Hallo Dames, Ik wilde graag even mijn verhaal kwijt over de afgelopen 2 dagen. Dit is mijn voorheen gaand verhaal: http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/653488-afbreken-zwangerschap-19-weken-1.html#post20608845 En ik heb gisteren afscheid moeten nemen van hem en het was ontzettend moeilijk. __________________ Op 17 April om 9uur werden we opgenomen in het ziekenhuis van Maastricht. Om 10 uur kreeg ik mijn 1ste dosis weeën opwekkers en zeiden ze dat ze om 1uur terug zouden komen voor de volgende dosis. In de tussentijd zijn mijn vriend en ik nog even een stukje gaan lopen door het ziekenhuis en hebben we wat te drinken gehaald. Het liep allemaal wat uit en kregen uit eindelijk om 2uur de 2 dosis. Ik had nog geen ontsluiting en moesten dus afwachten. Van te voren had ik al flink wat weeën, maar dat hield ik nog wel vol, maar na die 2de dosis kreeg ik een weeën storm en werd mij geadviseerd en aangeraden om een ruggenprik te nemen. Eigenlijk wilde ik dit niet, maar omdat er geen pauzes zaten tussen de weeën heb ik besloten het toch maar te doen. Om 3uur kreeg ik dan ook de ruggenprik en de arts die hem deed zetten was ontzettend lief en zorgzaam. Ik kreeg eerst mijn rug verdoofd en dat deed ontzettend pijn, maar hierdoor voelde ik het zetten van de ruggenprik gelukkig niet meer. Alleen wat rare tintelingen in mijn linker been. Omdat ik zo erg aan het shaken was van de zenuwen, moest ik hierna wel overgeven. Maar dat was normaal volgens de dokter. Het was een epidurale ruggenprik, hierdoor kon ik het zelf bedienen en wel mijn benen nog een beetje bewegen en voelen. Lopen kon ik niet meer, maar ik was heel blij dat ik geen pijn meer had. 5uur had ik nog steeds geen ontsluiting en zijn mijn ouders en zusje langs geweest. Die afleiding was heel fijn. Om 8uur had ik pas een kleine 1cm ontsluiting, maar voelde dat ik steeds heftigere weeën had. Ik kon elk half uur wel het pompje gebruiken die mij weer een dosis ruggenprik gaven. Om 11uur had ik 1/2 cm ontsluiting en ik kreeg mijn laatste dosis van die dag. Om 2uur zouden ze nog eens komen kijken. Slapen lukte niet echt, want ik kon zelf niet draaien omdat ik de ruggenprik had. Om 2uur had ik 3 cm ontsluiting en al wat bloedverlies. Maar de dames nachtdienst waren ontzettend lief en hielpen mij met draaien zodat ik toch kon proberen lekker te slapen nog. Ik heb geprobeerd even te gaan slapen, maar zelfs door de ruggenprik heen voelde ik flinke steken en uiteindelijk ook een drukkend gevoel. Na een tijdje vertrouwde ik het niet, en heb de zusters erbij geroepen. Om 02:55uur was de kleine man compleet ingedaald en ik had genoeg ontsluiting om hem er doorheen te duwen. Ik mocht gaan persen op het moment dat ik een wee voelde. Na 5x persen was de kleine man eruit. 03:05 was Sem geboren. Hij woog 165 gram maar en was zo groot als de hand van mijn vriend. Hij was geboren in het vruchtwater, het was echt heel mooi om te zien. We hebben mijn vriend wakker gemaakt, want hij had er doorheen geslapen, maar omdat hij met alles al veel moeite had, vonden we het beide geen probleem. Ik mocht zelf de navelstreng doorknippen en daarna heb ik hem in zijn speciaal voor hem gemaakte wikkeldoekje gelegd. Het voelde heel fijn en natuurlijk, ondanks hij al voor zijn geboorte was overleden. Zijn kleine lichaampje kon de bevalling niet aan. De fotograaf van stichting Stil kwam langs en mijn ouders. We hebben prachtige foto's gemaakt gekregen en nog veel met hem geknuffeld. Om 6uur ging iedereen naar huis en mochten wij nog een tijdje zelf met hem alleen zijn. Mijn vriend is toen even gaan slapen, maar ik was zo verlieft op hem dat ik geen oog dicht kreeg. Ik bleef maar naar zijn mooie lichaampje kijken. Kleine perfect voetjes, mooie lange vingers aan zijn kleine handjes en een piepklein neusje. Ook had hij een prachtige glimlach op zijn gezicht. Alsof hij ermee wilde zeggen dat alles goed was. Ik heb hem nog in mijn armen naast mij gelegd en toen hebben we samen nog een tijdje geslapen. Het voelde heerlijk. Hij is om 10uur nog gedoopt en daarna mochten we naar huis. De doop was prachtig. Zijn doopkaars mochten we mee naar huis nemen. Zelf hebben mijn vriend en ik hem nog het zegen mogen geven. Dat was het moment dat ik het moeilijk kreeg. Omdat ik wist dat zijn ziel nu wegging naar een betere plek. Het afscheid was dan ook niet te doen. Ik had het er echt heel moeilijk mee. Ik wilde hem het liefst mee naar huis nemen om te verzorgen, zoals je dat zou doen bij een levende baby.. Maar we weten dat het beter is, voor ons, maar zeker ook voor hem.. Lieve Sem, papa en mama houden super veel van jou. We zullen je nooit vergeten.
Kippenvel en tranen..wat een verdrietige maar toch op een mooie wijze afscheid kunnen nemen van jullie zoontje, Sem. Ik wil je nogmaals veel sterkte en kracht toewensen voor de komende periode. Knuffel!
Gefeliciteerd met het vandaag mama (en papa) worden! Heel veel sterkte! Zo te lezen is alles in relatieve rust gegaan en hebben jullie afscheid kunnen nemen van jullie mooie mannetje.
Jeetje, ik ben er helemaal stil van. Ik wil jullie veel sterkte en kracht toewensen. Koester de herinneringen die jullie samen hebben gemaakt..
Wat ontzettend verdrietig om te lezen maar ook heel mooi ergens hoe je het hebt ervaren. Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies...
Wat mooi om te lezen dat je het met zoveel liefde hebt ervaren. Maar ook zo verdrietig dat hij zijn leventje niet bij jullie mocht voortzetten. Heel veel sterkte!
Wat een perfect en lief handje! Prachtige foto van jullie zoon. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie kindje. Wat ontzettend moeilijk moet het zijn om als trotse ouder afscheid te moeten nemen van je kind. Wat verdrietig
Wat heb je dit ontzettend mooi geschreven. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies.
Sem, door zijn geboorte maakte hij een papa en mama van jullie. Ik wil jullie veel sterkte wensen bij het verlies van jullie mannetje Sem
Ik heb net nog meer verdrietig nieuws ontvangen. De Foto's die door stichting stil zijn gemaakt, zijn waarschijnlijk zo goed als verloren gegaan. Het kaartje waar ze op stonden is gecrashed en is wel naar iemand opgestuurd die het mogelijk kan herstellen. Maar we moeten er gewoon vanuit gaan dat de foto's weg zijn.. Hebben zelf wel wat foto's gemaakt, maar familie fotos en moment foto's zijn allemaal weg... Ik ben weer helemaal terug bij af, ik ben hier ontzettend verdrietig om. mij zeiden ze wel dat ik het beste het ziekenhuis kon bellen of hij er nog was, zodat de fotograaf samen met mij nog wat foto's kon maken. Maar ik weet niet of ik dat nog kan.. Ik had er eindelijk een beetje rust mee, en om hem na 2 dagen nog te moeten zien lijkt me super zwaar..
Oh wat erg zeg. Ik hoop echt heel erg dat je de foto's terug kunt krijgen. Heel veel sterkte toegewenst in deze zware tijd.
Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje Sem. Wat een ontroerende foto. Ik wens jullie alle kracht van de wereld de komende tijd. Veel sterkte!