Het wordt steeds erger... Bin het minste geringste lopen de tranen over mijn wangen. Bijvoorbeeld wanneer een groep kinderen gaat zingen. Wanneer iemand heel blij is. Als iemand verrast wordt. als mijn zoon lachend met zijn vriendje uit school komt lopen, tijdens concerten etc. Vroeger kon ik het nog wel verborgen houden, maar het wordt steeds lastiger. Herkent iemand dit? Zijn er tips om hier van af te komen? Alvast bedankt!
Ik herken het heel goed! Vroeger kon ik het heel goed verbergen en leek ik een stoere koele kikker, maar sinds ik moeder ben... Ik kan echt overal emotioneel van worden, voel het dan al aan mijn ademhaling, krijg spontaan tranen in mijn ogen of heb een trillend lipje. Soms vind ik het erg vervelend, want zo kwetsbaar wil ik mij niet voordoen, maar heb het wel snel geaccepteerd en heb het liever zo dan anders. Het zijn alleen mensen uit mijn omgeving, die een bepaald beeld van mij hadden en dat beeld nu moeten aanpassen. Dat kost meer moeite.
Oooohhh heel herkenbaar! Waren we laatst bij een indoor speeltuin hier. Komen er van die poppen op (met mensen erin ) en heel hard muziek aan. Gata mijn dochter erbij staan dansen... 😢😢😢😢 Huilie huilie
Ik gooi het nu even op het feit dat ik zwanger ben. Maar kan best emotioneel reageren, enige wat ik dan doe is aan totaal iets anders denken. Aan wat er thuis nog moet gebeuren bijv. Dat werkt voor mij goed. Je zult het bij mij dus niet merken, alleen reageer nu op veel meer dan anders en ook heftiger, dus kan het niet altijd verborgen houden...
Geen tips helaas, ik was het al maar sinds de zwangerschap is het alleen maar erger geworden. (Wel hooggevoelig dus dat helpt niet)
Ik heb het zelf ook bij mooie films. Of documentaires over zieke mensen die overlijden op het einde. Daar word ik ook emotioneel van.. moet kunnen
Nou dit. Ik probeer het vaak weg te slikken door er niet aan te denken of er op een andere manier in te gaan staan. Even m'n mindset omdraaien, lukt niet altijd natuurlijk.
Heeeel herkenbaar en super opgelucht dit hier te lezen.. (zo opgelucht dat ik ervan moet huilen.. ) Ik was altijd al emotioneel en gevoelig, maar sinds ik kindjes heb is het echt extreem. Nu heb ik ook wel een hele heftige tijd achter de rug, maar ik begon me serieus zorgen te maken hierover.! Gelukkig ben ik dus niet de enige.
Maar dit vind ik al veel 'begrijpelijker' voorbeelden. Dit had ik vroeger ook al (voor ik moeder was) Maar tegenwoordig kan ik ook echt huilen om de voorbeelden die TS gaf, of om liedjes van Kinderen voor Kinderen Dat is toch wel van een andere orde..
Ja of ienand die op mn werk vertelt dat ze iets heeft meegemaakt terwijl ik dr helemaal niet goed ken... ooh ik ken ook zat voorveelden, dan denk ik echt, doe normaal! Maar kan t niet helpen
Ik kan het ook echt (nog) niet accepteren. Sterker nog, ik irriteer me er aan en baal er van. Ik ga proberen aan andere dingen te denken, want soms vind ik het gewoon echt ongepast om te gaan huilen 😟