Ik ben een alleenstaande moeder; heb me los moeten wrikken van mijn grote liefde die me achteraf op meerdere vlakken heeft bedrogen. Ons koophuis moeten verkopen mét een flinke restschuld, ik ben arbeidsongeschikt door een heftige chronische ziekte en heb een chronisch ziek kind. Ik dank God op mijn blote knietjes dat ik in een land leef waar ik ondanks alles mijn kinderen tóch een fijn leven kan bieden. Dankzij de toeslagen en ons sociale systeem. Ik moet sober leven maar kan wel rondkomen, sparen én af en toe de kindjes trakteren op een ijsje. Hier ben ik zeer dankbaar voor. Ik begrijp dat het soms krom lijkt voor tweeverdieners, maar geloof me: rijkdom zit niet in het bedrag op je rekening maar in de liefde en rust in je hoofd en hart. Stop met kijken naar anderen, maar sta stil bij je eigen rijkdom en wees dankbaar dat we mogen leven in dit land. Tel je zegeningen!
Ik ben ook een alleenstaande moeder. Ik had met mijn ex een eigen bedrijf. Wij betaalden jarenlang 52% belasting. Uiteindelijk vond mijn man het nodig om mij te bedriegen met mijn buurvrouw. En hij wilde met haar verder. Daarom zijn wij gescheiden. Jullie begrijpen dat ik helemaal kapot was. Ons huis had een restschuld, deze heb ik gelukkig in kunnen lossen door mijn bedrijf grotendeels zo over te dragen aan mijn ex, anders had ik ook nog de schuldsanering in gemoeten. Ik had niets meer, mijn ex woont in ons huis met de buurvrouw en haar 4 kinderen. Mijn kinderen heb ik nog maar voor de helft, wij hebben co ouderschap. Ik woon 300 meter verderop in een sociale huurwoning. En zie de buurvrouw met mijn kinderen aan de hand voorbij komen. Ik wil niet zielig doen, maar mensen die een scheiding nooit van dichtbij hebben mee gemaakt hebben geen idee. Zonder de toeslagen had ik het niet gered, het nam een groot stuk zorg en onzekerheid weg. Gelukkig heb ik vrij snel werk gevonden waarbij ik weer aardig voor mezelf kan zorgen. En ik krijg inderdaad ook kinder en partner alimentatie. De toeslagen zijn hierdoor al aardig gezakt. Mensen denken vaak 'dat overkomt mij niet' en kijken ook vaak een beetje neer op alleenstaande ouders, en gunnen ze het geld niet. Maar geloof mij maar, zeker de eerste 2 jaar zijn heel zwaar, het alleen zijn, het gemis van je man en in mijn geval de helft van de tijd mijn meiden. Ik had zoveel stress van alles dat ik niet eens full time kon werken. Gelukkig gaat het nu allemaal beter en kan ik weer voor mezelf zorgen. Maar ik voel me echt niet schuldig dat ik de toeslagen kreeg. Ik had het echt nodig en daar is het zorgstelsel voor. Toen ik zelf 52% moest afdragen baalde ik daar ook van hoor, maar ik heb eigenlijk nooit gedacht van 'ik gun het die mensen niet'. Beetje onsamenhangend verhaal misschien maar ik wilde hier toch even op reageren. Dingen zijn gewoon niet zo zwart wit allemaal als hier in sommige reacties gezegd wordt.
In tegenstelling tot andere toeslagen is de kinderbijslag iets waar we allemaal recht op hebben. En niet om te voorzien in eerste levensbehoefte. Een toeslag in andere vorm is omdat je op dat vlak een tegemoetkoming nodig hebt, want anders kom je financieel in de knoei. Huur, zorg ik noem maar wat. Het zijn dus twee verschillende dingen, ondanks dat ze allebei toeslag heten. Op het moment dat iemand daar 800 euro aan overhoudt, klopt dat systeem gewoon niet. Dat is wat ik heb gezegd, daar is het gewoon niet voor bedoeld, daar kun je lang of kort over zijn.
Degenen die zo simpel denken en nu zo'n grote mond hebben over toeslagen moeten dit nog maar eens lezen en je in een hoekje gaan zitten schamen! O en niet te vergeten dat degenen die hun mond vol hebben van toeslagen en alle vooroordelen daarover vaak wel degenen zijn die gretig gebruik maken van de KOT...die wij dus ook met zn allen betalen...zullen we die ook maar halveren of stopzetten dan?
Hoezo 'we allemaal'.? Mijn kinderloze buurvrouw niet hoor.! En mijn alleenstaande vriendin met kinderen krijgt dan weer geen toeslagen. Daarentegen zijn er stellen die onterecht uitkering en toeslagen ontvangen, omdat ze geen zin hebben om te werken.. Dat is niet eerlijk nee, maar heeft niks te maken met alleenstaand zijn..
Waar 'we allemaal' recht op hebben indien je kinderen hebt. Nogmaals, ik denk dat ik best wel snap wat je bedoelt hoor, maar het heeft in mijn ogen helemaal niets te maken met het punt waar ik over viel. Namelijk dat je niet zulke enorme bedragen hoort te kunnen sparen van je toeslagen. Dan klopt er gewoon iets niet in de berekening. En zoals ik ook al meerdere keren heb aangegeven, lijkt me dat bijzonder pijnlijk voor mensen die die toeslagen juist zo hard nodig hebben. Dus ik wil het hier verder ook gewoon bij laten.
Dat kun jij helemaal niet bepalen of dat klopt of niet. Wat ik ervan lees in het voorbeeld dat hier gegeven werd leeft diegene vrij sober. Als ze ervoor kiest om kleding e.d. tweedehands te kopen bespaart ze daar geld op, en zo met nog veel meer dingen. Niemand heeft te bepalen dat het geld wat zij overhoudt door slim te besparen dan maar weer moet inleveren, wat een onzin zeg!
Je hoeft je toch ook niet schuldig te voelen dat je toeslagen hebt gekregen? En ik lees niemand hier die zegt het iemand niet te gunnen. Het enige waar vraagtekens bij wordt gezet is de ogenschijnlijke hoeveelheid die sommigen schijnen te ontvangen of die erg veel overhouden. Dat is het enige. Jij hebt gebruik gemaakt van het vangnet en bent er weer bovenop aan het krabbelen. Precies waar een vangnet voor bedoelt is . Off topic: een scheiding lijkt een vreselijk heftig om mee te maken, en ik hoop dat ik dat ook nooit hoef mee te maken. Jij klinkt positief, je komt er wel
Ik heb er op gereageerd zoals het gezegd werd, en dat was niet zoals jij het nu stelt. En ik heb daar gewoon een mening over. En jij komt mij vertellen dat ik dat niet mag? Hou toch op zeg. Ik stop met deze discussie, omdat dit van kwaad tot erger gaat. Er worden me nu dingen in de mond gelegd, en daar hou ik niet van.
Ik kan heel goed lezen hoor, jij zegt dat het systeem niet klopt wanneer iemand die toeslagen krijgt 800 euro per maand overhoudt. Als reactie op een lid hier die dat dus kan overhouden. En zij besteedt haar geld dus slim. Niemand kan bepalen dat dat niet klopt.
Schamen? Simpel denken? Misschien moeten mensen eens beter gaan lezen. Het feit dat mensen geholpen moeten worden in de vorm van toeslagen wordt niemand misgund. Maar als we het dan hebben over de hoogte van toeslagen zijn er verschillende meningen over hoeveel je mensen moet helpen. Gaat het dan om puur de primaire behoeften of ook secundaire behoeften? Ik ben van mening dat je mensen dan puur in de eerste levensbehoeften moet helpen. Een ander is het daar niet mee eens. Dat kan. En gaat het over KOT, die heeft vrijwel iedereen nodig. Opvang is anders niet te betalen. En dus niet alleen voorbehouden aan mensen die een 'mening hebben over toeslagen' en er 'gretig' gebruik van maken.
Geen enkele situatie is hetzelfde dus een vast bedrag wat primaire levensbehoeften zijn dat kan niet. Een ander die evenveel toeslagen krijgt als het zp lid hier in het voorbeeld koopt wellicht geen tweedehands kleding e.d. en houdt dus niks over. Dan kun je stellen dat de toeslag juist is, omdat ze niks overhoudt?? Maar iemand die soberder leeft, en dus geld overhoudt om tegenslagen zelf op te kunnen vangen die moet daarvoor gestraft worden? En hee, als jij je opvang niet zonder toeslag kan betalen is dat jouw probleem toch?? Ik eet er geen boterham minder om. Moeten we allemaal zo egoïstisch gaan denken?
Deze discussie kan eindeloos duren maar we kunnen niet bij elkaar in de portemonnee kijken. Hoogte van toeslagen en kortingen op weet ik veel wat hangt van zoveel dingen af. Koophuis of huurhuis, hoogte alimentaties (als je die krijgt), aantal kinderen, leeftijd kinderen, je eigen inkomen, hoeveel uren opvang nodig, etc. Daarnaast vind ik ook dat het per gemeente beter geregeld is dan bij de andere gemeente. Bij sommige gemeenten wordt er echt iets gedaan voor de mensen met de kleinste inkomens. Sportabbo voor kinderen bijvoorbeeld zodat zij ook kunnen voetballen. Dat scheelt ook al als het goed geregeld is. Blijft natuurlijk niet eerlijk dat sommigen er keihard misbruik van maken. Stiekem samenwonen en bij belastingdienst/instanties aangeven dat het niet zo is, handje ophouden en er doodleuk nog een beetje zwart bij werken om de dure merkkleding te betalen. Enkelen gaan zelfs zo ver dat ze bij de gemeente nog gratis sporten/uitjes voor de kinderen krijgen terwijl ze daar helemaal geen recht op hebben. Die mogen ze van mij echt wel hard aanpakken. Lees hier dat sommigen door slim te budgetteren redelijk veel geld overhouden. Vind niet dat je dan maar weer in moet leveren. Wij hebben hier ook een redelijk gezonde bankrekening.... waar we hard voor sparen en we laten dingen zodat we kunnen sparen. Keuzes maken heet dat. Maar goed, dat is een hele andere discussie. Of je kan omgaan met geld enzo. Daar ging het nu ff niet om
Wil je het niet begrijpen of doe je alsof? Natuurlijk is geen enkele situatie hetzelfde daarom hebben we een minimum inkomen vastgesteld in Nederland. Voor een groep mensen komt dit bedrag voort uit inkomen, voor een ander deel uit werkinkomsten en toeslagen en voor weer een deel komt dit compleet voort uit toeslagen. En daarvan moet je je zien te redden. Hou je geld over daarvan, top, maar 800 daarvan overhouden is praktisch onmogelijk. En als jij dus een minimum inkomen hebt, aangevuld door de gemeenschap, en daar 800 van overhoudt dan zit de extra toeslag niet bij de goede persoon. Dat is wat werd gezegd. En ja, dan is dat idd mijn probleem. En dus? Ik zie dan 2 opties: Dan ga ik meer werken om het wel te kunnen betalen of blijf ik thuis en stop ik met werken.
Ik begrijp het heel goed, maar de conclusie: dan zit de toeslag niet bij de goede persoon is veel te kort door de bocht. En dat proberen meerderen hier uit te leggen: als je niet in die situatie zit is het makkelijk oordelen. En de KOT is dus ook een toeslag, zolang je kan sparen of op vakantie kan en KOT krijgt moeten ze die ook maar korten of helemaal niet meer geven. De toeslag komt dan duidelijk niet bij de juiste mensen terecht
Gaat het hier nu om de (hoogte van de) toeslagen of alleenstaande ouders? Ben zelf alleenstaande moeder. Krijg bijstand en toeslagen. Werken zit er om allerlei redenen niet in. En als het in de toekomst wel gaat gebeuren dan nooit meer op het niveau wat ik gewerkt heb. Door allerlei omstandigheden. Ik zal dus altijd aangewezen zijn op toeslagen. En dat Is dubbel. Mooi dat het in dit land kan maar jammer dat het nodig is. Aan de andere kant; het is wat het is. Ik heb in het verleden (met veel plezier) hard gewerkt. En zou dat met alle liede weer doen als mijn omstandigheden en de gezondheid van mijzelf en mijn kinderen anders Was. Weet je, nog los van het moeten verwerken dat je relatie anders loopt dan je Had gedacht en wat dit voor je gezin betekend, los van mn relatiestatus: het Is ontzettend *censuur* om niet meer het werk te kunnen doen waar je voor geleerd hebt, om ook veel ander werk niet te mogen doen van je arts en arbeidsdeskundige ookal voel je je er goed genoeg voor. Je onafhankelijkheid moet je inleveren waardoor je afhankelijk bent van die uitkering en toeslagen. Om de zoveel tijd moet je je bankgegevens e.d.insturen, je bent aan allerlei regels gebonden (ik zeg niet dat het verkeerd Is!). Je weet dat dit de komende paar jaar niet gaat veranderen want je bent zelf chronisch ziek en je kinderen hebben het ook niet getroffen. En dan lees je weer eens zo'n topic als dit. Zo demotiverend. Het Is niet dat ik om deze omstandigheden heb gevraagd. En dat geldt voor veel mensen met een minimum inkomen. Ik leef met de wetenschap dat zowel ikzelf als mijn dochter nooit beter zal worden. Het autisme van mn kinderen zal ook nooit genezen. Genoeg werken om onafhankelijk te zijn zal nooit meer lukken. Een heleboel dingen zullen door mijn gezondheid en/of financiën nooit haalbaar zijn. Ik zou mijn complete inkomen inleveren voor een geneesmiddel voor mijn dochter. Als ik geen kinderen Had zou ik alle doktersadvies negeren en een betaalde baan hebben. Maar ik ben in mijn eentje verantwoordelijk voor twee prachtige mensjes. Ik kan het risico niet nemen om gehandicapt te raken of te overlijden.en daarom zal ik ook de komende jaren schaamteloos mijn hand ophouden, met opgeheven hoofd. Sorry mijn verhaal Is misschien niet helemaal duidelijk. Er zit vooral een hoop emotie in. De oplichters moeten aangepakt worden. Niet de mensen die wel willen maar niet kunnen. En hierdoor afhankelijk zijn. Hoe ik mijn inkomsten besteed gaat in principe niemand wat aan. Al zou ik er bij wijze van spreken 800 Euro aan over houden (wat ik niet doe). Bovendien kan ik nie teveel sparen en ik ook geen studiefonds voor de kinderen hebben. Als ik teveel geld heb wordr mn uitkering stopt gezet.
Ik hou ook rond de 600 euro over om van te eten, sparen en leuke dingen te ondernemen. Maar goed woon op een goedkoop flatje op 3 hoog achter en heb bijna geen extra's. Ben heel zuinig met stroom en gas. Goedkoop tv en internet abbo, een goedkoop tvtje dat al 10 jaar hangt. De kat krijgt goed voer maar koop ik per 10kilo. Maar als er wat stuk gaat kan ik zelf een nieuwe bank of wasmachine kopen. Terwijl ik gezien mijn inkomen best recht heb op dat speciale potje bij de gemeente. Heb geen auto en doe dus alles op de fiets, ook de 10 km die ik 2x per dag moet fietsen om mn zoontje van en naar de opvang te brengen. Dat spaart heel erg veel geld uit. Als ik binnenkort een auto voor de deur heb staan dan zal dat bedrag brhoorlijk slinken. 😉 Zou ook liever op de begane grond wonen en een tuintje hebben voor mijn zoontje maar goed voor nu zit dat er even niet in. Heb wel een hele uitgebreide zorgverzekering omdat dat iets is dat ik heel erg belangrijk vind. Het zijn allemaal keuzes die je maakt. Voordat ik alleenstaand een kind kreeg had ik gewoon een goede baan en studeerde ernaast.die baan raakte ik kwijt doordat ik al heel vroeg in mijn zwangerschap niet meer dat werk mocht doen omdat het me harde buiken oppeverde. Zodoende in de bijstand terecht gekomen maar er inmiddels uit. Ook met heel hard werken en voor mezelf beginnen. Hopelijk mag ik zo ook 52% belasting betalen want dan heb ik het toch mooi voor elkaar😊