Bedankt voor jullie reacties! Ik neig het meeste naar een abortus. Ik wil het niet alleen doen, ik wil mijn kind niet op laten groeien zonder vader. Sowieso kan ik niet gaan studeren als ik alleenstaand ben. Dat is gewoon niet te doen. En ik heb ook geen familie die op kan passen. Familie werkt zelf ook nog allemaal en mijn oma kan dat lichamelijk niet meer. Het gaat me gewoon niet lukken in mijn eentje. Over een aantal jaar sta ik er vast beter voor en kan ik met iemand waarvan ik houd samen voor een kindje gaan.
Dat is een dapper (en zeker geen zwak) besluit. Doe waar jij je goed bij voelt, dat is voor de baby uiteindelijk ook het beste. Heel veel sterkte en probeer er goed over te blijven praten (in je omgeving of hier) en niet alleen mee te blijven zitten. Leef echt met je mee, vreselijke keuze is het...
Volg je gevoel, wat de keuze ook is. En denk uiteraard goed na. Persoonlijk had ik op mijn 20e een stabiele relatie van 5 jaar, genoeg eigen spaargeld, studeerde nog wel maar woonde wel samen. Hele andere situatie dus. Overigens zijn we nog steeds samen, inmiddels 12 jaar waarvan 4 jaar getrouwd en is de eerste onderweg. Overigens niet zonder slag of stoot, hebben er wel wat (genoeg!) voor moeten doen. Persoonlijk zou zoiets als abortus nooit in me opkomen, het past gewoon niet in míjn plaatje. Maar in die van jou wellicht wel, dus volg je gevoel. Ik denk niet dat je spijt gaat krijgen als je je keuze weloverwogen maakt. Succes en sterkte!
Beste Maelyn, wat een moeilijke situatie. Ik snap dat het je enorm aanvliegt. Het veranderd echt je leven. Maar ondanks dat hoop ik oprecht dat je kunt kiezen voor je kindje. Ik snap dat je het nu niet overziet. Maar er zijn instanties die helemaal met je mee kunnen denken en je ook veel praktische hulp kunnen bieden. 1 daarvan vind je via deze link: Home Als je contact met hen opneemt gaan ze met je in gesprek en bekijken ze samen met jou welke mogelijkheden je hebt en hoe je dit het beste aan kunt pakken. Ik hoop heel erg dat je hier over na wilt denken. Jouw kindje is ook uniek en bijzonder. Heel veel sterkte en wijsheid!
garanties voor een stabiele relatie heb je nooit...Dus je kan niet zeggen dat je je kind niet zonder vader wil laten opgroeien.en er zijn ook situaties waarin de vader er wel is....maar waarvan je net zo goed kan zeggen hij is er niet.ik weet niet wat erger is voor een kind.en ik vind het best egoïstisch klinken als je zegt ik wil het niet alleen doen(vergeef me als dat niet zo is,of zo bedoeld)
en er zijn trouwens genoeg soorten opvang en studies waarin het wel degelijk mogelijk is.ik ken vrouwen met meerdere kinderen die er alleen voor staan en daarnaast nog gestudeerd hebben.hoop dat je de juiste keuze zult en kunt maken.
Wat moeilijk! Ik zal je mijn verhaal delen omdat het best wat op die van jou lijkt. Ik was 19 toen ik ongepland zwanger raakte. Het was net een week uit met mijn ex, was een vreselijke relatie met veel leugens en vreemdgaan van zijn kant, ik kon echt niet verder met hem maar ik was ontzettend verdrietig dat het uit was. Toen was ik dus zwanger, zat nog op school en woonde thuis, hij ook. Het was ontzettend zwaar! Iedereen vertelde me (inclusief ouders) dat ik de baby weg moest laten halen, maar ik wilde niet. Ik wilde altijd al moeder worden en ik wist zeker dat ik altijd met 'wat als' in mijn hoofd zou zitten. Wat als ik nog een keer (gepland) zwanger was, wat als ik door de abortus geen kinderen meer kon krijgen, dat soort vragen. Ik wist zeker dat ik het psychisch niet zou trekken. Ik heb dus ook besloten om het kindje te houden, wetende dat ik ook voor altijd aan m'n ex vast zou zitten, dat vond ik het ergste, maar daar kon m'n kindje niets aan doen natuurlijk. M'n ouders vonden het vreselijk maar ze zijn wel bijgedraaid, ik heb ze vrij gelaten in de keuze om me wel of niet te helpen, zonder gevolgen voor onze band. Ze hebben dus gekozen (godzijdank) om mij te helpen. Ik mocht thuis blijven wonen en met een jaar vertraging heb ik mijn diploma gehaald. Relatie met m'n ex verliep alles behalve soepel maar in het belang van de baby heb ik er heel erg m'n best voor gedaan, m'n eigen gevoelens naar hem opzij gezet en het gaat nu redelijk (dochter is 6). Ondertussen heb ik een hele lieve vriend gekregen en hebben we samen een dochter (nu 5 maanden) en ik weet zeker dat ik van haar minder, of in ieder geval anders, had kunnen genieten als ik mijn oudste dochter niet zou hebben. Als ik daar aan denk kan ik nog verdrietig worden. Het idee dat ik ooit heb overwogen om abortus te plegen kan ik me tot op de dag van vandaag schuldig om voelen. Nou ben ik ook maar een persoon, met mijn eigen gevoelens en gelukkig een nuchter verstand. Ik wil niemand die een andere keus heeft gemaakt voor het hoofd stoten. Ik begrijp mensen die er voor kiezen om abortus te plegen namelijk wel! Alleen zou ik het niet kunnen. Gelukkig leven we in een land waar we mogen kiezen! Mijn advies: luister naar je gevoel! Al het andere is te overwinnen, denk aan financiën en school. In Nederland is er zoveel hulp mogelijk! Vooral voor alleenstaande moeders. Zo kreeg ik ontzettend veel financiële steun voor kinderopvang en andere toeslagen omdat ik geen toeslagpartner had en naar school ging. Je gevoel moet je met de rest van je leven mee omgaan. Als je nu twijfelt, is de kans groot dat die twijfel niet weggaat en er tegen in gaan kan zeker weten veel psychologische schade aanrichten. Het is een keus die je niet ongedaan kan maken. Ik wens je ontzettend veel sterkte met je keus!
Volgens mij als je studeert kan je gewoon kinderopvang toeslag krijgen. En je kindje kan dus naar de opvang. Je kan bij de gemeente informeren of je urgentie kan krijgen voor een woning. Als je alleenstaand bent krijg je meer kindgebonden budget. Daarnaast heb je dan nog huur -en zorgtoeslag. Qua inkomen kan je kijken of je (aanvullende) bijstand kan krijgen. En of je voor bijzondere bijstand in aanmerking kan komen. Verder is er de stichting babyspullen die een groot deel van je baby uitzet kunnen verstrekken. En verder zou ik naar je netwerk kijken qua familie en vrienden. Denk daar niet te negatief over. Er zijn vaak wel mensen die je willen helpen. Veel succes en sterkte met je keuze!
Hey hey ik wil je heel veel sterkte wensen met je besluit. Wat dat uiteindelijk ook zal zijn. Luister alleen naar je eigen gevoel, wat een ander er ook over zegt. Je gevoel verteld je wat voor jou en dit kindje de beste oplossing is.
Jeetje wat een verhaal zeg Maelyn.. Dat is niet niks! En wat lastig om deze keuze te moeten maken.. Eigenlijk voor je gevoel, te moeten kiezen tussen '2 vuren'.. Niemand zou jou kunnen vertellen, je moet abortus doen, of je moet het kindje houden. Dit kun je echt alleen zelf. Hoe lastig deze keus ook is voor je.. Maar wat zegt je gevoel? Ik las dat je toch het meest neigt naar abortus? Is dit wat je gevoel & verstand zegt? Als dat het is, Moet je dat kiezen. Als dat 100% is wat je gevoel en verstand zegt..
Erg lastige situatie. Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten. Ik was 18, woonde op kamers en werd zwanger van een jongen waar ik officieel geen relatie mee had. Hij wilde het kindje ook absoluut niet laten komen. Ik zat in mijn examenjaar vwo en wilde daarna gaan studeren. Het wad een heel heftige periode maar ik heb er voor gekozen om geen abortus te plegen. Ik heb mijn vwo diploma gehaald en heb het geluk gehad een huisje voor mij en de baby te kunnen krijgen. Ik ben na de bevalling niet direct gaan studeren, maar heb een jaartje gewacht. Ik heb een paar jaar alleen gezorgd voor onze zoon maar zijn vader wilde gelukkig wel contact. Inmiddels zijn we 7 jaar verder, is het goed gekomen tussen mij en mijn vriend, wonen we samen, hebben we een tweede kindje gekregen en heb ik mijn universitaire diploma op zak. Het was echt geen rozengeur en maneschijn allemaal, maar ik wil je wel op het hart drukken dat het niet onmogelijk is. Denk goed na over je keuze en wat je ook kiest, heel veel sterkte gewenst!
Nogmaals bedankt voor alle reacties Woensdag ochtend hebben we een intake bij de kliniek en krijg ik ook een echo. Momenteel twijfel ik vooral of ik de echo wel wil zien. Ik ben heel bang dat ik ga twijfelen aan mijn keuze als ik zie wat er echt daadwerkelijk in mijn buik zit. We zijn verder erg zeker van de keuze om het weg te laten halen dus ik heb er wel vertrouwen in dat ik het goede doe. Het blijft alleen moeilijk om zeker te weten of je de goede keuze maakt.
sterkte. Het klinkt bot maar het blijft koffiedik kijken of je de goede keuze maakt. Ik vind jou heel weloverwogen klinken. Nogmaals sterkte
Sterkte! Alleen als je al bang bent voor de echo omdat het je eventueel aan t twijfelen kan gaan zetten, denk ik dat je alleen maar het rationele kant van je hoofd aan het denken hebt gezet. En het emotionele? .. Ik hoop het beste voor je, maar denk goed na. Het zal emotioneel erg zwaar zijn als je niet 100% (emotioneel en rationeel) achter je besluit staat. Ik denk eigenlijk nog zwaarder dan vooraf gedacht.
Heel veel sterkte! Wat een rot situatie, hoop dat je vandaag een goed gesprek hebt gehad. Ik zat alleen nog te denken; hoe sta je tegenover het kindje uitdragen en dan afstaan voor een gezin wat ongewenst kinderloos is? Als je dit aan kan natuurlijk, want dan is je kindje er wel en zal je het wel zien maar uiteindelijk zal hij/zij iemand anders mama noemen. Natuurlijk moet je doen wat je het beste lijkt maar ik heb deze optie niet voorbij laten komen dus wilde hem wel opperen. Sterkte en succes met je keuze.
Lief dat jullie ernaar vragen Vandaag geweest naar de kliniek voor de intake en een echo. Volgens de echo 5.2 zwanger, wat mij haast onmogelijk lijkt aangezien ik 2 weken geleden al een dik positieve test had en overtijd was, maar zij zullen het wel beter weten dan ik. We hebben de echo ook mee naar huis gekregen. We konden ervoor kiezen om meteen een behandeling te doen, maar dat wilden we beide niet. We hebben daarom een afspraak gemaakt voor volgende week donderdag zodat we nog een weekje de tijd hebben om het te verwerken en goed te overleggen of we 100% achter deze keuze staan.
Wat fijn dat jullie nu wat meer duidelijkheid hebben. En ook heel goed dat jullie het even laten bezinken, het is nogal een grote keuze die jullie gaan maken. Nogmaals heel veel succes/sterkte en doe waar jullie je goed bij voelen.
Kan me voorstellen dat ondanks dat je bijna zeker voor een abortus wil gaan toch geen overhaast besluit wil nemen en het eventjes laat bezinken. Heel veel sterkte donderdag!