Hoi allemaal, Bij mijn zoon vermoeden ze verbale dyspraxie. Ik vraag me alleen af hoe zich dit ontwikkelt in de toekomst? Gaan kinderen uiteindelijk gewon normaal praten, en met welke leeftijd was dat bij jullie? Welke problemen levert dit op in de toekomst en op school of in contact met andere kindjes/mensen? Heeft iemand hier ervaring mee?
Mijn dochter heeft verbale dyspraxie. Haar taalbegrip is prima in orde, ze is gewoon niet goed verstaanbaar. Wij begrijpen meestal wat ze zegt, maar voor buitenstaanders wil dat vaak moeilijkheden opleveren. Wij hebben ervoor gekozen om haar naar speciaal onderwijs te laten gaan, zij krijgt nu de ondersteuning die ze nodig heeft van een zeer ervaren logopediste en zeer betrokken pedagogisch medewerksters. Hiermee gaat ze goed vooruit, het is nu afwachten hoeveel winst er te behalen valt. voor de lange termijn weten we niet hoe het gaat lopen, dat is afwachten. Mijn dochter is nu bijna 5 jaar.
Hey Liesje, Bij mijn zoon is het taalbegrip ook prima in orde en zijn woordbegrip is zelfs veel hoger dan gemiddeld. De woorden die hij zegt, zijn wel meestal verstaanbaar, afgezien van een aantal klanken die hij nog niet echt onder de knie heeft (zo zegt hij voor de r een j. ipv robot zegt hij dus jobot). Hij heeft in zijn eerste levensjaren veel last gehad van oorontstekingen en toen hij 2,5 was heeft hij eindelijk buisjes gekregen en toen ging hij qua spraak ook een stuk vooruit maar bij lange na nog niet voldoende. HIj heeft als baby nooit gebrabbeld (wat een huilbaby) en slapen was een ramp. Hij heeft echt tot aan het plaatsen van de buisjes (toen hij dus 2,5 was) slaapproblemen gehad, waarbij hij meerdere keren per nacht wakker werd en dan ging huilen of in ieder geval niet lekker in zijn vel zat. Hij werd dan meerder keren per nacht wakker. Hoe is dat bij jullie gegaan? (brabbelen, slapen??)
Onze dochter is altijd een heel tevreden en makkelijk (meegaand) kind geweest. nooit problemen gehad met slapen en altijd vrolijk. Bij jouw zoontje kan ik me voorstellen dat hij moest huilen van de pijn aan zijn oren. haar eerste woordje kwam vrij vroeg maar ze heeft heel lang stil gestaan. Echt brabbelen heeft mijn dochter maar minimaal gedaan. Toen ze eenmaal ging praten, viel vooral op dat ze geen goede uitspraak had en niet veel verder kwam dan tweewoordzinnen. Nu met goede logopedische ondersteuning kan ze hele verhalen vertellen waarbij de uitspraak wel goed vooruit gaat. Soms blijven woorden lastig, maar ze kan alle klanken wel maken. Ze kan ze alleen niet altijd juist toepassen bij sommige woorden. Bijvoorbeeld voor bos zei ze dos en k-klanken zijn moeilijk voor haar.
Mijn zoon heeft verbale dyspraxie. Hij heeft 3 jaar logopedie gehad waarvan 2 jaar een dyspraxie programma gevolgd. Dit was 2 keer per week naar logopedie en heel veel thuis oefenen. Herhalen herhalen herhalen, zodat hij het zich zou automatiseren. Eind groep 2 is logopedie dan gestopt, toen ging het praten goed. Hij zit nu in groep 4. Is erg goed in taal en lezen. Het automatiseren merken we nu wel met rekenen, met de tafeltjes. Daar heeft hij nu iets moeite mee, maar is een kwestie van ook weer veel oefenen en herhalen. Dyspraxie kan op meer vlakken dan alleen de taal voorkomen. We weten niet zeker of het daardoor komt. Vermoeden van wel. Hij schrijft ook bepaalde cijfers soms andersom zoals de 9 en 6 of 23 als 32. Problemen met anderen zijn er nooit geweest. Heeft veel vriendjes / vriendinnetjes. Wat hij hem wel nog altijd wat zwakker is, is de mondmotoriek,oa het niet goed kunnen aanraken van zijn mondhoeken met het puntje van zijn tong. Niet goed kauwen. Hij lijkt soms net een knaagdiertje met hoe hij kauwt.
Brabbelen heeft hij niet veel gedaan. 1e woordjes wel al voor zijn 1e verjaardag zoals mama, papa en hoi. Slaapproblemen zijn er wel geweest. Maar dit had een andere medische oorzaak. Wel is er sprake geweest van veel angsten (nu nog zoals niet alleen boven durven zijn) Angsten schijnt voor te komen bij ontwikkelingsdyspraxie. Ook met de fijne motoriek merkte wij dat dit soms moeizamer ging, zoals knopen dicht maken. Schrijven en veters strikken. Maar dat gaat steeds beter.
Ik merk dat (verbale) dyspraxie op veel verschillende manieren tot uiting komt. Ik begrijp ook dat jouw zoon wel regulier onderwijs gevolgd heeft (weliswaar met logopedie) Mijn zoon heeft al vanaf zijn 2e jaar logopedie maar dit heeft nooit wat uitgehaald. Nu zit hij op Kentalis, en nu merk ik ook pas vooruitgang. Hij imiteerde bijvoorbeeld nooit en wilde alleen iets zeggen als hij zeker wist dat het goed was. Nu doet hij dit wel steeds meer (net alsof hij zich hier veiliger door voelt). Op de reguliere PSZ was hier geen aandacht voor en viel hij eigenlijk en beetje in het niet omdat hij niet mee kwam met de rest (qua spraak). Hij is zich hier ook heel bewust van. Want zo gauw er druk op hem gelegd wordt of hij herkent een situatie waarin van hem verwacht wordt dat hij taal gebruikt, dan haakt hij af. Hij wordt in augustus 4, maar zal niet naar een reguliere basisschool kunnen gaan. Zijn fijne motoriek is goed, zijn grove motoriek is nog wat houterig (maar dat herken ik wel van mezelf ) mondmotoriek is ook nog wat zwak, maar hij heeft geen probleem bij bijv. eten. Hij maakt zinnen met de woorden die hij kan, maar vervoegt de woorden niet. Hij zegt bijvoorbeeld "nee ik" en bedoelt: "ik niet". Soms denk ik wel eens het is ook een kunst om met die beperkt aantal woorden toch zinnen te maken en duidelijk te maken wat hij bedoelt. Dat zeggen zijn juffen ook haha
Ik heb geen persoonlijke ervaring, maar ik heb het wel van dichtbij gezien bij een vriendin van me. Haar zoontje zei nog niets tegen de tijd dat hij 2 jaar was en zij had echt gevoel dat hij heel graag wilde, maar gewoon niet kon. Eerste gewone logopedie gehad, maar dat zette geen zoden aan de dijk. Toen met 2,5 jaar uitgebreid onderzocht bij audiologisch centrum, hij bleek erg slim te zijn en heel goed taalbegrip te hebben, maar kon het niet uiten. Is toen naar vroegbehandeling gegaan, 4 dgn in de week (vergelijkbaar met Kentalis). Heeft daar grote sprongen gemaakt. Is met ruim 4,5 jaar doorgestroomd naar regulier onderwijs. Heeft wel 2x week logopedie gehouden gericht op dyspraxie. Ze kregen thuis wel wat gedragsproblemen, hij bleek sociaal-emotioneel nog behoorlijk jong te zijn (wat past bij kinderen met een taalachterstand) en problemen te hebben met zelfvertrouwen. Hiervoor heeft hij speltherapie gehad. Eigenlijk is het daarna alleen maar bergopwaarts gegaan . Het gezin is ge-emigreerd toen hij 6 jaar was. In het nieuwe thuisland heeft hij vrij snel de nieuwe taal opgepikt en hij gaat daar nu naar (reguliere) school, waar hij het uitstekend doet. Het is nog wel te horen dat hij wat minder goed spreekt dan je zou verwachten van zijn leeftijd en ook leerkrachten horen dat hij wat meer moeite heeft met bepaalde klanken in nieuwe taal, maar hij kan zich goed staande houden. Geen behandeling/logopedie meer. Hij is nu bijna 8.
Hier was het vooral heel slecht articuleren en de ene keer een woord goed zeggen en een andere keer weer fout. Bepaalde klanken steeds door elkaar halen. Soms heeft hij dat nog wel eens met bepaalde woorden. Aardappel wordt vaak uitgesproken als aarddrappel. Hij is zich nooit bewust geweest dat hij slechter sprak dan de rest. Van zijn 3e jaar tot 6e jaar logopedie gevolgd en dagelijks thuis oefenen. Logopedie was hier wel met een speciaal dyspraxie programma. Heeft eerst een jaar gewoon logopedie gehad, meer zeer geringe resultaat. Toen doorverwezen naar het academisch ziekenhuis, waar de dyspraxie is vast gesteld. Hij volgt inderdaad regulier onderwijs.