2 keer vroeggeboorte, waarom?

Discussie in 'Vlindertjes van 17 - 24 weken' gestart door seymour2, 4 apr 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. seymour2

    seymour2 Nieuw lid

    2 apr 2017
    3
    0
    1
    NULL
    NULL
    De titel zegt het al, ik heb helaas twee keer veel te vroeg afscheid moeten nemen van mijn prachtige en gezonde kindjes. Heeft iemand het zelfde meegemaakt?

    Vorig jaar ben ik met 22+1 bevallen van een gezonde, lieve, kleine, mooie jongen, met pijn in mijn hart, heb ik hem moeten laten gaan.
    Ik had wel al vrij vroeg in de zwangerschap last van harde buiken, later is daar licht bloedverlies bijgekomen. Maar geen enkele arts dacht dat het zou resulteren in een vroeggeboorte. Ik heb nog even in het ziekenhuis gelegen en een cerclage gekregen, maar helaas mocht het niet helpen. In mei is mijn prachtige en gezonde zoontje geboren. Hij heeft nog even geleefd, en is vervolgens in mijn armen overleden.
    Na de bevalling kwamen ze erachter dat de navelstreng aan de zijkant van de placenta was gehecht, waardoor een klein stukje van de placenta niet goed kon hechten. Dit heeft gezorgd voor het bloedverlies en de harde buiken.
    Het werd omschreven als dikke vette pech en iets wat eigenlijk bijna nooit voorkomt en wat zeker niks te maken zou hebben met een volgende zwangerschap.

    Het is een zware tijd geweest en ik was door het dolle toen ik 5 maanden later weer zwanger was.
    Ik had er alle vertrouwen in, ik kreeg proluton injecties, wat heel goed werkte maar toch natuurlijk een kleine angst, die ik steeds weer naar mijn achterhoofd schoof, "niet aan denken".
    Mijn buik was super rustig, alleen zat de placenta dit keer heel laag en aan de voorkant. De arts gaf al aan dat dit zou kunnen leiden tot bloedverlies, maar dat kan voorkomen. Dus toen ik rond 18 weken licht bloedverlies kreeg, was ik niet heel erg ongerust. Ik vond het wel vervelend, maar echt bezorgd was ik niet, ik had nog steeds echt alle vertrouwen, dit kindje zou er gewoon komen in juli.
    Ik was verder echt vanaf het begin al aan het genieten van mijn zwangerschap, mijn buik was rustig en lekker aan het groeien en ik voelde mijn dochtertje ook bewegen, super leuk.
    Helaas werd ik een ochtend wakker en voelde ik een natte plek, ik dacht dat het wat bloedverlies was, maar dat was het niet. Het was doorzichtig. Ik wist meteen dat het niet goed was, al hoopte ik dat het urine was oid. In paniek heb ik mijn man van werk gebeld en zijn we naar het ziekenhuis gegaan en daar werd mijn vermoeden bevestigd. Mijn vliezen waren gebroken. Mijn wereld stortte in.
    Ik heb nog 6 dagen in het ziekenhuis gelegen en alle hoop uit mezelf geduwd om te blijven geloven dat het misschien toch nog goed kon gaan. Ons meisje was nog steeds aan het bewegen en haar hartje klopte goed.
    Helaas is het toch niet goed gegaan en is ons meisje ook te vroeg geboren. Weer een prachtig en gezond klein mensje die maar heel even bij ons mocht blijven.
    Ze is in termijn 2 dagen eerder geboren dan haar broertje, dus 21+6.
    Het gebeurt weinig dat door het bloedverlies de vliezen breken, maar het is gebeurt.
    Ik heb nu twee weken gehad met enorm veel verdriet en onbegrip.

    Er wordt nu wel gesproken over dat er toch iets mis was met de aanhechting van de placenta, dat deze te makkelijk loskomt en dan dus niet meer hecht aan de baarmoederwand. Hij gaat ook niet verder los, nou ja, tenminste de beide keren tot dus 22 weken, geen idee hoe het verder zou gaan natuurlijk.

    Ik wil toch heel graag een volledige zwangerschap hebben en een bevalling meemaken van een gezond en blijvend levend kindje, dus we willen wel weer doorgaan.
    Maar ik wil natuurlijk eerst heel graag weten wat er mis is, want nog een keer zo iets meemaken zou ik niet aankunnen.

    Heeft iemand van jullie een idee? Of hebben jullie het zelfde meegemaakt? Ik zou heel graag in contact komen met anderen die een soortgelijke ervaring hebben gehad en toch een of meerdere gezonde kindjes hebben gekregen.

    Sorry het is een heel verhaal geworden, dank voor het lezen!
    Ik moest het verhaal ook even kwijt denk ik...

    Seymour2
     
  2. Springday

    Springday Fanatiek lid

    20 mei 2014
    1.409
    0
    36
    Ik heb geen ervaring, althans wel met een loslatende placenta met 34 weken, en laagliggende placenta in combi met bloedverlies maar niet precies wat jij hebt meegemaakt. Twee keer zeg! Heftig! Ik wil je veel sterkte wensen.
     
  3. Berte

    Berte VIP lid

    24 feb 2011
    6.849
    3.614
    113
    Vrouw
    Thuis
    Wat vreselijk dat je dit 2 keer hebt moeten meemaken.

    Ik ben van mijn eerste spontaan bevallen met 21 weken, daarna nog 3 gezonde kinderen gekregen mbv een cerclage en utrogestan, alledrie met ruim 39 weken geboren.

    Begrijp ik uit je post dat je ook tips wilt? Ik zou met je gynaecoloog overleggen welke academische ziekenhuizen hier de meeste ervaring mee hebben en dan bij hen voor een second opinion langs gaan. Laat ze maar een plan van aanpak opstellen waarmee jij de sprong in het diepe weer durft te wagen. Als je al bij een academisch ziekenhuis liep, zou ik toch bij een ander kijken of ze er anders tegen aankijken.

    Je bent helaas niet de enige op dit forum die dit meerdere keren heeft moeten meemaken. Ik denk dat deze dames nog wel zullen reageren in je topic wanneer ze daar aan toe zijn.

    Heel veel sterkte
     
  4. khloe877

    khloe877 Fanatiek lid

    18 nov 2013
    1.453
    565
    113
    Vrouw
    NULL
    noord Holland
    Vreselijk dat je 2kindjes moet verliezen, zo ondragelijk

    Helaas kan ik met je mee maken,
    Wij zijnonze dochter verloren.
    Met 27,5wk, met 27wk had ik ineens bloed verlies, werd opgenomen in amc, na 3 dage mocht i weer naar huis, ik had weeenremmers gehad en dat sloeg aan.
    Helaas 2e dag thuis ben ik Snachts terug gegaan, hardebuiken voelde niet goed.
    Helaas bleek dat Mn lichaam de hardebuike als weeen zag,
    En zette het door en beviel ik van onze dochter te vroeg.
    Ze heeft nog 4dagen beleeft maar uit eindelijk in Mn armen overleden.
    Oorzaak nooit gevonden niks uit obductie gekomen pure pech.
    Moeilijk te bevatten waarom,
    Na 3maanden was k weer zwanger, heel spannend.
    Om2weken kreeg ik echo en cervix meting.(ze wiste niet zo goed waar ze nou op moeste letten)
    Met 12 en 20 we namen ze een kweekje af, met 20wk kwam er uit dat ik een drager van bacteriën ben wat vroeg geboorte kan veroorzaken maar hoeft niet, ik kreeg antibiotica voor alleen was nooit vast gesteld of dat hielp.
    Met we 24 bleek Mn cervix verkort en moest halve dage gaan werke en meer rusten en Uiteindelijk met we 27 volledig ziektewet rust.
    Heb toen 40.1wk gehaald en nu gezonde zoon rondlopen.

    Wij gaan nu voor 3e kindje maar blijft spannend en onzeker en we moeten weer onder strenge controles blijven vanwege zwakte cervix.

    Neem contact om met een academisch ziekenhuis en blijf op je strepen staan dat ze je streng in gaten houden.
    En bij twijfel meteen na ziekenhuis gaan in je toekomst zwangerschap

    Dikke knuffel
     
  5. seymour2

    seymour2 Nieuw lid

    2 apr 2017
    3
    0
    1
    NULL
    NULL
    Dank voor jullie reacties.
    Ja, het blijft onwerkelijk.

    Jeetje wat heftig Khloe! Moest je volledig plat vanaf 27 wkn? Ben je in het ziekenhuis gebleven?
    Wel ontzettend fijn dat alles goed is afgelopen en zelfs met 40 wkn bent bevallen.

    @ berte, waar is de utrogestan? Ook tegen harde buiken? Was je snel daarna weer zwanger? Zijn de drie zwangerschappen fijn verlopen? Wat fijn dat het gewoon goed is gegaan.

    Ik hoop dat er nog meer vrouwen zullen reageren. Ik ben namelijk ontzettend beniewd naar mogelijke oorzaken.
    Bij mij hebben ze regelmatig getest voor infecties ed, maar niks gevonden.

    Ik was inderdaad ook van plan om naar een academisch ziekenhuis te gaan. Dit ga ik proberen zo snel mogelijk te regelen.

    Op een of andere manier voelt het dat ik zo snel mogelijk weer zwanger wil zijn.
    Ik hoop dat het lukt, net zoals jij Khloe, binnen 3 maanden. :) zou fantastisch zijn.
    Ik vind het ook wel spannend idd.

    Ik hoop dat je snel weer zwanger bent Khloe.

    Grtjs
     
  6. khloe877

    khloe877 Fanatiek lid

    18 nov 2013
    1.453
    565
    113
    Vrouw
    NULL
    noord Holland
    Seymour2 vanaf 27weken mocht ik thuis rustig aan doen.
    Hoefde nog niet 100%plat.
    Maar mocht geen inspanning doen of druk opruime en schoonmaken.
    Me dag was eigenlijk heel saai van bed naar bank tv kijke afentoe buite in tuin zitten. Als k hond ging uitlaten dat is nog geens 500meter na een veldje was dat al te veel. Werd mn buik meteen heel hard.
    Moest wel als k niet vertrouwde meteen belle en elke week controle.

    Ik hoop dat het snel voor jullie lukt.
    Voor mij was dat wel een reden en licht puntje om verder te gaan.
    Dikke knuffel
     
  7. Berte

    Berte VIP lid

    24 feb 2011
    6.849
    3.614
    113
    Vrouw
    Thuis
    Utrogestan heeft dezelfde werkzame stof als proluton, namelijk progesteron. Maar in 2011 werden de injecties nog niet door de verzekeraars vergoed, dus kreeg ik pillen.

    Het waren geestelijk zware zwangerschappen en ik heb vanwege rust nemen ook niet volledig kunnen werken.

    Ik was heel snel weer zwanger, na 4 maanden al. Ik wilde weten of het zou kunnen lukken en heb daarom niet te lang gewacht. Achteraf gezien had ik beter langer kunnen wachten. Ik zat nog middenin de rouw om mijn eerstgeborene en dat combineerde voor mij heel slecht met zwangerschapshormonen en de extra progesteron.

    De zwangerschappen van mijn jongste 2 waren ook een stuk beter te doen. Ik wist dat het behandelplan van het ziekenhuis voor mij werkte en dat maakte dat de angst een stuk minder was.

    Maar als ik de keus weer zou moeten maken, had ik weer zo snel zwanger geworden van mijn oudste zoon, je wilt gewoon een kind om mee naar huis te nemen en die wens overheerste bij mij alles.
     
  8. TS2016

    TS2016 Actief lid

    3 jan 2017
    118
    4
    18
    Wat een verdrietige en pijnlijke verlies. Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen! X
     
  9. rodewolk

    rodewolk Niet meer actief

    #9 rodewolk, 19 apr 2017
    Laatst bewerkt door een moderator: 28 aug 2019
    Allereerst heel veel sterkte toegewenst. Ik ben mijn kindje kwijtgeraakt. Ik ben nog niet bezig om opnieuw zwanger te worden, soms durf ik het ook niet meer aan.

    Wil je nogmaals veel sterkte toewensen en 2 keer een kind verliezen lijkt mij ondraagbaar.
     
  10. Neisie

    Neisie Nieuw lid

    2 okt 2016
    1
    0
    1
    Beste Seymour, wat een verdriet, ik wil je heel veel sterkte, liefde en steun wensen. Ik weet precies hoe het voelt, ook wij zijn twee keer een kindje verloren bij 20+2 en 24+2 weken nadat mijn vliezen respectievelijk 8 dagen en 4 weken ervoor waren gebroken. De tweede keer had ik een vaginale cerclage die dus niet heeft geholpen. Wees lief voor jezelf en neem de tijd om deze inktzwarte periode door te komen. Jouw kindjes zullen er altijd zijn, elke dag.

    Je schrijft dat het misschien komt door aanhechtingsproblemen met de placenta. Ik weet daar helaas zelf te weinig van af om er iets over te kunnen zeggen. Hebben ze ook gekeken naar mogelijke problemen met je baarmoederhals die misschien te vroeg ontsluit/korter wordt? Ik vermoed van wel, omdat je schrijft dat je de eerste keer een cerclage hebt gekregen. Had je dat de tweede keer ook? Ik zou je zeker aanraden om een second opinion aan te vragen in een academisch ziekenhuis (of nog een ander academisch ziekenhuis aangezien je nu waarschijnlijk daar ook al opgevolgd werd). Bij vroeggeboortes spelen vaak veel dingen mee en artsen geven niet snel een heldere diagnose. Bij mij werd pas na twee keer vastgesteld dat ik een incompetente cervix heb ten gevolge van een eerdere ingreep aan de baarmoederhals (ik vermoedde het zelf vanaf de eerste seconde). Doe vooral zelf veel onderzoek, probeer dingen te lezen en kom vooral voor jezelf op als je extra dingen wilt laten onderzoeken. Veel sterkte!
     

Deel Deze Pagina