onbereikbare vriendschap ( gezins coach)

Ik snap dat het moeilijk voor je is. Jij deelde alles met haar. Dit is natuurlijk in deze situatie niet mogelijk dat het ook andersom zo mag. Het is haar werk om je te helpen maar wel met gepaste afstand. Het is knap dat ze er professioneel mee omgaat, maar ze had het je eigenlijk even zelf moeten uitleggen. Je hoort vaak over cliënten die vriendschap willen of verliefd op hun maatschappelijk werker worden (niet in jouw geval). Dus ik snap jouw gevoel, maar ze heeft er vanuit haar professionele werkhouding goed aan gedaan. Ze kan geen vriendin zijn/worden als ze je begeleidt.

 

Dit, lijkt me ook niet wijs dat je haar hiermee gaat lastig vallen op een of andere manier.
Helaas zul je dit moeten accepteren, en dat is moeilijk en kost wat tijd.

 

Dit inderdaad, het is haar werk om jouw verhaal aan te horen etc. Dit zegt (jammer genoeg) niets over wat ze voor je voelt, ze is gewoon professioneel.

 

Ik begrijp eerlijk gezegd wel dat ze jou niet meer wil/kan begeleiden. Ik zou me er i.i.g ook ongemakkelijk bij voelen, ze heeft je toch een soort van afgewezen.
Ik zou er verder geen energie in steken, ze geeft op deze manier duidelijk aan geen prijs te stellen op verder contact, toch?
Ik vind het wél heel verdrietig voor jou.

 

Wij hebben ouderbegeleiding ivm de handicaps van onze oudste zoon.

Het is inderdaad raar, om de hulp zo optimaal mogelijk te laten verlopen bespreek je heel veel met zo'n begeleider en dan krijg je een ander en is het klaar.

Ik heb nog nooit zo'n klik gehad dat ik de behoefte had om de professionele relatie privé voort te zetten, maar voor mij voelt het al raar als iemand na 2 jaar je gezin verlaat.

Dus ik snap je wel.

 

Zakelijk en prive geschreiden houden. Het is haar week om maar alles van jou en je gezin te luisteren, maar dat between the niet dat ze price ook je een leuk mens vind of vriendschap wil. Loslaten

 

Ergens vraag ik me af, of er verder nog iets is voorgevallen? Je hebt haar verteld dat je graag vriendinnen wil zijn. Zij heeft uitgelegd dat dat niet kan, omdat het niet gelijkaardig is. Ze gaat er in mijn ogen professioneel mee om. En na dat gesprek is ze ineens gestopt in jullie gezin?

Ik kan me namelijk voorstellen, dat als jij toch contact bleef zoeken in de sfeer van vriendschap, haar leidinggevende dit verder heeft opgepakt. Als bescherming voor zowel haar als jou.

Ik sta regelmatig aan de andere kant, en leg ook altijd uit waarom een vriendschap niet kan. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is, het is een vorm van afscheid nemen en een rouwproces omdat geen enkel contact meer mogelijk is. Sterkte!

 

Ik heb al vijf jaar een psychotherapeut die haar uiterste best heeft gedaan om zo'n veilige omgeving te creëren om echt met onderwerpen aan de slag te gaan die erg diep begraven lagen.

En dat betekent dat ze sms-st buiten werktijd of ik haar bij uitzonderlijke situatie.
Ook vertelt ze wel eens hoe zij met iets omgaat.

Tijdje geleden met een soort rollenspel zat ze naast me en had ik het heel fijn gevonden als ze een arm om me heen had geslagen als troost.

Het was heel duidelijk dat ze dit niet zou doen maar we hebben er wel weer verder over kunnen praten en gekeken hoe ik wel van mijn omgeving zoiets zou kunnen krijgen en ook wat zij wel voor me kan doen.

Ik denk dat het in jouw situatie heel verstandig is dat ze overgedragen heeft naar een collega.

Bedenk voor jezelf hoe je dit een plekje kan geven maar ga niet verder op zoek hoe je haar nog kunt spreken.

 

Super jammer voor jou maar ik begrijp haar wel. Dit klinkt misschien hard (sorry daarvoor) maar voor haar ben je waarschijnlijk niet meer dan werk terwijl het voor jou anders voelt. Heel veel mensen gaan een bepaald iets voelen als je veel met elkaar omgaat dus voor haar zal je niet de enige zijn die dit gevoel bij haar heeft gehad.
Mogelijk heeft ze dit aangegeven bij haar leidinggevende en heeft hij/zij besloten dat ze niet meer bij jullie kan werken. Ik weet niet of je bij haar hebt aangegeven dat je het lastig vond dat ze het af heeft gewezen maar dit kan dan heel goed de reden zijn waarom ze niet meer terug wil/kan komen.

Je zal het zelf een plaatsje moeten geven denk ik want zij zal niet meer komen en (als ze professioneel is) ook geen contact meer met je zoeken. Super jammer en verdrietig als je zo een goede band voelt. Verder zou ik ook zelf geen contact zoeken, daar krijg je alleen maar gedoe mee. Hoe meer toenadering jij zou zoeken via telefoon, app, fb of zoiets dergelijks hoe meer het "opdringerig" voor haar wordt (en dan denk ik dat ik het met opdringerig nog zachtjes uitdruk)

Sterkte!

 

Ik moet eerlijk zeggen dat de hele tekst bij mij alarmbellen laat rinkelen, als ik dat gevoel al heb vanaf achter mijn schermpje, dan zal zij dat nog 300x erger gevoeld hebben.

Let it go, het is geen vriendin. Het is iemand die naar je geluisterd heeft en misschien wel beslissingen zou kunnen maken waar je niet gelukkig van zult worden.

 

Sorry, maar ik vind het ook alarmerend klinken...
Waarschijnlijk heeft ze haar werk goed gedaan en had ze echt een luisterend oor voor je, maar tegelijkertijd ben je voor haar gewoon haar werk, meer niet...

 

Ook ik schrik een beetje van jouw verhaal. Ik snap goed dat je een band met zo iemand opbouwt. Maar dit vind ik alles behalve gezond klinken. Voor deze situatie waarschijnlijk het meest verstandige dat het contact volledig geblokkeerd is. Als iemand al zegt, ik wil zo graag met haar praten maar ik heb geen privé gegevens dan is haar privacy in geding. Een werk relatie zegt niks over privé, en helemaal in het geval van jeugdzorg (of welke andere soortgelijke instantie dan ook).

Laat het los. En zorg dat je bij de volgende afstand houdt. Het is puur een zakelijke relatie. Hoe dichtbij het ook komt.

 

To, alvast mijn excuses als ik het fout heb.. maar weet je zeker dat je alleen maar vriendschap voelt voor haar? Wat je schrijft heeft voor mij een beetje een "onbeantwoorde liefde-vibe".
En als ik die indruk al heb.. zou het dan kunnen dat zij dat ook een beetje zo voelde?

 

Zo klinkt het wel- maar van een goede vriendin kun je toch ook echt houden, als in 'houden van' .
Zeker als je bij iemand lange tijd zo fijn je ei kwijt gekunt hebt.

Maar mogelijk was het toch vooral zakelijk - ook al was ze mogelijk heel liefdevol en begripvol naar je toe.
Ik kan me voorstellen dat het pijn doet.. Als je het voor je gevoel niet af kunt sluiten mét haar. Probeer dan iets te bedenken voor jezelf, om het af te sluiten zónder haar.
Nog een laatste brief. Of iets symbolisch. Een kaarsje- iets wat je licht en warmte heeft gebracht in een moeilijkere periode, maar wat helaas opbrand, omdat het voorbij is of uitwaait door de wind..

Sterkte TS - geef jezelf wat tijd om te rouwen en om diegene los te laten.

 

Vervelende situatie. Ik snap heel goed dat je haar mist. Jullie hebben samen veel gedeeld.. in ieder geval jij met haar. Ik denk ook dat het voor haar puur werk is. Zij ziet namelijk veel meer gezinnen.

Wel apart dat ze zo op deze manier weg is gegaan. Was netter geweest dat ze het 'normaal' 'met jou had afgesloten.

Ik vind het wel apart dat sommige hier denken dat er meer speelt..... het kan echt dat je gehecht aan een peorsoon raakt Vooral iemand die alles van je weet , en waar je alles mee hebt gedeeld......en waar je steun aan hebt gehad.

 

Helemaal mee eens. Ik snap echt precies hoe je je voelt. Wat ik me afvraag: heb je wel goed afscheid van haar kunnen nemen? Of is ze na dat bewuste gesprek gestopt en heb je haar toen niet meer gezien? Ik denk dat het voor jouw verwerkingsproces belangrijk is dat je afscheid kunt nemen. Als dat nog niet gebeurd is, zou ik met haar leidinggevende in gesprek gaan, de situatie uitleggen en vragen of er nog een keer een mogelijkheid is om afscheid te nemen.

Het is echt een heel bekend verschijnsel dat mensen zich hechten aan hun hulpverlener en daar op een gegeven moment bepaalde gevoelens bij krijgen, zoals verliefdheid, vriendschap, of dat de hulpverlener een soort ouder-rol krijgt. Je hoeft jezelf echt niet als raar te zien, of dat er iets mis met je zou zijn, dat je dit zo voelt, zoals sommige reacties hier suggereren.

Ik heb zelf momenteel psychotherapie in een groep en daar bespreken we dit soms ook. Ik heb op basis van een eerdere ervaring (waarbij ik ook graag vriendschap met mijn toenmalige psycholoog wilde), gevraagd of het nou wel of niet de bedoeling is dat je je aan je therapeut gaat hechten. De therapeut keek soort van verbijstert, alsof ze niet snapte dat het niet overduidelijk was, en antwoordde: "dat is zelfs noodzakelijk!"

Ik kan me voorstellen dat jullie coach het nu lastig vindt om met jou te werken, nu ze dit weet. Ik kan me ook voorstellen dat er professionals zijn die er geen moeite mee hebben en het prima kunnen handelen. Op zich vind ik het dan niet onprofessioneel om door te gaan. Als ze zich er echter ongemakkelijk bij voelt, is het beter om de werkrelatie te beëindigen, MAAR wel op een goede manier, zodat de cliënt het op een goede manier kan afsluiten. Als ze echt ineens is gestopt, zonder dat je even tijd had om dat door te laten dringen en daarna afscheid te nemen, vind ik dat onprofessioneel.

 

Hier sluit ik me bij aan. Laat het los. Zoals je het beschrijft begint het al eng op stalken te lijken.

 

Ik sluit mij hier volledig bij aan.
Eerlijk gezegd begrijp ik ook niet zo goed als iemand begeleiding krijgt diegene zelf niet in de gaten houdt dan het een professionele band is die je opbouwt en het niets met een vriendschap te maken heeft.
Ik vind het zelfs een beetje eng klinken dat je benoemt dat je geen privégegevens van de begeleidster hebt.
Wat als je die wel had kunnen vinden? Had je haar dan benaderd?

Ik kan begrijpen dat je haar als vertrouwenspersoon mist. Maar ik denk dat het in deze situatie beter is dat de begeleiding door haar stop is gezet.

 

TS, weet je zeker dat je gevoelens voor haar alleen vriendschappelijk zijn?
Voor mij komt dat niet bepaald zo over.