Jaaaa die tang bij mij ook brrr krijg er weer kriebels van. Heb daarna nog heel veel pijn gehad. Ik wil op den duur weer een spiraal maar ik durf niet meer.
een ERCP een dikke slang in je keel die ik overal in mijn buik voelde echt by far het meest pijnlijkste
Hier ook alles bij mekaar geschreeuwd, mijn moeder was mee en zat in de wachtkamer en ze kon me duidelijk horen. Daarna ben ik half flauw gevallen. Ik was trouwens 19 toen ik mijn spiraaltje kreeg en nog niet eerder bevallen
Ik wil er oo den duur eigenlijk ook wel weer een, maar weet ook niet zeker of ik wel durf. Het trauma van het inbrengen heeft er wel voor gezorgd dat hij er onder narcose uit gehaald is. Ze konden hem niet makkelijk pakken en toen mocht de gyneacoloog van mij niet verder proberen xD
19 is wel vroeg voor een spiraaltje vind ik. Misschien was het je eerste gyn bezoek, plus nog maar weinig ervaring (of helemaal geen) met vrijen... dan lijkt me dat zeker niet evident dan. Brrr!
Nou bevalling dus haha.. En daarnaast heb ik mammogram erg rot gevonden. Je borsten worden enorm geplet. Weet niet of ik dat nu nog zou vinden want inmiddels zijn ze wat slapper door bv maar echt... Met 'jonge' borsten - niet fijn! En zwangerschapsdiabetestolerantietest. Wat een shit test is dat zeg. Dat is echt een aanslag op je lichaam als je zwanger bent. Ben er een dag ziek van geweest, en die hele test is voortijdig gestaakt omdat ik moest overgeven.
Ik had een cyste in mijn hals en die werd leeggezogen dmv een punctie. De laatste keer was een groot gebied eromheen heel erg ontstoken en daardoor is een paar keer naast de cyste geprikt. De tranen stonden in mn ogen
drains die in mijn buik werden gezet...bleek dat ze mij niet goed hadden verdooft..... Ik had een zware infectie opgelopen na mijn keizersnede, het pus was in mijn lichaam gestroomd wat had ik een pijn! bevalling was niks vergeleken met dat, in het ziekenhuis moesten ze de pus na een kijk operatie NOG weg zuigen met 3 drains omdat ze er niet bij konden...dus een naald van je halve arm erin......en die voelde en hoorde ik, net alsof er door leer geprikt werd, heb geen kik gegeven maar vanbinnen gilde ik...week later moest het nog een keer....vaginaal naar mijn baarmoeder toe, dit keer zonder verdoving, nu begon ik wel effe bijna in me broek te poepen van angst maar toch gedaan, dat was minder pijnlijk waarschijnlijk omdat de huid dus daar dunner is en de naald er makkelijker doorheen gaat. Minder pijnlijk maar nog steeds pijnlijk was het half uur voor mijn tweede dochter geboren moest worden. de eerste ging vaginaal de tweede had een salto gemaakt en de navelstreng begon te zakken dus op de operatietafel mocht ik het toch nog proberen om te persen maar de gynaecoloog (lees man van 2 meter) moest zijn hand in mijn vagina stoppen om de navelstreng binnen te houden o.m.g enige wat ik nog weet is dat ik uit boosheid riep: haal die hand daar uit, straks heb ik een ij-tunnel dat was niet zo fijn.
*Een drain plaatsen in mijn borstkas vanwege een klaplong. Zowel het plaatsen als de klaplong waren flink pijnlijk. *Strippen door de verloskundige *Spiraal plaatsen. Bevallen vond ik minder erg
Bij mijn bevallingen heb ik niks gevoeld, dankzij narcose en ruggenprikken (drie keizersnedes). Maar waarom ze in vredesnaam die katheter niet pas zetten na de verdoving... wat een verschrikking vond ik dat! En een neusoperatie wegens chronische verkoudheid en verlies van smaak. Wat een nare operatie is dat. En smerig ook met het verlies van bloedstolsels en een ontsteking achteraf die zorgde dat ik zwaar misselijk werd, want de geur zit dan in je neus en daar kan je dus niet omheen
Het er uithalen van de cerclage. Beide keren geen succes en op de ok belandt. Heb de 2de keer op het einde liggen huilen als een klein kind voordat er besloten werd het op de ok te doen.
Ik had hetzelfde bij de plaatsing van het eerste spiraaltje. Dat deed vreselijk pijn bij de gynaecoloog. Zo heftig dat ik moest overgeven en ben flauwgevallen... Echt de hel. Maar, ik heb na de 1e bevalling toch weer een poging gewaagd. Wel zo snel als mogelijk was na de bevalling (6 weken), omdat dan de baarmoedermond nog een beetje open zou staan. Ik zag er vre-se-lijk tegenop en voelde.... niks! Echt, helemaal niks. Niet te geloven, wat een groot verschil. Na de 2e bevalling heb ik weer een spiraaltje laten plaatsen, dit keer zelfs gewoon bij de huisarts omdat het zó eenvoudig ging na de 1e bevalling. En opnieuw, 1x zuchten en niets aan de hand. Met deze ervaring zou ik eigenlijk geen spiraaltje aanraden voor een bevalling, maar het enkel doen na een bevalling. Dat verschil is zó groot, echt een meevaller
Mijn eerste icd (soort pacemaker) was een hel. Een nieuw soort, ter hoogte van mn ribben. Mijn bindweefsel Was erg strak en verdoving werkt bij mij helaas niet goed en erg kort. Ook veel napijn gehad waarbij de opname in het zkh zelfs verlengd werd. Drie weken later bleek ik een pocketinfectie te hebben en moest het ding er met spoed uit. Ik heb de twijfelachtige eer om wereldwijd de eerste persoon te zijn die bij dit soort icd een pocketinfectie kreeg. Klap van de icd Is ook niet erg prettig. Gelukkig tot nu toe maar 1x gebeurd. Verder vaak geopereerd maar bovenstaande springt er wel uit
Uitstrijkje dat is echt hel voor mij. En een onderzoek met contrastvloeistof deed ook gigapijn toen ze het inspoten. Ik lag te gillen van de pijn dat hadden ze nog nooit meegemaakt En een kies trekken die ontstoken was dus de verdoving werkte niet. Heb het hele ziekenhuis bij elkaar gegild toen ik later de kamer uitliep waren alle wachtenden lijkbleek die moesten nog, maar wisten natuurlijk niet dat het bij mij door die ontsteking kwam
Beenmergpunctie. Ik heb er 2 gehad en zit me echt af te vragen waarom ze denken dat dat wel met alleen het verdoven van de huid kan...
Toen ik gestript werd bij mijn eerste dochter Of de keer dat de tandarts besloot om staafjes in de ontzenuwde tand te steken zonder verdoving. Ik voelde het branden tot boven mijn oog toen ze dat ging dicht branden! En ik dacht dat de staafjes uit mijn hoofd staken.
Kreeg je geen roesje dan? Ik heb ook ERCP gehad, maar ik kan me er niets van herinneren (al schijn ik wel gegild te hebben van de pijn ). Lang leve dormicum! On topic: ik heb eigenlijk niet zoveel pijnlijke ingrepen gehad nu ik er over nadenk, altijd adequaat verdoofd of onder zeil. De ergste pijnen die ik ooit gehad heb (galsteenkolieken en weeenstorm) waren geen ingreep... Ik moet wel zeggen dat inwendig onderzoek aan einde van zwangerschap en tijdens bevalling wel enorm tegenviel. Ik vind een inwendig onderzoek normaliter niet veel voorstellen en al helemaal niet pijnlijk, maar toen... heb wel echt moeten zuchten en gedacht: k*lere! Schiet op, schiet op!
De ergste pijn die ik zelfs nog boven de pijn verkies van de bevalling was toch wel het laten verdoven van een ontsteking in mijn kies Echt mijn hemel, ik kan heel veel hebben, heb een hoge pijngrens maar die verdoving spuit rechtstreeks in de ontsteking, wauw, ik zat tegen het plafond. Heb mij vanaf nu ook voorgenomen dat als ik ooit weer zoiets zou krijgen ik eerst aan de antibiotica ga om de ontsteking weg te krijgen en dan pas laat boren in mijn kies.