het waarschijnlijk niet aan jou. Je moet gewoon door die periode heen en zo klein blijven ze echt niet eeuwig. Mijn dochter is nu een super vrolijke en makkelijke meid van 2,5 jaar.
Fijn om te lezen dat je nu een 'gewone' baby hebt!!! Hoe oud is je zoontje? Mijn twee meiden waren ook huilbabies ... Ik herken veel in je verhaal. Oudste huilde 20 uur per dag, jongste dochter 12 uur per dag. 26/2 bevallen van ons zoontje. Die is nu 3,5 week. Dus er kan nog van alles gebeuren voor mijn gevoel en ben er ergens ook wel een beetje 'bang' voor. De oudste huilde al vanaf dag 2 zo enorm veel maar de jongste dochter ging na 3 weken ineens veel huilen. Ook hier heel het internet afgespeurd. Vooral bij de oudste van alles geprobeerd ... uiteindelijk een osteopaat bezocht voor de reflux dat scheelde gemiddeld 8 uur huilen op een dag. Daarnaast met gecontroleerd laten huilen de resterend uren langzaamaan kunnen reduceren. Heeft lang geduurd die periode. Maar mijn meisjes zijn nu ook supervrolijke zonnetjes. Met behoorlijk wat pit, dat wel. Maar ze hebben er geen shade aan over gehouden.
Mijn zoontje is het beide. De eerste 7 weken echt een huilbaby. Heb er nog moeite mee als ik er aan terug denk. Stond zo in tweestrijd met wat ik voelde en wat ik vond dat ik moest doen van anderen. Na de eerste 7 a 8 weken (nexium en kma voeding) kregen we een ander kind. Er gaan nu dagen voorbij dat hij niet huilt. ik heb tot een maand of 7 geroepen dat ik geen 2e meer wilde. Ik vond het zo een intense heftige periode van voortdurend falen van mijn kant....maar nu gaat het wel weer kriebelen. Vind het lief dat je dit hebt geschreven!
Bij mij andersom. Onze dochter was zo lief en makkelijk. Ons zoontje is een huil baby. Al is het geminderd vn 20 uur per dag baar zo'n 6 -8 uur per dag. Ik heb echt momenten gehad dat ik dacht waarom? Waarom wilde ik nog een baby? Berichten naar mn moeder of ze hem asjeblieft wil komen halen omdat ik hem niet meer wil.... Nu word hij ouder & die 6-8 uur zijn appetje eitje. Ik hou van mn kleine man & kan niet wachten tot ik gewoon een een vrolijk mannetje heb.
Hier ook die eerste weken hels, moet ook zeggen dat als ze nu een bui op zet ik t vrij vlot erg lastig vind om t huilen aan te horen. Als dr wat is zoals krampje, verkouden etc. dan kan ik t prima hebben maar het "huilen om t huilen" dan is t echt uitzingen voor me. Gelukkig begint ze al een hele lading lieve toontjes en geluidjes te produceren en is haar enthousiasme en lachende koppie als ze je ziet erg aanstekelijk.
mijn zoon is nu 9 weken. Eerst was ik ook heel bang dat hij ook een huilbaby zou worden en bij ieder huiltje dacht ik dat 'het begon'. Maar gelukkig is dat niet. Ik weet nog dat ik toen in die tijd alle goed bedoelde adviezen las maar dat het gewoon niet hielp. Nu komt er af en toe nog zo'n forum onderwerp of artikel voorbij. Ik dacht ik moet ook eventjes iets posten wat een tegen geluid geeft. Dat er soms gewoon geen oorzaak of oplossing voor is. Want ik kreeg van al deze goed bedoelde adviezen ook veel onzekerheid omdat het gewoon niet werkte. En ik merk nu echt het verschil.
Oooh goed om te horen! Als hij nu 9 weken is dan zal het echt wel goed blijven gaan. Die angst voor weer een huilbaby zit toch in je vezels hè! Ik dacht ook nu 'ach heb twee huilbaby's gehad, deze kan ik ook nog wel aan als het weer een huilbaby is' en toch als je merkt dat hij onrustig is of een dag wat meer huilt, komt idd dat gevoel weer opzetten. Als mijn zoontje (nu bijna 4 weken) het zo blijft doen dan zou ik echt heel blij zijn. Maar toch blijf ik voor nu op mijn hoede wat dat betreft. Hij is met 37 weken geboren dus die eerste weekjes tel ik niet mee. Als hij 6/7 weken is en nog steeds geen huilbaby ga ik het misschien geloven . En idd allerlei adviezen. Het zijn krampjes, nee reflux (dat was bij mijn oudste wel een oorzaak maar bij mijn jongste dochter was er echt niks), je moet ze in een draagdoek doen, regelmaat toepassen, inbakeren etc etc. Bij mijn oudste werd ik helemaal tureluurs en je probeert alles tegelijk. Voor een kind ook heel verwarrend lijkt me. Toen de tweede ook weer zo ging huilen hebben we eigenlijk alleen de rust en regelmaat tips toegepast en gecontroleerd laten huilen. Ze is nog een weekend bij mijn ouders geweest om haar uit de cirkel proberen te halen en daarna ging het eigenlijk ook steeds iets beter. Soms moet je er zelf gewoon even afstand van nemen want de stress voelen ze ook echt wel. Ik hoop en duim dat ons zoontje geen huilbaby zal worden. Maar ga er zeker nu nog niet van uit.
Nou ja, dan heb je geluk hahaha. Mijn zoon was een extreme huilbaby (ook heel gedoe gehad met zh opnames, koemelkallergie, reflux --> de hele riedel) en mijn dochter nu huilt misschien iets minder maar is geen tevreden baby (slaapt slecht en laat zich moeilijk wegleggen. Ook refluxmeds gehad en zh opname ivm zeeren in de keel. Pakt maar 1 soort fles (kwamen we na het uitproberen van tig flessen achter) en wil geen speen (ook kapitalen aan uitgegeven) Gaat nu ietsjes beter naarmate ze ouder wordt gelukkig. Het enige wat ik nu anders doe dan bij mijn zoon, is dat ik haar makkelijker laat huilen.
Ja gecontroleerd laten huilen, je moet wel he, anders wordt je helemaal gek. Ik heb in die periode dat ook gedaan omdat ik anders echt niet voor mezelf zou instaan. Ik merk nu ik een tevreden baby heb pas hoeveel impact de huilbaby heeft gehad. Ik was toen net een zombie die overleefde. Ik moest briefjes bijhouden wanneer ik de laatste voeding had gegeven want anders vergat ik dat gewoon. En nu had ik me daar weer helemaal op ingesteld maar dit is zo veel makkelijker. ik kan nu ook gewoon zeggen dat ik twee kids gemakkelijker vindt dan 1 baby die een huilbaby is. Laat staan als je er twee hebt Ik hoop voor je dat je snel een periode ingaat dat het huilen wat minder wordt want die tijd komt echt wel hoor.
Je merkt inderdaad als je voorbij die fase bent hoeveel impact t gehad heeft. Overigens kan je nog *****dagen hebben, waarbij tripje memory lane de beste benaming lijkt. Begon donderdag/vrijdagnacht rond 01:30 eindigde rond 23:00 vrijdagavond. Waarom...geeeeeen idee! Niks maar dan ook niks was goed bij dr. Ik was verrot en zoooo blij dat mn man thuis kwam.
Mijn eerste was een huilbaby, de tweede had reflux (en huilde dus ook veel). En onze derde: tevreden, rustig, vrolijk. Heerlijk om mee te mogen maken hoe het is om een 'normale' baby te hebben. Het is zo anders dan bij de eerste, we genieten veel meer. Maar daar is ook tijd voor, met een spugende huilende baby valt er weinig te genieten. Maar ergens zit ik ook nog te wachten: wanneer gaat het mis? Wanneer gaat ook dit kindje huilen/spugen/vier keer per nacht wakker worden? Ergens kan ik nog niet geloven dat het goed blijft gaan, ik hoop het wel natuurlijk En inderdaat, wat ook al geschreven is. De fijne bevestiging dat de onrust van de vorige kindjes niet door onbekwaamheid van mij en/of mijn man komt. Maar doordat de eerste twee als baby niet lekker in hun vel zaten.
@Bloeme kan me voorstellen dat het een heerlijke afwisseling is. Lekker genieten en ik duim voor je dat t zo blijft!