Ohh heel moeilijk de eerste keer! Vond ik ook echt! Ik zag er zo tegenop! Maar; zodra we weg waren was het voorbij en kon ik ervan genieten! Ik hoop jij ook!!! Veel plezier. En houd gewoon in gedachte; als t echt niet gaat ben je zo weer terug!
Heeft bij mij ook lang geduurd als ik het vergelijk met anderen uit mijn omgeving: met 13 mnd voor het eerst uit logeren gegaan voor 1 nacht. Vond ik heel moeilijk maar toen het afscheid achter de rug was (en de tranen gedroogd ) heb ik er wel van kunnen genieten. Maar ik was super blij toen ik hem weer op kom halen!
Die van ons was 2,5 maand oud toen ze ging logeren bij haar oom en tante. Staat wel bij dat als ons wat overkomt zij haar peetouders zijn, dus wellicht dat dat anders is. Hun kinderen waren helemaal in de wolken met hun kleine nichtje in huis. Waren super trots dat ze met mama samen de kleine flesje hadden mogen geven (had gezegd dat dat prima was). Laatst weer even nachtje logeren bij hun en ze draait helemaal mee in t gezin. De jongens wijken amper van haar zijde en ze slaapt, drinkt en speelt net zoals anders. Krijg geregeld appjes binnen met hoe t gaat en leuke foto's dan weet ik dat alles goed is. Oma's zijn al wat ouder, maar is ze net zo lief bij alleen sliep ze amper vanwege de reisledikant, dat vond ze niks. Alles went en nu nemen we nog de wagenbak mee en oefenen we met slapen bij oma als we gaan kaarten/catan spelen in de avond bij ze.
De oudste met bijna 10 maanden. We hadden een bruiloft en ik kon er echt niet onderuit. De jongste is met 1,5 een keer bij opa en oma geweest. Maar die werd ook vaak wakker in de nacht. Nu zou het prima kunnen. Hij zou laatst naar mijn beste vriendin maar werd toen ziek. Ik gaf bij beide borstvoeding en voor de 9 maanden kon ik ze sowieso niet uit logeren doen ivm nachtvoedibgen. Kon die zelf ook niet overslaan want dan werd ik met knallende tieten en een nat bed wakker. En kolven in de nacht zag ik niet zitten. Heb zelf weinig moeite met uit logeren doen. Maar dus wel na een maand of 9. Daarvoor hingen ze nog teveel aan me met de voedingen.
Toen hij 4 maanden was voor het eerst. Dit ging heel goed, ik had er zelf ook niet zoveel moeite mee. Ik kreeg regelmatig berichtjes en foto's dat hij het goed maakte en ik weet ook dat de opa's en oma's het beste met hem voor hebben. Ze hebben zelf ook 3 kinderen opgevoed en dat is helemaal goedgekomen. Gewoon positief denken
De oudste was 1,5 jaar. Bij opa en oma. De jongste was een jaar, maar ging met haar zus mee naar opa en oma. Toen werd ik er wat makkelijker in.
Was geen optie geweest bij dl; die was te eenkennig. Heeft trouwens nog steeds nergens gelogeerd, komt pas als ze bij vriendinnetjes wil blijven slapen denk ik
Hij was 3,5 week. Wij zijn er heel makkelijk in. Maar als hij ziek zou zijn, dan blijft een van ons lekker thuis.
Nog nooit .. hij is bijna 4 Het is niet eerder nodig geweest Hij gaat er vast vanzelf om vragen dat vind ik vroeg zat Zou nou gewoon gaan alles al besproken is Trek je het niet kan je altijd terug toch Ow bij ziekte zou ik het ook niet aan kunnen
Onze oudste sliep met een maand of 2 bij mijn ouders. Ik vond het helemaal geen probleem, al hing ik de volgende ochtend wel gelijk aan de telefoon om te vragen hoe de nacht was gegaan. De jongste heeft met een maand oud 2 nachten bij mijn moeder geslapen. Dat had overigens een hele andere reden. Ik trok het gewoon even niet meerven mijn moeder heeft toen voorgesteld om L. voor een paar nachtjes bij haar te houden zodat wij even bij konden tanken. Je kindje zal er waarschijnlijk niet zo'n moeite mee hebben, maar als jij je er niet fijn bij voelt........tja, dat is san lastig natuurlijk.
Hier gaat de kleine vannacht voor het eerst bij opa en oma slapen voor 2 nachtjes. Niet omdat ik dat nou zo graag wil maar ik zit er helemaal doorheen, het gaat niet goed met mij . Na de nachtvoeding wil meneer namelijk zijn bedje niet meer in en slaapt alleen bij mij waardoor ik dus al een week of 5 's nachts op de bank bivakkeer. En daar slaap ik dus niet. Ik loop op mijn tandvlees en ben kortaf tegen iedereen. Voel me verschrikkelijk schuldig naar de kleine omdat ik hem voor mijn gevoel dump maar het is even nodig helaas .
Waarom leg je je kleintje dan niet naast je in bed? Of maak een co-sleeper, als je dat veiliger vindt. Mijn man heeft maanden apart geslapen omdat mijn zoon enkel naast me in bed rustig verder sliep. No way dat ik daarvoor op de bank ging slapen hoor.
Nou inderdaad, dat dus! Ik leg haar ook gewoon tussenin en toen ze zo klein was hadden we een co-sleeper. Ik ga niet met haar op de bank. Het gebeurt weleens dat manlief halverwege de nacht naar de bank verhuist als ons moppie ons halve bed in beslag neemt hahahaha. Maar zonder gekheid, lekker bij je in bed nemen, slaap je gewoon saampjes weer verder. TS beterschap met je kleine, goede keus gemaakt, logeren komt echt wel een keer.
Fijn dat je op deze manier 2 nachtjes even bij kan slapen, maar mijn vraag is wel hoe wil je het erna gaan oplossen? Jij op de bank omdat je zoontje wakker is lijkt mij niet de ideale oplossing. Zeker niet omdat er (waarschijnlijk) nog andere opties zijn? Baby in co-sleeper naast jou, baby bij jullie in bed, desnoods een logeerbed? Jij hebt ook je slaap nodig....
Volgens mij is het vrij gangbaar dat partners wel eens in een logeerbed gaan liggen (helemaal igv een huil- of nietslapende baby)...Het is toch wel essentieel dat je allebei regelmatig wat slaap krijgt. TS, ik zou idd het jezelf niet te moeilijk maken, en het bedje gewoon naast je eigen bed zetten of een co-sleeper maken.