Gisterenavond na een gezellig bedrijfsuitje wilde ik naar huis gaan. (Rest bleef nog voor het feest, bleef daar slapen en weer ontbijten). Sta op om gedag te zeggen en begin me toch te janken. Collega's om me heen en eten en drinken voor me geregeld. Kon nog zeggen dat ik moe was en misschien daarvan kwam, maar zo moe was ik helemaal niet. Collega stelt nog voor om maar te blijven slapen, meteen weer huilen, schoot vervolgens in de lach om mn reactie. Uiteindelijk weer rustig, wat gegeten en gedronken en in de auto gestapt. Maar moet van de week maar even uitleggen dat dat nou toch echt de hormonen waren Kon echt niet normaal meer dingen zeggen of stond weer te janken
Ja echt hoor... Kreeg vandaag ook van paar collega's de vraag of het weer ging XD Thuis hebben ml en ik er gelukkig hard om kunnen lachen
op het laatst kon ik mijn veters niet meer strikken, dus mijn vriend deed dat als ik schoenen met veters aan deed, omdat het zo'n raar gezicht is schoten we de eerste keer zo hard in de lach dat ik mijn plas niet meer kon ophouden en er tijdens het lachen uitschoot ' Ohjee volgens mij heb ik een beetje plas laten lopen' waarop mijn vriend bijna op de grond lag van het lachen. Ik voelde me op sommige momenten tijdens de laatste weken ook echt hulpeloos met de kwaaltjes en dikke buik... dus die plas laten lopen kon er ook nog we bij
Ik zat gisteren niet goed in mijn vel. Alles stond me tegen, ik had weer moeten overgeven sinds een paar weken en had knallende hoofdpijn. Ik was bezig met schoonmaken op een heel rustig tempo. Op de radio draaiden ze klassiekers en op een gegeven moment was er een nummer dat me zo naar mijn keel greep, dat ik begon te janken. Maar echt janken, met tranen, snot en al, en gierende uithalen. Ik weet nog steeds niet wat me overkwam, ik kon het gewoon niet inhouden. Ik was de kasten aan het afnemen en liet me op het kleed zakken, poetsdoek nog in mijn hand, en maar wachten tot het overging. Mijn man kwam binnen en schrok eerst, ging toen bij me zitten en hield me vast tot het over was. Het zag er vast heel komisch uit Maar echt, wat was dat!
Ik had afgelopen zondag zwangerschapyoga. Het was een partner les, maar aangezien mijn partner niet mee was deed ik de oefeningen met een andere vrouw van wie de partner er ook niet was. Ze ging achter me zitten, en legde dr handen op mn buik om te voelen of ik goed naar mn buik ademde. Op het moment dat ze dr handen neer legt krijgt ze me toch een karate schop van die kleine druktemaker in mn buik!! Dr hele hand kwam omhoog. We lagen dubbel van het lachen, en iedereen was uit de concentratie wat betreft de buikademhaling 😅