Zodra ik mijn dochter van 8 maanden even in de box zet om het huishouden of iets dergelijks te gaan doen zet ze het gigantisch op het huilen/krijsen... Ik hoef er maar heen te lopen en ze begint al. Als ik haar eruit haal is het zo weer over... Heb haar nooit 'verwend' voorheen (zodra ze huilt oppakken of iets) Zelfde als bij haar vader. Ben ik uit beeld gaat alles goed, ben ik er gaat ze jengelen en wilt ze naar mij. Als ze bij opa of oma zit is dat weer niet het geval (nou ja vaak is er niks aan de hand) Snap dat dit laatste een fase kan zijn maar ik wordt er op een gegeven moment ook moe van om haar continu te dragen. (Loop al bij een fysiotherapeut voor nekklachten) Buiten dit om wilt mevrouw ook niet meer liggen en zitten maar staan en lopen (kruipen of tijgeren doet ze niet al zit het er denk ik wel aan te komen) als ik haar naast mij neerzet op de bank klimt ze gelijk op me om te staan (wat zonder hulp niet lukt want evenwicht is ver te zoeken haha) Hoe hebben jullie dit opgelost en wat is eigenlijk het beste om te doen..
Jaaaa... sprongetje!! Vreselijk. Hier resulteerde dat in Savonds en snachts veel huilen en wakker. Gewoon uitzitten, veel oefenen met tijgeren en Savonds een glaasje wijn inschenken voor jezelf. Succes!
Wachten tot het over gaat. Dat doe ik nog steeds haha. Zodra ik weg ben is m'n vriend goed genoeg maar owee als ze mij ziet en ze kan niet naar me toe. Drama.. Elke dag gaat het een stukje beter, dus we zitten het maar uit Hier was het een hele vooruitgang toen ze begon met kruipen en lopen.
Gelukkig slaapt ze snachts gewoon 😊 We doen idd veel oefenen met kruipen. Til haar heupjes op en dan help ik voorzichtig met voortbewegen. En zo nu en dan gooit ze zelf haar billen omhoog en heel soms staat ze op haar knietjes maar dat is ook alles (met veel paniek dat het niet lukt verder haha) We zitten het dan maar uit haha
Verlatingsangst kan ook nog meespelen, naast het algeheel hangerige van een sprongetje. Go with the flow. Eventueel dragen (doek/zak) en soms als het niet anders gaat laten huilen, rustig praten tegen je kind, laten weten dat je er nog wel bent, maar dat je haar simpelweg nu even niet kunt oppakken omdat ...(vul maar in). Het is nu eenmaal niet mogelijk om je kind de hele dag vast te houden, hoe fijn ze dat misschien zouden vinden. En... dan gaat de fase vanzelf weer voorbij . (tot er weer een volgende komt ... Persoonlijk waren de sprongen van 8,5-11 mnd en 13-16 mnd bij mijn kinderen het ergste)
Hier ook een baby van 8 maanden en precies wat jij zegt. Ook als ik hem op de grond leg op zijn speelkleed kruipt hij mij gelijk krijsend achterna de keuken in. En gaat dan huilend naast mijn voeten zitten. In de nacht wordt hij ook vaker wakker dan voorheen. Misschien idd een sprong?