Ok, nou voor mijn gevoel is dit ook een manier om ermee om te gaan toch? Accepteren dat het genetisch gezien niet verstandig is een kindje van jullie samen dan uitwijken naar een donor al dan niet bekend.
Ik denk dat iedereen moet oppassen om niet te gaan drammen. TS weet uiteindelijk wel waar ze zelf het meeste aan heeft want iedereen is anders. Het is alleen mogelijk om opties aan te dragen. Ik denk zelf dat cryos bv echt een goede optie is maar TS moet zelf beslissen het is haar leven en eventuele baby!
Volgens mij wordt zorgen voor een kindje ook heel erg lastig voor hen. Beide zijn psychisch onstabiel, imo geen goede plek voor een kind om op te groeien. Volgens mij zien TS en haar partner dat ook zo.
Maar daar vraagt ze niet om? Net als dat jij het destijds in jouw topic vervelend vond dat mensen bleven doordrammen over een zaaddonor, want zo kan jij ook nog een kindje krijgen.
Een zaaddonor kan in mijn situatie juist prima een oplossing zijn en ik weet zeker dat veel vrouwen dat ook wel willen. De bladen staan er momenteel vol van. Alleen is het voor mijn geen fijne oplossing omdat k dat niet op die manier wil. Maar evengoed is het voor TS wel de oplossing! Ze heeft helemaal niet aangegeven dat het voor haar geen goedvoelende oplossing is. Er zijn zat vrouwen die een gat in de lucht springen dat ze met een donor een kind krijgen, misschien is het voor haar ook wel wat!
Ts een heel knap en ws wijs besluit ! Respect! Ik kan me deels inleven in jouw situatie. De mmm en de gedachte om nooit een kind te hebben hakt er behoorlijk in. Gelukkig is het bij ons gelukt maar het gevoel ken ik nog zo goed. Weet je familie het? Ik heb het als heel fijn ervaren dat ze op de hoogte waren. Als je het dan moeilijk had dan konden ze er rekening mee houden. Als een verjaardag oid even te moeilijk is ga dan gewoon niet. Of vraag of je een ander keertje mag komen. (Als niet heel de familie over de baby hangt te "poele poele" bv) En je mag ook best nee zeggen tegen een kraamfeest straks. Vraag raad bij je psycholoog. Sterkte en een x. Het idd een rouwproces
Kijk anders eens bij de lounge onder borderline. Daar krijgt een vrouw met borderline ook een kind en krijgt daar goede hulp bij ook vanuit een bepaalde poli. Zeg niet te snel dat je iets niet kan, met vallen en opstaan kan een heleboel!
Ts het lijkt me erg moeilijk om die keuze te maken. Erg knap van jullie dat je je verstand toch boven je gevoel weet te zetten. Ik heb er geen ervaring mee dus kan je geen advies geven, wel veel sterkte met het verwerken van je kinderwens. Overigens heb ik wel een vriendin die haar ongewenste kinderloosheid aan het verwerken is, zij heeft therapie en daar heeft ze veel baat bij.
Heel veel respect voor jullie beslissing, al kan ik me heel goed voorstellen dat het voor jullie beide heel erg moeilijk is. Laat je verdriet ook toe, het mag er zijn, het is een verlies, een gemis wat je je leven lang mee zal dragen. Zijn sterilisatie maakt jullie beslissing niet anders, maar wel definitiever. Ik hoop dat je in je familie en / of vriendenkring voldoende steun krijgt, en ik hoop oprecht dat er een moment komt dat je echt kan genieten van het oom en tante zijn van jullie neefjes en nichtjes.
Ik heb wel ervaring met een deel van de genoemde problemen. Ik denk dat lanalala zich afvraagt of de man van ts niet te voorbarig is geweest. Er staat niet wat de lichamelijke problemen van haar man zijn. Maar bij veel van de genoemde problemen kunnen in de toekomst nog verbeteren. Daarin is ook mijn opvatting (wel zonder hun te kennen) dat ze het mogelijk te vroeg opgegeven hebben ipv hun mogelijkheden in de toekomst hebben overzien. En dat mochten zij er ooit klaar voor zijn er wellicht wel een mogelijkheid is. Cptss zit trouwens niet in de genen. Je kunt er wel gevoeliger voor geboren worden. Maar je kunt het als stoornis niet doorgeven via genen.
De keuze om geen kinderen te krijgen is al gemaakt en dan komt spuit 11 aan met een topic over een toekomstige mama met borderline en dat ts niet moet zeggen dat je iets niet kan maar dat je met vallen en opstaan een heleboel kunt. Sorry hoor, maar dan ga je wat mij betreft echt totaal de verkeerde kant op. En dit is niet het enigste topic waar het gebeurd.
Ik snap dat het vervelend is. Maar je hebt 2 kanten nodig om het onderwerp van een topic op deze manier pagina's te veranderen. Maar wat ts ook aan gaf is dat de moeite op het moment van de knoop is gekomen, en dus niet op het moment dat 'het besef' kwam of de keuze is gemaakt. Dat kan opgevat worden als spijt.
@ts Dapper dat jullie als stel dit besluit genomen hebben. Goed dat je naar een psycholoog gaat om om te kunnen gaan met alles wat jullie moeten meemaken. Ik hoop dat hij/zij jullie handvatten kan geven om ook met dit verlies om te kunnen gaan. Ik wilde eerst niet reageren in je topic omdat ik niet ongewenst kinderloos ben, maar ik zie nu verschillende posters die je lastig vallen met hun ongetwijfeld beste bedoelingen, maar zeker misplaatste adviezen. En ik wilde een tegengeluid laten horen dat ik je besluit heel dapper vind en ik hoop dat iedereen hier wil beseffen dat jullie deze beslissing na lang nadenken genomen hebben.
Een normale reactie zou dan zijn om te vragen of ts misschien spijt heeft van de gemaakte keuze. Dit is een gevoelig onderwerp en dat moet je met gevoel behandelen, niet door lukraak dingen te gaan roepen, adviezen te geven om een kinderwens toch uit te laten komen en te verwijzen naar topics en lijfspreuken die misschien voor ts helemaal niet van toepassing zijn en haar terug laten denken aan een keuze die al duidelijk is gemaakt.
Maar het is duidelijk wat de keuze van TS en haar partner is. Dat de keuze pijnlijk is is duidelijk, maar zij geloven dat dit de beste keuze is. Ze vraag hier om tips om om te gaan met deze keuze, met dit verdriet. Tegen een vrouw die de ontzettend moeilijke keuze heeft gemaakt om abortus te plegen zeg je ook niet 'maar met hulp kan je het toch houden?', het is pijnlijk, onnodig, offtopic en getuigd van 0 inlevingsvermogen. TS heeft imo steun nodig in haar keuze, en geen 'ja maar je kan toch...'.
Ik vind dat je daar helemaal gelijk in hebt. Het is bot geplaatst, en had veel beter verwoord kunnen worden. Zoals Sjaanbanaan al aangeeft. Maar om met gevoel om te gaan is het voor jezelf ook belangrijk om te kunnen benoemen welke gevoelens er zijn. Zodat je daar mee kunt leren om gaan.
Hoi allemaal, Bedankt voor jullie lieve reacties! Het kopje zwanger worden is voor mij persoonlijk al lastig aangezien mijn diabetes moeilijk in te stellen is. Dat is al vrij moeilijk. Maar het moeilijkste voor ons komt pas echt na de zwangerschap. Ik kan totaal niet tegen druktes, maar het is toch wel leuk om gewoon met je kind iets te ondernemen. Ik heb ook behoorlijk verl moeite met structuur krijgen en behouden. Op sommige dagen kan ik heel veel maar er zijn zat dagen dat ik niks voor elkaar krijg. Dan komt het huishouden weer aan op mijn man en die is dan ook weer een paar dagen van slag. Ik weet van mijzelf dat er bij mij in ieder geval geen verbetering in zal zitten, wel natuurlijk op het ontwikkelen van structuur. Maar dat zal dan al moeilijk genoeg zijn. Mijn man slaapt nooit een hele nacht, die heeft te vaak nachtmerries en is al blij met 3 uur slaap. We hebben de definitieve beslissing een aantal jaar geleden genomen. De sterilisatie hebben we gedaan omdat ik geen anticonceptie meer wil slikken. En we willen zekerheid dat we nooit zwanger raken. Mijn ouders en schoonmoeder en broer en zus weten wel van de situatie, en ze steunen ons. Maar ook voor mijn ouders is het nu behoorlijk wennen, ze willen ons volledige aandacht geven maar ze zijn natuurlijk superblij met het toekomstige grootouderschap. Ik hoop dat het verdriet slijt. Maar jullie reacties geven mij veel moed en ik heb er veel aan. Nogmaals heel erg bedankt.